Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την πιο αξιόλογη μεταγραφική περίοδο των τελευταίων ετών που ολοκληρώνει η ΑΕΚ στην πιο φτωχή στιγμή της επαγγελματικής ιστορίας της.
Στέκεται πιο τυχερή, πιθανόν και πιο αποτελεσματική από ποτέ, στη διάρκεια τουλάχιστον της τελευταίας 4ετίας η ΑΕΚ και, πάνω στη στιγμή, φαίνεται ότι επιτυγχάνει να ενισχυθεί όσο πιο ουσιαστικά θα μπορούσε, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και τους περιορισμούς της, με συνέπεια να αυξάνει πολύ τις πιθανότητες να εξασφαλίσει εγκαίρως την παραμονή της στην Superleague και να ξεχάσει όσο πιο σύντομα γίνεται αυτή την εφιαλτική περιπέτεια που ζει για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Το στοίχημα άρχισε να το κερδίζει με γκολ από τα αποδυτήρια, αυτό που έβαλε με την απόκτηση του Αντώνη Πετρόπουλου. Κι ήρθε η τόσο καλή συνέχεια με την προσθήκη, έστω με τη μορφή δανεισμού, του Παύλου Μητρόπουλου. Αυτές ήταν δύο μεταγραφές που αποδείχθηκαν επιτυχημένες από την πρώτη καλησπέρα, από την πρώτη κιόλας συμμετοχή αυτών των ποδοσφαιριστών. Κι έρχεται τώρα η απόκτηση του Δημήτρη Ανάκογλου, τον οποίο μάλιστα η ΑΕΚ κατάφερε να “αρπάξει” μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού, για να δώσει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη σε μια μεταγραφή που, για τις σημερινές οικονομικές και εταιρικές δυνατότητες της ΠΑΕ ΑΕΚ, ήταν από τις καλύτερες που θα μπορούσε να ολοκληρώσει.
Πολύ ενθαρρυντικό πρώτο δείγμα έχει και ο Τάσος Τσουμάγκας. Με το “δεξί” μπήκε και ο Γιάννης Καραλής. Χαμένη η ΑΕΚ δεν πρόκειται να βγει από την απόκτηση του Δημήτρη Αναστασόπουλου, αφενός επειδή δεν πλήρωσε για να τον πάρει και αφετέρου επειδή δεν δεσμεύτηκε μαζί του για πολυετή συνεργασία.
Πώς τα κατάφερε όλα αυτά μια ΑΕΚ που δυσκολεύεται να καλύψει τις βασικές οικονομικές ανάγκες της ζωής της; Τα κατάφερε επειδή στόχευσε με ακρίβεια και ρεαλισμό σε στόχους που της έκαναν, επειδή την βοήθησε οικονομικά ο Αλκης Φωτίου και ορισμένοι άλλοι ΑΕΚτσήδες με μικρότερα ποσά, επειδή είχε την τύχη στην υπόθεση του Πετρόπουλου με το λάθος του Παναθηναϊκού και στην υπόθεση του Μητρόπουλου επειδή ο Καραγεωργίου είχε πλακωθεί μαζί του. Κάπως έτσι άρχισε να καταφέρνει πολύ καλύτερα πράγματα από αυτά που πέτυχε το περασμένο καλοκαίρι, όταν επιδόθηκε σε μια προσπάθεια να ολοκληρώσει τις πιο άκυρες μεταγραφές της ιστορίας της, και άρχισε να καταρρίπτει τον μύθο που (και) η ίδια δημιούργησε τα προηγούμενα χρόνια, ξοδεύοντας ένα σωρό εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει παίκτες που δεν την βοήθησαν.
Θα έχει πολύ καλύτερο μέλλον η ΑΕΚ αγωνιστικά συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν της, αυτό είναι βέβαιο. Αν δουλέψει με ηρεμία όχι απλώς θα σωθεί, αλλά θα προλάβει να τερματίσει και σε μια θέση που δεν θα προσβάλει τόσο πολύ τη φανέλα και την ιστορία της. Μακάρι όμως να ήταν αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ, διότι αυτό θα σήμαινε ότι φτάνει κοντά προς την επίλυσή του.
Οπως όλη η αγορά συζητά εδώ και εβδομάδες, η ΑΕΚ μπορεί να τα καταφέρει αγωνιστικά αλλά να μην τα καταφέρει εταιρικά. Αυτό είναι και το κρίμα. Η ΑΕΚ άργησε πολύ να βάλει μυαλό και να αλλάξει την ψεύτικη ακριβή ζωή της. Κι είναι τόσο μεγάλα τα χαράτσια της, που της κάνουν την επιβίωση αδύνατη, παρά τα κουρέματα και την ασκητική ζωή που κάνει πλέον. Αν δεν βρεθεί κάποιος να την πιστέψει και να τη χρηματοδοτήσει θα πάει χαμένος ο κόπος της.