Οι τρεις ζώνες άμυνας του Χάινκες!!

Οι επαναληπτικές σειρές των ημιτελικών του φετινού Champions League, ήρθαν για να επιβεβαιώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους λόγους που το ποδόσφαιρο είναι «ο βασιλιάς των σπορ».

Η Μπάγερν πήρε πανάξια πρόκριση στα πέναλτι από τη Ρεάλ μέσα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», φρεσκάροντας (ειδικότερα στους αστέρες της Ρεάλ) την αλήστου μνήμης φράση του Γκάρι Λίνεκερ προ 25ετίας. Το αγωνιστικό πείσμα και η ρεαλιστική προσέγγιση που επέδειξαν οι παίκτες του Χάινκες και στα δύο παιχνίδια έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στην πρόκριση της Μπάγερν, που τήρησε κατά γράμμα το τακτικό πλάνο του γερμανού κόουτς, αφήνοντας τα φώτα της δημοσιότητας στα camera games του Μουρίνιο και το… ζελέ στο μαλλί του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Το ποδόσφαιρο αυτού του επιπέδου έχει εξελιχθεί σε αναπόσπαστο κομμάτι του star system, και η Ρεάλ είναι με διαφορά η πρωταθλήτρια στο συγκεκριμένο… σπορ. Δεν αρκεί όμως μόνο το image για να μπορέσεις να «βγάλεις» τους πεισματάρηδες Γερμανούς από τη μέση μιας τόσο σπουδαίας διοργάνωσης, ανεξάρτητα με την κατάσταση των ομάδων τους. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να αποκλειστεί μια Γερμανική ομάδα σε νοκ-άουτ παιχνίδια «με κάτω τα χέρια», κάτι που πιθανότατα δεν υπολογίσθηκε όσο έπρεπε από τον Ζοσέ Μουρίνιο.
Στα αμιγώς τακτικά:
Ίδια διάταξη, διαφορετικές προσεγγίσεις και εκτός έδρας γκολ
Είναι συχνό φαινόμενο δύο ομάδες να παρουσιάσουν παρόμοιες τακτικές τοποθετήσεις των παικτών τους αλλά να διαφέρουν παρασάγγας στην προσέγγιση που κάνουν στον ματς. Στον χθεσινοβραδινό επαναληπτικό, οι δύο άρχοντες των πάγκων δεν παρέκλιναν από τις τακτικές τους συνήθειες και «‘έστησαν» τις ομάδες τους με ένα κλασσικό 4-2-3-1 χωρίς καθαρόαιμα εξτρέμ, με συχνές αναπτύξεις ενός εκ των δύο ακραίων μπακ.
Τέτοιο ρόλο στους γηπεδούχους είχε ο Μαρτσέλο (MVP της Ρεάλ), ενώ για την Μπάγερν ο Λαμ ήταν αυτός που έδινε των παίκτη παραπάνω όταν η ομάδα του αναπτυσσόταν απ την πλευρά του (δεξιά).
Οι περισσότεροι θα περίμεναν αυξημένη επιθετικότητα της Βασίλισσας και περισσότερο παθητικό ρόλο για την Μπάγερν, ελέω Μπερναμπέου και πρώτου ματς. Κάτι τέτοιο όμως δεν κατέστει εφικτό και η γενικότερη εντύπωση που σου άφηνε το ματς ήταν πως η Γερμανοί «καίγονταν» για γκολ περισσότερο από τους παίκτες του Μουρίνιο, ειδικότερα μετά τη διαμόρφωση του 2-1 από το πέναλτι του Ρόμπεν.
Σημαντικότατο ρόλο στο παραπάνω έπαιξε το εκτός έδρας γκολ της Ρεάλ αφού, με το σκορ ήδη διαμορφωμένο στο 2-1, ένα γκολ της Μπάγερν θα κόστιζε στον Μουρίνιο πολύ περισσότερο απ ότι στους Βαυαρούς. Αν Το σκορ γινόταν 2-2 η Ρεάλ θα ήθελε δύο γκολ για να περάσει, την ώρα που το πιθανό 3-1 θα απαιτούσε μόνο ένα γκολ απ’ το σύνολο του Χάινκες για να τους στείλει στον τελικό.

Που κινήθηκαν οι τρεις επιθετικοί της Μπάγερν

Οι τρεις ζώνες του Χάινκες
Η οξύμωρη αμυντική προσέγγιση του Γιουπ Χάινκες τοποθετούσε τρεις παίκτες μπροστά από τη μεσαία γραμμή (στα 3/5 του γηπέδου) σε μια πρώτη ζώνη άμυνας και σχετικό βάθος στην αμυντική τετράδα (ίσως μεγαλύτερο απ’ το αναμενόμενο). Χαρακτηριστικό είναι πως οι αποστάσεις της πρώτης ζώνης (Ριμπερί/ Γκόμεζ/ Ρόμπεν) από τα τρία κεντρικά χαφ των Βαυαρών ήταν μεγαλύτερες του φυσιολογικού.
Οι περισσότεροι θα περίμεναν πως οι αυξημένες αποστάσεις θα επέτρεπαν στους μέσους της Ρεάλ να κυκλοφορήσουν τη μπάλα. Η μειωμένη δημιουργικότητα και το ελαχιστοποιημένο κουβάλημα μπάλας που κάνουν οι Τσάμπι Αλόνσο και Κεντίρα δεν επέτρεψαν στη Βασίλισσα να εκμεταλλευτεί τους χώρους που δημιουργήθηκαν, αφού οι Οζίλ, Κριστιάνο και Ντι Μαρία δεν γύρισαν ποτέ πίσω από το κέντρο να πάρουν μπάλα. Όσες φορές η μπάλα περνούσε την πρώτη ζώνη των Βαυαρών οι Σβαϊνστάϊγκερ και Λουίς Γκουστάβο ανταποκρίθηκαν με το παραπάνω στα ανασταλτικά τους καθήκοντα.

Που κινήθηκαν οι Κ. Ρονάλντο και Ντι Μαρία

Επιπλέον:

• Ο Τόνι Κρόος ανέλαβε πολυσύνθετους ρόλους στο κέντρο, αφού έκλεινε ανάμεσα στους κόφτες της ομάδας του δίνοντας τον τρίτο ανασταλτικό μέσο (υπερκαλύπτοντας έτσι τις αποστάσεις των χαφ με τους επιθετικούς), χωρίς να υστερεί σε συμμέτοχη στην ανάπτυξη
• Συχνά overlap του Λαμ, που εκμεταλλεύτηκε άψογα τις ελάχιστες επιστροφές του Ρονάλντο (κυρίως)
• Μεταφορές ενός εκ των δύο ακραίων μέσων (Ριμπερί/Ρόμπεν) στην αντίθετη πλευρά, ώστε να βγει και τρίτος παίκτης στην πλευρά και να κυκλοφορήσει η μπάλα σε μικρούς χώρους. Συχνότερο το φαινόμενο στη πλευρά του Λαμ.
• Τυπική τακτική συμπεριφορά του Μάριο Γκόμεζ σε ρόλο target man, όπως άλλωστε σε όλα τα παιχνίδια των Βαυαρών
• Συγκλίσεις (λόγω αντίθετων ποδιών) των Ριμπερί και Ρόμπεν που δεν λειτούργησαν ποτέ ως εξτρέμ
• Αυξημένα (σε σχέση με τα περισσότερα ματς της Μπάγερν) αμυντικά καθήκοντα των Ριμπερί και Ρόμπεν

Το πλάνο του Χάινκες σε συνδυασμό με το 2-1 του Bayarena έδωσε αυξημένη επιθετικότητα στους Βαυαρούς που είχαν πρωτοβουλία στο κέντρο και κατοχή μπάλας στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς.
Σχόλιο: Ο 60λεπτος εξαντλητικός ρυθμός του παιχνιδιού ανάγκασε τους παίκτες των δύο ομάδων να ρίξουν ρυθμό μετά το μισό του 2^ου ημιχρόνου, και η κούραση που επέφερε το ανεξάντλητο τρέξιμο τους έκανε να μοιάζουν με φαντάσματα κατά τη διάρκεια της παράτασης. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της οπισθοχώρησης των γραμμών της Μπάγερν μετά τη λήξη της κανονικής διάρκειας
Συμπέρασμα
Ο ποδοσφαιρικός πλουρεαλισμός της Βασίλισσας και το πολυδιάστατο ποδόσφαιρο που αποδίδει λόγω ποιότητας, επέτρεψαν στον Μουρίνιο να διαχειριστεί το ματς πιο συντηρητικά, ευελπιστώντας πως εύκολα ή δύσκολα ένα γκολ θα έβγαινε μετά το 2-1. Οι μερένχες δεν μπόρεσαν όμως να ανοίξουν τις τρεις αμυντικές ζώνες του Χάινκες για τρίτη φορά στο ματς, και η δεύτερη μεγάλη έκπληξη των ημιτελικών έγινε. Τα τέσσερα ματς της φετινής σειράς ήρθαν για να δείξουν σε όλους μας την μοναδικότητα του ποδοσφαίρου. Οι προκρίσεις των Μπάγερν και Τσέλσι ήρθαν κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική, με τις τακτικές των Χάινκες και Ντι Ματέο να βάζουν σημαντικό λιθαράκι στην επιτυχία.

πηγή: overlap.gr