Ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε επειδή εντυπωσίασε στο Βερολίνο, κάθε άλλο... Νίκησε γιατί αντέδρασε, νίκησε γιατί απάντησε με καθυστέρηση στο «ξύλο» των Γερμανών, νίκησε γιατί έμοιαζε καλύτερος ακόμη και στο -11, όταν η Αλμπα είχε σχεδόν διπλάσιες κατοχές, αλλά η διαφορά επιπέδου στα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών έκαναν «μπαμ« δια γυμνού οφθαλμού.
Τα κέρδη του Παναθηναϊκού από την νίκη και την εμφάνιση στο Βερολίνο είναι πολλά.
Πρώτο κέρδος: Ενας αντίπαλος λιγότερος για την πρόκριση στην 8άδα. Μ’ αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός «κόβει τα φτερά» της Αλμπα, την στέλνει ένα σκαλοπάτι πιο κάτω και αποσυμφορεί τον όμιλο.
Δεύτερο κέρδος: Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον νικήσει όλα τα «πρέπει» παιχνίδια. Οι μοναδικές ήττες είναι από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ στην Ισπανία, ήττες εντός προγράμματος χωρίς κανένα κόστος βάσει του αρχικού στόχου στο Τοπ-16. «Καθάρισε» την δαιμονισμένη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ (μοναδική της ήττα σε 9 αγώνες), νίκησε τώρα την Αλμπα και μοιραία βρίσκεται πολύ κοντά στην πρόκριση.
Τρίτο κέρδος: Απαντήθηκε και το ερώτημα του «αν μπορεί να νικήσει εκτός εδρας;». Το ‘πε και ο Μαυροκεφαλίδης στην κάμερα της Nova πως το ερώτημα αυτό είχε αρχίσει να «τρώει» την ομάδα και η νίκη θα κάνει καλό σε ψυχολογικό επίπεδο, βγάζοντας οποιαδήποτε τέτοια σκέψη μπορεί να υπήρχε στο μυαλό των παικτών.
Τέταρτο κέρδος: Ο Μαυροκεφαλίδης επέστρεψε και φώναξε «παρών» με το στοιχείο που είναι απαραίτητο στον Παναθηναϊκό. Αυτό το τρίποντο στην τελευταία περίοδο ήταν καθοριστικό και είναι ένα σημείο που θα χρειαστεί στο μέλλον η ελληνική ομάδα, όταν θα ενσωματωθεί ο Λαβάλ και θα υπάρχουν τρεις σέντερ με ισάριθμα διαφορετικά χαρακτηριστικά παιχνιδιού.
Πέμπτο κέρδος: Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε και απάντησε με «ξύλο» στο «ξύλο» της Αλμπα. Οσες έφαγαν οι «πράσινοι» από τους σκληρούς Γερανούς στο πρώτο ημίχρονο, τις έριξαν στο δεύτερο, αντιδρώντας σωστά και δείχνοντας χαρακτήρα, ακόμη κι όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ με διαφορά 11 πόντων.
Τα κέρδη σε ατομικό επίπεδο είναι πολλά. Ο Φώτσης διανύει δεύτερη νιότη, έκανε εκπληκτικό παιχνίδι στην τελευταία περίοδο και ήταν ο MVP του Παναθηναϊκού. Το σχήμα με τον Γκιστ στην ίδια πεντάδα αποδείχτηκε «κλειδί» για τον Ιβάνοβιτς, έστω κι αν στο τελευταίο πεντάλεπτο προκάλεσε ερωτηματικά η επιλογή του Μαυροβούνιου τεχνικού να ρισκάρει με τον Διαμαντίδη στον πάγκο.
Δεν είναι μόνο ότι ο Ιβάνοβιτς δεν χρησιμοποίησε δεύτερο χειριστή με τη διαφορά στο +10 και τους Γερμανούς να πιέζουν, αλλά επέλεξε να αφήσει τον αρχηγό για τα τελευταία δύο λεπτά, παρότι έβλεπε το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο και τη διαφορά να πέφτει σε επικίνδυνα όρια.
Επίσης μεγάλο κέρδος για τον Παναθηναϊκό ήταν η σπουδαία εμφάνιση του Γιάνκοβιτς, ο οποίος ήταν ο πιο σταθερός παίκτης συγκριτικά πάντα με τους υπόλοιπους και λαμβάνοντας υπόψη πως επιθετικά ο Παναθηναϊκός ήταν άφαντος στο πρώτο 20λεπτο.
Εξαιρετικός ήταν και ο Γκιστ που ουσιαστικά έβγαλε την ενέργεια που χρειαζόταν η ελληνική ομάδα για να «ανεβάσει» την άμυνά της στη γ’ περίοδο. Ηταν ο δεύτερος παίκτης στην πίεση που ασκούσαν οι «πράσινοι» σ΄όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, έκλεψε τρεις φορές την μπάλα και το κάρφωμα που έκανε στον αιφνιδιασμό ήταν η αρχή του τέλους για τους Γερμανούς.
Πλέον ο Παναθηναϊκός κρατάει την τύχη του στο ΟΑΚΑ... Θυμίζω για όσους άρχισαν πάλι να βάζουν ψηλά τον πήχη και να ονειρεύονται φάιναλ φορ πως αυτή η ομάδα ξεκίνησε με στόχο να πάει στους «16». Πιθανότατα θα πάει και στους «8» κι από μόνο του αυτό αποκαλείται «επιτυχία», με δεδομένες τις προγραμματικές δηλώσεις του καλοκαιριού και τον σχεδιασμό που περιελάμβανε ελληνοποίηση και χαμηλό μπάτζετ. Η ενίσχυση με τον Λαβάλ δικαιολογημένα προκαλεί αισιοδοξία, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει από πού ξεκίνησε και πού βρέθηκε ο Παναθηναϊκός φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου