Το να είσαι μοναχός και να έχεις κάνεις… παπάδες είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια της ηθικής. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.
Το να ανήκεις σε έναν μηχανισμό που προσπαθεί να παρουσιάσει τον
μοναχό, γέροντα και όπως αλλιώς τον αποκαλούνε ως Άγιο άνθρωπο που έπεσε
θύμα πλεκτάνης, μάλλον προκαλείς το κοινό αίσθημα.
Για εμένα η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει κάτι που δεν θα μπορέσει να ελεγχθεί. Ήδη νομίζω πως κανένας δεν πληρώνει, μετά τις γιορτές το ρευστό δεν θα εμφανίζεται πουθενά.
Ο Εφραίμ, αυτός ο Κύπριος μοναχός που έκανε αλισβερίσι με τους κυβερνητικούς, πάει προς φυλακή. Το ερώτημα δεν έχει να κάνει με το γιατί πάει αυτός στη φυλακή, αλλά γιατί δεν πάνε μαζί του όλοι όσοι είχαν αλισβερίσι μαζί του.
Η δύναμη της εκκλησίας σε αυτή τη χώρα μάλλον απέκτησε μία λανθασμένη μορφή. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία της τουρκοκρατίας που τόσα έχουμε διαβάσει για αυτή. Αν και μου φαίνεται πως πολλές από τις αναφορές διαθέτουν την υπερβολή τους.
Είναι κάτι σαν τον ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 70΄. Η γενιά μου δεν τον πρόλαβε και η πατεράδες μας έχουν πει όργια για αυτή την ομάδα. Από αντίδραση εμείς, αρχίζουμε και δεν πιστεύουμε τα όσα μας λένε. Αρχίζουμε να ανεβάζουμε στα μάτια μας τον Γιώργο Σκαρτάδο και τον Γιώργο Κωστίκο, από τον μεγάλο – των πατεράδων μας – Γιώργο Κούδα.
Τι σχέση έχει ο Κούδας, ο Σκαρτάδος και ο Εφραίμ; Καμία απολύτως, απλά στο κείμενό μου παρεμβαίνουν στιγμές καθημερινότητας οι οποίες στιγματίζουν το δικό μου είναι και της παρέας μου. Δικό μου είναι το μπλογκ, ότι θέλω το κάνω.
Ως γνήσια τέκνα της οικογένειας του ΠΑΟΚ είμαστε ικανοί να αμφισβητήσουμε και τον Κούδα. Μπορούμε να αμφισβητήσουμε και τον Μέγα Αλέξανδρο άμα λάχει γιατί ήταν ξανθός, κοντός και μάλλον bisexual.
Ως εκφραστής της παρέας μου στα ΜΜΕ, δηλώνω τον απέραντο εκνευρισμό μας όσον αφορά στο παραμύθι που έχει στηθεί από τα μέσα μαζικής αποκατάστασης του γιάπη κύπριου παπά. Στη πυρά, όχι απλά στη φυλακή για να μάθει να παίζει με την ελπίδα και την πίστη του κόσμου.
Βέβαια ως παρέα έχουμε διαφορετικές απόψεις γύρω από θέματα ΠΑΟΚ, τα οποία παραδόξως σε μία περίοδο κοινωνικής αναταραχής αντί να τα πάμε στην άκρη μας προβληματίζουν ακόμη περισσότερο. Μάλλον πρέπει να είμαστε λίγο χαζοί.
Ο Ζαγοράκης είναι το κεντρικό πρόσωπο πάντα. Όλοι παραδεχόμαστε πως έκανε τεράστια λάθη την τελευταία διετία, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει η κόντρα για το αν μπορεί να βγάλει το καράβι από το βούρκο ή όχι. Οι μάχες είναι ιστορικές καθημερινά.
Ένας από τους φίλους μου που τον αγαπώ υπερβολικά γιατί είναι ένα από τα πιο γνήσια ΠΑΟΚτσάκια που έχω συναντήσει και πάντα σκέφτεται πριν μιλήσει για τον ΠΑΟΚ, είπε μία μέρα την μεγαλύτερη ατάκα που έχω ακούσει. «Ρε συ, όταν άκουσα για το άνοιγμα, ήταν σα να ήρθε η μάνα μου, να έβγαλε το δέρμα της από το πρόσωπό της και να μου είπε πως είναι… εξωγήινος». Έκλαψα…
Η αλήθεια είναι πως ο Ζαγοράκης αγαπήθηκε τόσο, που όταν έχασε τον έλεγχο πλήγωσε παιδιά που δεν το άξιζαν. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν θα του δώσουμε την ευκαιρία να επιστρέψει. Δεν είναι και Εφραίμ…
Για πολλούς ο ΠΑΟΚ είναι η εκκλησία, η οικογένεια, το σπίτι, η ζωή, η χαρά, η λύπη, η αγάπη, το μίσος. Απλά τα συναισθήματα πρέπει να τα βάλουμε σε μία σειρά γιατί μάλλον δεν τα χαιρόμαστε ποτέ.
Εχθές μαζεύτηκαν κάποια παιδιά στη Τούμπα γιατί ανησύχησαν. Δεν θέλουν η ομάδα να χάσει παίκτες και η αλήθεια είναι πως θα χάσει. Κάποιοι διαφωνούν με αυτή τη κίνηση, κάποιοι συμφωνούν. Η ουσία δεν είναι αυτή. Πάντα σε μία μεγάλη μάζα θα διαλέγεις στρατόπεδα και όταν μιλάμε για εσωτερικές διαμάχες δεν χρειάζεται να βρίζεις τους απέναντι.
Αυτά τα παιδιά πιέζουν για να μη φύγει κάποιος παίκτης, όμως την ίδια στιγμή η ΟΥΕΦΑ πιέζει για να αδειάσει χώρος και να πληρωθούν αυτοί που έχουν λαμβάνειν. Και να ταν μόνο η ΟΥΕΦΑ που πιέζει. Ακόμη και η ίδια η ομάδα έχει θέμα. Οι παίκτες της. Είναι πιο απλήρωτοι από ποτέ. Με τον τρόπο τους και αυτοί πιέζουν για μία καλύτερη εισροή ρευστού. Δύσκολη εποχή για να διοικήσεις τον ΠΑΟΚ, αλλά ξεκάθαρα πιο εύκολη αν επικοινωνήσεις με το κοινό σου. Ακόμη κι αυτό που θεωρείς απέναντί σου.
Επίσης και ο χρόνος πιέζει τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι μόνο πως πρέπει να αδειάσει χώρος στο μπάτζετ, είναι και το ότι πρέπει να βρεθούν χρήματα για να δοθούν πχ στον Βιεϊρίνια αν αυτός μείνει. Γιατί αν μείνει, θα πρέπει να επεκτείνει και αυτό μεταφράζεται σε νέα συμβόλαιο, τουλάχιστον διπλάσιο με νέα φορολογική κλίμακα. Αν τα βάλεις κάτω, από τα 350 χιλιάρικα που κοστίζει σήμερα, θα πάει στο εκατομμύριο.
Αν η κουβέντα πάει στο γιατί φτάσαμε εδώ, νομίζω πως έχει αναλωθεί το πράμα. Ο Ζαγοράκης την έχει ακούσει για τα καλά και μάλιστα πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο ομάδας Σούπερ Λίγκας. Πλέον θα πρέπει να αποδείξει πως θέλει να διοικήσει σωστά και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να τον αφήσουμε. Έχει μαζί του τον Βρύζα που το ξέρει το αγωνιστικό, υπάρχει ένας Μπόλονι που θα προσπαθήσει να δώσει μία, δύο, πέντε, δέκα κατευθύνσεις, υπάρχει και ένας Μαυροφρύδης που ξέρει πώς να τα φέρει ίσα βάρκα – ίσα πανιά. Δεν περιμένω εννοείται θαύματα, αλλά αισιοδοξώ για ένα συμμάζεμα.
Αν κάποιος βέβαια θέλει να κάνει μία πρόταση μομφής, έχει να προτείνει κάτι καλύτερο και που δεν θα χρειαστεί θυσίες, νομίζω πως κανένας δεν θα είχε πρόβλημα να τον ακούσει. Αρκεί να έχει όνομα και πλάνο.
Για όσους από εμάς είμαστε κομμάτι της αγοράς, είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε το τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει σήμερα σε μία ελληνική Α.Ε. Για όσους δεν είναι, μάλλον θα πρέπει να σταματήσουν τις περιττές σκέψεις και να ρωτήσουν τι γίνεται γύρω τους.
Έρχονται πολύ δύσκολες εποχές και το μόνο που θα μας μείνει είναι ο ΠΑΟΚ…
Πηγή: paok24.com
Για εμένα η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει κάτι που δεν θα μπορέσει να ελεγχθεί. Ήδη νομίζω πως κανένας δεν πληρώνει, μετά τις γιορτές το ρευστό δεν θα εμφανίζεται πουθενά.
Ο Εφραίμ, αυτός ο Κύπριος μοναχός που έκανε αλισβερίσι με τους κυβερνητικούς, πάει προς φυλακή. Το ερώτημα δεν έχει να κάνει με το γιατί πάει αυτός στη φυλακή, αλλά γιατί δεν πάνε μαζί του όλοι όσοι είχαν αλισβερίσι μαζί του.
Η δύναμη της εκκλησίας σε αυτή τη χώρα μάλλον απέκτησε μία λανθασμένη μορφή. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία της τουρκοκρατίας που τόσα έχουμε διαβάσει για αυτή. Αν και μου φαίνεται πως πολλές από τις αναφορές διαθέτουν την υπερβολή τους.
Είναι κάτι σαν τον ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 70΄. Η γενιά μου δεν τον πρόλαβε και η πατεράδες μας έχουν πει όργια για αυτή την ομάδα. Από αντίδραση εμείς, αρχίζουμε και δεν πιστεύουμε τα όσα μας λένε. Αρχίζουμε να ανεβάζουμε στα μάτια μας τον Γιώργο Σκαρτάδο και τον Γιώργο Κωστίκο, από τον μεγάλο – των πατεράδων μας – Γιώργο Κούδα.
Τι σχέση έχει ο Κούδας, ο Σκαρτάδος και ο Εφραίμ; Καμία απολύτως, απλά στο κείμενό μου παρεμβαίνουν στιγμές καθημερινότητας οι οποίες στιγματίζουν το δικό μου είναι και της παρέας μου. Δικό μου είναι το μπλογκ, ότι θέλω το κάνω.
Ως γνήσια τέκνα της οικογένειας του ΠΑΟΚ είμαστε ικανοί να αμφισβητήσουμε και τον Κούδα. Μπορούμε να αμφισβητήσουμε και τον Μέγα Αλέξανδρο άμα λάχει γιατί ήταν ξανθός, κοντός και μάλλον bisexual.
Ως εκφραστής της παρέας μου στα ΜΜΕ, δηλώνω τον απέραντο εκνευρισμό μας όσον αφορά στο παραμύθι που έχει στηθεί από τα μέσα μαζικής αποκατάστασης του γιάπη κύπριου παπά. Στη πυρά, όχι απλά στη φυλακή για να μάθει να παίζει με την ελπίδα και την πίστη του κόσμου.
Βέβαια ως παρέα έχουμε διαφορετικές απόψεις γύρω από θέματα ΠΑΟΚ, τα οποία παραδόξως σε μία περίοδο κοινωνικής αναταραχής αντί να τα πάμε στην άκρη μας προβληματίζουν ακόμη περισσότερο. Μάλλον πρέπει να είμαστε λίγο χαζοί.
Ο Ζαγοράκης είναι το κεντρικό πρόσωπο πάντα. Όλοι παραδεχόμαστε πως έκανε τεράστια λάθη την τελευταία διετία, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει η κόντρα για το αν μπορεί να βγάλει το καράβι από το βούρκο ή όχι. Οι μάχες είναι ιστορικές καθημερινά.
Ένας από τους φίλους μου που τον αγαπώ υπερβολικά γιατί είναι ένα από τα πιο γνήσια ΠΑΟΚτσάκια που έχω συναντήσει και πάντα σκέφτεται πριν μιλήσει για τον ΠΑΟΚ, είπε μία μέρα την μεγαλύτερη ατάκα που έχω ακούσει. «Ρε συ, όταν άκουσα για το άνοιγμα, ήταν σα να ήρθε η μάνα μου, να έβγαλε το δέρμα της από το πρόσωπό της και να μου είπε πως είναι… εξωγήινος». Έκλαψα…
Η αλήθεια είναι πως ο Ζαγοράκης αγαπήθηκε τόσο, που όταν έχασε τον έλεγχο πλήγωσε παιδιά που δεν το άξιζαν. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν θα του δώσουμε την ευκαιρία να επιστρέψει. Δεν είναι και Εφραίμ…
Για πολλούς ο ΠΑΟΚ είναι η εκκλησία, η οικογένεια, το σπίτι, η ζωή, η χαρά, η λύπη, η αγάπη, το μίσος. Απλά τα συναισθήματα πρέπει να τα βάλουμε σε μία σειρά γιατί μάλλον δεν τα χαιρόμαστε ποτέ.
Εχθές μαζεύτηκαν κάποια παιδιά στη Τούμπα γιατί ανησύχησαν. Δεν θέλουν η ομάδα να χάσει παίκτες και η αλήθεια είναι πως θα χάσει. Κάποιοι διαφωνούν με αυτή τη κίνηση, κάποιοι συμφωνούν. Η ουσία δεν είναι αυτή. Πάντα σε μία μεγάλη μάζα θα διαλέγεις στρατόπεδα και όταν μιλάμε για εσωτερικές διαμάχες δεν χρειάζεται να βρίζεις τους απέναντι.
Αυτά τα παιδιά πιέζουν για να μη φύγει κάποιος παίκτης, όμως την ίδια στιγμή η ΟΥΕΦΑ πιέζει για να αδειάσει χώρος και να πληρωθούν αυτοί που έχουν λαμβάνειν. Και να ταν μόνο η ΟΥΕΦΑ που πιέζει. Ακόμη και η ίδια η ομάδα έχει θέμα. Οι παίκτες της. Είναι πιο απλήρωτοι από ποτέ. Με τον τρόπο τους και αυτοί πιέζουν για μία καλύτερη εισροή ρευστού. Δύσκολη εποχή για να διοικήσεις τον ΠΑΟΚ, αλλά ξεκάθαρα πιο εύκολη αν επικοινωνήσεις με το κοινό σου. Ακόμη κι αυτό που θεωρείς απέναντί σου.
Επίσης και ο χρόνος πιέζει τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι μόνο πως πρέπει να αδειάσει χώρος στο μπάτζετ, είναι και το ότι πρέπει να βρεθούν χρήματα για να δοθούν πχ στον Βιεϊρίνια αν αυτός μείνει. Γιατί αν μείνει, θα πρέπει να επεκτείνει και αυτό μεταφράζεται σε νέα συμβόλαιο, τουλάχιστον διπλάσιο με νέα φορολογική κλίμακα. Αν τα βάλεις κάτω, από τα 350 χιλιάρικα που κοστίζει σήμερα, θα πάει στο εκατομμύριο.
Αν η κουβέντα πάει στο γιατί φτάσαμε εδώ, νομίζω πως έχει αναλωθεί το πράμα. Ο Ζαγοράκης την έχει ακούσει για τα καλά και μάλιστα πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο ομάδας Σούπερ Λίγκας. Πλέον θα πρέπει να αποδείξει πως θέλει να διοικήσει σωστά και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να τον αφήσουμε. Έχει μαζί του τον Βρύζα που το ξέρει το αγωνιστικό, υπάρχει ένας Μπόλονι που θα προσπαθήσει να δώσει μία, δύο, πέντε, δέκα κατευθύνσεις, υπάρχει και ένας Μαυροφρύδης που ξέρει πώς να τα φέρει ίσα βάρκα – ίσα πανιά. Δεν περιμένω εννοείται θαύματα, αλλά αισιοδοξώ για ένα συμμάζεμα.
Αν κάποιος βέβαια θέλει να κάνει μία πρόταση μομφής, έχει να προτείνει κάτι καλύτερο και που δεν θα χρειαστεί θυσίες, νομίζω πως κανένας δεν θα είχε πρόβλημα να τον ακούσει. Αρκεί να έχει όνομα και πλάνο.
Για όσους από εμάς είμαστε κομμάτι της αγοράς, είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε το τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει σήμερα σε μία ελληνική Α.Ε. Για όσους δεν είναι, μάλλον θα πρέπει να σταματήσουν τις περιττές σκέψεις και να ρωτήσουν τι γίνεται γύρω τους.
Έρχονται πολύ δύσκολες εποχές και το μόνο που θα μας μείνει είναι ο ΠΑΟΚ…
Πηγή: paok24.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου