Ο Άρης Ασβεστάς γράφει στο sport-fm.gr για τις συγκρίσεις της Σούπερ Λίγκας με ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με αφορμή το 1ο Συνέδριο Διοίκησης Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου.
Οι προθέσεις του Μώραλη, βέβαια, είναι καθαρές. Δεν αμφισβητείται ότι θέλει να αφήσει το στίγμα του (με θετικό πρόσημο) στη διοίκηση της λίγκας. Θέλει να κάνει πέντε πράγματα, που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και δεδομένα, αλλά όπως σωστά λέει, «στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι αυτονόητο». Του αρέσει να ενεργεί τεχνοκρατικά, να λύνει προβλήματα με συνοπτικές διαδικασίες, θέλει ησυχία στη λίγκα και προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες. Όλα αυτά είναι καλά.
Ωστόσο, η οποιαδήποτε απόπειρα σύγκρισης με τα ξένα πρωταθλήματα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Οι γωνίες δεν στρογγυλεύονται, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, όχι μόνο του Μώραλη, αλλά και του Σαρρή και όλων στο ποδόσφαιρο.
Είναι άδικο να πιάσω τώρα ένα-ένα όσα είπε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, τόσο στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, όσο και στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FM και να τα σχολιάσω. Πολύ γενικά, όμως, αξίζει να επισημάνουμε τα παρακάτω…
Πράγματι έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία με ξένα πρωταθλήματα, όμως αυτά εντοπίζονται μόνο στα αρνητικά τους. Όντως, ομάδες με τεράστια χρέη υπάρχουν και στην Ιταλία και στην Ισπανία και παντού. Και εκεί θα βρεις χαριστικές ρυθμίσεις ή και διαγραφή χρεών, όπως έχουμε δει και εδώ. Παντού υπάρχουν προβλήματα, όπως και εδώ. Στα θετικά, όμως, των ξένων πρωταθλημάτων, ψάχνεις για κοινά σημεία και δεν βρίσκεις. Συγκρινόμαστε σε υποδομές; Σε γήπεδα; Σε υπηρεσίες; Σε θέαμα; Σε ανταγωνιστικότητα; Σε αίσθημα αξιοπιστίας; Ακόμη και στη διαιτησία που βλέπουμε πολλές φορές όργια στο εξωτερικό, η αλήθεια είναι ότι αυτά που γίνονται εδώ δεν γίνονται πουθενά (ίσως μόνο στα Βαλκάνια ή στην Τουρκία). «Δεν έχουν δόλο, απλά δεν έχουμε πολύ καλούς διαιτητές», θεωρεί ο Γιάννης Μώραλης. Και έτσι να είναι, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το γεγονός ότι ο εισαγγελέας ερευνά καταγγελίες για «στημένους πίνακες διαιτητών», το αφήνω εντελώς στην άκρη.
Ποια ακριβώς είναι τα θετικά στο ποδόσφαιρό μας όταν θεωρείται επιτυχία ότι ξεκινήσαμε με 16 ομάδες και υπάρχει… αισιοδοξία(!) ότι θα τελειώσουμε με 16; Ακόμη και το ότι αγωνίζονται πολλοί Έλληνες στις ομάδες, γίνεται αναγκαστικά, όχι επειδή έτσι θα έπρεπε! Γίνεται γιατί δεν υπάρχει «σάλιο» και οι ομάδες αναγκάστηκαν να στραφούν σε νεαρούς Έλληνες και ερασιτέχνες. Διαφορετικά… όλοι ξέρουμε πως οι ομάδες θα ήταν τίγκα στους ξένους, αμφιβόλου ποιότητας φυσικά.
Επίσης, δεν γίνεται να διαφημίζουμε την 11η θέση που έχει η Ελλάδα στην Ευρώπη. Αυτή οφείλεται σε κάποια αποτελέσματα των ομάδων μας στις διεθνείς διοργανώσεις και σε τίποτα άλλο. Ούτε να διαφημίζουμε την 17η θέση σε ανταγωνιστικότητα και την ίδια ώρα να θάβουμε την 5η θέση σε αριθμό ύποπτων για χειραγώγηση αγώνων, που έσπευσε η ΕΠΟ να αμφισβητήσει, πιθανών και ορθώς.
Και κάτι ακόμα για τους κανονισμούς (π.χ. της αδειοδότησης ή της αναδιάρθρωσης) και τις συνεχείς τροποποιήσεις που γίνονται σε αυτούς, «διότι αλλάζουν οι συνθήκες», όπως ειπώθηκε. Άραγε γιατί υπάρχουν οι κανονισμοί; Για να αλλάζουν συνεχώς και να καταστρατηγούνται; Γιατί τους έχουν; Πιο έντιμο θα ήταν να τους καταργήσουν όλους και να πουν ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται «ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε εποχής». Μόνο τους κανόνες του παιχνιδιού να κρατήσουν και τα άλλα ας τα καταργήσουν. Πολύ πιο έντιμο θα ήταν.
Εν κατακλείδι, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κλισέ… «δεν αλλάζουν τα πράγματα από τη μια ημέρα στην άλλη και θέλουμε να κριθούμε σε βάθος χρόνου», θα μπορούσε να αποφεύγεται πλέον να λέγεται. Πολλά προβλήματα έπρεπε να είχαν λυθεί εδώ και χρόνια. Δεκαετίες τώρα ακούμε την ίδια κουβέντα. Αυτό το… βάθος χρόνου, πρέπει να είναι απύθμενο! Και ο Πέτρος Κόκκαλης το 2006, είχε ζητήσει χίλιες μέρες προθεσμία (δηλαδή μια τριετία) για να αλλάξουν όλα! Σαν σήμερα τη θυμάμαι την πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ποτέ –ο νέος τότε- συνεταιρισμός των ΠΑΕ. Οι χίλιες μέρες, έγιναν δύο χιλιάδες και πάμε φουλ για τις τρεις χιλιάδες. Ελάχιστα άλλαξαν! Πολλά έγιναν και χειρότερα...
Ας αφήσουν λοιπόν τα λόγια οι παράγοντες και να προχωρήσουν σε έργα, συγκεκριμένα και καθοριστικά. Καλά τα συνέδρια, χρειάζονται, αλλά να πιάνουν τόπο. Και εν αντιθέσει με ό,τι νομίζουν, δεν σκοπεύουμε να… πυροβολήσουμε κανένα ποδόσφαιρο, αλλά θα πούμε μπράβο ως οφείλουμε!
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου