Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Η πρεμιέρα με Λετονία και το τρικ του Σάντος

Έχω εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά και τον κόουτς. Η σοβαρότητα τους έχει δοκιμαστεί, και το πάθημα με τους Πολωνούς και τους Τσέχους στο Γιούρο λειτούργησε ακόμη καλύτερα. Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.

Η πρεμιέρα με Λετονία και το τρικ του Σάντος
Τώρα, το να σας γράψω εγώ, ότι «η καλή μέρα, φαίνεται από το πρωί», «ποδαρικό με το δεξί», «η αρχή το ήμισυ του παντός», και άλλες τέτοιες κοινοτοπίες (μην γράψω παπαριές και φωνάζει ο ΠΡΠ), νομίζω, ότι υποβιβάζω το επίπεδο σας. Αυτά τα ξέρουν και τα παιδάκια του δημοτικού. Όπως νομίζω πολύ καλά και ο Σάντος με τους παίκτες του. Επομένως μην σταθώ περισσότερο στην ανάγκη του αποτελέσματος και να προχωρήσουμε.
 
Καλώς ή κακώς η εθνική, είναι το αφεντικό του ομίλου της. Καλές και επικίνδυνες ομάδες η Σλοβακία και η Βοσνία, με κάποιους ξεχωριστούς παίκτες. Όμως αυτή η γαλανόλευκη κέρδισε με το σπαθί της το δικαίωμα, να θεωρείται καλύτερη ομάδα. Αν δεν μπορεί λοιπόν να το διαχειριστεί, πρόβλημα της. Όφειλαν και οι παίκτες, και ο κόουτς και η ηγεσία της ΕΠΟ, να έχουν προετοιμαστεί για να σηκώσουν το βάρος. Ζώντας με τα μέλη της ομάδας στην Πολωνία, το διάστημα τουEURO, πιστεύω ακράδαντα, ότι έχουμε ξεφύγει από την μιζέρια του παρελθόντος. Και ότι μπορούμε να σταθούμε και αυτή την φορά στο ύψος των περιστάσεων. Δεν γίναμε Ισπανία, Γερμανία, Ολλανδία ή Ιταλία, αλλά για τα μέτρα του ομίλου, είμαστε το φαβορί και με λίγη τύχη (που χρειάζεται σε οτιδήποτε κάνουμε στην ζωή μας) θα τα καταφέρουμε κιόλας.
 
Απλά είναι κάτι τέτοια κωλοπαίχνιδα, που μπορούν για λίγο να σε αποσυντονίσουν. Ιδιαίτερα για το ποδόσφαιρο μας, που αρχίζει να βρίσκει πατήματα μετά τον Οκτώβρη και με λιγότερους «λεγεωνάριους» βασικούς αυτή την φορά (ίσως 4 στην αρχική 11άδα, με τον Τζιώλη εσχάτως στην Κύπρο να έχει τα δικά μας «κουσούρια»), καλό θα ήταν το πρώτο ματς, να είναι με τον πιο αδύναμο αντίπαλο (το Λιχτενστάιν στην περίπτωσή μας). Διότι ακόμη και αν σου στραβώσει η δουλειά, το 1-0 θα το κάνεις, παίζοντας ακόμη και με τα μάτια. Οι ομάδες όμως επιπέδου Λεττονίας, Λιθουανίας, που δεν βλέπουν κατ αρχήν πρόκριση, διψούν για το αποτέλεσμα, που τουλάχιστον θα τους συσπειρώσει στην αρχή και έχοντας ματς στα πόδια τους οι δικοί τους διεθνείς, και μπαίνουν πιο γερά. Πρέπει να ιδρώσεις πολύ, γιατί τίποτε δεν σου χαρίζεται με έναν τέτοιο αντίπαλο.
 
Για αυτό, διαβάζοντας και τις δοκιμές του Σάντος και τις επιλογές σε πρόσωπα (με δεδομένες τις απουσίες, που έχει και την όχι πλήρη ετοιμότητα του Σαμαρά, ο οποίος ήταν εξαιρετικός και πιο έτοιμος από όλους, λόγω Σέλτικ)πιστεύω, ότι ο Πορτογάλος έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του και ένα Plan B. Μπορεί στο 4-4-2 να μας ξενίζει λίγο η παρουσία Μανιάτη-Φορτούνη στα άκρα της μεσαίας γραμμής, για να πλαισιώνουν τους Τζιόλη-Κατσουράνη, αλλά έχει διπλή ανάγνωση η τοποθέτηση τους εκεί:
1ον πολλά τρεξίματα και βοήθειες και στα μπακ και στα χαφ, και από τους δύο. Και επειδή είναι δύσκολο για μια ομάδα, όπως η Λεττονία, να σε χτυπήσει από τον άξονα, νομίζω ότι όλοι οι χώροι κλείνουν. Η κάθετη στον Γκέκα ή τον Μήτρογλου θα βγει. Το στημένο για να το «καρφώσει» ο Κούλης θα υπάρξει. Πίσω κοιτάς πρώτα να μην είσαι «ανοιχτός».
 
2ον επειδή στο ποδόσφαιρο, υπάρχει και το απρόβλεπτο, να φας ένα γκολ από λάθος, από σπόντα, από οτιδήποτε και να τρέχεις (διότι δεν έχεις την πολυτέλεια να χάσεις στην Ρίγα) θα έπρεπε, σε μια τέτοια περίπτωση, νωρίς να αλλάξει κάτι ο Σάντος. Αντί να σπαταλήσει όμως μια «αλλαγή», το σύστημα γυρνά πολύ εύκολα σε 4-3-1-2, με τον Μανιάτη και τον Κατσούρ σε τρίγωνο με τον Τζιώλη, τους Τοροσίδη-Σπυρόπουλο (ή Χολέβα) να παίζουν όλη την πλευρά (και έχουν αυτές τις κινήσεις και οι τρεις) και τον Φορτούνη στην κλασσική του θέση, ελεύθερος πίσω από τους φορ. Η ομάδα γίνεται πιο επιθετική αμέσως, και πάντα υπάρχουν οι τρεις αλλαγές, για να βελτιωθείς ακόμη περισσότερο από τον πάγκο.
 
Έχω εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά και τον κόουτς. Η σοβαρότητα τους έχει δοκιμαστεί, και το πάθημα με τους Πολωνούς και τους Τσέχους στο Γιούρο λειτούργησε ακόμη καλύτερα. Και νομίζω ότι θα μας κάνουν περήφανους και τώρα. Μπορεί να μην γίνουμε Βραζιλία, αλλά τα ποντάκια που πρέπει, πρώτα ο Θεός, θα τα πάρουμε.
 
Πηγή: pamesports.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: