Το κατευθυνόμενο μίσος για τον Δώνη

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ σε μία έκρηξή του ανακοίνωσε ότι κατέθσε μήνυση για ένα δημοσίευμα που τον αφορούσε και τον προσέβαλε βάναυσα. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα είναι έξαλλος. Γράφει ο Περικλής Στέλλας.

Το κείμενο αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο. Αλλά αυτό το κείμενο δεν είναι το μοναδικό. Είναι εκατομμύρια και μάλιστα σε καθημερινή βάση.
Από τη στιγμή που μπήκε το Ιντερνετ στη ζωή μας, εμφανίστηκε σαν χείμμαρος και μέχρι σήμερα και καθημερινά παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Ηθική δεν υπάρχει, αξιοπρέπεια δεν υπάρχει, σεβασμός δεν υπάρχει και ο καθένας είναι εκτεθειμένος σε αυτό που αναφέρθηκε και στην περίπτωση του Γιώργου Δώνη. Το κατευθυνόμενο μίσος. Που μπορεί να μην είναι απαραίτητα μίσος, αλλά κόμπλεξ, φθόνος και ένα όπλο το οποίο ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει ανεξέλεγκτα με σκοπό να βλάψει όποιον δεν γουστάρει.
Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη παγκοσμίως και όχι μόνο στην Ελλάδα, αν και σε αυτή τη χώρα της υπερβολής τα πράγματα ξεφεύγουν πάντα. Δεν μπορώ να ξέρω εάν το κείμενο που αναφερόταν στον Γιώργο Δώνη είναι αληθές ή αναρτήθηκε μόνο και μόνο για να τον βλάψει. Το σημαντικότερο απ' όλα είναι το γεγονός ότι όλος αυτός ο ηλεκτρονικός πόλεμος που βιώνουμε όλοι καθημερινά γίνεται στην ανωνυμία. Ο καθένας χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο, όποιο γουστάρει, αποκτά πολύ εύκολα πρόσβαση και γράφει ό,τι θέλει.
Και αυτό βέβαια δεν είναι ανεξέλεγκτο. Με την έννοια ότι εάν κάποιος, όπως ο Δώνης στην προκειμένη περίπτωση, θελήσει μπορεί εύκολα μέσω της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να βρει τον δράστη. Υπάρχουν όμως και τρόποι που αυτό είναι δύσκολο. Την ίδια στιγμή οι αρχές αδυνατούν σε όλα τα επίπεδα να ελέγξουν και να παρακολουθήσουν όλο αυτό το σύστημα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε (κυρίως τα επίσημα μέσα ενημέρωσης) είναι ότι διαβρώνεται με απίστευτη ταχύτητα η κοινωνία μας. Και όταν θα το καταλάβουμε θα είναι πολύ πολύ αργά.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικών δεδομένων. Θα δει πόσες αυτοκτονίες, πόσοι φόνοι, πόσες εξαφανίσεις, πόσοι βιασμοί λόγω Διαδικτύου έχουν συμβεί. Την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο έγκλημα γίνεται από μας. Από τα ίδια τα μέσα. Που φιλοξενούν αποκλειστικά και μόνο απόψεις ανωνύμων, οι οποίοι μέσα στην ανωνυμία τους δημιουργούν με τα κείμενά τους επικίνδυνες καταστάσεις, όπως αυτή του Γιώργου Δώνη.
To Facebook με το Twitter
Η κοινωνική δικτύωση έχει και τα θετικά της. Ο καθένας μπορεί να κάνει φίλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, να επικοινωνεί, να ανταλλάσσει απόψεις και να έχει έτσι κι αλλιώς ένα τεράστιο πλεονέκτημα που μέχρι να εμφανιστούν το Ιντερνετ και το Facebook το προνόμιο αυτό το είχε μόνο ο Τύπος. Η περίπτωση (χθεσινή) του Βαγγέλη Αλεξανδρή είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του Γιώργου Δώνη.
Και αυτό διότι ουσιαστικά (νομίζω) ο κόουτς του Αρη με τον ανώδυνο αυτό τρόπο έκφρασης, να πει δηλαδή μέσω Facebook την άποψή του για τον εαυτό του, έστειλε μήνυμα και στον δημοσιογράφο που έγραψε για εκείνον (σ.σ. ότι βρίσκεται υπό προθεσμία στον πάγκο του Αρη) και στη διοίκηση του Αρη. Διότι επειδή δεν είναι νέος αλλά πολύ παλιός στην πιάτσα και γνωρίζει την ...ουτανιά της ζωής, δεν νομίζω να θεωρεί ότι ο δημοσιογράφος τα είδε το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του και όταν ξύπνησε αποφάσισε να γράψει το όνειρο που είδε.
Το πιθανότερο είναι στελέχη της διοίκησης (για να μην εκφράσω βεβαιότητα) θα εκφράστηκαν λέγοντας: «Ασε να δούμε τα επόμενα ένα-δυο-τρία ματς και θα αποφασίσουμε». Και εάν εκφράστηκαν έτσι, είναι λογικό για τον καθένα να θεωρήσει ότι πράγματι βρίσκεται υπό προθεσμία. Εκφραση όμως μέσω Facebook και Twitter (μην ξεχνάμε και τον κ. Αλαφούζο) επιτρέπεται και δεν μπορεί να σου την απαγορεύσει κανείς. Οπως δηλαδή γινόταν παλαιότερα που οι διοικήσεις απαγόρευαν τις δηλώσεις.
Πηγή: Goal