Η υπόθεση Ψωμιάδη από μόνη της καταδεικνύει και το
πόσο απαραίτητοι είναι οι "σωτήρες" ή οι... ιδιοκτήτες-πατερούληδες για
τις ομάδες μας. Γράφει ο Ανδρέας Δημάτος.
Πώς το είπε στον Sentra ο δικηγόρος της ΑΕΚ στην υπόθεση Ψωμιάδη, Χάρης
Οικονομόπουλος; «Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται κανέναν σωτήρα, αν πάρει πίσω
αυτά που της οφείλονται. Αν τα είχε σε αγωνιστικό και ηθικό επίπεδο, θα
της επέτρεπαν να παίξει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο». Μάλιστα...
Ας περιοριστούμε τώρα στην ΑΕΚ. Πιστεύει κανείς ότι στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου τα μοναδικά χρήματα που χάθηκαν από το «κιτρινόμαυρο» ταμείο ήταν αυτά επί των ημερών του Μάκη Ψωμιάδη; Εχει κανείς την εντύπωση ότι από το 1979 έως και σήμερα όλες οι διοικήσεις ήταν χρηστές στο 100% με μία κακή παρένθεση επί διοίκησης Μάκη Ψωμιάδη;
Για να γίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένοι και να μείνουμε στα τελευταία χρόνια. Αν δίπλα στις δικαστικές αποφάσεις για την υπόθεση Ψωμιάδη, που σε κάθε άλλη νορμάλ χώρα χωρίς το περίπλοκο ελληνικό δικονομικό σύστημα θα είχαν ήδη εφαρμοστεί εναντίον του και υπέρ της ΑΕΚ, βάλει κανείς και το πόρισμα του διαχειριστικού ελέγχου που διενεργήθηκε πέρσι, βρίσκει ή δεν βρίσκει λύση στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ;
Και προς Θεού... Δεν συγκρίνω την περίοδο Ψωμιάδη με τη μετά 2004 εποχή Ντέμη Νικολαΐδη στην ΑΕΚ. Στη μία περίπτωση ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη καραμπινάτες περιπτώσεις κατάχρησης μεγάλων χρηματικών ποσών. Στη δεύτερη περίπτωση είχαμε λεπτομερή καταγραφή κακής διαχείρισης και σοβαρά λάθη ή και υπερβολές στην εκμετάλλευση των χρημάτων της εταιρείας είτε από τα δικά της έσοδα είτε από τα κεφάλαια των μετόχων της.
Θα υπήρχε λόγος να «καιγόταν» σήμερα η ΑΕΚ για επενδυτή και να συζητάει ακόμα και με αμφιλεγόμενες εταιρείες προκειμένου να βρει απαραίτητα για την επιβίωσή της κεφάλαια, αν δεν είχαν συμβεί όλα τα παραπάνω; Αν δεν είχε κατά καιρούς πέσει στα... νύχια δήθεν σωτήρων ή αν δεν είχε παρασυρθεί σε μεγαλύτερα από τις δικές της δυνάμεις ανοίγματα, τα οποία έγιναν από τη διοίκηση Νικολαΐδη και τα έχει και ο ίδιος παραδεχθεί στο βωμό της μείωσης του χρόνου μέσα στον οποίο θα μπορούσε από μόνη της να είχε γίνει ανταγωνιστική απέναντι στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη ή στον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη;
Η υπόθεση Ψωμιάδη από μόνη της καταδεικνύει και το πόσο απαραίτητοι είναι οι «σωτήρες» ή οι... ιδιοκτήτες-πατερούληδες για τις ομάδες μας. Καταδεικνύει και το πόσο ύποπτο είναι -αν θέλετε- οι μεγάλοι σύλλογοι της χώρας να οδηγούνται σε τέτοια οικονομικά ανοίγματα (όπως κατέδειξε η μελέτη του «Goal» το περασμένο Σάββατο στους ισολογισμούς των πέντε μεγαλύτερων ΠΑΕ) ώστε να αποτελεί μονόδρομος η έλευση ενός τέτοιου σωτήρα-επενδυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η υπόθεση του Παναθηναϊκού, που από τη λογική και χρηστή διοίκηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη έφτασε στο να «κάψει» τεράστιες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου επί πολυμετοχικότητας και τώρα η πλευρά του ίδιου του Γιάννη Βαρδινογιάννη να διαρρέει... «όποιος βάλει πρώτος τα 15 εκατ. ευρώ, παίρνει αυτόματα και τον Παναθηναϊκό». Με όποιους τεράστιους κινδύνους μπορεί να συνεπάγεται αυτή η μεταστροφή.
Η απορία μου παραμένει. Γιατί για παράδειγμα στη Γερμανία ολόκληρη Μπάγερν δεν χρειάζεται τον λεφτά επενδυτή (που θα μπορούσε και πολύ εύκολα να τον βρει), αλλά τον έχουν ανάγκη οι δικές μας μεγάλες ομάδες για να παραμείνουν μεγάλες;
Τι βρήκε ο επενδυτής;
Συνέχεια στα παραπάνω θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελεί και το αντικείμενο του ελέγχου στα βιβλία της ΠΑΕ ΑΕΚ από τον φερόμενο ως ενδιαφερόμενο επενδυτή για την «κιτρινόμαυρη» εταιρεία. Αν, με άλλα λόγια, έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από την κατάσταση που συνάντησε όσον αφορά ακόμη και την τρέχουσα οικονομική διαχείριση.
Οσα χρόνια ασχολούμαι με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, ένα παραμένει το μεγάλο μου ερώτημα. Γιατί κάθε φορά υπήρχε τόση πρεμούρα από τον νυν διαχειριστή ή ιδιοκτήτη να είναι αυτός που θα παραδώσει την εταιρεία στον επόμενο και να παίξει ρόλο στη διαδοχή. Και ταυτόχρονα γιατί «καίγονταν» όλες οι περιπτώσεις που δεν ήταν της επιλογής του προηγούμενου...
Πηγή: Goal
Ας περιοριστούμε τώρα στην ΑΕΚ. Πιστεύει κανείς ότι στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου τα μοναδικά χρήματα που χάθηκαν από το «κιτρινόμαυρο» ταμείο ήταν αυτά επί των ημερών του Μάκη Ψωμιάδη; Εχει κανείς την εντύπωση ότι από το 1979 έως και σήμερα όλες οι διοικήσεις ήταν χρηστές στο 100% με μία κακή παρένθεση επί διοίκησης Μάκη Ψωμιάδη;
Για να γίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένοι και να μείνουμε στα τελευταία χρόνια. Αν δίπλα στις δικαστικές αποφάσεις για την υπόθεση Ψωμιάδη, που σε κάθε άλλη νορμάλ χώρα χωρίς το περίπλοκο ελληνικό δικονομικό σύστημα θα είχαν ήδη εφαρμοστεί εναντίον του και υπέρ της ΑΕΚ, βάλει κανείς και το πόρισμα του διαχειριστικού ελέγχου που διενεργήθηκε πέρσι, βρίσκει ή δεν βρίσκει λύση στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ;
Και προς Θεού... Δεν συγκρίνω την περίοδο Ψωμιάδη με τη μετά 2004 εποχή Ντέμη Νικολαΐδη στην ΑΕΚ. Στη μία περίπτωση ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη καραμπινάτες περιπτώσεις κατάχρησης μεγάλων χρηματικών ποσών. Στη δεύτερη περίπτωση είχαμε λεπτομερή καταγραφή κακής διαχείρισης και σοβαρά λάθη ή και υπερβολές στην εκμετάλλευση των χρημάτων της εταιρείας είτε από τα δικά της έσοδα είτε από τα κεφάλαια των μετόχων της.
Θα υπήρχε λόγος να «καιγόταν» σήμερα η ΑΕΚ για επενδυτή και να συζητάει ακόμα και με αμφιλεγόμενες εταιρείες προκειμένου να βρει απαραίτητα για την επιβίωσή της κεφάλαια, αν δεν είχαν συμβεί όλα τα παραπάνω; Αν δεν είχε κατά καιρούς πέσει στα... νύχια δήθεν σωτήρων ή αν δεν είχε παρασυρθεί σε μεγαλύτερα από τις δικές της δυνάμεις ανοίγματα, τα οποία έγιναν από τη διοίκηση Νικολαΐδη και τα έχει και ο ίδιος παραδεχθεί στο βωμό της μείωσης του χρόνου μέσα στον οποίο θα μπορούσε από μόνη της να είχε γίνει ανταγωνιστική απέναντι στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη ή στον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη;
Η υπόθεση Ψωμιάδη από μόνη της καταδεικνύει και το πόσο απαραίτητοι είναι οι «σωτήρες» ή οι... ιδιοκτήτες-πατερούληδες για τις ομάδες μας. Καταδεικνύει και το πόσο ύποπτο είναι -αν θέλετε- οι μεγάλοι σύλλογοι της χώρας να οδηγούνται σε τέτοια οικονομικά ανοίγματα (όπως κατέδειξε η μελέτη του «Goal» το περασμένο Σάββατο στους ισολογισμούς των πέντε μεγαλύτερων ΠΑΕ) ώστε να αποτελεί μονόδρομος η έλευση ενός τέτοιου σωτήρα-επενδυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η υπόθεση του Παναθηναϊκού, που από τη λογική και χρηστή διοίκηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη έφτασε στο να «κάψει» τεράστιες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου επί πολυμετοχικότητας και τώρα η πλευρά του ίδιου του Γιάννη Βαρδινογιάννη να διαρρέει... «όποιος βάλει πρώτος τα 15 εκατ. ευρώ, παίρνει αυτόματα και τον Παναθηναϊκό». Με όποιους τεράστιους κινδύνους μπορεί να συνεπάγεται αυτή η μεταστροφή.
Η απορία μου παραμένει. Γιατί για παράδειγμα στη Γερμανία ολόκληρη Μπάγερν δεν χρειάζεται τον λεφτά επενδυτή (που θα μπορούσε και πολύ εύκολα να τον βρει), αλλά τον έχουν ανάγκη οι δικές μας μεγάλες ομάδες για να παραμείνουν μεγάλες;
Τι βρήκε ο επενδυτής;
Συνέχεια στα παραπάνω θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελεί και το αντικείμενο του ελέγχου στα βιβλία της ΠΑΕ ΑΕΚ από τον φερόμενο ως ενδιαφερόμενο επενδυτή για την «κιτρινόμαυρη» εταιρεία. Αν, με άλλα λόγια, έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από την κατάσταση που συνάντησε όσον αφορά ακόμη και την τρέχουσα οικονομική διαχείριση.
Οσα χρόνια ασχολούμαι με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, ένα παραμένει το μεγάλο μου ερώτημα. Γιατί κάθε φορά υπήρχε τόση πρεμούρα από τον νυν διαχειριστή ή ιδιοκτήτη να είναι αυτός που θα παραδώσει την εταιρεία στον επόμενο και να παίξει ρόλο στη διαδοχή. Και ταυτόχρονα γιατί «καίγονταν» όλες οι περιπτώσεις που δεν ήταν της επιλογής του προηγούμενου...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου