“Απαγορεύεται το πτύειν”. Φοβερά πράγματα. Το διάβαζες σε μικρές
μεταλλικές πινακίδες μέσα στα λεωφορεία στην Αθήνα, ακόμα και τη
δεκαετία του '60.
“Απαγορεύεται το πτύειν”. Δηλαδή; Απαγορεύεται, κύριε επιβάτα, να
φτύνεις. Μπες μέσα στο λεωφορείο, να πας σαν άνθρωπος στην δουλειά σου
κι όχι σα νεοέλληνας να αφήνεις και τη ροχάλα σου.
Αυτό γινόταν, όμως. Οι επιβάτες έφτυναν μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε τον κόπο έκαναν να πετάξουν τα σάλια τους από το παράθυρο. Και φουμάριζαν και έφτυναν. Σιγά μη δεν το έκαναν. Ελληναριά ήταν.
Κι ακριβώς επειδή έφτυναν, και στα τέτοια τους εάν ήταν κάποιος, κάποια, κάποιοι δίπλα τους, γι'αυτό το υπουργείο μεταφορών είχε φροντίσει σ'όλα τα μέσα μεταφορών να υπάρχει σε δύο, τρία εμφανή σημεία κάθε οχήματος η “απειλή” “Απαγορεύεται το πτύειν”.
Τα όργια των οργίων έχουν γίνει σε παιχνίδια μπάσκετ, όχι απαραίτητα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Όχι καθίσματα, άμα λάχει οι δικοί σου μπουκάρουν στις τουαλέτες, όχι για το “πτύειν”, αλλά για να σηκώσουν λεκάνες, σωλήνες, καζανάκια, να καταστρέψουν καθρέπτες, τοίχους. Τα έχουμε δει.
Δεν πιάνουν μία οι παραινέσεις των προέδρων των ομάδων. Απαγορεύεται το πτύειν, το καπνίζειν, το υβρίζειν, το ξεσκίζειν, ό,τι ευαρεστηθεί η καφροσύνη σας. Άμα ο άλλος πάει στο γήπεδο φορτωμένος με τα γκάζια του, περιμένει την αφορμή από το κοράκι, το λάθος σφύριγμα, για να τα διαλύσει όλα.
Ένας μονάχα τρόπος υπάρχει για να κοπούν μαχαίρι τα εγκλήματα της διαιτησίας, στο ποδόσφαιρο
Αυτό γινόταν, όμως. Οι επιβάτες έφτυναν μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε τον κόπο έκαναν να πετάξουν τα σάλια τους από το παράθυρο. Και φουμάριζαν και έφτυναν. Σιγά μη δεν το έκαναν. Ελληναριά ήταν.
Κι ακριβώς επειδή έφτυναν, και στα τέτοια τους εάν ήταν κάποιος, κάποια, κάποιοι δίπλα τους, γι'αυτό το υπουργείο μεταφορών είχε φροντίσει σ'όλα τα μέσα μεταφορών να υπάρχει σε δύο, τρία εμφανή σημεία κάθε οχήματος η “απειλή” “Απαγορεύεται το πτύειν”.
Τα όργια των οργίων έχουν γίνει σε παιχνίδια μπάσκετ, όχι απαραίτητα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Όχι καθίσματα, άμα λάχει οι δικοί σου μπουκάρουν στις τουαλέτες, όχι για το “πτύειν”, αλλά για να σηκώσουν λεκάνες, σωλήνες, καζανάκια, να καταστρέψουν καθρέπτες, τοίχους. Τα έχουμε δει.
Δεν πιάνουν μία οι παραινέσεις των προέδρων των ομάδων. Απαγορεύεται το πτύειν, το καπνίζειν, το υβρίζειν, το ξεσκίζειν, ό,τι ευαρεστηθεί η καφροσύνη σας. Άμα ο άλλος πάει στο γήπεδο φορτωμένος με τα γκάζια του, περιμένει την αφορμή από το κοράκι, το λάθος σφύριγμα, για να τα διαλύσει όλα.
Ένας μονάχα τρόπος υπάρχει για να κοπούν μαχαίρι τα εγκλήματα της διαιτησίας, στο ποδόσφαιρο
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, επειδή ήταν Βαρδινογιάννης και Παναθηναϊκός,
βαρειά πράγματα και τα δύο, μπορούσε να καθαρίσει την μπουγάδα στη
διαιτησία. Να γυρίσει επιτόπου σελίδα το ελληνικό ποδόσφαιρο κι όχι να
συνεχίσει τη λεχριτοσύνη του ερασιτεχνικού και μετά το 1979. Ο καπετάνιος, όμως, ο Ρίγκο, όπως τον αποκαλούσε από το 1982 ο αποδυτηριάκιας, δεν την ήθελε ανεξάρτητη την διαιτησία.
Ο γαμάω της Ελλάδος ήταν ο Κόκκαλης στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, πολύ μπροστά από τους Βαρδινογιάννηδες τη δεκαετία του '90. Ούτε κι αυτός, τελικά, ήθελε μία διαιτησία να μην είναι γιουσουφάκι του ισχυρού της πιάτσας. Σαν Κόκκαλης και σαν Ολυμπιακός έχασε κι αυτός την ευκαιρία να γίνει πατριάρχης.
Με Παράγκα, χωρίς Παράγκα, όπως και πριν την Παράγκα, έτσι και σήμερα, μετά την Παράγκα, το παιχνίδι παίζεται με τράπουλα σημαδεμένη. Πώς αλλάζουν τα πράγματα;
Ξεκάθαρα και όποιον πάρει ο χάρος. Η Ιστορία, για να μην παίζουμε τις κούκλες, έχει αποδείξει στην πράξη, ότι ΟΥΔΕΙΣ πρόεδρος μεγαλοπαέ τραβάει το δάκτυλο από το μέλι. Ένα το κρατούμενο.
Δύο, το κράτος. Στα παπάρια του. Δεν ασχολείται. Τι να λέμε. Εδώ δεν ασχολούνταν όταν βρισκόταν στην τρελλή χαρά, θα ψάχνει σήμερα που έχει τα ζόρια με τα μνημόνια. Τι μένει;
Η κονόμα. Αυτή είναι η σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλη. Ένα πρωτάθλημα που θα παράγει λεφτά, όχι μόνο την κούπα γεμάτη λάσπες. Το'χω πει χίλιες φορές. Χίλιες μία σήμερα. Μαρινάκης. Καλώστηνα την Βαγγέλα, όμως αν θέλει να βγάλει λεφτά, όχι μόνο να πάρει ένα κωλοπρωτάθλημα, αναξιόπιστο και μη ανταγωνιστικό.
Σαββίδης. Καλώστονα τον Γιάννη. Να ρίξει όλη τη δύναμη πυρός του να αλλάξουνε τα κόζα στο πρωτάθλημα, κι ας έρθει 5ος ο ΠΑΟΚ. Λέμε. Άκλαφτος και άψαλτος θα πάει ο Ιβάν επειδή δεν πιάνει καμμία εξυγίανση οικονομική στον ΠΑΟΚ αν συμμετέχει σε άρρωστο πρωτάθλημα.
Το πρωτάθλημα γίνεται υγιές μόνο αν τα βαρειά χαρτιά του, Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, ζούνε από την εμπορική δυναμική του πρωταθλήματος κι όχι την τσέπη των μεγαλόσχημων προέδρων του.
Πηγή: gazzetta.gr
Ο γαμάω της Ελλάδος ήταν ο Κόκκαλης στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, πολύ μπροστά από τους Βαρδινογιάννηδες τη δεκαετία του '90. Ούτε κι αυτός, τελικά, ήθελε μία διαιτησία να μην είναι γιουσουφάκι του ισχυρού της πιάτσας. Σαν Κόκκαλης και σαν Ολυμπιακός έχασε κι αυτός την ευκαιρία να γίνει πατριάρχης.
Με Παράγκα, χωρίς Παράγκα, όπως και πριν την Παράγκα, έτσι και σήμερα, μετά την Παράγκα, το παιχνίδι παίζεται με τράπουλα σημαδεμένη. Πώς αλλάζουν τα πράγματα;
Ξεκάθαρα και όποιον πάρει ο χάρος. Η Ιστορία, για να μην παίζουμε τις κούκλες, έχει αποδείξει στην πράξη, ότι ΟΥΔΕΙΣ πρόεδρος μεγαλοπαέ τραβάει το δάκτυλο από το μέλι. Ένα το κρατούμενο.
Δύο, το κράτος. Στα παπάρια του. Δεν ασχολείται. Τι να λέμε. Εδώ δεν ασχολούνταν όταν βρισκόταν στην τρελλή χαρά, θα ψάχνει σήμερα που έχει τα ζόρια με τα μνημόνια. Τι μένει;
Η κονόμα. Αυτή είναι η σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλη. Ένα πρωτάθλημα που θα παράγει λεφτά, όχι μόνο την κούπα γεμάτη λάσπες. Το'χω πει χίλιες φορές. Χίλιες μία σήμερα. Μαρινάκης. Καλώστηνα την Βαγγέλα, όμως αν θέλει να βγάλει λεφτά, όχι μόνο να πάρει ένα κωλοπρωτάθλημα, αναξιόπιστο και μη ανταγωνιστικό.
Σαββίδης. Καλώστονα τον Γιάννη. Να ρίξει όλη τη δύναμη πυρός του να αλλάξουνε τα κόζα στο πρωτάθλημα, κι ας έρθει 5ος ο ΠΑΟΚ. Λέμε. Άκλαφτος και άψαλτος θα πάει ο Ιβάν επειδή δεν πιάνει καμμία εξυγίανση οικονομική στον ΠΑΟΚ αν συμμετέχει σε άρρωστο πρωτάθλημα.
Το πρωτάθλημα γίνεται υγιές μόνο αν τα βαρειά χαρτιά του, Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, ζούνε από την εμπορική δυναμική του πρωταθλήματος κι όχι την τσέπη των μεγαλόσχημων προέδρων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου