Έχετε ακούσει τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να παραδέχεται λάθη του; Κι αν ναι, το θυμάστε σαν περιστατικό;
Μεταγραφές που δεν βγήκαν; Πολλές.
Αλλαγές σε αγώνες που δεν έπιασαν; Ακόμη περισσότερες.
Άστοχες δηλώσεις κατά δημοσιογράφων και των ποδοσφαιρικών Αρχών; Αμέτρητες.
Ο λαλίστατος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τοποθετείται επί παντός, εκτός των δικών του λαθών. Δεν είναι κακό, έτσι κάνουν οι μεγάλοι άντρες. Ωστόσο, όσα έγιναν το 2000 τα έχει παραδεχθεί.
Η σύγχρονη ιστορία των «κόκκινων διαβόλων» είχε ένα χαρακτηριστικό. Ο Φέργκιουσον έστελνε τους παίκτες του με επιθετικούς προσανατολισμούς στο χορτάρι, να πετύχουν ένα γκολ περισσότερο από τον αντίπαλο. Ως εκείνη τη βραδιά. Έκτοτε, σε πολλά ματς αυτό που μετρά είναι να δεχθεί η ομάδα ένα λιγότερο.
Ένα από τα πιο κρίσιμα ματς
Εκείνη την περίοδο, η Γιουνάιτεντ προέρχεται από το τρεμπλ του 1999 και
έρχεται με φόρα. Από τη μεσαία και μπροστά κόλαση, σωστοί «κόκκινοι
διάβολοι». Ντέιβιντ Μπέκαμ στα δεξιά, Ράιαν Γκιγκς στα αριστερά. Πολ
Σκόουλς και Ρόι Κιν στον άξονα. Όλοι τους στην καλύτερη ποδοσφαιρική
ηλικία. Μπροστά οι Ντουάιτ Γιορκ και Άντι Κόουλ. Στις 4 Απριλίου, η
Γιουνάιτεντ αποσπά 0-0 και ο επαναληπτικός στην Αγγλία έχει πανηγυρικό
χαρακτήρα. Όλοι οι κορυφαίοι στο χορτάρι, μέσα σε αυτούς και ο
Πιερλουίτζι Κολίνα. Οι οπαδοί των Άγγλων ελπίζουν σε θρίαμβο, το
«OldTrafford» κοχλάζει. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η τρίπλα του
Φερνάντο Ρεδόνδο στον Χένινγκ Μπεργκ, το τελικό 3-2 και η πρόκριση των
«μερένχες» αποτέλεσε ένα από τα πιο θεαματικά ματς της νέας χιλιετίας.
Ο ίδιος ο Φέργκιουσον έχει μιλήσει για εκείνη τη βραδιά, στο βιβλίο του: «Αν είχα αλλάξει το σύστημα νωρίτερα σε 4-3-3.. είμαι σίγουρος πως θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει». Η Ρεάλ είχε παραταχθεί με ένα ιδιόμορφο 3-3-2-2. Οι Αϊτόρ Καράνκα και ο Ιβάν Κάμπο στο κέντρο της άμυνας, με τον Ιβάν Ελγκέρα πότε μπροστά τους, πότε λίμπερο. Στα φτερά, οι Μίτσελ Σαλγκάδο και Ρομπέρτο Κάρλος. Μοναδικό αμυντικό χαφ, ο Ρεδόνδο και μπροστά του οι Σάβιο και Στιβ ΜακΜάναμαν, ως εξτρέμ. Επιθετικό δίδυμο οι τότε Διόσκουροι, Ραούλ και Φερνάντο Μοριέντες.
«Το ξέρω ότι έκανα λάθος και θα μπορούσα να κλωτσήσω τον εαυτό μου για την καθυστέρηση στις αλλαγές», γράφει ο Σκωτσέζος, ενώ τότε ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε που βρίσκονταν στον πάγκο των Ισπανών είχε κάνει λόγο για «τακτική αναρχία» των Άγγλων. Έκτοτε, ο Φέργκιουσον φρόντισε να μην ξαναδώσει δικαίωμα σε κάποιον να τον σχολιάσει έτσι.
Το πόσο έχει αλλάξει, το έχει παραδεχθεί και ο ίδιος ο Φέργκιουσον, εξάλλου. Κάποτε, δήλωνε πως το ματς με την Μπαρτσελόνα ήταν το «τέλειο ποδοσφαιρικό ματς».
Πλέον, στο βιβλίο του γράφει πως «ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθε» από την ήττα από τη Ρεάλ ήταν το πώς «για να πετύχει κάποιος στην Ευρώπη πρέπει να μπορεί να αμύνεται ικανοποιητικά στις κόντρα επιθέσεις».
Ωστόσο, αν και η ήττα εκείνη πόνεσε τον Σκωτσέζο τεχνικό, μόνο καλό του έκανε. Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν τον Φέργκιουσον σε τρεις τελικούς, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Από τα λάθη μαθαίνει κανείς…
πηγή: england365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου