Θα ξεκινήσω από τον μπασκετικό ΠΑΟΚ που κάνει μία εκπληκτική χρονιά τηρουμένων των αναλογιών. Και πλέον βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, λόγω της κρίσης που δημιουργήθηκε από την αναμενόμενη φυγή Χαριτόπουλου και τη μη αναμενόμενη του Μαγκράθ.
Κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ έγινε φέτος ανταγωνιστικός γιατί απλούστατα τα είχε όλα. Σοβαρή διοίκηση που γνωρίζει το μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο – Πρέλεβιτς, Σταυρόπουλος – προπονητή – κατά πολλούς τον καλύτερο Έλληνα, Σούλη Μαρκόπουλου – παίκτες με κίνητρο είτε να ευχαριστηθούν το άθλημα, είτε να χτίζουν την καριέρα τους και να την αναδείξουν ακόμη περισσότερο μέσα από τον ξεκάθαρο ρόλο που ορίζει ο προπονητής.
Από τη μία έχεις τους χορτάτους Παπαδόπουλο, Χαραλαμπίδη, που απλά ζητούσαν μία ανθρώπινη μπασκετική καθημερινότητα και από την άλλη τους Τσαϊρέλη, Κασελάκη, Μαργαρίτη κ.α. που απέδειξαν πως μπορούν να είναι σημαντικοί σε μία ομάδα υψηλού επιπέδου.
Δεν είναι τυχαίο πως ο Χρυσικόπουλος επέλεξε τον ΠΑΟΚ για να εμφανίσει τα στοιχεία του ταλέντου του που τον κατέτασσαν ως το μεγαλύτερο παίκτη στην ηλικία του. Η υπογραφή συμβολαίου 2,5 ετών τα λέει όλα.
Ο ΠΑΟΚ είχε και ένα ακόμη στοιχείο στο μπάσκετ. Έναν εξωδιοικητικό παράγοντα που σκέφτεται κυρίως την ανταγωνιστικότητα της ομάδας, όπως ο άνθρωπος του Κοντομηνά στη Βόρεια Ελλάδα, κ. Μάνος Μαλέλης.
Ο τελευταίος, δεν είναι μόνο το ότι εξασφάλισε ποσά που έδωσαν το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που αρχικά προέβλεπε, ήταν και ο άνθρωπος που μονίμως πίεζε ως προς την ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας.
Κακά τα ψέματα, έχει αποδειχτεί πολλάκις στο παρελθόν, πως οι διοικήσεις που δεν έχουν οικονομική άνεση και πιέζονται από χρέη του παρελθόντος, παρασύρονται και αφήνουν σε δεύτερη μοίρα την ομάδα. Και εκεί, ο ρόλος Μαλέλη ήταν σημαντικός μέσα από την πολιτισμένη πίεση που ασκούσε από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι και σήμερα. Γιατί πετυχημένα πρότζεκτ χωρίς νίκες δεν υπάρχουν. Κυρίως σε μεγάλες ομάδες.
Έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση σήμερα, ο μπασκετικός ΠΑΟΚ μπορεί να εξελιχθεί κι άλλο, αρκεί να αυξηθούν τα κεφάλαια που θα μπούνε στην ομάδα και να μπορέσουν να γίνει σαφές στην αγορά πως μέσα από τη δουλειά του Μαρκόπουλου, το ταλέντο δεν θα αρκεστεί στο τι θα μπορούσε να πετύχει μεγαλώνοντας.
Πάμε στη ΠΑΕ. Ο Τσιστιακόφ ανέβασε βίντεο στο facebook της ΠΑΕ, στο οποίο ο ΠΑΟΚ αναπτύσσεται ορθολογικά στον αγώνα με την ΑΕΚ, μέχρι το σημείο που ο αγωνιστικός χώρος γίνεται βούρκος.
Πολλοί ενοχλήθηκαν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Ο ΠΑΟΚ δέχεται σκληρή κριτική επειδή δεν κερδίζει – δικαιολογημένα – αλλά μέσα από αυτή υπάρχει και εξευτελισμός της όποιας προσπάθειας έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Δηλαδή, ο περίγυρος ξεφεύγει πολλές φορές, είτε γιατί δεν θέλει να σταθεί απέναντι στο κοινό που είναι έξαλλο με αυτό που βλέπει, είτε γιατί έχει σκοπούς.
Οι μεγάλες ομάδες, για να γίνουν μεγαλύτερες, χρειάζονται και ΜΜΕ με προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται ο κάθε Κόλκας πχ να πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπει η κοινή γνώμη, αλλά να γίνεται κομμάτι της επειδή έτσι θα έχει ήσυχο το κεφάλι του.
Και στο φινάλε, πως είναι δυνατόν να λέει ο καθένας ότι γουστάρει και να μην μπορεί ο επίσημος ΠΑΟΚ να αντιπαραθέσει μία εικόνα; Εμένα προσωπικά δε με ενόχλησε αυτό το πράγμα. Άλλα με ενοχλούν μέσα στον ΠΑΟΚ.
Με ενοχλεί πχ το γεγονός πως άνθρωπος που λογίζεται ως σημαντικό στέλεχος της ΠΑΕ, συνεχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες που έρχονται κόντρα στην πολιτική της. Συνεχίζει να αβαντάρει όσους προκαλούν κρίσεις, συνεχίζει να ψεύδεται για να βγει ενισχυμένος στα μάτια του Σαββίδη.
Με ενοχλεί που ο Βρύζας το αφήνει αυτό να συμβαίνει και είναι τραγικό αν κάτσει να σκεφτεί κανείς πως η ελπίδα για να συμβεί το αυτονόητο δεν αγγίζει τον Βρύζα, αλλά τον Τσιστιακόφ. Μόνο αυτός μπορεί να καθαρίσει την μπουγάδα, αρκεί να αποφασίσει να μείνει. Κάτι που θα συμβεί όπως όλα δείχνουν.
Με ενοχλεί επίσης, που ο ΠΑΟΚ δεν έχει φωνή. Βάσει συμφωνιών, ο Δώνης που είναι στο απόσπασμα της κοινής γνώμης αυτή τη περίοδο, είναι αυτό που πρέπει να μιλάει στη Nova, είναι αυτός που μιλάει μετά το τέλος των αγώνων. Οι υπόλοιποι σιωπούν, όχι τόσο επειδή το θέλουν, αλλά κυρίως επειδή φοβούνται πως τα λεγόμενά τους θα παρερμηνευτούν ακόμη και μέσα από την ΠΑΕ, ενώ δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς πως δεν θα φτάσει αλλοιωμένο το ότι ειπωθεί στα αυτιά του Σαββίδη.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως προσωπικά βαρέθηκα να βλέπω έναν ΠΑΟΚ σε θέση άμυνας. Τον οργανισμό ΠΑΟΚ και όχι την ομάδα. Ακόμη και αν μου στοιχίσει επαγγελματικά μία αλλαγή του ΠΑΟΚ σε θέματα επικοινωνιακής στρατηγικής, είμαι πρόθυμος να την υποστώ αρκεί να γίνει αυτό που πρέπει. Και αυτό που πρέπει, είναι να σπάσουν αυγά, για να γίνει η ομελέτα.
Στα αγωνιστικά, αύριο παίζουμε με Κέρκυρα και θα δούμε το κατά πόσο θα ενταχθεί φυσιολογικά ο Γκαρσία στο αρχικό σχήμα. Κακά τα ψέματα, κυρίως σε επίπεδο αγωνιστικής νοοτροπίας, είναι απαραίτητος. Για την ακρίβεια, σε αυτόν τον τομέα, αναντικατάστατος.
ΥΓ Αυτοί οι διαγωνισμοί για το τι θα γράφουν τα αποδυτήρια απ έξω, είναι λίγο ξενέρωτοι. Παρόλα αυτά, εγώ διαφωνώ και με τις τέσσερις επιλογές και προτείνω την 5η΄. Το «ΠΑΟΚ κουλτούρα, Sepultura» και να παίζει στα μεγάφωνα ή το Arise ή το Territory. Αυτά…
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου