Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τους οπαδούς του Ολυμπιακού (και όχι
μόνο) που πρώτα απαιτούν και μετά γκρινιάζουν γιατί έγινε αυτό που
απαίτησαν...
Ολο το Καραϊσκάκη στο πόδι μετά τη λήξη του ματς. Το “ου” πιο δυνατό
από ποτέ στην εποχή Μαρινάκη. Το “αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό”
που ήταν το σύνθημα αρχή του τέλους της εποχής Κόκκαλη, ακούγεται ξανά
και δυνατά από πολλούς στο Καραϊσκάκη.
Ο Μαρινάκης είναι πιο ψύχραιμος από τον Κόκκαλη. Παίρνει τις κατάλληλες συμβουλές και βγαίνεις στις κάμερες πιο οπαδός και από τους οπαδούς και φυσικά κερδίζει τον κόσμο.
“Κι' εγώ αλλιώς τον ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό. Ε υχαριστώ τους οπαδούς μας που γέμισαν το γήπεδο και συμφωνώ μαζί τους. Θα τον κάνουμε καλύτερο τον Ολυμπιακό”. Ρίχνει και την ατάκα “αποκλειστήκαμε από μία ομάδα που έχει το μισό μπάτζετ από εμάς” για να δείξει ότι αυτός πληρώνει ακόμη και πληρώνει πολλά και επί της ουσίας έβαλε τέρμα στην κουβέντα. Αν είχε βγει να πει “αυτοί που γκρίνιαξαν σήμερα δεν βλέπουν τι γίνεται σε ΠΑΟ και ΑΕΚ; Μήπως ονειρεύονται έτσι τον Ολυμπιακό;” όπως θα είχε κάνει πιθανόν ο Κόκκαλης σήμερα θα είχε γίνει του κουτρούλη ο γάμος...
Ας αφήσουμε στην άκρη όμως, το λιγότερο σοβαρό ζήτημα που είναι αυτό της επικοινωνίας ή πιο σωστά της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης στην οποία ο Μαρινάκης αυτή την φορά πήρε υψηλό βαθμό και ας πάμε στην ουσία των οπαδών του Ολυμπιακού που αποδοκίμασαν ή γιούχαραν.
Οσο κι' αν ακούγεται οξύμωρο το θεωρώ ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη υγεία για το σύλλογο αυτό που συνέβη, αλλά και πολύ μεγάλη βλακεία από πλευράς των οπαδών. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι το 99% όσων τραγούδησαν το περιβόητο σύνθημα, είναι αυτοί που πριν από 20 ημέρες ζητούσαν ο Ολυμπιακός να γίνει ότι ακριβώς έγινε στο ματς με τη Λεβάντε στο Καραϊσκάκη.
Είναι αυτοί που απαιτούσαν την εδώ και τώρα απομάκρυνση του Ζαρντίμ (“ναι παίρνει τα αποτελέσματα, αλλά ο Ολυμπιακός δεν πρέπει μόνο να νικά, πρέπει να παίζει μπαλάρα και να βάζει από πέντε γκολ και πάνω σε κάθε ματς” έλεγαν), είναι αυτοί που απαιτούσαν να παίξουν εδώ και τώρα οι Ελληνες (Φετφατζίδης, Βλαχοδήμος, Λυκογιάννης, Σιόβας, Μανωλάς, ), ήταν αυτοί που απαιτούσαν ο Ολυμπιακός να πιέζει ψηλά, να πρεσάρει σε όλο το γήπεδο, να παίζει την άμυνα κοντά στην σέντρα. Ηταν αυτοί που ήταν έτοιμοι να πέσουν να φάνε τον Μαρινάκη αν δεν κράταγε με όσα όσα τον Τζεμπούρ, ήταν αυτοί που φώναζαν επειδή δεν έπαιζαν μαζί στην ενδεκάδα Τζεμπούρ και Μήτρογλου.
Στο Καραϊσκάκη κόντρα στη Λεβάντε ο Μίτσελ έκανε ότι ακριβώς ζητούσε η πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού. Πρέσαρε ψηλά, ανέβασε την ομάδα στη σέντρα, ξεκίνησε μαζί στην ενδεκάδα Τζεμπούρ και Μήτρογλου, γέμισε τον τόπο με νεαρά και αμούστακα ελληνόπουλα (Λυκογιάννης, Βλαχοδήμος), αλλά και Σιόβας, Μανιάτης, Μήτρογλου στη βασική ενδεκάδα και Φετφατζίδης στις αλλαγές, αλλά η αρένα όταν τα είδε τρόμαξε. Ξέχασε μονομιάς ότι τα είχε ζητήσει, σχεδόν απαιτήσει, όλα αυτά και άρχισε τα... “αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό”.
Εύκολο είναι να ονειρεύεσαι, δύσκολο είναι όταν ξυπνάς να θυμάσαι τι ακριβώς είχες ονειρευτεί. Ο φίλος του Ολυμπιακού την Πέμπτη το βράδυ είδε αυτό που ζήτησε να δει. Και όταν το είδε τρόμαξε τόσο πολύ που ξέχασε ότι το ζήτησε και έψαξε να βρει τι φταίει μέσα στη γενικότερη γιούχα.
Και το βρήκαν. “Φταίει ο Μασάντο” αναφώνησαν όλοι μαζί και τον... ξεπάτωσαν στα “ου”. Αμα το καλοκαίρι φύγει ο Μασάντο και έρθει ο Τσάβι ίσα που γίνεται και πρώτο φαβορί για το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός σύμφωνα με τους οπαδούς του.
Θα μου πει βέβαια κάποιος εδώ. “Τι κάνεις ρε φίλε υποτιμάς τόσο πολύ το κριτήριο του κόσμου”. Ναι αν αυτό είναι το κριτήριο του κόσμου μπορεί να μην το υποτιμώ, αλλά αμφιβάλλω ζωηρά για αυτό. Οπως αμφιβάλλω και για το κριτήριο με το οποίο όλος αυτός ο κόσμος ψηφίζει εδώ και 30 χρόνια. Οπως αμφιβάλλω και για το κριτήριο όλων αυτών που επί 20 χρόνια κάθονται στις 20.00 μπροστά στην ΤV για να μάθουν τις ειδήσεις από το ΜΕΓΑ κι' αν συνεχίσω με παραδείγματα θα χρειαστώ περίπου 20 εκατ. λέξεις για να τα περιγράψω όλα εκείνα που με κάνουν να αμφιβάλλω ζωηρά για το αν το κοινό καταλαβαίνει τι θέλει και τι ζητά.
Και δεν είναι φυσικά μόνο το κοινό του Ολυμπιακού. Πριν λίγες ημέρες οι οπαδοί του ΠΑΟ μπούκαραν στην Παιανία για να εξηγήσουν λέει σε όλους αυτούς τους ξένους προπονητές και παίκτες που έχουν μαζευτεί στην ομάδα τι εστί Παναθηναϊκός. Οι ίδιοι οπαδοί που απαίτησαν να φύγουν σχεδόν όλοι οι Ελληνες, τώρα εξηγούν στους ξένους τι εστί ΠΑΟ.
Αυτοί του ΠΑΟΚ την έπεσαν στον Τσιστιακόφ όταν είχε καλεσμένο τον Ρομπέρτο Κάρλος γιατί δεν κάνει μεταγραφές!!! Την έπεσαν στον εκπρόσωπο του επιχειρηματία που έβαλε 25 εκατ. ευρώ σε έξι μήνες στον ΠΑΟΚ!!! Αυτοί της ΑΕΚ ψάχνουν να φέρουν πίσω τις διοικήσεις και τους ανθρώπους που έδιωξαν με πανό και βρισιές ακόμη και από το γήπεδο και τόσα μα τόσα παραδείγματα που σου δείχνουν ότι ο οπαδός αν μη τι άλλο δεν έχει το αλάθητο.
Και φυσικά εδώ έρχεται και η ευθύνη του Τύπου που έμαθε να χαϊδεύει αυτάκια οπαδών και διοικήσεων. ¨Μίλησε ο λαός” και ¨πόσο δίκιο έχετε” και “οργή λαού, οργή Θεού” και άλλα τέτοια παραμυθάκια για να μην στενοχωρηθεί ο πελάτης με την πλέον στενή έννοια του όρου.
Αν θέλετε να μιλήσουμε στα σοβαρά για τον Ολυμπιακό, ναι προφανώς και του λείπουν πολλά. Του λείπουν αριστερό και δεξί μπακ (αλλά ο λαός τον έφαγε τον Τοροσίδη), του λείπει τερματοφύλακας (αλλά ο λαός τον αποθεώνει τον Κάρολ ο οποίος στο προχθεσινό γκολ δεν κουνήθηκε σπιθαμή από τη γραμμή του τέρματος) του λείπουν χαφ, του λείπουν εξτρέμ, του λείπουν ένα σωρό πράγματα για να φτάνει σε προημιτελικά ή ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Μόνο που όλα αυτά δεν αγοράζονται μόνο, αλλά φτιάχνονται κιόλας. Και το φτιάξιμο θέλει χρόνο και ο Μίτσελ μέχρι να ακούσει όλο το γήπεδο να γιουχάρει είχε στη διάθεσή του δύο εβδομάδες. Ο δε Ζαρντίμ μέχρι να τον αποδοκιμάσουν και να τον απολύσουν είχε στη διάθεσή του έξι μήνες, στους οποίους ούτε καν έχανε, αλλά μπαλάρα δεν έπαιζε.
ΕΤΣΙ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ; Αν ο κόσμος του Ολυμπιακού, ότι ονειρεύεται περιμένει να συμβεί σε διάστημα δύο εβδομάδων, απλώς βλέπει εφιάλτες και νομίζει ότι ονειρεύεται.
Υ.Γ. Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνιμο σχόλιο που ακολουθεί είναι γιατί δεν τα έγραφες αυτά από πριν, ας απαντήσω εκ των προτέρων.
Μετά το ματς με την Ξάνθη όπου ο Βλαχοδήμος έγινε Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Λυκογιάννης Ρομπέρτο Κάρλος έγραφα να δω τι θα συμβεί την Πέμπτη το βράδυ όταν τα τρένα θα σφυρίζουν στο Καραϊσκάκη ξανά και στο twitter μου ακόμη έρχονται μπινελίκια (άλλο πάλι και αυτό το περίφημο ελληνικό φαινόμενο της αισιοδοξίας. Ενω θεωρούμε σχεδόν αδύνατο η Μπαρτσελόνα, προσέξτε η Μπαρτσελόνα, να ανατρέψει το 2-0 με την Μίλαν, θεωρούσαμε σχεδόν σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα ανέτρεπε το 3-0 με τη Λεβάντε...). Οταν φυσικά ανήμερα του αγώνα στη SportDay έγραψα. “Είμαι περίεργος αν ο κόσμος του Ολυμπιακού ξέρει τι ζήτησε και τι μπορεί να συμβεί απόψε με την ομάδα να παίζει ψηλά και φουλ επίθεση κόντρα στην Λεβάντε που δύο χρόνια τρέφεται, ζει και αναπνέει από τέτοιους αντιπάλους...” το πόσα σχόλια πήρα του τύπου “μην κρυφτείς το βράδυ, και μην σε ψάχνουμε να βγεις στο ραδιόφωνο και να γράψεις κείμενο αύριο” δεν λέγεται.
Ο Μαρινάκης είναι πιο ψύχραιμος από τον Κόκκαλη. Παίρνει τις κατάλληλες συμβουλές και βγαίνεις στις κάμερες πιο οπαδός και από τους οπαδούς και φυσικά κερδίζει τον κόσμο.
“Κι' εγώ αλλιώς τον ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό. Ε υχαριστώ τους οπαδούς μας που γέμισαν το γήπεδο και συμφωνώ μαζί τους. Θα τον κάνουμε καλύτερο τον Ολυμπιακό”. Ρίχνει και την ατάκα “αποκλειστήκαμε από μία ομάδα που έχει το μισό μπάτζετ από εμάς” για να δείξει ότι αυτός πληρώνει ακόμη και πληρώνει πολλά και επί της ουσίας έβαλε τέρμα στην κουβέντα. Αν είχε βγει να πει “αυτοί που γκρίνιαξαν σήμερα δεν βλέπουν τι γίνεται σε ΠΑΟ και ΑΕΚ; Μήπως ονειρεύονται έτσι τον Ολυμπιακό;” όπως θα είχε κάνει πιθανόν ο Κόκκαλης σήμερα θα είχε γίνει του κουτρούλη ο γάμος...
Ας αφήσουμε στην άκρη όμως, το λιγότερο σοβαρό ζήτημα που είναι αυτό της επικοινωνίας ή πιο σωστά της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης στην οποία ο Μαρινάκης αυτή την φορά πήρε υψηλό βαθμό και ας πάμε στην ουσία των οπαδών του Ολυμπιακού που αποδοκίμασαν ή γιούχαραν.
Οσο κι' αν ακούγεται οξύμωρο το θεωρώ ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη υγεία για το σύλλογο αυτό που συνέβη, αλλά και πολύ μεγάλη βλακεία από πλευράς των οπαδών. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι το 99% όσων τραγούδησαν το περιβόητο σύνθημα, είναι αυτοί που πριν από 20 ημέρες ζητούσαν ο Ολυμπιακός να γίνει ότι ακριβώς έγινε στο ματς με τη Λεβάντε στο Καραϊσκάκη.
Είναι αυτοί που απαιτούσαν την εδώ και τώρα απομάκρυνση του Ζαρντίμ (“ναι παίρνει τα αποτελέσματα, αλλά ο Ολυμπιακός δεν πρέπει μόνο να νικά, πρέπει να παίζει μπαλάρα και να βάζει από πέντε γκολ και πάνω σε κάθε ματς” έλεγαν), είναι αυτοί που απαιτούσαν να παίξουν εδώ και τώρα οι Ελληνες (Φετφατζίδης, Βλαχοδήμος, Λυκογιάννης, Σιόβας, Μανωλάς, ), ήταν αυτοί που απαιτούσαν ο Ολυμπιακός να πιέζει ψηλά, να πρεσάρει σε όλο το γήπεδο, να παίζει την άμυνα κοντά στην σέντρα. Ηταν αυτοί που ήταν έτοιμοι να πέσουν να φάνε τον Μαρινάκη αν δεν κράταγε με όσα όσα τον Τζεμπούρ, ήταν αυτοί που φώναζαν επειδή δεν έπαιζαν μαζί στην ενδεκάδα Τζεμπούρ και Μήτρογλου.
Στο Καραϊσκάκη κόντρα στη Λεβάντε ο Μίτσελ έκανε ότι ακριβώς ζητούσε η πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού. Πρέσαρε ψηλά, ανέβασε την ομάδα στη σέντρα, ξεκίνησε μαζί στην ενδεκάδα Τζεμπούρ και Μήτρογλου, γέμισε τον τόπο με νεαρά και αμούστακα ελληνόπουλα (Λυκογιάννης, Βλαχοδήμος), αλλά και Σιόβας, Μανιάτης, Μήτρογλου στη βασική ενδεκάδα και Φετφατζίδης στις αλλαγές, αλλά η αρένα όταν τα είδε τρόμαξε. Ξέχασε μονομιάς ότι τα είχε ζητήσει, σχεδόν απαιτήσει, όλα αυτά και άρχισε τα... “αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό”.
Εύκολο είναι να ονειρεύεσαι, δύσκολο είναι όταν ξυπνάς να θυμάσαι τι ακριβώς είχες ονειρευτεί. Ο φίλος του Ολυμπιακού την Πέμπτη το βράδυ είδε αυτό που ζήτησε να δει. Και όταν το είδε τρόμαξε τόσο πολύ που ξέχασε ότι το ζήτησε και έψαξε να βρει τι φταίει μέσα στη γενικότερη γιούχα.
Και το βρήκαν. “Φταίει ο Μασάντο” αναφώνησαν όλοι μαζί και τον... ξεπάτωσαν στα “ου”. Αμα το καλοκαίρι φύγει ο Μασάντο και έρθει ο Τσάβι ίσα που γίνεται και πρώτο φαβορί για το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός σύμφωνα με τους οπαδούς του.
Θα μου πει βέβαια κάποιος εδώ. “Τι κάνεις ρε φίλε υποτιμάς τόσο πολύ το κριτήριο του κόσμου”. Ναι αν αυτό είναι το κριτήριο του κόσμου μπορεί να μην το υποτιμώ, αλλά αμφιβάλλω ζωηρά για αυτό. Οπως αμφιβάλλω και για το κριτήριο με το οποίο όλος αυτός ο κόσμος ψηφίζει εδώ και 30 χρόνια. Οπως αμφιβάλλω και για το κριτήριο όλων αυτών που επί 20 χρόνια κάθονται στις 20.00 μπροστά στην ΤV για να μάθουν τις ειδήσεις από το ΜΕΓΑ κι' αν συνεχίσω με παραδείγματα θα χρειαστώ περίπου 20 εκατ. λέξεις για να τα περιγράψω όλα εκείνα που με κάνουν να αμφιβάλλω ζωηρά για το αν το κοινό καταλαβαίνει τι θέλει και τι ζητά.
Και δεν είναι φυσικά μόνο το κοινό του Ολυμπιακού. Πριν λίγες ημέρες οι οπαδοί του ΠΑΟ μπούκαραν στην Παιανία για να εξηγήσουν λέει σε όλους αυτούς τους ξένους προπονητές και παίκτες που έχουν μαζευτεί στην ομάδα τι εστί Παναθηναϊκός. Οι ίδιοι οπαδοί που απαίτησαν να φύγουν σχεδόν όλοι οι Ελληνες, τώρα εξηγούν στους ξένους τι εστί ΠΑΟ.
Αυτοί του ΠΑΟΚ την έπεσαν στον Τσιστιακόφ όταν είχε καλεσμένο τον Ρομπέρτο Κάρλος γιατί δεν κάνει μεταγραφές!!! Την έπεσαν στον εκπρόσωπο του επιχειρηματία που έβαλε 25 εκατ. ευρώ σε έξι μήνες στον ΠΑΟΚ!!! Αυτοί της ΑΕΚ ψάχνουν να φέρουν πίσω τις διοικήσεις και τους ανθρώπους που έδιωξαν με πανό και βρισιές ακόμη και από το γήπεδο και τόσα μα τόσα παραδείγματα που σου δείχνουν ότι ο οπαδός αν μη τι άλλο δεν έχει το αλάθητο.
Και φυσικά εδώ έρχεται και η ευθύνη του Τύπου που έμαθε να χαϊδεύει αυτάκια οπαδών και διοικήσεων. ¨Μίλησε ο λαός” και ¨πόσο δίκιο έχετε” και “οργή λαού, οργή Θεού” και άλλα τέτοια παραμυθάκια για να μην στενοχωρηθεί ο πελάτης με την πλέον στενή έννοια του όρου.
Αν θέλετε να μιλήσουμε στα σοβαρά για τον Ολυμπιακό, ναι προφανώς και του λείπουν πολλά. Του λείπουν αριστερό και δεξί μπακ (αλλά ο λαός τον έφαγε τον Τοροσίδη), του λείπει τερματοφύλακας (αλλά ο λαός τον αποθεώνει τον Κάρολ ο οποίος στο προχθεσινό γκολ δεν κουνήθηκε σπιθαμή από τη γραμμή του τέρματος) του λείπουν χαφ, του λείπουν εξτρέμ, του λείπουν ένα σωρό πράγματα για να φτάνει σε προημιτελικά ή ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Μόνο που όλα αυτά δεν αγοράζονται μόνο, αλλά φτιάχνονται κιόλας. Και το φτιάξιμο θέλει χρόνο και ο Μίτσελ μέχρι να ακούσει όλο το γήπεδο να γιουχάρει είχε στη διάθεσή του δύο εβδομάδες. Ο δε Ζαρντίμ μέχρι να τον αποδοκιμάσουν και να τον απολύσουν είχε στη διάθεσή του έξι μήνες, στους οποίους ούτε καν έχανε, αλλά μπαλάρα δεν έπαιζε.
ΕΤΣΙ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ; Αν ο κόσμος του Ολυμπιακού, ότι ονειρεύεται περιμένει να συμβεί σε διάστημα δύο εβδομάδων, απλώς βλέπει εφιάλτες και νομίζει ότι ονειρεύεται.
Υ.Γ. Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνιμο σχόλιο που ακολουθεί είναι γιατί δεν τα έγραφες αυτά από πριν, ας απαντήσω εκ των προτέρων.
Μετά το ματς με την Ξάνθη όπου ο Βλαχοδήμος έγινε Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Λυκογιάννης Ρομπέρτο Κάρλος έγραφα να δω τι θα συμβεί την Πέμπτη το βράδυ όταν τα τρένα θα σφυρίζουν στο Καραϊσκάκη ξανά και στο twitter μου ακόμη έρχονται μπινελίκια (άλλο πάλι και αυτό το περίφημο ελληνικό φαινόμενο της αισιοδοξίας. Ενω θεωρούμε σχεδόν αδύνατο η Μπαρτσελόνα, προσέξτε η Μπαρτσελόνα, να ανατρέψει το 2-0 με την Μίλαν, θεωρούσαμε σχεδόν σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα ανέτρεπε το 3-0 με τη Λεβάντε...). Οταν φυσικά ανήμερα του αγώνα στη SportDay έγραψα. “Είμαι περίεργος αν ο κόσμος του Ολυμπιακού ξέρει τι ζήτησε και τι μπορεί να συμβεί απόψε με την ομάδα να παίζει ψηλά και φουλ επίθεση κόντρα στην Λεβάντε που δύο χρόνια τρέφεται, ζει και αναπνέει από τέτοιους αντιπάλους...” το πόσα σχόλια πήρα του τύπου “μην κρυφτείς το βράδυ, και μην σε ψάχνουμε να βγεις στο ραδιόφωνο και να γράψεις κείμενο αύριο” δεν λέγεται.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου