Η αλήθεια είναι ότι έχουν δίκιο. Βλέποντας και στην Ελλάδα την απήχηση που έχει η Λίβερπουλ η οποία έχει να πάρει πρωτάθλημα 24 χρόνια αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος αυτού του συλλόγου. Από τους σχεδόν 55 χιλιάδες συμμετέχοντες στην μεγαλύτερη απογραφή οπαδών που έγινε στην Ελλάδα από το gazzetta και η οποία συνεχίζεται, η δημοφιλέστερη ομάδα εξακολουθεί να είναι η Λίβερπουλ. Ναι δημοφιλέστερη και από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και από την Τσέλσι και από την Αρσεναλ.
Τέτοια παραμένει η δυναμική του συλλόγου. Μπορεί πλέον να μην κουνιέται καν σεντόνι στον Ανφιλντ, αλλά η δημοφιλία αυτής της ομάδας δεν πέφτει ποτέ. Θα μου πείτε εδώ δεν έχει πέσει με τον σύλλογο να έχει να πάρει πρωτάθλημα από τη σεζόν 1989 -90, θα έπεφτε με δύο τρία χρόνια απουσίας από το Τσάμπιονς Λιγκ;
Ενας σύλλογος λοιπόν τέτοιου μεγέθους είναι αδιανόητο, δεν έχει καν ιστορικό προηγούμενο νομίζω, να είναι μακριά από τον τίτλο τόσα χρόνια. Δηλαδή σε ποιόν να έχει συμβεί; Στη Ρεάλ ή την Μπάρτσα; Μήπως στην Μπάγερν ή στον Αγιαξ; Μήπως στην Πόρτο ή την Μπενφίκα; Καμία μα καμία ομάδα που είναι τέτοιο μέγεθος στη χώρα της δεν μπορεί να μείνει 24 χρόνια μακριά από τον τίτλο.
Κι' όμως η Λίβερπουλ το έχει “καταφέρει” και υπάρχει εξήγηση για αυτό... Στην περίπτωση της, το “λεφτά υπάρχουν” είναι αληθές και όχι εικονικό. Ο Νταλγκλίς μόνο σε δύο μεταγραφικές περιόδους χάλασε πάνω από 100 εκατ. λίρες (λεφτά που δεν χάλασε ούτε η Αρσεναλ, ούτε η Γιουνάιτεντ στο ίδιο χρονικό διάστημα) για να πάρει τον Κάρολ, τον Ντάουνινγκ, τον Χέντερσον, τον Τσάρλι Ανταμ και και κάποιους άλλους παίκτες που σήμερα είτε έχουν ήδη φύγει, (ούτε καν στη μισή τιμή δεν πωλήθηκαν), είτε δεν προορίζονται για βασικοί. Με εξαίρεση τον Σουάρες, όλες οι μεταγραφές του Νταλγκλίς αποδείχτηκαν σκέτη απογοήτευση. Και ήταν μεταγραφές 150 εκατ. λιρών.
Το μοντέλο εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν αλλάζει όμως, όποιος κι' αν είναι προπονητής. Η Λίβερπουλ προτιμά πάντα να παίρνει πολλούς μέτριους και όχι έναν και καλό ή έστω δύο και το πρόβλημα μεγαλώνει. Δείτε για παράδειγμα λοιπόν τι έχει κάνει ο Ρότζερς από τότε που ανέλαβε... Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, έχει δώσει σχεδόν 60 εκατ. ευρώ μόνο για επιθετικούς. Ο Μπορίνι και ο Στάριτζ πέρυσι, ο Ιάγκο Ασπας και ο Μικιταριάν φέτος. Ολοι τους καλοί παίκτες. Αλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, (με τον Αρμένιο να παρουσιάζει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον), πραγματικά καλοί παίκτες. Κανείς όμως παίκτης κλάσης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αντί για όλους αυτούς η Λίβερπουλ είχε δώσει τα λεφτά για να πάρει τον Φαλκάο και τον είχε βάλει δίπλα στον Σουάρες, δεν θα ήταν καλύτερα; Δεν θα λέγαμε ότι έχει επιθετικό δίδυμο να χτυπήσει τον τίτλο, όχι απλώς να βγει Τσάμπιονς Λιγκ που θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος; Οχι μόνο θα το λέγαμε αλλά θα ήμασταν βέβαιοι ότι η Λίβερπουλ διαθέτει ένα από τα δύο τρία καλύτερα επιθετικά δίδυμα στον κόσμο. Θα μπορούσε η Λίβερπουλ να πάρει τον Φαλκάο; Φυσικά, εδώ τον πήρε η Μονακό.
Κι΄αυτό είναι μόνο ένα φετινό παράδειγμα. Επί της ουσίας αυτό συμβαίνει στη Λίβερπουλ εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Κάποια στιγμή μάλιστα έφτασε το ρόστερ της να έχει 70 παίκτες εξαιτίας αυτής της μανίας να παίρνει πολλούς και αρκετά καλούς παίκτες, αλλά κανέναν κλάσης. Η τελευταία πραγματικά μεγάλη μεταγραφή ονόματος που έκανε η Λίβερπουλ ήταν ο Φερνάντο Τόρες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τέτοια ήταν και ο Σουάρες, μόνο που με παίκτη που έχει διακριθεί στο ολλανδικό πρωτάθλημα και μόνο σε αυτό δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αντίθετα, από μέτριους άλλο τίποτα.
Ετσι φτάσαμε στο σήμερα όπου κοιτώντας το ρόστερ της Λίβερπουλ διαπιστώνεις ότι τα top clubs της Ευρώπης με εξαίρεση τον Σουάρες αποκλείεται να έβρισκαν ενδιαφέρον για να πάρουν κάποιον παίκτη της και να τον κάνουν βασικό στην ομάδα τους. Ποιόν άλλον να πάρει η Ρεάλ, η Μπάγερν, η Μπάρτσα, η Μίλαν από την Λίβερπουλ για να τον βάλει βασικό στην ομάδα του; Ο δεύτερος θα μπορούσε να είναι ο Στήβεν Τζέραρντ αλλά πλέον μεγάλωσε αρκετά.
Ναι ο Ρότζερς είναι ένας προπονητής που άλλαξε αρκετά την εικόνα της Λίβερπουλ. Την μαθαίνει να παίζει με την μπάλα κάτω, την βοηθάει πολύ με τις επιλογές του, όταν όμως είμαστε στην εποχή που στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ περισσεύει ο Ρούνεϊ, γιατί εκεί παίζει ο Φαν Πέρσι, ο Γουέλμπεκ, ο Ερνάντες και έρχεται ο Σαχά, η Τσέλσι ετοιμάζεται να πάρει τον Καβάνι ή τον Λεβαντόφσκι και ακόμη και αυτή η Αρσεναλ που δεν χαλάει ποτέ λεφτά, κλείνει τον Ιγκουαϊν, η Λίβερπουλ όσο καλή δουλειά κι' αν κάνει ο προπονητής της δεν μπορεί να τους προσπεράσει ούτε με τον Στάριντζ που πήρε τον Γενάρη, ούτε με τον Ασπας που πήρε τώρα....
Αν στην Λίβερπουλ έκαναν υπομονή και σε κάθε μεταγραφική περίοδο χαλούσαν τα πολλά λεφτά που διαθέτουν όχι για δέκα παίκτες, αλλά για έναν δύο, τότε σήμερα θα ήταν υπερδύναμη. Για να συνέβαινε αυτό, όμως θα έπρεπε να έχει στο τιμόνι της και ένα πραγματικά μεγάλο προπονητή.
Ούτε τέτοιος έχει εμφανιστεί στο λιμάνι όμως εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε όσο στον πάγκο θα κάθονται μέτριοι ή απλά καλοί προπονητές και όσο το καλοκαίρι θα γεμίζει από απλά καλούς παίκτες, όχι ο τίτλος, αλλά ακόμη και η επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ θα μοιάζει με βουνό που οι “κόκκινοι” δύσκολα θα ανέβουν...Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου