Ο Δημήτρης Τζούριτς αποκαλύπτει στο sport-fm.gr τι είναι αυτό που θέλει όσο τίποτε άλλο να πετύχει στην καριέρα του
Συνέντευξη στον
Κωνσταντίνο Χατζηδημητρίου
Στα 26 του χρόνια είναι ένα «ίνδαλμα» για το ελληνικό βόλεϊ.
Σέρβικο όνομα και μυαλό, ελληνική καρδιά και ψυχή, συνθέτουν την ιδιοσυγκρασία του Δημήτρη ή Μίταρ Τζούριτς.
Στο παλμαρέ του βρίσκονται ήδη 17 τίτλοι σε Ελλάδα, Ιταλία, Τουρκία, μεταξύ αυτών δύο παγκόσμια πρωταθλήματα συλλόγων, δύο καμπιονάτο, δύο κύπελλα Ιταλίας, ένα σουπερ καπ Ιταλίας, ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Τουρκίας.
Δείγμα της ποιότητας του είναι η απόφαση της Τρεντίνο (4 φορές πρωταθλήτρια κόσμου και τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης) να χτίσει γύρω από τα 211 εκατοστά του κορμιού του μια νέα δυναστεία στο παγκόσμιο βόλεϊ, καθότι αποτελεί τον ηγέτη της.
Στην Εθνική Ανδρών είναι ο αρχηγός και σήμα κατατεθέν μίας φουρνιάς αθλητών, στους οποίους το ελληνικό βόλεϊ στηρίζει πολλά, αρκετά περισσότερα από την 2η θέση στο Ευρωπαϊκό λιγκ του 2014, επιτυχία που ήταν η πρώτη μετά από χρόνια «ξηρασίας» του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Ο ερχομός του στην Ελλάδα (ΠΑΟΚ- Τρεντίνο, 2η αγωνιστική Τσάμπιονς Λιγκ) για πρώτη φορά ως αντίπαλος ήταν από μόνος του μία είδηση και φυσικά το λόμπι του ξενοδοχείου, όπου είχε καταλύσει η πρωταθλήτρια Ιταλίας, είχε… πλημυρίσει από συγγενείς, φίλους, προπονητές και δημοσιογράφους.
Πήραμε το… χαρτάκι μας και τελικά είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του.
«Δεν νιώθω και δεν είμαι σταρ»
Τι σου έχει λείψει από την Ελλάδα;
«Οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι γενικά, το φαγητό, η θάλασσα, ο ήλιος, η Ορεστιάδα, η Θεσσαλονίκη, όλα μου έχουν λείψει. Όταν θα τελειώσω την καριέρα μου θα ήθελα να ζήσω στην Ελλάδα. Το Τρέντο είναι μια πόλη ανάμεσα στα βουνά και περνάω δύσκολα κάποιες στιγμές, θα ήθελα να ζήσω δίπλα στην θάλασσα».
Είσαι πλέον ο σταρ της Τρεντίνο. Τι πρέπει να περιμένουμε από την ομάδα σου φέτος;
«Πρώτα απ’ όλα δεν νιώθω σταρ και δεν είμαι. Παίζουμε βόλεϊ, δεν είμαστε ούτε ποδοσφαιριστές, ούτε μπασκετμπολίστες. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν σωστά μου έδωσαν όλα τα εφόδια που χρειαζόμουν, δεν πετάω στα σύννεφα. Όσο για τους στόχους της Τρεντίνο, είναι πάντα υψηλοί. Πέρσι υπήρχαν πολύ καλές ομάδες -όπως και φέτος- αλλά πήραμε το πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη είναι πιο δύσκολα, υπάρχουν Ρώσοι, Πολωνοί. Απλά, στόχος είναι να κερδίζουμε πάντα».
Έχεις τόσα χρόνια μπροστά σου και όμως έχει πετύχει τόσα πολλά. Έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο. Τι κίνητρο έχεις στα 26 σου; Έχεις κάνει όλα τα όνειρα σου πραγματικότητα;
«Θέλω να βελτιώνομαι, να κερδίζω, όσο αντέξει το σώμα μου θέλω να παίζω σε υψηλό επίπεδο. Νιώθω υπερήφανος για την πορεία μου, αλλά περισσότερο γιατί κερδίζω σε όλες τις ομάδες που πηγαίνω και κυρίως γιατί μέσα από εμένα και άλλους Έλληνες που παίζουν στο εξωτερικό διαφημίζεται και το ελληνικό βόλεϊ. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να κερδίσω ένα μετάλλιο με την Ελλάδα σε μεγάλη διοργάνωση, σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ή Παγκόσμιο Πρωτάθλημα».
«Δεν μετανιώνω που επέλεξα Ελλάδα και όχι Σερβία»
Μπορεί η Εθνική να τα καταφέρει;
«Ναι μπορούμε, το υλικό υπάρχει, έχουμε πλέον αρκετούς παίκτες που παίζουν έξω και έχουν βελτιωθεί, αλλά πρέπει να αλλάξουν και άλλα πράγματα. Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, προετοιμασία, όλα αυτά. Πρέπει οι συνθήκες να είναι πιο επαγγελματικές, να αισθανόμαστε όπως στις ομάδες μας. Όσοι ερχόμαστε στην Εθνική, όλοι έχουμε την φλόγα, παίζουμε γιατί αγαπάμε την ομάδα, παίζουμε για το εθνόσημο, αλλά όλη αυτή η κατάσταση κάποια στιγμή σε κουράζει».
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι έκανες λάθος επιλογή που επέλεξες την Εθνική Ελλάδας αντί της Εθνική Σερβίας;
«Επέλεξα να παίξω στην Ελλάδα γιατί εδώ μεγάλωσα, η Εθνική Ελλάδος είναι το σωστό μέρος που πρέπει να βρίσκομαι. Μπορούσα να παίξω στην Εθνική Σερβίας και αν συνέβαινε αυτό, πιθανότατα τώρα να είχα ήδη αρκετά μετάλλια στο στήθος μου, αλλά είπα όχι. Για να είμαι ειλικρινής μου έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από το μυαλό, αν έκανα τότε την σωστή επιλογή, αλλά δεν μετανιώνω. Θα προσπαθήσω να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα με τους συμπαίκτες μου στην Εθνική Ελλάδος, παρότι είναι πιο δύσκολο απ’ ότι αν έπαιζα στη Σερβία».
Έχεις παίξει σε Ιταλία, Τουρκία, Κορέα. Τι έχεις κρατήσει από αυτές τις χώρες που έχεις βρεθεί;
«Στην Ιταλία εκτός του ότι έμαθα το βόλεϊ και να είμαι επαγγελματίας, να είμαι νικητής, γνώρισα και την κοπέλα μου. Στην Τουρκία δεν το περίμενα, αλλά με υποδέχθηκαν πολύ καλά, μοιάζουμε πολύ στην νοοτροπία με τους Τούρκους, πέρασα ωραία. Στην Κορέα ήταν δύσκολα υπήρχε στρες, άγχος, ήταν άλλες οι συνθήκες».
«Θα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό»
Κεφάλαιο Ολυμπιακός. Θα ήθελες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
«Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου, η ομάδα που μεγάλωσα. Έχω ωραίες αναμνήσεις, πολλούς τίτλους. Εκεί άλλαξα θέση και μαζί η πορεία μου στο βόλεϊ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να επιστρέψω να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Πάντα θέλεις να γυρίσεις σπίτι σου. Είναι βέβαια ακόμα μακρινό, θέλω όσο μπορώ να παίζω σε υψηλό επίπεδο, δυστυχώς το επίπεδο στην Ελλάδα έχει πέσει αρκετά, δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Στο μέλλον δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί».
*Πηγή: sport-fm.gr*
Κωνσταντίνο Χατζηδημητρίου
Στα 26 του χρόνια είναι ένα «ίνδαλμα» για το ελληνικό βόλεϊ.
Σέρβικο όνομα και μυαλό, ελληνική καρδιά και ψυχή, συνθέτουν την ιδιοσυγκρασία του Δημήτρη ή Μίταρ Τζούριτς.
Στο παλμαρέ του βρίσκονται ήδη 17 τίτλοι σε Ελλάδα, Ιταλία, Τουρκία, μεταξύ αυτών δύο παγκόσμια πρωταθλήματα συλλόγων, δύο καμπιονάτο, δύο κύπελλα Ιταλίας, ένα σουπερ καπ Ιταλίας, ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Τουρκίας.
Δείγμα της ποιότητας του είναι η απόφαση της Τρεντίνο (4 φορές πρωταθλήτρια κόσμου και τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης) να χτίσει γύρω από τα 211 εκατοστά του κορμιού του μια νέα δυναστεία στο παγκόσμιο βόλεϊ, καθότι αποτελεί τον ηγέτη της.
Στην Εθνική Ανδρών είναι ο αρχηγός και σήμα κατατεθέν μίας φουρνιάς αθλητών, στους οποίους το ελληνικό βόλεϊ στηρίζει πολλά, αρκετά περισσότερα από την 2η θέση στο Ευρωπαϊκό λιγκ του 2014, επιτυχία που ήταν η πρώτη μετά από χρόνια «ξηρασίας» του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Ο ερχομός του στην Ελλάδα (ΠΑΟΚ- Τρεντίνο, 2η αγωνιστική Τσάμπιονς Λιγκ) για πρώτη φορά ως αντίπαλος ήταν από μόνος του μία είδηση και φυσικά το λόμπι του ξενοδοχείου, όπου είχε καταλύσει η πρωταθλήτρια Ιταλίας, είχε… πλημυρίσει από συγγενείς, φίλους, προπονητές και δημοσιογράφους.
Πήραμε το… χαρτάκι μας και τελικά είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του.
«Δεν νιώθω και δεν είμαι σταρ»
Τι σου έχει λείψει από την Ελλάδα;
«Οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι γενικά, το φαγητό, η θάλασσα, ο ήλιος, η Ορεστιάδα, η Θεσσαλονίκη, όλα μου έχουν λείψει. Όταν θα τελειώσω την καριέρα μου θα ήθελα να ζήσω στην Ελλάδα. Το Τρέντο είναι μια πόλη ανάμεσα στα βουνά και περνάω δύσκολα κάποιες στιγμές, θα ήθελα να ζήσω δίπλα στην θάλασσα».
Είσαι πλέον ο σταρ της Τρεντίνο. Τι πρέπει να περιμένουμε από την ομάδα σου φέτος;
«Πρώτα απ’ όλα δεν νιώθω σταρ και δεν είμαι. Παίζουμε βόλεϊ, δεν είμαστε ούτε ποδοσφαιριστές, ούτε μπασκετμπολίστες. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν σωστά μου έδωσαν όλα τα εφόδια που χρειαζόμουν, δεν πετάω στα σύννεφα. Όσο για τους στόχους της Τρεντίνο, είναι πάντα υψηλοί. Πέρσι υπήρχαν πολύ καλές ομάδες -όπως και φέτος- αλλά πήραμε το πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη είναι πιο δύσκολα, υπάρχουν Ρώσοι, Πολωνοί. Απλά, στόχος είναι να κερδίζουμε πάντα».
Έχεις τόσα χρόνια μπροστά σου και όμως έχει πετύχει τόσα πολλά. Έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο. Τι κίνητρο έχεις στα 26 σου; Έχεις κάνει όλα τα όνειρα σου πραγματικότητα;
«Θέλω να βελτιώνομαι, να κερδίζω, όσο αντέξει το σώμα μου θέλω να παίζω σε υψηλό επίπεδο. Νιώθω υπερήφανος για την πορεία μου, αλλά περισσότερο γιατί κερδίζω σε όλες τις ομάδες που πηγαίνω και κυρίως γιατί μέσα από εμένα και άλλους Έλληνες που παίζουν στο εξωτερικό διαφημίζεται και το ελληνικό βόλεϊ. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να κερδίσω ένα μετάλλιο με την Ελλάδα σε μεγάλη διοργάνωση, σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ή Παγκόσμιο Πρωτάθλημα».
«Δεν μετανιώνω που επέλεξα Ελλάδα και όχι Σερβία»
Μπορεί η Εθνική να τα καταφέρει;
«Ναι μπορούμε, το υλικό υπάρχει, έχουμε πλέον αρκετούς παίκτες που παίζουν έξω και έχουν βελτιωθεί, αλλά πρέπει να αλλάξουν και άλλα πράγματα. Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, προετοιμασία, όλα αυτά. Πρέπει οι συνθήκες να είναι πιο επαγγελματικές, να αισθανόμαστε όπως στις ομάδες μας. Όσοι ερχόμαστε στην Εθνική, όλοι έχουμε την φλόγα, παίζουμε γιατί αγαπάμε την ομάδα, παίζουμε για το εθνόσημο, αλλά όλη αυτή η κατάσταση κάποια στιγμή σε κουράζει».
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι έκανες λάθος επιλογή που επέλεξες την Εθνική Ελλάδας αντί της Εθνική Σερβίας;
«Επέλεξα να παίξω στην Ελλάδα γιατί εδώ μεγάλωσα, η Εθνική Ελλάδος είναι το σωστό μέρος που πρέπει να βρίσκομαι. Μπορούσα να παίξω στην Εθνική Σερβίας και αν συνέβαινε αυτό, πιθανότατα τώρα να είχα ήδη αρκετά μετάλλια στο στήθος μου, αλλά είπα όχι. Για να είμαι ειλικρινής μου έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από το μυαλό, αν έκανα τότε την σωστή επιλογή, αλλά δεν μετανιώνω. Θα προσπαθήσω να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα με τους συμπαίκτες μου στην Εθνική Ελλάδος, παρότι είναι πιο δύσκολο απ’ ότι αν έπαιζα στη Σερβία».
Έχεις παίξει σε Ιταλία, Τουρκία, Κορέα. Τι έχεις κρατήσει από αυτές τις χώρες που έχεις βρεθεί;
«Στην Ιταλία εκτός του ότι έμαθα το βόλεϊ και να είμαι επαγγελματίας, να είμαι νικητής, γνώρισα και την κοπέλα μου. Στην Τουρκία δεν το περίμενα, αλλά με υποδέχθηκαν πολύ καλά, μοιάζουμε πολύ στην νοοτροπία με τους Τούρκους, πέρασα ωραία. Στην Κορέα ήταν δύσκολα υπήρχε στρες, άγχος, ήταν άλλες οι συνθήκες».
«Θα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό»
Κεφάλαιο Ολυμπιακός. Θα ήθελες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
«Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου, η ομάδα που μεγάλωσα. Έχω ωραίες αναμνήσεις, πολλούς τίτλους. Εκεί άλλαξα θέση και μαζί η πορεία μου στο βόλεϊ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να επιστρέψω να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Πάντα θέλεις να γυρίσεις σπίτι σου. Είναι βέβαια ακόμα μακρινό, θέλω όσο μπορώ να παίζω σε υψηλό επίπεδο, δυστυχώς το επίπεδο στην Ελλάδα έχει πέσει αρκετά, δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Στο μέλλον δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου