Για το αγωνιστικό μέρος μίας «λίγκας» που ποτέ δεν υπήρξε «σούπερ»,
ούτε καν πλησίασε το ανεκτό μέτριο. Για «λίγκα» δεν το συζητώ. Ενας
υπερβολικά φιλόδοξος και εκτός πραγματικότητας χαρακτηρισμός, που σαν
εικόνα παραπέμπει στην πεντάχρονη η οποία φορά τα τακούνια της μητέρας
της και θεωρεί ότι μεγάλωσε. Κωμική. Αν, φυσικά, η δραστηριότητα της
«λίγκας» έμενε στο επίπεδο της κωμωδίας, μπορεί να ήταν και
-τουλάχιστον- διασκεδαστική. Δεν έμεινε, όμως, και πέρασε στο αντίθετο
άκρο. Της τραγωδίας. Οχι γι' αυτό που είναι η ίδια, αλλά για εκείνο που
υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο. Που εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο, γι' αυτό εκδηλώνουμε την αποστροφή μας στο αποτέλεσμα της διαχείρισης του ελληνικού ποδοσφαίρου από ιδοκτήτες-παράγοντες. Ο μέσος όρος των εισιτηρίων πέφτει συνεχώς και με δραματικό ρυθμό. Οπως και η κυκλοφορία των εφημερίδων. Η φετινή χρονιά, στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, θα είναι η χειρότερη. Ομάδες χωρίς χρήματα, με νέους ποδοσφαιριστές αναγκαστικά, αλλά και χωρίς σχέδιο, που βαδίζουν στα τυφλά. Τόσο, που καταπατούν κάθε κανόνα και νόμο για τη λειτουργία του πρωταθλήματος. Αυτή η κρίση ανέδειξε όλες τις αδυναμίες, τη γύμνια και τις στρεβλώσεις μιας καλύβας με καλάμια που θεωρεί, ακόμη και τώρα, ότι είναι μεζονέτα που απλά χρειάζεται μικροεπισκευές.
Η πολιτεία, δηλαδή η κυβέρνηση, είναι και ανίκανη και απρόθυμη να διαμορφώσει, θεσμικά, έναν χάρτη λειτουργίας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να διασφαλίσει ότι θα τηρείται. Αν η κρίση είναι ευκαιρία, όπως λένε, η ευκαιρία συνίσταται στη δυνατότητα να οργανωθεί το παιχνίδι από την αρχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια οι ομάδες θα πρέπει να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, για να υπερασπίσουν το «προϊόν» τους. Αλλά ποιες ομάδες;
Ο πόλεμος ανακοινώσεων των δύο «μεγάλων» που ξέσπασε με το καλημέρα αποκαλύπτει αβίαστα τέσσερα πράγματα. Τη χαμηλής ποιότητας αισθητική τους, τον αρρωστημένα οπαδικό χαρακτήρα της «επικοινωνιακής» τους πολιτικής, την αντίληψη που έχουν για τις ομάδες οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι τις θεωρούν ξεσκονόπανα του υπερτροφικού τους «εγώ», και την αδιαφορία τους για όλες τις άλλες ομάδες. Αν δεν αλλάξουν στάση και συμπεριφορά, μέσα στη διάρκεια της χρονιάς θα ταΐσουν... πρωΚτοσέλιδα οπαδικού αίσχους, τη βία εντός και εκτός γηπέδων και θα μηδενίσουν την όποια αξία του «προϊόντος». Αν κοιτάξει κάποιος τι συνέβη στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής όταν η χώρα βυθίστηκε στην οικονομική κρίση, θα καταλάβει. Και εμείς δεν έχουμε το ποδοσφαιρικό ταλέντο των Αργεντινών. Μέσα στο γήπεδο. Γιατί έξω από αυτό και στο παρασκήνιο δεν παιζόμαστε...
Πηγή: Sportday
Το ελληνικό ποδόσφαιρο. Που εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο, γι' αυτό εκδηλώνουμε την αποστροφή μας στο αποτέλεσμα της διαχείρισης του ελληνικού ποδοσφαίρου από ιδοκτήτες-παράγοντες. Ο μέσος όρος των εισιτηρίων πέφτει συνεχώς και με δραματικό ρυθμό. Οπως και η κυκλοφορία των εφημερίδων. Η φετινή χρονιά, στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, θα είναι η χειρότερη. Ομάδες χωρίς χρήματα, με νέους ποδοσφαιριστές αναγκαστικά, αλλά και χωρίς σχέδιο, που βαδίζουν στα τυφλά. Τόσο, που καταπατούν κάθε κανόνα και νόμο για τη λειτουργία του πρωταθλήματος. Αυτή η κρίση ανέδειξε όλες τις αδυναμίες, τη γύμνια και τις στρεβλώσεις μιας καλύβας με καλάμια που θεωρεί, ακόμη και τώρα, ότι είναι μεζονέτα που απλά χρειάζεται μικροεπισκευές.
Η πολιτεία, δηλαδή η κυβέρνηση, είναι και ανίκανη και απρόθυμη να διαμορφώσει, θεσμικά, έναν χάρτη λειτουργίας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να διασφαλίσει ότι θα τηρείται. Αν η κρίση είναι ευκαιρία, όπως λένε, η ευκαιρία συνίσταται στη δυνατότητα να οργανωθεί το παιχνίδι από την αρχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια οι ομάδες θα πρέπει να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, για να υπερασπίσουν το «προϊόν» τους. Αλλά ποιες ομάδες;
Ο πόλεμος ανακοινώσεων των δύο «μεγάλων» που ξέσπασε με το καλημέρα αποκαλύπτει αβίαστα τέσσερα πράγματα. Τη χαμηλής ποιότητας αισθητική τους, τον αρρωστημένα οπαδικό χαρακτήρα της «επικοινωνιακής» τους πολιτικής, την αντίληψη που έχουν για τις ομάδες οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι τις θεωρούν ξεσκονόπανα του υπερτροφικού τους «εγώ», και την αδιαφορία τους για όλες τις άλλες ομάδες. Αν δεν αλλάξουν στάση και συμπεριφορά, μέσα στη διάρκεια της χρονιάς θα ταΐσουν... πρωΚτοσέλιδα οπαδικού αίσχους, τη βία εντός και εκτός γηπέδων και θα μηδενίσουν την όποια αξία του «προϊόντος». Αν κοιτάξει κάποιος τι συνέβη στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής όταν η χώρα βυθίστηκε στην οικονομική κρίση, θα καταλάβει. Και εμείς δεν έχουμε το ποδοσφαιρικό ταλέντο των Αργεντινών. Μέσα στο γήπεδο. Γιατί έξω από αυτό και στο παρασκήνιο δεν παιζόμαστε...
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου