Σε πείσμα, λοιπόν, αυτής της λογικότατης κλίσης προς τα αδιαμφισβήτητα φαβορί, εγώ προτιμώ να μιλήσω για ένα αουτσάιντερ: για τον τροφαντό Γάλλο βετεράνο, o οποίος λέγεται Μπορίς Ντιό και κράτησε σταθερό τον ρουν στο Riverwalk του Σαν Αντόνιο, χώρια που ταράζει κιόλας τα νερά του SouthBeach: εκεί όπου στις 8 Ιουλίου του 2010 στο πλαίσιο της περιβόητης «decision», είχε κουβαλήσει το ταλέντο του από το Κλίβελαντ, ο πολύφερνος Λεμπρόν Τζέιμς.
Κάποτε, παλιά που λένε, ο γιος του Σενεγαλέζου πρωταθλητή του άλματος εις ύψος, Ισα Ντιό και της αρχηγού της εθνικής μπάσκετ της Γαλλίας, Ελίζαμπεθ Ριφιό ήταν ένα. ελάφι των παρκέ! Τώρα στα 31 χρόνια του και καθώς συμπληρώνει μια δεκαετία στο ΝΒΑ παραξεχείλωσε και κοντά στο ύψος (2.03) πρόσθεσε και μπόλικο περιφερειακό φάρδος! Αλλά, διάβολε, αυτά τα πάχη του, έγιναν την Κυριακή το βράδυ (και) τα κάλλη του!
Όταν οι Χιτ, ενεργοποιώντας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μείωσαν σε 75-74 και είχαν τοmomentum της βραδιάς, ο Πόποβιτς έστειλε τον Ντιό σε μια αποστολή αυτοκτονίας κόντρα στον «KingJames»! Η μπασκετική λογική θα απέρριπτε εκ προοιμίου αυτή την τολμηρή ιδέα, αλλά το κόλπο έπιασε και μάλιστα οι καρποί του απέβησαν πολύ εύγευστοι για τους τετράκις πρωταθλητές του ΝΒΑ: ο Ντιό δεν χαμπάριασε από την κλάση του Λεμπρόν, τον πήγαινε τη μια κοιλιά-κοιλιά και την άλλη κώλο-κώλο, τον έκλεισε στη base line, δεν του 'δωσε σουτ απ' έξω, γενικώς του απαγόρευσε την πρόσβαση προς το καλάθι και συνέβαλε αποφασιστικά στο σερί 19-1 με το οποίο οι σφριγηλοί Σπερς μετέτρεψαν το 75-74 σε 94-75, κούνησαν το μαντίλι στους Χιτ και κράτησαν ζωντανό το περιλάλητο σύνθημα «drive for five»!
Στη λήξη του αγώνα στα αποδυτήρια των Σπερς, ο Ντιό συνειδητοποίησε πόσο άδικο είναι μερικές φορές το «star system»! Ενώ οι δημοσιογράφοι πολιορκούσαν τον Πάρκερ, τον (αναγεννημένο μετά τη σκιώδη παρουσία του στους προηγούμενους τέσσερις τελικούς και αντικείμενο αρνητικής κριτικής εκ μέρους του Τύπου και γκρίνιας από την εξέδρα) Τζινόμπιλι, τον Ντάνκαν και τον Γκριν (ο οποίος παρεμπιπτόντως εξελίσσεται σε serial killer από τα 7,25μ. και μάλιστα ξεπέρασε σε αριθμό τριπόντων σε σειρά τελικών τον Ρέι Αλεν), ελόγου του στεκόταν σε μια γωνία και περίμενε με λαχτάρα τα 15 λεπτά δημοσιότητος που έχει τάξει στον καθένα μας ο Αντι Γουόρχολ!
Του το χαρίσαμε αυτό το σκάρτο τέταρτο της ώρας ο Ρήγας Δάρδαλης κι η αφεντιά μου! Τον πλησιάσαμε, του βάλαμε το μικρόφωνο μπροστά και τον ακούσαμε να αυτοσαρκάζεται παραδεχόμενος ότι «ναι κάποτε ήμουν ελαφρύς και γρήγορος, αλλά τώρα που πέρασαν τα χρόνια, πάχυνα και έγινα αργός μπορώ ακόμη να βρίσκω τρόπους να κάνω τη δουλειά που μου αναθέτουν»!
Όταν ο Ντιό πέρασε τον Ατλαντικό και μετακόμισε από την Πο Ορτέζ στους Ατλάντα Χοκς (για να παίξει εν συνεχεία στους Φοίνιξ Σανς, στους Σάρλοτ Μπόμπκατς και από το περασμένο καλοκαίρι στους Σαν Αντόνιο Σπερς) ήταν ένα πολλά υποσχόμενο τριάρι, που του έδωσαν μια σπρωξιά και τον έκαναν πάουερ φόργουορντ! «Δεν έχει σημασία εάν μου αρέσει η όχι αυτή η θέση, διότι μετά από τόσα χρόνια τη συνήθισα και είμαι χαρούμενος που μπορώ να βρίσκομαι στο ΝΒΑ και να αναλαμβάνω διάφορους ρόλους και μάλιστα σε μια ομάδα που απέχει μια ανάσα από το πρωτάθλημα» σχολίασε ο Ντιό, ο οποίος δεν κρύβει ότι το μαρκάρισμα του Λεμπρόν αποτελεί την επιτομή του «mission impossible».
«Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις;» παραδέχεται. «Η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτό το εγχείρημα έγκειται στο ότι ο Λεμπρόν είναι πολύ δυνατός και συνάμα πολύ γρήγορος. Μπορεί ανά πάσα στιγμή, την ώρα που παίρνει την μπάλα να αλλάξει κατεύθυνση και να σε εκθέσει, ενώ εάν βρεθεί μισό βήμα πίσω, θα σε νικήσει χάρη στη δύναμη του. Τόσο εγώ, όσο και οι συμπαίκτες μου που έπαιξαν απέναντι του έως τώρα, προσπαθούμε να τον κρατήσουμε μακριά από τη ρακέτα, να τον εξαναγκάσουμε σε τζαμπ σουτ και να τον κάνουμε να μοχθήσει πολύ για να διεισδύσει στη ρακέτα μας».
Ο Ντιό έκανε μια χαρά την εξόχως δύσκολη και ιδιαζόντως επικίνδυνη δουλίτσα του την Κυριακή. Αυτό που ανέλαβε ήταν όντως το μεροκάματο του τρόμου, αλλά τη σκαπουλάρησε κι όχι μονάχα επέζησε, αλλά θριάμβευσε κιόλας. Οι Σπερς προηγούνται με 3-2, έχουν μαζί τους τη στατιστική (που λέει ότι σε 27 περιπτώσεις τελικών στο 2-2, οι 20 ομάδες που προηγήθηκαν με 3-2 κατέκτησαν τον τίτλο), πλειοδοτούν μέχρι τώρα και σε νίκες, αλλά και στις εντυπώσεις και έχουν στριμώξει για τα καλά το Μαϊάμι στα σχοινιά, αναζητώντας το τελειωτικό κτύπημα σε δύο ευκαιρίες.
Βεβαίως οι Χιτ είναι οι πρωταθλητές κι όπως είπε τον Ιούνιο του 1995 στο κέντρο του «Summit» ο Ρούντι Τομζάνοβιτς, «ποτέ μην υποτιμάτε την καρδιά ενός πρωταθλητή»! Θα πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους και η προσωπική εκτίμηση μου είναι ότι απόψε θα ισοφαρίσουν σε 3-3 και την Πέμπτη, πλέον, «γαία πυρί μειχθήτω»!
Όπως μας έλεγε χθες το βράδυ, ο ταξιτζής που μας έφερε από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, «then it'sanybody's game», κοινώς θα γίνει ο θάνατος της αλεπούς!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου