Για να κλείνουµε λοιπόν το θέµα µε την εθνική οµάδα, όλες αυτές τις
µέρες ακούστηκαν πολλές αηδίες. Μάνι µάνι ένας από τους πιτσιρικάδες της
ΕΡΤ στην Πολωνία: «Αυτή η οµάδα δεν είναι σαν του Ρεχάγκελ το 2004.
Εχουµε µια οµάδα που δεν περιµένει πλέον τον αντίπαλό της, αλλά κάνει το παιχνίδι της». Οπως δηλαδή στο νικηφόρο παιχνίδι µε τη Ρωσία και στη συνέχεια και µε τη Γερµανία. Ερώτηση έµπειρου δηµοσιογράφου στον Σπύρο Λιβαθηνό: «Ποια είναι καλύτερη Γερµανία; Αυτή του 1980 που είχατε αντιµετωπίσει εσείς στην Ιταλία ή η τωρινή;».
Η απάντηση θα µπορούσε να είναι πιάσε το αβγό και κούρευτο. Κι αν ο δηµοσιογράφος πήγε τον Λιβαθηνό τριάντα χρόνια πίσω, ο ίδιος ο Σπυρέτος πήγε την κουβέντα µισόν αιώνα πίσω: «Αποδείχθηκε πλέον ότι τα παιδιά και αγαπάνε και πονάνε την εθνική οµάδα». Σε αντίθεση δηλαδή µε τη δεκαετία του '60 που ο Δοµάζος πλακωνότανε µε τους προπονητές. Κι όµως ο Σπύρος Λιβαθηνός που είναι για να λέει αστεία και ιστορίες έχει προσληφθεί από την ΕΠΟ και υποδύεται τον προπονητή. Κι έχει δηµόσιο λόγο και άποψη για το ποδόσφαιρο.
Και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές όµως δεν πάνε πίσω. Ο Κώστας Κατσουράνης, στη συνέντευξη που έδωσε, αναρωτήθηκε σε πληθυντικό µεγαλειότητας κι έδωσε ο ίδιος την απάντηση: «Αν αναλογισθούµε τι προσφέρουνε στον Ελληνα ποδοσφαιριστή σε σχέση µε άλλες χώρες, φτάνει εκεί που φτάνει µε το ταλέντο του». Δηλαδή τι ήθελε να του προσφέρουνε ο Κατσουράνης; Ένα εκατοµµύριο πριµ καθαρά για το Γιούρο της Πορτογαλίας ήτανε λίγα;
Πάνω από ένα εκατοµµύριο τη σεζόν ήτανε το συµβόλαιό του που του κάνανε ο Πατέρας κι ο Αντωνίου τα δύο πρώτα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Οχτακόσια πήρε φέτος και για του χρόνου είναι να παίρνει ένα διακόσια. Πόσα έπρεπε να παίρνει δηλαδή για να είναι ικανοποιηµένος; Κι αν το θέµα δεν είναι οικονοµικό, του πέφτουνε λίγες οι εγκαταστάσεις της Παιανίας; Και τι πάει να πει ότι «ο Ελληνας ποδοσφαιριστής φτάνει εκεί που φτάνει µε το ταλέντο του»; Οι προπονητές του δηλαδή στην εθνική οµάδα και στον Παναθηναϊκό είναι σκιντζήδες;
Και ποιος είναι στο φινάλε ο επαγγελµατισµός κάποιων Ελλήνων ποδοσφαιριστών; Να καπνίζουνε ένα πακέτο τσιγάρα κι ύστερα από είκοσι λεπτά να τους βγαίνει η γλώσσα έξω από το λαχάνιασµα; Σαφώς κι υπάρχουνε Ελληνες ποδοσφαιριστές που είναι 100% επαγγελµατίες, υπάρχουν κι άλλοι όµως που δεν δουλεύουνε καθόλου και το έχουνε ρίξει στο σορολόπ. Φάνηκε ποιοι ήτανε αυτοί που σερνόντουσαν στην Πολωνία.
Και χωρίς να τους έχουνε πάρει τα χρόνια µάλιστα. Μια µεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση λοιπόν σαν το Γιούρο ένα ιδιαίτερα σύνθετο θέµα όπως είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αντιµετωπίζονται από άσχετους. Κι από κάποιους άσχετους αρπακολλατζήδες. Κι από κάποιους κακοµαθηµένους ποδοσφαιριστές που θεωρούν ότι όλα τους τα χρωστούν. Τι να πεις όµως όταν και τζιπ δωρεάν ήθελε ένας από αυτούς, επειδή θα το διαφήµιζε ως πρωταθλητής Ευρώπης. Αυτά.
Πάνω απ' όλους και όλα η µανία για την καρέκλα και την εξουσία
ΚΡΙΜΑ κι άδικο. Γι' αυτά τα έµπειρα, δοκιµασµένα και πετυχηµένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που η πατρίδα κι ο ελληνικός λαός στερούνται πλέον των υπηρεσιών τους. Οπως ο Χρυσοχοΐδης (φωτό) και ο Λοβέρδος. Αυτές οι τεράστιες πολιτικές προσωπικότητες. Αυτοί που είχαν µετατρέψει το υπουργείο σε σπίτι τους και το υπουργηλίκι σε επάγγελµα. Πώς είναι δυνατόν να µένουν έξω από τη νέα κυβέρνηση; Και να γίνονται υπουργοί κάποιοι ανύπαρκτοι.
«Αφού το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την κυβέρνηση Σαµαρά, πρέπει να µετέχει σ' αυτή µε τα έµπειρα και πετυχηµένα στελέχη του» φώναζε στην εσωκοµµατική συνεδρίαση ο Χρυσοχοΐδης. Φωτογραφίζοντας τον εαυτό του και τον Λοβέρδο. Ενας αδιάβαστος σχετικά µε το µνηµόνιο κι ένας διαβασµένος. Χωρίς ίχνος ντροπής. Πάνω απ' όλους και όλα η µανία για την καρέκλα και την εξουσία. Από πλευράς κοµµατικού συµφέροντος για το ΠΑΣΟΚ καλά κάνει ο Βενιζέλος και δεν βάζει κανέναν στην κυβέρνηση. Για να υποστεί όλη τη φθορά η Νέα Δηµοκρατία.
Αν έµπαινε και σ' αυτή την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, στις επόµενες εκλογές ο Τσίπρας θα είχε σάβουαρ πάνω από 35 τοις εκατό και η Χρυσή Αυγή θα ήταν τρίτο κόµµα. Το ΠΑΣΟΚ θα πάλευε µε τη ΔΗΜΑΡ για να χωθεί στο τετραπλό. Πού να πάρουνε χαµπάρι όµως οι Χρυσοχοΐδηδες; Πώς να αντέξει ο Λοβέρδος όταν δεν τον περιµένει κάθε πρωί έξω από το σπίτι του το υπουργικό αυτοκίνητο; Τι αξία έχει η ζωή για κάτι τέτοιους τύπους αν δεν είναι υπουργοί;
Αν έµπαινε και σ' αυτήν την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, στις επόµενες εκλογές ο Τσίπρας θα είχε σάβουαρ πάνω από 35 τοις εκατό και η Χρυσή Αυγή θα ήταν τρίτο κόµµα. Το ΠΑΣΟΚ θα πάλευε µε τη ΔΗΜΑΡ για να χωθεί στο τετραπλό
Οποιος προδώσει τον αρχηγό, καταδικάζεται αυθωρεί και παραχρήµα σε πολιτικό θάνατο
Οταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλάζουνε και τα κόζα. Μπορεί το ελληνικό Δηµόσιο να έχει πτωχεύσει, αλλά πάντα πρέπει κάποιοι να κάνουν τη διαχείριση. Πέρα από τα µέλη της κυβέρνησης, λοιπόν, υπάρχουν οι νταραβεριτζήδες. Οι πρόεδροι και οι διευθύνοντες σύµβουλοι των Οργανισµών. Μία δεν κάνει µπροστά στον διευθύνοντα σύµβουλο του ΟΠΑΠ ένας απλός βουλευτάκος. Οι πονηροί, λοιπόν, έχουνε ήδη αρχίσει να τρέχουνε ποιος θα προλάβει πρώτος. Με τη βούληση του Σαµαρά ωστόσο να είναι δεδοµένη. Πρώτοι στη σειρά είναι αυτοί που τον είχανε ακολουθήσει στην ΠΟΛΑΝ όταν είχε φύγει το 1992 από τη Νέα Δηµοκρατία. Οι ορκισµένοι δικοί του.
Ολοι οι άλλοι να κόψουνε το λαιµό τους. Στα εσωκοµµατικά, ο Σαµαράς είναι σκληρός. Αµείλικτος. Δεν φτάνεις αλλιώς, άλλωστε, να γίνεις αρχηγός και πρωθυπουργός. Στα εσωκοµµατικά όλων των κοµµάτων ισχύουν οι νόµοι και οι κανόνες της µαφίας. Οποιος προδώσει τον αρχηγό καταδικάζεται αυθωρεί και παραχρήµα σε πολιτικό θάνατο. Απλός βουλευτάκος ήταν ο Σαµαράς κι αν συνυποψήφιός του τόλµαγε να χτυπήσει την πόρτα ψηφοφόρου του, µέχρι που τον πλάκωνε στο ξύλο. Εχουνε να το λένε στη Μεσσηνία.
Πάντα πρώτοι µε Τάκη Αγραφιώτη.
-Δηµοτικό τραγούδι
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τον Τσιώλη θα τον πλήρωναν στην ΑΕΚ µε κουµπιά;
Πηγή: Goal
Εχουµε µια οµάδα που δεν περιµένει πλέον τον αντίπαλό της, αλλά κάνει το παιχνίδι της». Οπως δηλαδή στο νικηφόρο παιχνίδι µε τη Ρωσία και στη συνέχεια και µε τη Γερµανία. Ερώτηση έµπειρου δηµοσιογράφου στον Σπύρο Λιβαθηνό: «Ποια είναι καλύτερη Γερµανία; Αυτή του 1980 που είχατε αντιµετωπίσει εσείς στην Ιταλία ή η τωρινή;».
Η απάντηση θα µπορούσε να είναι πιάσε το αβγό και κούρευτο. Κι αν ο δηµοσιογράφος πήγε τον Λιβαθηνό τριάντα χρόνια πίσω, ο ίδιος ο Σπυρέτος πήγε την κουβέντα µισόν αιώνα πίσω: «Αποδείχθηκε πλέον ότι τα παιδιά και αγαπάνε και πονάνε την εθνική οµάδα». Σε αντίθεση δηλαδή µε τη δεκαετία του '60 που ο Δοµάζος πλακωνότανε µε τους προπονητές. Κι όµως ο Σπύρος Λιβαθηνός που είναι για να λέει αστεία και ιστορίες έχει προσληφθεί από την ΕΠΟ και υποδύεται τον προπονητή. Κι έχει δηµόσιο λόγο και άποψη για το ποδόσφαιρο.
Και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές όµως δεν πάνε πίσω. Ο Κώστας Κατσουράνης, στη συνέντευξη που έδωσε, αναρωτήθηκε σε πληθυντικό µεγαλειότητας κι έδωσε ο ίδιος την απάντηση: «Αν αναλογισθούµε τι προσφέρουνε στον Ελληνα ποδοσφαιριστή σε σχέση µε άλλες χώρες, φτάνει εκεί που φτάνει µε το ταλέντο του». Δηλαδή τι ήθελε να του προσφέρουνε ο Κατσουράνης; Ένα εκατοµµύριο πριµ καθαρά για το Γιούρο της Πορτογαλίας ήτανε λίγα;
Πάνω από ένα εκατοµµύριο τη σεζόν ήτανε το συµβόλαιό του που του κάνανε ο Πατέρας κι ο Αντωνίου τα δύο πρώτα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Οχτακόσια πήρε φέτος και για του χρόνου είναι να παίρνει ένα διακόσια. Πόσα έπρεπε να παίρνει δηλαδή για να είναι ικανοποιηµένος; Κι αν το θέµα δεν είναι οικονοµικό, του πέφτουνε λίγες οι εγκαταστάσεις της Παιανίας; Και τι πάει να πει ότι «ο Ελληνας ποδοσφαιριστής φτάνει εκεί που φτάνει µε το ταλέντο του»; Οι προπονητές του δηλαδή στην εθνική οµάδα και στον Παναθηναϊκό είναι σκιντζήδες;
Και ποιος είναι στο φινάλε ο επαγγελµατισµός κάποιων Ελλήνων ποδοσφαιριστών; Να καπνίζουνε ένα πακέτο τσιγάρα κι ύστερα από είκοσι λεπτά να τους βγαίνει η γλώσσα έξω από το λαχάνιασµα; Σαφώς κι υπάρχουνε Ελληνες ποδοσφαιριστές που είναι 100% επαγγελµατίες, υπάρχουν κι άλλοι όµως που δεν δουλεύουνε καθόλου και το έχουνε ρίξει στο σορολόπ. Φάνηκε ποιοι ήτανε αυτοί που σερνόντουσαν στην Πολωνία.
Και χωρίς να τους έχουνε πάρει τα χρόνια µάλιστα. Μια µεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση λοιπόν σαν το Γιούρο ένα ιδιαίτερα σύνθετο θέµα όπως είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αντιµετωπίζονται από άσχετους. Κι από κάποιους άσχετους αρπακολλατζήδες. Κι από κάποιους κακοµαθηµένους ποδοσφαιριστές που θεωρούν ότι όλα τους τα χρωστούν. Τι να πεις όµως όταν και τζιπ δωρεάν ήθελε ένας από αυτούς, επειδή θα το διαφήµιζε ως πρωταθλητής Ευρώπης. Αυτά.
Πάνω απ' όλους και όλα η µανία για την καρέκλα και την εξουσία
ΚΡΙΜΑ κι άδικο. Γι' αυτά τα έµπειρα, δοκιµασµένα και πετυχηµένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που η πατρίδα κι ο ελληνικός λαός στερούνται πλέον των υπηρεσιών τους. Οπως ο Χρυσοχοΐδης (φωτό) και ο Λοβέρδος. Αυτές οι τεράστιες πολιτικές προσωπικότητες. Αυτοί που είχαν µετατρέψει το υπουργείο σε σπίτι τους και το υπουργηλίκι σε επάγγελµα. Πώς είναι δυνατόν να µένουν έξω από τη νέα κυβέρνηση; Και να γίνονται υπουργοί κάποιοι ανύπαρκτοι.
«Αφού το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την κυβέρνηση Σαµαρά, πρέπει να µετέχει σ' αυτή µε τα έµπειρα και πετυχηµένα στελέχη του» φώναζε στην εσωκοµµατική συνεδρίαση ο Χρυσοχοΐδης. Φωτογραφίζοντας τον εαυτό του και τον Λοβέρδο. Ενας αδιάβαστος σχετικά µε το µνηµόνιο κι ένας διαβασµένος. Χωρίς ίχνος ντροπής. Πάνω απ' όλους και όλα η µανία για την καρέκλα και την εξουσία. Από πλευράς κοµµατικού συµφέροντος για το ΠΑΣΟΚ καλά κάνει ο Βενιζέλος και δεν βάζει κανέναν στην κυβέρνηση. Για να υποστεί όλη τη φθορά η Νέα Δηµοκρατία.
Αν έµπαινε και σ' αυτή την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, στις επόµενες εκλογές ο Τσίπρας θα είχε σάβουαρ πάνω από 35 τοις εκατό και η Χρυσή Αυγή θα ήταν τρίτο κόµµα. Το ΠΑΣΟΚ θα πάλευε µε τη ΔΗΜΑΡ για να χωθεί στο τετραπλό. Πού να πάρουνε χαµπάρι όµως οι Χρυσοχοΐδηδες; Πώς να αντέξει ο Λοβέρδος όταν δεν τον περιµένει κάθε πρωί έξω από το σπίτι του το υπουργικό αυτοκίνητο; Τι αξία έχει η ζωή για κάτι τέτοιους τύπους αν δεν είναι υπουργοί;
Αν έµπαινε και σ' αυτήν την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, στις επόµενες εκλογές ο Τσίπρας θα είχε σάβουαρ πάνω από 35 τοις εκατό και η Χρυσή Αυγή θα ήταν τρίτο κόµµα. Το ΠΑΣΟΚ θα πάλευε µε τη ΔΗΜΑΡ για να χωθεί στο τετραπλό
Οποιος προδώσει τον αρχηγό, καταδικάζεται αυθωρεί και παραχρήµα σε πολιτικό θάνατο
Οταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλάζουνε και τα κόζα. Μπορεί το ελληνικό Δηµόσιο να έχει πτωχεύσει, αλλά πάντα πρέπει κάποιοι να κάνουν τη διαχείριση. Πέρα από τα µέλη της κυβέρνησης, λοιπόν, υπάρχουν οι νταραβεριτζήδες. Οι πρόεδροι και οι διευθύνοντες σύµβουλοι των Οργανισµών. Μία δεν κάνει µπροστά στον διευθύνοντα σύµβουλο του ΟΠΑΠ ένας απλός βουλευτάκος. Οι πονηροί, λοιπόν, έχουνε ήδη αρχίσει να τρέχουνε ποιος θα προλάβει πρώτος. Με τη βούληση του Σαµαρά ωστόσο να είναι δεδοµένη. Πρώτοι στη σειρά είναι αυτοί που τον είχανε ακολουθήσει στην ΠΟΛΑΝ όταν είχε φύγει το 1992 από τη Νέα Δηµοκρατία. Οι ορκισµένοι δικοί του.
Ολοι οι άλλοι να κόψουνε το λαιµό τους. Στα εσωκοµµατικά, ο Σαµαράς είναι σκληρός. Αµείλικτος. Δεν φτάνεις αλλιώς, άλλωστε, να γίνεις αρχηγός και πρωθυπουργός. Στα εσωκοµµατικά όλων των κοµµάτων ισχύουν οι νόµοι και οι κανόνες της µαφίας. Οποιος προδώσει τον αρχηγό καταδικάζεται αυθωρεί και παραχρήµα σε πολιτικό θάνατο. Απλός βουλευτάκος ήταν ο Σαµαράς κι αν συνυποψήφιός του τόλµαγε να χτυπήσει την πόρτα ψηφοφόρου του, µέχρι που τον πλάκωνε στο ξύλο. Εχουνε να το λένε στη Μεσσηνία.
Πάντα πρώτοι µε Τάκη Αγραφιώτη.
-Δηµοτικό τραγούδι
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τον Τσιώλη θα τον πλήρωναν στην ΑΕΚ µε κουµπιά;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου