Το είναι ντοπέ είναι μια πολύ γενική έννοια και με πολύ λεπτές διαφορές. Κλασικότερη διαφορά η απαγόρευση του χασίς και της κοκαΐνης. Η απαγόρευση της κοκαΐνης έχει λογική, αφού η χρήση της ανεβάζει προσωρινά την απόδοση. Αντίθετα η χρήση του χασίς θα βοηθούσε μόνο σε αθλήματα που βοηθάνε τα beta blockers, δηλαδή σκοποβολή και γκολφ. Απαγορεύτηκε όμως σε όλον τον αθλητισμό για καθαρά κοινωνικούς λόγους, αφού η ΔΟΕ θέλει να έχει clean cut image.
Ενδιαφέρον βέβαια έχει και η προμήθεια της οξυλοφρίνης από οικονομική άποψη. Σε μια ομάδα που ο προπονητής έχει κάνει παρατήρηση στους παίκτες να μην τρώνε υπερβολικά στο ξενοδοχείο και οι παίκτες απάντησαν ότι δεν έχουν να φάνε σπίτι, το να αγοράσει παίκτης σκεύασμα είναι εντυπωσιακό. Αρνητικά γιατί δείχνει ότι δεν έχει πρόβλημα να ντοπαριστεί, αλλά και θετικά αφού δείχνει ότι είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να καθιερωθεί.
Το οικονομικό ήταν και η λύση στο πρόβλημα του ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό. Μια καλή «θεραπεία» στα ολυμπιακά αθλήματα στα χρόνια πριν το 2004 κόστιζε μια περιουσία. Απόδειξη τα χρήματα τα οποία είχαν ζητηθεί από την πολιτεία για το «Κόροιβος» που ήταν λίγο περισσότερα από έξι εκατομμύρια ευρώ. Εξι εκατομμύρια όχι για όλον τον ελληνικό αθλητισμό, αλλά για πρωταθλητισμό σε δύο μόνο αθλήματα και για τον τελευταίο χρόνο. Με το που σταμάτησαν να μπαίνουν λεφτά στις ομοσπονδίες και σε συνδυασμό με τη διακοπή των εξωφρενικών προνομίων για τους ολυμπιονίκες, τελείωσαν και τα συνεχή κρούσματα που μας είχαν κάνει διεθνείς θρύλους της ντόπας.
Το αν θα γίνει γνωστή η αλήθεια, αμφιβάλλω. Αμφιβάλλω επειδή ούτε ο κόσμος θα το ήθελε, αλλά ούτε και κάποιο κόμμα θα το τολμήσει. Θεωρητικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να ακουμπήσει το θέμα, αλλά όσο πλησιάζει στην εξουσία τόσο περισσότερο θα είναι προσεκτικοί σε ό,τι αφορά τις εθνικές αλήθειες και «αλήθειες».
Το ίδιο αμφιβάλλω αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακουμπήσει τα οικονομικά του 2004 ή τουλάχιστον το κομμάτι που κάνει τζιζ. Γιατί για να την πέσει στον Μπόμπολα για έργα ή στον ΔΟΛ για εκδόσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα θα εμφανιστεί όταν θα πρέπει να ακουμπήσει το βαθύ 2004. Το κομμάτι που έχει να κάνει με τα οικονομικά της Οργανωτικής Επιτροπής της Γιάννας, όταν ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, γιος της Γιάννας και φοιτητής στο Harvard, έχει δηλώσει τη στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλο το χαριτωμένο αριστερό και άλλο να ενοχλούν τη μαμά και πρώην συνεργάτες της.
Επιστρέφοντας στον Αρκούδα να πω ότι η πρώτη εξήγηση που έδωσε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ήταν πήρα «ένα συμπλήρωμα διατροφής, τίποτα παράνομο». Επίσης είπε ότι έδειξε το συμπλήρωμα στους ελεγκτές, κάτι εντυπωσιακό αφού να το είχε σπίτι του το καταλαβαίνω, στο προπονητήριο επίσης, αλλά να το είχε πάρει μαζί του για τον αγώνα είναι ασυνήθιστο. Αν πάντως θέλει να γίνει πιστευτός, ας ξεκινήσει από ένα πράγμα. Από πού το αγόρασε. Από μαγαζί με διεύθυνση και τηλέφωνο η ομολογία στρώνει από «έναν σε γυμναστήριο» και «κάπου στο Ιντερνετ» δεν βοηθάει και πολύ.
Κανείς δεν βάζει λεφτά
Η είδηση ότι ο Κιθ Χάρις κατέθεσε πρόταση για την αγορά των μετοχών της Πόρτσμουθ βοηθάει στο να γίνει ο διαχωρισμός ανάμεσα στον investor και τον financier. Στον επενδυτή δηλαδή και στον δημιουργό ενός γκρουπ επενδυτών, χωρίς απαραίτητα ο ίδιος να βάζει δικά του λεφτά. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ο Κιθ Χάρις είχε προσκληθεί από την οικογένεια Βιντιάδη και είχε έρθει αποκλειστικά σαν financier. Νομίζω ότι δεν χρειαζόταν καν να έρθει, αλλά ήρθε για να στηρίξει επικοινωνιακά την οικογένεια Βιντιάδη, ενώ στη δήλωσή του στο ΟΑΚΑ ήταν προσεκτικός να μη χαλάσει την ατμόσφαιρα χωρίς να δεσμευτεί ότι ο ίδιος σκοπεύει να αγοράσει κάτι. Τώρα ότι συναντήθηκε με τον Βούρο, ότι πέταξε με ελικόπτερο πάνω από τη Φιλαδέλφεια, ότι ο Δημητρέλος δήλωνε «είμαστε κοντά σε συμφωνία με Βιντιάδη και Χάρις» η μόνη του ευθύνη ήταν ότι δεν τα διέψευδε. Δεν μπορεί όμως να έχει και ευθύνη ένας Αγγλος, επειδή δεν διαψεύδει κάτι που γράφεται από μια εφημερίδα ή ένα site στην Ελλάδα.
Ο Βιντιάδης είναι ο μόνος που ξέρει αν ο Χάρις ασχολήθηκε και πόσο ασχολήθηκε να βρει χρηματοδότες στην Αγγλία. Το εγχείρημα φάνηκε ότι είχε στην ουσία τελειώσει όταν ο Βιντιάδης πήγε στην Κίνα για να πλησιάσει εταιρείες που να θέλουν να επενδύσουν στην ΑΕΚ. Βρήκε δύο. Μόνο που και αυτές δεν ήταν εταιρείες που θα έβαζαν λεφτά, αλλά εταιρείες που θα έψαχναν για άλλες εταιρείες που θα μπορούσαν να βάλουν λεφτά. Πιθανόν και αυτές βρουν εταιρείες που θα ψάξουν για άλλες εταιρείες που θα ψάχνουν για εταιρείες, που… Και πάει λέγοντας. Μέχρι που μια μέρα όλοι μαζί, Μιστερφίξιτ, Σίμουρ και Πιρς και Κινέζοι θα ζητήσουνε από τον Παπά και τον Νοτιά να βάλουνε τα λεφτά που είναι υποχρεωμένοι, για να σώσουνε την ΑΕΚ.
Γιατί όπως λέει και το παλιό financierικό γνωμικό «εταιρείες υπάρχουνε, λεφτά δεν υπάρχουνε».
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου