Γράφει ο Τάσος Παπαχρήστου.
Κυρίως για την επικινδυνότητα αγωνισμάτων των ρίψεων και συγκεκριμένα του ακοντισμού, της δισκοβολίας και της σφυροβολίας. Των τριών από τα τέσσερα δηλαδή του αγωνιστικού προγράμματος.
Μόνον η σφαιροβολία παραμένει αθώα κυρίως επειδή οι βολές δεν φθάνουν στην καλύτερη περίπτωση τα 23 μέτρα.
Αλλωστε, ιστορικά, μόλις δυο αθλητές έχουν ξεπεράσει το φράγμα των 23 μ. Ο Αμερικανός Ράντι Μπάρνς με 23.12 και ο τότε Ανατολικογερμανός Ούλφ Τίμερμαν με 23.06 στα Χανιά.
Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα το ακόντιο ήταν ένα καθαρά επιθετικό όπλο που σε πάμπολλες περιπτώσεις στα χέρια εκπαιδευμένων οπλιτών έκρινε σε μεγάλο βαθμό σημαντικές μάχες.
Οχι όμως και στον αθλητισμό παρά το γεγονός ότι το 1984 βρέθηκε αθλητής που το έστειλε σε απόσταση 104 μέτρων και 80 εκατοστών.
Δηλαδή, φανταστείτε την αξία ως πολεμιστή του Ανατολικογερμανού Ούβε Χεν αν ζούσε στα χρόνια της αρχαιότητας.
Σήμερα και με αφορμή τη θλιβερή είδηση στη Γερμανία δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμα πιστεύουν ότι το ακόντιο άλλαξε κέντρο βάρους το 1986 εξαιτίας της απίστευτης βολής του Χεν και των κινδύνων που θεωρητικά εγκυμονούσε ακόμα και για τους ίδιους τους θεατές.
Αν και μάλλον επέσπευσε τα γεγονότα και τις αποφάσεις της διεθνούς ομοσπονδίας στίβου.
Η συζήτηση για την αλλαγή του κέντρου βάρους κατά τέσσερα εκατοστά που θα επέφερε και την ταχύτερη πτώση του στο έδαφος είχε ξεκινήσει από τα τέλη του 1980.
Αιτία ήταν η αδυναμία του ακοντίου να αφήνει πάντοτε κάποιο ίχνος στο έδαφος ώστε να επιτρέπεται η καταμέτρηση των βολών.
Αφορμή ήταν οι τρεις βολές του Σοβιετικού πρωταθλητή και χρυσού νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980, Ντάινις Κούλα, που δεν άφησαν σημάδι.
Τα 99.72 μ. του Αμερικανού Τομ Πετράνοφ το 1983 και τα 104.80 μ. του Χεν το 1984 οδήγησαν την IAAF στη μεταφορά του κέντρου βάρους στα ακόντια, βάρους 800 γραμμαρίων των Ανδρών από την 1η Απριλίου 1986. Ακολούθησε το 1999 και η αλλαγή στα ακόντια, βάρους 600 γραμμαρίων, των Γυναικών.
Ταυτόχρονα η διεθνής ομοσπονδία στίβου «οχύρωσε» τα στάδια στη διάρκεια αγώνων με προστατευτικά δίχτυα στα πλάγια των ακτίνων βολής, στο μάζεμα του ανοίγματος των κλωβών ρίψεων σε σφύρα και δίσκο και βέβαια με πιο συχνούς ελέγχους ντόπινγκ που περιόρισαν αισθητά τις φανταστικές βολές.
Πηγή: Goal
Κυρίως για την επικινδυνότητα αγωνισμάτων των ρίψεων και συγκεκριμένα του ακοντισμού, της δισκοβολίας και της σφυροβολίας. Των τριών από τα τέσσερα δηλαδή του αγωνιστικού προγράμματος.
Μόνον η σφαιροβολία παραμένει αθώα κυρίως επειδή οι βολές δεν φθάνουν στην καλύτερη περίπτωση τα 23 μέτρα.
Αλλωστε, ιστορικά, μόλις δυο αθλητές έχουν ξεπεράσει το φράγμα των 23 μ. Ο Αμερικανός Ράντι Μπάρνς με 23.12 και ο τότε Ανατολικογερμανός Ούλφ Τίμερμαν με 23.06 στα Χανιά.
Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα το ακόντιο ήταν ένα καθαρά επιθετικό όπλο που σε πάμπολλες περιπτώσεις στα χέρια εκπαιδευμένων οπλιτών έκρινε σε μεγάλο βαθμό σημαντικές μάχες.
Οχι όμως και στον αθλητισμό παρά το γεγονός ότι το 1984 βρέθηκε αθλητής που το έστειλε σε απόσταση 104 μέτρων και 80 εκατοστών.
Δηλαδή, φανταστείτε την αξία ως πολεμιστή του Ανατολικογερμανού Ούβε Χεν αν ζούσε στα χρόνια της αρχαιότητας.
Σήμερα και με αφορμή τη θλιβερή είδηση στη Γερμανία δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμα πιστεύουν ότι το ακόντιο άλλαξε κέντρο βάρους το 1986 εξαιτίας της απίστευτης βολής του Χεν και των κινδύνων που θεωρητικά εγκυμονούσε ακόμα και για τους ίδιους τους θεατές.
Αν και μάλλον επέσπευσε τα γεγονότα και τις αποφάσεις της διεθνούς ομοσπονδίας στίβου.
Η συζήτηση για την αλλαγή του κέντρου βάρους κατά τέσσερα εκατοστά που θα επέφερε και την ταχύτερη πτώση του στο έδαφος είχε ξεκινήσει από τα τέλη του 1980.
Αιτία ήταν η αδυναμία του ακοντίου να αφήνει πάντοτε κάποιο ίχνος στο έδαφος ώστε να επιτρέπεται η καταμέτρηση των βολών.
Αφορμή ήταν οι τρεις βολές του Σοβιετικού πρωταθλητή και χρυσού νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980, Ντάινις Κούλα, που δεν άφησαν σημάδι.
Τα 99.72 μ. του Αμερικανού Τομ Πετράνοφ το 1983 και τα 104.80 μ. του Χεν το 1984 οδήγησαν την IAAF στη μεταφορά του κέντρου βάρους στα ακόντια, βάρους 800 γραμμαρίων των Ανδρών από την 1η Απριλίου 1986. Ακολούθησε το 1999 και η αλλαγή στα ακόντια, βάρους 600 γραμμαρίων, των Γυναικών.
Ταυτόχρονα η διεθνής ομοσπονδία στίβου «οχύρωσε» τα στάδια στη διάρκεια αγώνων με προστατευτικά δίχτυα στα πλάγια των ακτίνων βολής, στο μάζεμα του ανοίγματος των κλωβών ρίψεων σε σφύρα και δίσκο και βέβαια με πιο συχνούς ελέγχους ντόπινγκ που περιόρισαν αισθητά τις φανταστικές βολές.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου