Το θέμα ξεκίνησε με αφορμή την ομολογουμένως πολύ κακή διαιτησία του
Ολλανδού ρέφερι στη ρεβάνς της Μπαρτσελόνα με τη Μίλαν. Στο κόλπο μπήκαν
άπαντες. Από τον Ιμπραΐμοβιτς που μας ενημέρωσε ότι «τώρα καταλαβαίνω
τον Μουρίνιο…» και τον ίδιο τον Μουρίνιο, ο οποίος με τη σειρά του
καταλαβαίνει ότι «ωραίος ημιτελικός της ομάδας μου με την Μπάγερν. Μόλις
τελειώσει, θα μάθουμε ποιος θα παίξει με την Μπαρτσελόνα στον
τελικό...».
Ολα αυτά φυσικά διόγκωσαν τη συζήτηση. Γράφτηκαν κείμενα και ειπώθηκαν απόψεις που περίπου μας ενημέρωναν πως ό,τι βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια από την Μπαρτσελόνα ή από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, είναι λίγο πολύ προϊόν αποφάσεων των διαιτητών. Οι διαιτητές πριν μερικά χρόνια την πέρασαν στον ημιτελικό με την Τσέλσι στο «Στάμφορντ Μπριτζ» (μη καταλογισμό δύο, τριών, ή τεσσάρων πέναλτι υπέρ της Τσέλσι), οι διαιτητές την πέρασαν και την προηγούμενη φορά με τη Μίλαν, και έκαναν τα πάντα για να την περάσουν και με την Ιντερ του Μουρίνιο (αποβολή Τιάγκο), αλλά δεν τα κατάφεραν. Οι διαιτητές την πέρασαν και πέρυσι με την Αρσεναλ (αποβολή Φαν Πέρσι) και φυσικά και φέτος με τη Μίλαν (με το πέναλτι που της δόθηκε).
Με λίγα λόγια, όπως αντιλαμβάνεστε, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία ό,τι έχουν δει τα μάτια σας στο Τσάμπιονς Λιγκ από την Μπαρτσελόνα τα πέντε τελευταία χρόνια, ήταν και τις πέντε χρονιές προϊόν της διαιτησίας. Οπως διαπιστώσατε τις τέσσερις από τις πέντε φορές την πέρασε η διαιτησία και τη μία που αποκλείστηκε από την Ιντερ, προσπάθησε η διαιτησία να την περάσει, αλλά ήταν τόσο κακή ομάδα η Μπάρτσα που ήταν αδύνατον ακόμη και ο διαιτητής να την περάσει.
Πριν λοιπόν αποτρελαθούμε τελείως από τη διαιτητολαγνία που στην Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να κυριαρχεί και όπως σας προανέφερα με... επιχειρήματα επιβεβαιώνει ότι αυτή η Μπαρτσελόνα την τελευταία πενταετία δεν έπρεπε ούτε μία φορά να παίξει σε ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ, ας δούμε τη φετινή διοργάνωση.
Στα ημιτελικά λοιπόν έφτασαν εκτός από τη σκανδαλωδώς ευνοημένη Μπάρτσα, η Τσέλσι, η Ρεάλ και η Μπάγερν. Συγγνώμη, αλλά στα μάτια μου αυτές ήταν όχι οι καλύτερες ομάδες, αλλά αυτές που έπαιξαν καλύτερα και ήταν και οι πιο τυχερές (και σε κληρώσεις και σε ματς) στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Ναι, θα μπορούσε να είναι στην τετράδα και η Νάπολι, αλλά κατέρρευσε στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ναι η Γιουνάιτεντ γενικά θα μπορούσε να ήταν, ειδικά φέτος όμως ήταν μία σκέτη απογοήτευση. Ναι, η πρωτάρα Σίτι έπεσε σε πολύ δύσκολο γκρουπ και αποκλείστηκε, πρωτάρα ήταν όμως και η Νάπολι που πέρασε από αυτό το γκρουπ. Ναι, η Μπενφίκα έδειξε ότι ενδεχομένως μόνο χειρότερη ομάδα δεν είναι από την Τσέλσι, αλλά λόγω της αφέλειάς της έχασε και τα δύο ματς από την Τσέλσι. Ναι, το ΑΠΟΕΛ έκανε το θαύμα, αλλά το να αποκλείσει τη Ρεάλ ξεπερνούσε και τα όρια του θαύματος.
Οι τέσσερις ομάδες που έφτασαν στα ημιτελικά υπήρξαν ματς στα οποία πήραν σφυρίγματα, αλλά και σε άλλα (λιγότερα έστω) αδικήθηκαν από αποφάσεις διαιτητών. Διότι αν θες να σπρώξεις την Μπαρτσελόνα να προκριθεί σε βάρος της Μίλαν, φροντίζεις αν όχι να τη σπρώξεις από το πρώτο ματς στο Μιλάνο, τουλάχιστον να μην την αδικήσεις κατάφωρα. Διότι θυμίζω ότι σε εκείνο το πρώτο ματς δεν της δόθηκε πέναλτι μαρς, ενώ το σκληρό ως αντιαθλητικό παιχνίδι της Μίλαν δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Φαίνεται λοιπόν πως πριν το πρώτο ματς, το σύστημα ήθελε να περάσει τη Μίλαν και μετά άλλαξε άποψη και πέρασε την Μπάρτσα...
Νομίζω όμως για να περάσουμε και στα σοβαρά, ότι δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι με βάση, επαναλαμβάνω όχι ποια είναι καλύτερη ομάδα γενικώς (γιατί η Τσέλσι σίγουρα δεν είναι καλύτερη από τις δύο Μάντσεστερ), αλλά με βάση το πώς έπαιξαν στα φετινά ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, ότι η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Μπάγερν και η Τσέλσι κακώς είναι στους «4» ή ότι δεν άξιζαν να είναι.
ΠΗΓΗ: Sportday
Ολα αυτά φυσικά διόγκωσαν τη συζήτηση. Γράφτηκαν κείμενα και ειπώθηκαν απόψεις που περίπου μας ενημέρωναν πως ό,τι βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια από την Μπαρτσελόνα ή από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, είναι λίγο πολύ προϊόν αποφάσεων των διαιτητών. Οι διαιτητές πριν μερικά χρόνια την πέρασαν στον ημιτελικό με την Τσέλσι στο «Στάμφορντ Μπριτζ» (μη καταλογισμό δύο, τριών, ή τεσσάρων πέναλτι υπέρ της Τσέλσι), οι διαιτητές την πέρασαν και την προηγούμενη φορά με τη Μίλαν, και έκαναν τα πάντα για να την περάσουν και με την Ιντερ του Μουρίνιο (αποβολή Τιάγκο), αλλά δεν τα κατάφεραν. Οι διαιτητές την πέρασαν και πέρυσι με την Αρσεναλ (αποβολή Φαν Πέρσι) και φυσικά και φέτος με τη Μίλαν (με το πέναλτι που της δόθηκε).
Με λίγα λόγια, όπως αντιλαμβάνεστε, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία ό,τι έχουν δει τα μάτια σας στο Τσάμπιονς Λιγκ από την Μπαρτσελόνα τα πέντε τελευταία χρόνια, ήταν και τις πέντε χρονιές προϊόν της διαιτησίας. Οπως διαπιστώσατε τις τέσσερις από τις πέντε φορές την πέρασε η διαιτησία και τη μία που αποκλείστηκε από την Ιντερ, προσπάθησε η διαιτησία να την περάσει, αλλά ήταν τόσο κακή ομάδα η Μπάρτσα που ήταν αδύνατον ακόμη και ο διαιτητής να την περάσει.
Πριν λοιπόν αποτρελαθούμε τελείως από τη διαιτητολαγνία που στην Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να κυριαρχεί και όπως σας προανέφερα με... επιχειρήματα επιβεβαιώνει ότι αυτή η Μπαρτσελόνα την τελευταία πενταετία δεν έπρεπε ούτε μία φορά να παίξει σε ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ, ας δούμε τη φετινή διοργάνωση.
Στα ημιτελικά λοιπόν έφτασαν εκτός από τη σκανδαλωδώς ευνοημένη Μπάρτσα, η Τσέλσι, η Ρεάλ και η Μπάγερν. Συγγνώμη, αλλά στα μάτια μου αυτές ήταν όχι οι καλύτερες ομάδες, αλλά αυτές που έπαιξαν καλύτερα και ήταν και οι πιο τυχερές (και σε κληρώσεις και σε ματς) στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Ναι, θα μπορούσε να είναι στην τετράδα και η Νάπολι, αλλά κατέρρευσε στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ναι η Γιουνάιτεντ γενικά θα μπορούσε να ήταν, ειδικά φέτος όμως ήταν μία σκέτη απογοήτευση. Ναι, η πρωτάρα Σίτι έπεσε σε πολύ δύσκολο γκρουπ και αποκλείστηκε, πρωτάρα ήταν όμως και η Νάπολι που πέρασε από αυτό το γκρουπ. Ναι, η Μπενφίκα έδειξε ότι ενδεχομένως μόνο χειρότερη ομάδα δεν είναι από την Τσέλσι, αλλά λόγω της αφέλειάς της έχασε και τα δύο ματς από την Τσέλσι. Ναι, το ΑΠΟΕΛ έκανε το θαύμα, αλλά το να αποκλείσει τη Ρεάλ ξεπερνούσε και τα όρια του θαύματος.
Οι τέσσερις ομάδες που έφτασαν στα ημιτελικά υπήρξαν ματς στα οποία πήραν σφυρίγματα, αλλά και σε άλλα (λιγότερα έστω) αδικήθηκαν από αποφάσεις διαιτητών. Διότι αν θες να σπρώξεις την Μπαρτσελόνα να προκριθεί σε βάρος της Μίλαν, φροντίζεις αν όχι να τη σπρώξεις από το πρώτο ματς στο Μιλάνο, τουλάχιστον να μην την αδικήσεις κατάφωρα. Διότι θυμίζω ότι σε εκείνο το πρώτο ματς δεν της δόθηκε πέναλτι μαρς, ενώ το σκληρό ως αντιαθλητικό παιχνίδι της Μίλαν δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Φαίνεται λοιπόν πως πριν το πρώτο ματς, το σύστημα ήθελε να περάσει τη Μίλαν και μετά άλλαξε άποψη και πέρασε την Μπάρτσα...
Νομίζω όμως για να περάσουμε και στα σοβαρά, ότι δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι με βάση, επαναλαμβάνω όχι ποια είναι καλύτερη ομάδα γενικώς (γιατί η Τσέλσι σίγουρα δεν είναι καλύτερη από τις δύο Μάντσεστερ), αλλά με βάση το πώς έπαιξαν στα φετινά ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, ότι η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Μπάγερν και η Τσέλσι κακώς είναι στους «4» ή ότι δεν άξιζαν να είναι.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου