Οι κωμικοτραγικές διαιτησίες του Τσάμπιονς Λιγκ!!

Ο Δημήτρης Ευαγγελάτος γράφει στο SportDay.gr για τις παραλείψεις και τα λάθη των διαιτητών, που επηρέασαν καταστάσεις στο φετινό Champions League.

Λέμε κατά καιρούς ότι δεν πρέπει να πολυασχολούμαστε σε διεθνές επίπεδο σε υπερβολικό βαθμό με την διαιτησία, γιατί έτσι θα το κάνουμε -το διεθνές επίπεδο- σαν τα μούτρα μας. Με αυτή τη λογική όμως κινδυνεύουμε να πάμε στο άλλο άκρο και να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και μάλιστα μεγάλα.

Ας δούμε λοιπόν τι έχει γίνει φέτος στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ, που υποτίθεται ότι είναι το υψηλότερο συλλογικό επίπεδο, επομένως είναι εύλογο να έχουμε εξίσου υψηλές απαιτήσεις σε επίπεδο διαιτησίας. Δεν έχουν ακόμα προλάβει να ολοκληρωθούν δύο γύροι («16» και «8») και ήδη σε τρία ζευγάρια έχουν γίνει καραμπινάτα λάθη ή παραλείψεις, που επηρέασαν καταστάσεις, άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο. Στον προηγούμενο γύρο λοιπόν ήταν η τραβηγμένη αποβολή του Νάνι από τον Τούρκο Τσακίρ στο Ολντ Τράφορντ που άλλαξε τις αριθμητικές ισορροπίες και από κει που η Ρεάλ έμοιαζε κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο τα πράγματα άλλαξαν. Η συνέχεια δόθηκε προχθές με το άνευ προηγουμένου κατακυρωθέν γκολ του Ιμπραϊμοβιτς στο Παρί- Μπαρτσελόνα. Από το ριπλέι φαίνεται ότι ήταν πάνω από ένα μέτρο οφσάιντ. Και μέσα σε όλα, το στραβό κλήμα της (κακής) Γιουβέντους στο Μόναχο το... έφαγε κι ο γάιδαρος. Οφσάιντ το δεύτερο γκολ (έστω και οριακό), καραμπινάτη αποβολή του Ριμπερί που δεν δόθηκε. Βέβαια αυτό το τελευταίο είναι ψιλά γράμματα σε σχέση με άλλα φοβερά και τρομερά που έχουν γίνει σε άλλες χρονιές του πρόσφατου παρελθόντος, όπως εκείνο το αλησμόνητο Τσέλσι- Μπαρτσελόνα που δεν είχαν δοθεί τέσσερα πέναλτι υπέρ των μπλε ή εκείνο το επίσης αλησμόνητο γκολ του Σεφτσένκο στον δεύτερο ημιτελικό Μπάρτσα-Μίλαν και δη στο τελευταίο λεπτό, που είχε ακυρωθεί επειδή... φύσηξε ο άνεμος και είχε κρίνει την πρόκριση. Ακόμα ακόμα και η περιβόητη αποβολή του Τιάγκο Μότα στο Καμπ Νόου, η οποία εν τέλει δεν πτόησε την Ιντερ.
Σε έναν θεσμό που το επίπεδο θεάματος που προσφέρουν οι ποδοσφαιριστές είναι υψηλότατο, οι διαιτητές ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κάνουν ό,τι μπορούν για να... πάρουν ένα μέρος της δόξας και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Είναι λίγο άδικο και οξύμωρο, στον κάθε Μέσι ή Κριστιάνο που εντυπωσιάζει όλη την Ευρώπη να αντιστοιχεί σε διαιτητικό επίπεδο ο κάθε Ντε Μπλέκερε αυτού του κόσμου και να «ξενερώνει» τον ουδέτερο παρατηρητή. Ο οποίος Ντε Μπλέκερε (έχοντας κάνει πολλά και διάφορα σε ματς Μπάρτσα-Ιντερ, Μπάρτσα-Ρεάλ κ.α.) αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αλλά φαίνεται ότι άφησε πίσω του άξιους διαδόχους. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι το όλο πακέτο του Τσάμπιονς Λιγκ παραείναι ελκυστικό (σε επίπεδο ποδοσφαίρου, μάρκετινγκ κ.λ.π.) και λαμπερό για να ανεχόμαστε να αλλοιώνεται -έστω και σε μικρό μερίδιο- αυτή η φαντασμαγορική εικόνα από κάτι τύπους που «ντε και καλά» θέλουν να γίνουν (αρνητικοί βεβαίως βεβαίως) πρωταγωνιστές. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια καταπληκτική διοργάνωση, πολύ πλούσια σε θέαμα και ποδοσφαιρικές παραστάσεις. Τα μοναδικά μελανά σημεία είναι τα εξής δύο: Α) Οι «ομορφιές» στις τελευταίες αγωνιστικές της φάσης των ομίλων, αν και για πολλούς αυτό είναι κάτι σχεδόν αναπόφευκτο. Β) Η διαιτησία ειδικά στα νοκ άουτ. Αυτό όχι μόνο δεν είναι αναπόφευκτο, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να είναι απευκταίο. Πιο απλά και κατανοητά, είναι κρίμα κι άδικο...

πηγή: SportDay.gr