Φανέλα από ατσάλι!

Η Μίλαν υπέταξε την Μπαρτσελόνα στο «Σαν Σίρο» και ο Ball Boy Γιώργος Κοντογεώργης γράφει για τη βαριά φανέλα, τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και το νέο ξεκίνημα.

Μόλις έναν χρόνο μετά τα τέσσερα ματς στο Champions League της σεζόν 2011-12, η μοίρα έφερε τους Μπλαουγκράνα ξανά στον δρόμο της Μίλαν. Μπορεί βάσει ονομάτων το ζευγάρι να είναι το πιο δυνατό των «16», όμως για τους περισσότερους η πρόκριση ήταν τελειωμένη υπόθεση. «Δεν πρόκειται να πάμε σαν πρόβατα επί σφαγή, αν δεν κάνω λάθος οι αγώνες ξεκινούν από το 0-0. Πρέπει να μπούμε στο ματς και να πιστεύουμε ότι θα προκριθούμε» είπε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και οι παίκτες του εκτέλεσαν τέλεια τις εντολές.

Η ίδια ομάδα που πριν μερικούς μήνες έμοιαζε με την χειρότερη της σύγχρονης ιστορίας της και που είχε κατρακυλήσει κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού, όχι μόνο νίκησε, αλλά έκανε το καλύτερο σύνολο του πλανήτη να μοιάζει ακίνδυνο. Ο Μοντολίβο έπαιξε σε επίπεδο Πίρλο, ήταν κόφτης και playmaker, βρισκόταν παντού, έδινε ρυθμό, Ελ Σαραουί και Μπόατενγκ γύριζαν και γίνονταν μπακ, ο Αμπροζίνι άφησε τους πάντες με ανοικτό το στόμα και ο Πατσίνι έβγαλε τεράστιο πάθος και έδωσε αμέτρητες μάχες με Πικέ και Πουγιόλ.

«Ημασταν πολύ πειθαρχημένοι και καταφέραμε να κλείσουμε όλους τους χώρους, δεν μπορούσαν να μας ανοίξουν με τίποτα. Ο καλύτερος παίκτης απόψε ήταν ο Αλέγκρι» είπε ο Σούλεϊ Μουντάρι μετά τη μεγάλη νίκη. Μία νίκη που φαίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτούμε ότι πέρυσι στην ίδια διοργάνωση, στο ίδιο γήπεδο, κόντρα στον ίδιο αντίπαλο, οι Ροσονέρι έχασαν 2-3 στον όμιλο και στα νοκ άουτ μάτωσαν για να πάρουν 0-0 έχοντας στη σύνθεσή τους παίκτες όπως οι Ιμπραΐμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα, Νέστα και Ζέεντορφ. Εναν χρόνο μετά, όχι απλά πήραν καθαρό 2-0, αλλά περιόρισαν την επιθετική δραστηριότητα των Μπλαουγκράνα σε μόλις δύο σουτ προς την εστία.

Δεν ήταν όμως μόνο το σεμιναριακό στήσιμο από τον Αλέγκρι που μέτρησε για τη νίκη αλλά όπως έγραφε και το πωρωτικό κορεό των τιφόζι των Ροσονέρι, η ιστορία της Μίλαν και φυσικά η ατσάλινη φανέλα που είναι ίσως η πιο βαριά στην Ευρώπη. Αμπιάτι, Αμπάτε, Μεξές, Ζαπάτα, Κονστάντ, Αμπροζίνι, Μουντάρι, Μοντολίβο, Μπόατενγκ, Ελ Σαραουί, Πατσίνι πέτυχαν μία νίκη που δεν γίνεται και κάθε μέρα και μάλιστα με αντίπαλο τη για πολλούς καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Αν οι ίδιοι ακριβώς παίκτες αγωνίζονταν σε άλλη ομάδα, θα επρόκειτο για θαύμα αν έπαιρναν τέτοιο αποτέλεσμα.

Η Μπαρτσελόνα υποκλίθηκε ξανά στην πόλη και το γήπεδο με τις περισσότερες κούπες, αφού είχε γνωρίσει την τελευταία ήττα με δύο γκολ διαφορά από την Ιντερ του Μουρίνιο (3-1) το 2010. Οσον αφορά όλες τις διοργανώσεις, πέρασαν 132 παιχνίδια από τότε που συνέβη κάτι ανάλογο, με τους Μπλαουγκράνα να έχουν χάσει ξανά 3-1 από την Μπέτις στο Copa del Rey τον Ιανουάριο του 2011.

Και εντάξει, σίγουρα η Μπάρτσα έχει χάσει ξανά, όπως έγινε φέτος από την Σέλτικ και πέρυσι από την Τσέλσι, όμως η διαφορά είναι ότι η Μίλαν δεν έκλεψε το ματς. Κυριάρχησε απόλυτα, ήταν το αφεντικό και έβγαζε μία εικόνα ότι δεν πρόκειται να χάσει. Στην Σκωτία η Μπάρτσα είχε φάσεις, ενώ  με τους Αγγλους χρειάστηκε ο Μέσι να στείλει τη μπάλα στο δοκάρι σε πέναλτι για να μην βρεθεί στον τελικό. Στο «Σαν Σίρο» ήταν εξαφανισμένος, όπως και σε όλους τους αγώνες με τις ιταλικές ομάδες, κόντρα στις οποίες δεν έχει σκοράρει ποτέ σε open play. Πριν γίνει το ματς θα έμοιαζε με ανέκδοτο, όμως δεν απείλησε ποτέ τον Κριστιάν Αμπιάτι, που δεν χρειάστηκε καν να ιδρώσει.

Το ματς δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει και η ρεβάνς και όπως πολύ σωστά είπε ο Φιλίπ Μεξές, οι Ροσονέρι δεν πρέπει να ξεχάσουν τι έγινε πέρυσι κόντρα στην Αρσεναλ μετά το 4-0 στο Μιλάνο. Η Μπαρτσελόνα θα παίξει φουλ επίθεση στο «Καμπ Νόου», όμως η ομάδα του Αλέγκρι εκτός από το 2-0 έχει σαν όπλο το ότι έχει μελετήσει πολύ καλά τι ακριβώς θα αντιμετωπίσει και έδειξε από το πρώτο ματς ότι μπορεί να το εκμεταλλευτεί.

Για αρκετά χρόνια, ειδικά μετά το 2007 και την Αθήνα, η Μίλαν αποτελούνταν από «γέρους» και «τελειωμένους». Πλέον, με ένα περισσότερο νεανικό και ιταλικό σύνολο, κατάφερε να επιστρέψει ψηλά στην Serie A και να πετύχει μία μεγάλη νίκη στο Champions League που μπορεί να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα μετά από ένα καλοκαίρι που η ομάδα διαλύθηκε και χτίστηκε από την αρχή. Ο Αλέγκρι έκανε ίσως το καλύτερο κοουτσάρισμα της θητείας του στην Μίλαν και τώρα, στο ντέρμπι με την Ιντερ, η ομάδα του έχει την ευκαιρία να συνηθίσει να ζει σε συνθήκες μεγάλης πίεσης και να μάθει να ανταποκρίνεται σε μεγάλα παιχνίδια μέσα σε λίγες μέρες...


πηγή: gazzetta.gr