Μούγκα στον Εθνικό Ύμνο!

Ο Καρίμ Μπενζεμά αρνείται να τραγουδήσει τη Μασσαλιώτιδα και ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος καταπιάνεται με το καυτό θέμα του τραγουδιού με το εθνόσημο...

Το «Εθνικό Μέτωπο» που διοικείται από την κόρη του Ζαν Μαρί Λε Πεν, Μαρίν, άδραξε την ευκαιρία από την πάσα που του έκανε ο Καρίμ Μπενζεμά. «Ο Μπενζεμά δεν είναι Γάλλος, αλλά ένας μισθοφόρος του ποδοσφαίρου που αμείβεται με 1.484 ευρώ την ώρα», ήταν ένα από τα σημεία της ανακοίνωσης που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ακροδεξιού και τρίτου κόμματος στη Γαλλία. Ο Επιθετικός της Ρεάλ Μαδρίτης αναφέρθηκε σε ένα θέμα που κάνει «τζιζ» και που μάλλον θα έπρεπε να έχει αποφύγει.

«Ποτέ δεν έχω τραγουδήσει την Μασσαλιώτιδα (σ.σ.: ο Εθνικός Υμνος της Γαλλίας). Το να το τραγουδήσω δεν θα με κάνει να πετύχω χατ-τρικ». Αγαπώ την Εθνική. Είναι ένα όνειρο να μπορείς να παίξεις για τη Γαλλία, αλλά δεν πρόκειται να με υποχρεώσει κανείς να τραγουδήσω. Δεν βλέπω που υπάρχει πρόβλημα σε αυτό. Ο Ζιντάν για παράδειγμα, επίσης δεν πρέπει να τραγουδάει», ήταν η καυτή απάντηση του όταν ρωτήθηκε σχετικά σε συνέντευξη. Ειδικά αυτή η μπηχτή στο τέλος για τον Ζιντάν (επίσης αλγερινής καταγωγής), δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν τραγουδάει επειδή θεωρεί τον εαυτό του Αλγερινό. Και κάπου εδώ ξεκινάει η μεγάλη κουβέντα που αφορά πλέον σχεδόν όλα τα multiculture αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του κόσμου.

Το πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές που φορούν το εθνόσημο να τραγουδούν; Η μία αντίληψη ορίζει πως... Ναι, αναμφίβολα! Εκείνη τη στιγμή παύεις να είσαι ένας απλός πολίτης της χώρας, αλλά ένας αντιπρόσωπος της στο υψηλότερο επίπεδο. Οπότε τόσο για την ίδια την χώρα όσο και για τον καθένα που σε παρακολουθεί, είναι ωραίο να πεις φωναχτά τα λόγια, δείχνοντας πάθος, αυταπάρνηση και επιθυμία για δόξα εις το όνομα της πατρίδας και αυτό εννοείται πως είναι όμορφο και... πωρωτικό.

Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος. Σε αυτόν... Δεν χρειάζεται να τραγουδάς απ' έξω. Μπορείς κάλλιστα να το αισθάνεσαι μέσα σου. Να γουστάρεις τρελά εκείνη τη στιγμή που είσαι Ελληνας, Γάλλος, Αλβανός! Να το νιώθεις εσύ και στα κατάστηθα σου να τρέμεις από συγκίνηση. Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα είναι σίγουρα άδικο να σε βλέπει κάποιος στην τηλεόραση και να σε κατηγορεί ότι δεν νιώθεις, δεν αξίζεις να φοράς τη φανέλα της Εθνικής σου.

Αυτά ισχύουν σε γενικές γραμμές για το τραγούδι και μόνο. Η περίπτωση του Μπενζεμά ωστόσο, φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι διαφορετική. Ο 25χρονος παικταράς δεν αισθάνεται Γάλλος και γι αυτό το λόγο δεν μπορεί να μπει σε καμία από τις δύο προηγούμενες κατηγορίες. Ο Μπενζεμά είναι προφανές πως νιώθει Αλγερινός. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι λάθος. Με παππού και πατέρα γεννημένους στα περίχωρα του Οράν, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αλγερίας και μητέρα που έχει καταγωγή από εκεί τριγύρω (σ.σ.: αν και γεννημένη στη Λυών, όπως και ο ίδιος ο Καρίμ), λογικό είναι να δηλώνει πιστός, όπως και οι δικοί μας μετανάστες που δηλώνουν υπερήφανα πως παραμένουν Ελληνες 2ης ή 3η γενιάς.

Αφού όμως ο Μπενζεμά είναι Αλγερινός στην ψυχή, τι στο καλό φιγουράρει ντυμένος με τα Τρικολόρ; Γιατί δεν τιμάει το εθνόσημο της δικιάς του πολυαγαπημένης πατρίδας; Κανείς δεν τον εξανάγκασε. Η απόφαση ήταν δική του και την πήρε πιτσιρικάς το 2004, υπηρετώντας διαδοχικά όλα τα γαλλικά εθνικά κλιμάκια, ξεκινώντας από την Παίδων. Η απάντηση βρίσκεται στην καριέρα του. Ο κάθε Μπενζεμά ή Κεντίρα ή Ελ Σαραουί έχει σαφώς καλύτερες πιθανότητες ανέλιξης, παίζοντας με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία αντί με τις σαφώς πιο μικρές ποδοσφαιρικά πατρίδες των προγόνων τους.

Ενα Μουντιάλ, ένα EURO και οι σαφώς περισσότερες πιθανότητες ακόμα και κατάκτησης τους, αποτελούν τεράστιο δέλεαρ, για να μην βάλουμε μέσα και το οικονομικό με τα μικρότερα πριμ που θα εισέπρατταν από Αλγερία, Τυνησία ή Αίγυπτο αντίστοιχα. Οπότε, από τη στιγμή που κάνεις την επιλογή σου, υποστήριξε την. Δεν σου είπε κανείς να το παίζεις πατριώτης ή να κάνεις ψεύτικες δηλώσεις.

Μπορείς όμως να υπερασπίζεσαι τον τόπο που σου έδωσε μία καλύτερη προοπτική ζωής και καριέρας και τους ανθρώπους του που περιμένουν να σε δουν να τα δίνεις όλα -και- για πάρτη τους. Το να δηλώνεις με πλάγιο-έμμεσο τρόπο ότι δεν αισθάνεσαι Γάλλος, δεν σου προσφέρει κάτι παρά σου αφαιρεί: την αγάπη όσον προσμένουν τα γκολ σου για να νιώσουν πιο όμορφα για μία στιγμή, μία βραδιά νίκης. Εάν μέσα σου είσαι Αλγερινός, παίξε για την Αλγερία. Ειδάλλως, μην μιλάς με τέτοιο στόμφο. Μείνε ταπεινός, απέφυγε τέτοιου είδους ατάκες, παίξε τη μπαλίτσα σου, τίμα μέσα σου τους προγόνους σου και με ποδοσφαιρικές ενέργειες την χώρα σου. Τα υπόλοιπα είναι τσάμπα μαγκιές...πηγή:gazzetta.gr