Λένε πως η μισή Ελλάδα έχει κατάθλιψη. Αν το
άκουγα από τα δελτία ειδήσεων θα έλεγα πως είναι ψέμα. Το ακούω όμως από
ανθρώπους κάθε μέρα.
Γράφει ο Αντώνης Πατσούρας...
Φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Στήνεις άθελα σου αυτί μέσα στο μετρό την ώρα που ανεβαίνεις στη δουλειά και ακούς. Ακούς ζωές να καταστρέφονται και αναρωτιέσαι πως φτάσαμε έως εδώ. Πως θα επανέλθουν όλοι αυτοί; Ποιοι θα είναι οι επόμενοι; Υπάρχει λύση; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σε όλα αυτά τα ερωτήματα και ειδικά στο τελευταίο. Είναι βασανιστικό και ακόμη και το πιο κοφτερό μυαλό να διαθέτεις άκρη δεν θα βγάλεις.
Την κατάθλιψη αυτή την εισπράττουμε και από τον αθλητισμό. Εκείνοι που τον ζουν από μέσα ή μιλούν με αυτούς που είναι μέσα του νοιώθουν, ξέρουν, γνωρίζουν. Ξέρουν πως πίσω από έναν τρελό πανηγυρισμό κρύβεται ένας μεγάλος προβληματισμός. Πίσω από την υψωμένη γροθιά κάποιου που έβαλε γκολ και χαροποίησε τον κόσμο κρύβεται ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αύριο. Είναι σαν να φοράς ένα θεατρικό κουστούμι, να παίζεις τον ρόλο σου, και μετά να βυθίζεσαι στα προβλήματα σου. Αυτά ισχύουν για το μεγαλύτερο μέρος των αθλητών μας και κυρίως των Ελλήνων. Διότι οι ξένοι και δη οι «αστέρες» έχουν να λαμβάνουν τρελά λεφτά και απλά ώρες ώρες διαπιστώνουν που έχει φτάσει η Ελλάδα.
Ένας στιχουργός και δημοσιογράφος, ο Γιώργος Οικονομέας, έγραφε πριν από πολλά χρόνια ένα τραγούδι. Ήταν «Η Στέλλα». Το 1982. Σε ένα στίχο του εκείνο το τραγούδι έλεγε «φώτα μικρά μεγάλα έργα πορνό και μπάλα για τους φτωχούς». Την εποχή εκείνη ήταν ένας στίχος που ταίριαζε. Πριν από λίγα χρόνια ήταν μακρινός. Τώρα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Όλη η Ελλάδα φτωχαίνει… Τι μένει; Πολλές οικογένειες της ευημερίας δεν είναι πια οικογένειες και μένουν απλές διασκεδάσεις. Ένα ποτό, ένα τάβλι, μια ωραία γκόμενα έστω και μέσα από ένα περιοδικό ή από μια φωτογραφία στο ίντερνετ και η μπάλα. Αυτά πλέον σε κάνουν να γελάς για λίγο. Μετά βυθίζεσαι στις σκέψεις σου.
Είναι θλιβερό ένας άνθρωπος της πιάτσας, ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί στο κοσμικό και χλυδάτο Κεφαλάρι να σου λέει πως όλοι οι πελάτες δεν διασκεδάζουν. Κανείς λέει δεν γελάει. Το πιο θλιβερό είναι πως σε αυτούς είναι μέσα και 18χρόνα, και 20χρόνα και… Νεολαία σε κατάθλιψη. Πώς να μην είναι όταν δεν έχει δουλειά και όταν ακούει ότι θα είναι μειωμένος κατά 32% ο μισθός σου; Αστείοι. Ο ίδιος άνθρωπος έλεγε πως για να δεις άνθρωπο να γελάει στο μαγαζί του πρέπει να έχει πιει κάποια ποτηράκια μπύρα και θα έχει ξεφύγει… Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα τελείωσαν αλλά τίποτε πλέον δεν θα είναι όπως παλιά. Ψάξε λοιπόν αυτά που σε κάνουν να περνάς καλά, έστω και για λίγο μέσα στη μέρα, και περίμενε να μοιραστεί ξανά η τράπουλα. Τα δευτερεύοντα της ζωής (όπως είναι η μπάλα) εάν σε κάνουν να είσαι καλά ανέβασε τα.. ψηλά.
Πηγή: theinsiders.gr
Φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Στήνεις άθελα σου αυτί μέσα στο μετρό την ώρα που ανεβαίνεις στη δουλειά και ακούς. Ακούς ζωές να καταστρέφονται και αναρωτιέσαι πως φτάσαμε έως εδώ. Πως θα επανέλθουν όλοι αυτοί; Ποιοι θα είναι οι επόμενοι; Υπάρχει λύση; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σε όλα αυτά τα ερωτήματα και ειδικά στο τελευταίο. Είναι βασανιστικό και ακόμη και το πιο κοφτερό μυαλό να διαθέτεις άκρη δεν θα βγάλεις.
Την κατάθλιψη αυτή την εισπράττουμε και από τον αθλητισμό. Εκείνοι που τον ζουν από μέσα ή μιλούν με αυτούς που είναι μέσα του νοιώθουν, ξέρουν, γνωρίζουν. Ξέρουν πως πίσω από έναν τρελό πανηγυρισμό κρύβεται ένας μεγάλος προβληματισμός. Πίσω από την υψωμένη γροθιά κάποιου που έβαλε γκολ και χαροποίησε τον κόσμο κρύβεται ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αύριο. Είναι σαν να φοράς ένα θεατρικό κουστούμι, να παίζεις τον ρόλο σου, και μετά να βυθίζεσαι στα προβλήματα σου. Αυτά ισχύουν για το μεγαλύτερο μέρος των αθλητών μας και κυρίως των Ελλήνων. Διότι οι ξένοι και δη οι «αστέρες» έχουν να λαμβάνουν τρελά λεφτά και απλά ώρες ώρες διαπιστώνουν που έχει φτάσει η Ελλάδα.
Ένας στιχουργός και δημοσιογράφος, ο Γιώργος Οικονομέας, έγραφε πριν από πολλά χρόνια ένα τραγούδι. Ήταν «Η Στέλλα». Το 1982. Σε ένα στίχο του εκείνο το τραγούδι έλεγε «φώτα μικρά μεγάλα έργα πορνό και μπάλα για τους φτωχούς». Την εποχή εκείνη ήταν ένας στίχος που ταίριαζε. Πριν από λίγα χρόνια ήταν μακρινός. Τώρα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Όλη η Ελλάδα φτωχαίνει… Τι μένει; Πολλές οικογένειες της ευημερίας δεν είναι πια οικογένειες και μένουν απλές διασκεδάσεις. Ένα ποτό, ένα τάβλι, μια ωραία γκόμενα έστω και μέσα από ένα περιοδικό ή από μια φωτογραφία στο ίντερνετ και η μπάλα. Αυτά πλέον σε κάνουν να γελάς για λίγο. Μετά βυθίζεσαι στις σκέψεις σου.
Είναι θλιβερό ένας άνθρωπος της πιάτσας, ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί στο κοσμικό και χλυδάτο Κεφαλάρι να σου λέει πως όλοι οι πελάτες δεν διασκεδάζουν. Κανείς λέει δεν γελάει. Το πιο θλιβερό είναι πως σε αυτούς είναι μέσα και 18χρόνα, και 20χρόνα και… Νεολαία σε κατάθλιψη. Πώς να μην είναι όταν δεν έχει δουλειά και όταν ακούει ότι θα είναι μειωμένος κατά 32% ο μισθός σου; Αστείοι. Ο ίδιος άνθρωπος έλεγε πως για να δεις άνθρωπο να γελάει στο μαγαζί του πρέπει να έχει πιει κάποια ποτηράκια μπύρα και θα έχει ξεφύγει… Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα τελείωσαν αλλά τίποτε πλέον δεν θα είναι όπως παλιά. Ψάξε λοιπόν αυτά που σε κάνουν να περνάς καλά, έστω και για λίγο μέσα στη μέρα, και περίμενε να μοιραστεί ξανά η τράπουλα. Τα δευτερεύοντα της ζωής (όπως είναι η μπάλα) εάν σε κάνουν να είσαι καλά ανέβασε τα.. ψηλά.
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου