Αν σκεφτούμε όσα έγιναν στο περιθώριο του παιχνιδιού Τζένοα - Σιένα, με
την πρώτη να τιμωρείται χθες με δύο παιχνίδια χωρίς θεατές, αλλά και
διάφορα άλλα, π.χ. τη δολοφονία του διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι το 2001,
μας ήρθε στο μυαλό κάτι του στυλ «να βράσουμε τον πολιτισμό σας».
Να θυμηθούμε και τον Ιβάν (Μπογκντάνοφ) τον τρομερό; Τον Σέρβο χούλιγκαν που έγινε διάσημος για όλα όσα έκανε μαζί με τους «δικούς του» στις 12 Οκτωβρίου 2010 στο παιχνίδι Ιταλία - Σερβία; Παιχνίδι που έγινε (ή μάλλον γινόταν) στο «Φεράρις». Στη Γένοβα.
Εκεί όπου στις 29 Ιανουαρίου 1995 ο 24χρονος Βιντσέντζο Σπανιόλο, φίλαθλος της Τζένοα, μαχαιρώθηκε θανάσιμα από Ultras της Μίλαν και ξεψύχησε αργότερα στο χειρουργείο. Οταν ο θάνατός του έγινε γνωστός, οι ποδοσφαιριστές της Τζένοα και της Μίλαν δεν βγήκαν απ' τα αποδυτήρια για να συνεχίσουν στο δεύτερο ημίχρονο.
Δεν μπορούμε λοιπόν να διαβάζουμε τα περί πολιτισμού που συνοδεύουν την ιταλική πόλη στη σύγχρονη εποχή της. Ο πολιτισμός ήταν έννοια που κυριάρχησε σε παλαιότερους αιώνες με την έννοια που (ακόμα) τον θυμόμαστε. Με τη θετική επιρροή της τέχνης, της σκέψης και της δημιουργίας στη ζωή των ανθρώπων.
Οταν στη σύγχρονη εκδοχή του οι εκάστοτε εξήντα ηλίθιοι (τόσους αρίθμησε ο πρόεδρος της Τζένοα, Ενρίκο Πρετσιόζι) που βιαιοπραγούν (σε κάθε τομέα της ζωής και προσαρμοσμένα ανά περίσταση) παραμένουν στις θέσεις τους (στην εξέδρα ποδοσφαιρικά), οφείλουμε να διαχωρίσουμε τον πολιτισμό σε εποχές. Σε εκείνον που θυμόμαστε και σε αυτόν που ζούμε. Παλιά η κουλτούρα και η ποιότητα (των ανθρώπων) υπερτερούσαν.
Τώρα η εγκεφαλική βλακεία και η δήλωση «είμαι εδώ» μέσω ακραίων ενεργειών, ενίοτε τραυματικών, αποτελούν κομμάτι της πολιτισμικής (και εγκεφαλικής) νέκρωσης των μαζών και της μετατροπής τους σε κοπάδι τετράποδων που σκέφτονται μόνο όταν πρόκειται να αναπαραχθούν ή όταν αισθανθούν πείνα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη Γένοβα με αυτό, ε;
Πηγή: Goal
Να θυμηθούμε και τον Ιβάν (Μπογκντάνοφ) τον τρομερό; Τον Σέρβο χούλιγκαν που έγινε διάσημος για όλα όσα έκανε μαζί με τους «δικούς του» στις 12 Οκτωβρίου 2010 στο παιχνίδι Ιταλία - Σερβία; Παιχνίδι που έγινε (ή μάλλον γινόταν) στο «Φεράρις». Στη Γένοβα.
Εκεί όπου στις 29 Ιανουαρίου 1995 ο 24χρονος Βιντσέντζο Σπανιόλο, φίλαθλος της Τζένοα, μαχαιρώθηκε θανάσιμα από Ultras της Μίλαν και ξεψύχησε αργότερα στο χειρουργείο. Οταν ο θάνατός του έγινε γνωστός, οι ποδοσφαιριστές της Τζένοα και της Μίλαν δεν βγήκαν απ' τα αποδυτήρια για να συνεχίσουν στο δεύτερο ημίχρονο.
Δεν μπορούμε λοιπόν να διαβάζουμε τα περί πολιτισμού που συνοδεύουν την ιταλική πόλη στη σύγχρονη εποχή της. Ο πολιτισμός ήταν έννοια που κυριάρχησε σε παλαιότερους αιώνες με την έννοια που (ακόμα) τον θυμόμαστε. Με τη θετική επιρροή της τέχνης, της σκέψης και της δημιουργίας στη ζωή των ανθρώπων.
Οταν στη σύγχρονη εκδοχή του οι εκάστοτε εξήντα ηλίθιοι (τόσους αρίθμησε ο πρόεδρος της Τζένοα, Ενρίκο Πρετσιόζι) που βιαιοπραγούν (σε κάθε τομέα της ζωής και προσαρμοσμένα ανά περίσταση) παραμένουν στις θέσεις τους (στην εξέδρα ποδοσφαιρικά), οφείλουμε να διαχωρίσουμε τον πολιτισμό σε εποχές. Σε εκείνον που θυμόμαστε και σε αυτόν που ζούμε. Παλιά η κουλτούρα και η ποιότητα (των ανθρώπων) υπερτερούσαν.
Τώρα η εγκεφαλική βλακεία και η δήλωση «είμαι εδώ» μέσω ακραίων ενεργειών, ενίοτε τραυματικών, αποτελούν κομμάτι της πολιτισμικής (και εγκεφαλικής) νέκρωσης των μαζών και της μετατροπής τους σε κοπάδι τετράποδων που σκέφτονται μόνο όταν πρόκειται να αναπαραχθούν ή όταν αισθανθούν πείνα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη Γένοβα με αυτό, ε;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου