Η Εθνική επένδυσε τα χρήματά της στο χρηματιστήριο και όχι στην τράπεζα και τελικά το πλήρωσε ακριβά...
Εχασε όλα της τα λεφτά και τώρα ψάχνει ένα... δάνειο, μήπως και ταξιδέψει το επόμενο καλοκαίρι στην Ισπανία για το Παγκόσμιο. Εκτός, βέβαια κι αν βρει κάποιο γεμάτο πορτοφόλι στη Στόζιτσε Αρένα τη Δευτέρα και κλέψει την πρόκριση στους "8" από τους Ισπανούς.
Υπήρχαν στιγμές που η Εθνική μας ξεσήκωσε, μας έκανε υπερήφανους ως Ελληνες, έδειξε πόσο σπουδαία ομάδα είναι. Στο ματς με την Τουρκία για παράδειγμα, έβαγλε τον πιο καλό της χαρακτήρα. Με την Ισπανία έσπασε παράδοση 10 ετών... Ε, και; Ως μη γενόμενα είναι αυτά... Η μετοχή έκανε limit up στο παιχνίδι με τη φούρια ρόχα, αλλά ποτέ δεν έφτασε στην τιμή που όλοι προσδοκούσαμε. Ανέβηκε στα τρία πρώτα ματς του Ευρωμπάσκετ, έπεσε μετά την ήττα από την Ιταλία, έκανε limit down στο στραπάτσο με την Φινλανδία, ανέβηκε μετά τη μεγάλη νίκη επί της Ισπανία, αλλά δεν γίνεται κάθε μέρα limit up στο χρηματιστήριο...
Δυστυχώς και η Εθνική μας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ δεν επένδυσε τα λεφτά της στην τράπεζα. Δεν πήγε στα σίγουρα, δεν κτίστησε πάνω σε σωστές βάσεις. Επένδυσε περισσότερο στην επίθεση, ελάχιστα στην άμυνα. Δεν στηρίχθηκε στην ομαδική δουλειά στην επίθεση, αλλά στο ταλέντο των παικτών. Αυτό είχε ως συνέπεια την αστάθεια, που φάνηκε και στα φιλικά και εν μέσω του Ευρωμπάσκετ.
Ακόμα δεν έχουμε αποκλειστεί τυπικά, αλλά πιστεύει κανείς ότι θα είναι άδικο να γυρίσουμε πρόωρα; Οχι, καθόλου άδικο. Χάσαμε καθαρά και από την Ιταλία και από την Φινλανδία και από τη Σλοβενία. Δηλαδή από τρεις ομάδες με κατώτερο υλικό, αλλά ενθουσιασμό, άμυνα που... τσάκιζε κόκκαλα και σωστή επιθετική κατεύθυνση. Τουλάχιστον στα παιχνίδια εναντίον μας... Οχι δεν είναι καμία από τις τρεις σπουδαία ομάδα, αλλά βρήκαν και έκαναν όλες τους. Γιατί η Εθνική δεν έπαιξε άμυνα, είχε και λάθος πλάνο και κακή εκτέλεση του όποιου πλάνου και τελικά το πλήρωσε.
Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που η Ελλάδα δεν επενδύει στην άμυνα και το πληρώνει ακριβά. Το 2011 με πολύ μικρότερο ταλέντο, η Εθνική έφτασε μπήκε στην 6αδα και έχασε στις λεπτομέρειες την είσοδο στα ημιτελικά. Δύο χρόνια μετά, με σαφώς καλύτερο υλικό, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Και πέρυσι, έχασε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς επειδή ηττήθηκε από τη Νιγηρία.
Θα συμφωνήσουμε ως προς το ότι δεν παίζουμε μόνοι μας μπάσκετ. Ούτε η Ελλάδα είναι η υπερδύναμη που δεν χάνει ποτέ. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια το μπάσκετ στην Ευρώπη έχει αλλάξει, έχουν περάσει οι εποχές που υπήρχαν 5-6 καλές ομάδες. Τώρα όλοι έχουν αξιοπρεπή σύνολα, που αν τα υποτιμήσεις θα το πληρώσεις ακριβά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν υπάρχει ομάδα δίχως ήττα στο τουρνουά.
Ομως και σε αυτό υπάρχει ένα όριο. Τρεις - ήδη - ήττες είναι πάρα πολλές για την Εθνική. Και τρεις ήττες με διαφορά, στην ουσία η Ελλάδα μόνο με την Ιταλία πάλεψε μέχρι το 39'. Κι αυτό δείχνει το χαρακτήρα της ομάδας. Η άμυνα είχε σημασία μόνο στα λόγια, στην επίθεση δεν υπήρχε ποτέ εναλλακτικό πλάνο. Πικ εντ ρολ και... τέλος. Ε, δεν ήταν δύσκολο για τις άλλες ομάδες να διαβάσουν.
Δεν είναι απαραίτητα θέμα κοουτσαρίσματος το λάθος... Δεν μπορεί να φταίει μόνο ο Τρινκιέρι για τη δεύτερη συνεχόμενη αποτυχία. Εννοείται πως δεν πέτυχε στη δουλειά που του ανατέθηκε, όπως δεν πέτυχε και ο Ζούρος. Είναι ξεκάθαρο ότι κανείς από τους δύο δεν βρήκε τον τρόπο να αξιοποιήσειτο ρόστερ. Κι αν το ρόστερ έχει ιδιαιτερότητες επειδή μπορεί να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στην άμυνα και στην επίθεση ή επειδή δεν είχε ισορροπία σε όλες τις θέσεις, κάποιος έπρεπε να κάνει τη δουλειά. Ο Ιταλός έφτιαξε ένα σύνολο δίχως ρολίστες, επένδυσε στην επίθεση, πίστεψε ότι με αλχημείες και δημόσιες σχέσεις θα γίνει στο τέλος η δουλειά και πήρε κι αυτός το μάθημά του.
Αλλωστε και ο ίδιος το δήλωσε μετά το ματς με την Σλοβενία ότι στην ουσία δεν είχε ιδέα τι είναι Ευρωμπάσκετ. Δεν είχε ιδέα τι είναι Εθνικές ομάδες. Ε, μέχρι να μάθει, η Ελλάδα έμεινε εκτός. Γιατί; Γιατί δεν έπαιξε σαν πραγματική ελληνική ομάδα, αλλά περίπου σαν ιταλική. Μεσογειακή σαλάτα δηλαδή, για την οποία ευθύνονται όλοι όμως. Γιατί ο προπονητής δεν βρήκε πόρτα και μπήκε, η Ομοσπονδία τον επέλεξε και τον έφερε. Και φυσικά οι παίκτες δεν μπορούν μόνιμα να κρύβονται πίσω από τον προπονητή, όσο μαντάρα κι αν τα έκανε. Για κοιτάξτε και τις άλλες ομάδες; Αλήθεια, ποιον απ' όλους αυτούς θα τους θέλαμε στον πάγκο της δικής μας ομάδας; Εναν; Ναι. Δεύτερο δύσκολα θα βρούμε.Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου