Φτάνει, το καλύτερο 10άρι στον κόσμο;

Ο Μιχάλης Τσόχος... πιάνεται από την ατάκα του Μουρίνιο και την πορεία της Αρσεναλ και αναρωτιέται αν ένας και μόνο παίκτης μπορεί να αλλάξει μία ολόκληρη ομάδα...  

Την ημέρα που η Αρσεναλ ανακοίνωσε την απόκτηση του Μεζούτ Οζίλ έναντι 50 εκατ. ευρώ ο Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε: “Η Αρσεναλ μόλις πήρε το καλύτερο δεκάρι στον κόσμο”. Της ίδιας άποψης είναι και ο Αρσεν Βενγκέρ κι' ας μην το είπε ακριβώς έτσι.

Ο Οζίλ πήγε σε μία Αρσεναλ που μία εβδομάδα πριν είχε γνωρίσει την... συντριβή (τέτοια έμοιαζε στα μάτια των οπαδών της) στην πρεμιέρα της Πρέμειρ Λιγκ από την Αστον Βίλα με 3-1 στην έδρα της. Τα προβλήματα της έμοιαζαν τόσα πολλά που οι πάντες πίστευαν ότι αποκλείεται να διεκδικήσει θέση στην πρώτη τετράδα.

Τα καταγράφω, όπως καταγράφονταν εκείνες τις ημέρες από τον αγγλικό Τύπο...

• Δεν έχει άλλον επιθετικό πλην του Ζιρού. Αποκλείεται να βγει η χρονιά...
• Ο πάγκος της έχει το λιγότερο βάθος από όλες τις μεγάλες ομάδες στην Αγγλία. Δεν βγαίνει η σεζόν με τόσους λίγους ποιοτικούς παίκτες.
• Χωρίς τερματοφύλακα μεγάλη ομάδα δεν φτιάχνεις και η Αρσεναλ δεν έχει τερματοφύλακα.
• Η εμπιστοσύνη των οπαδών στην διοίκηση και των προπονητή έχει τελειώσει. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο είναι τοξική...
• Στην Αρσεναλ υπάρχει έλλειψη προσωπικότητας. Με εξαίρεση τον Καθόρλα, αυτή η ομάδα δεν έχει παίκτες σημεία αναφοράς. Δεν έχει ούτε έναν leader...
• Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Αρσεναλ (Μερτεσάκερ Κοσιενλί) είναι πολύ “λίγο” για αυτό το επίπεδο.
• Η εξέλιξη των νεαρών παικτών είναι πλέον πολύ μικρή. Η Αρσεναλ δεν γεννά πλέον νέα αστέρια, με εξαίρεση τον Γουίλσιρ.
• 
  

Ολα αυτά καταγράφονταν μέχρι τις 30 Αυγούστου και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ούτε πολύ υπερβολικά, ούτε τόσο μακριά από την πραγματικότητα, όσοι μοιάζουν σήμερα.

Από τότε πέρασαν λιγότερες από 40 μέρες και μεσολάβησε η απόκτηση ενός μόνο ποδοσφαιριστή. Μόλις μία μεταγραφή, αυτή του Μεζούτ Οζίλ. Και ξαφνικά όλες μα όλες οι προηγούμενες διαπιστώσεις έχουν με μιας πάει περίπατο. Η Αρσεναλ είναι πρώτη στη βαθμολογία, προκρίθηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι αήττητη με 5 νίκες και μία ισοπαλία στο πρωτάθλημα, 4 νίκες στην Ευρώπη και μία πρόκριση στο Λιγκ Καπ.

Οι μπουκ έχουν αρχίσει να την αντιμετωπίζουν ως δεύτερο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος (πίσω από την Τσέλσι) και όλα μοιάζουν ιδανικά.

Πώς έγινε αυτό; Είναι το απλό ερώτημα. Δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν. Το πρώτο, ότι όλα όσα αναφέρονταν ως προβλήματα της Αρσεναλ δεν ήταν τέτοια. Ο Σέζνι ήταν και παραμένει πάντα ένας από τους τρεις τέσσερις καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο, ο Μερτεσάκερ με τον Κοσιενλί ήταν πάντα τρομερό δίδυμο στην άμυνα. Ο Ράμσεϊ μπορεί τους 22 προηγούμενους μήνες να είχε βάλει συνολικά δύο γκολ και τους τελευταίους δύο να έχει βάλει οκτώ, αλλά αυτό είναι το φυσιολογικό για αυτόν, αυτό που κάνει τώρα.

Ο πάγκος μπορεί να έμοιαζε άδειος, αλλά τελικά ήταν πολύ γεμάτος κι' ας λείπουν όλο αυτό το διάστημα λόγω τραυματισμού οι Καθόρλα, Ποντόλσκι, Γούολκοτ, Τσάμπερλειν...

Το πιστεύει κανείς; Μάλλον όχι.

Τι έγινε λοιπόν με την μεταγραφή του Οζίλ; Τι μαγικό έκανε αυτός ο όντως τεράστιος ποδοσφαιριστής και άλλαξε τόσο πολύ η εικόνα της Αρσεναλ; Μα προφανώς άλλαξε την ψυχολογία όλων στο club.

H τοξική ατμόσφαιρα είναι δεδομένο ότι υπήρχε στην αρχή της χρονιάς στο Emirates. Ο τόπος ήταν γεμάτος από πλακάτ “Βενγκέρ αγόρασε...” και “Επιτέλους ξοδέψτε κάποια χρήματα”, στην πρώτη λάθος πάσα το κοινό γιούχαρε και έβγαζε αγανάκτηση και ακόμη και στο ημίχρονο του ματς με την Αστον Βίλα, οι μισοί έκραζαν τον Βενγκέρ και οι άλλοι μισοί, αυτούς που τον έκραζαν...

Η μεταγραφή του Οζίλ, αυτό το άλλαξε με όντως μαγικό τρόπο. Το επόμενο εντός έδρας ματς έγινε σε ατμόσφαιρα πάρτι...

Ο Οζίλ όμως άλλαξε και την ψυχολογία των υπολοίπων στο club. Οι παίκτες της Αρσεναλ αισθάνθηκαν ότι δεν παίζουν στο σύλλογο που βγάζει παίκτες για να τους πουλήσει, έπαψαν να ακούν το... ανέκδοτο ότι η ομάδα τους είναι φυτώριο της Μάντσεστερ Σίτι και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η φράση στην αρχή του καλοκαιριού “Δεν θα πουλήσουμε κανένα βασικό παίκτη μας και θα πάρουμε τουλάχιστον έναν ή δύο παίκτες παγκόσμιας κλάσης” που ειπώθηκε από την διοίκηση και την οποία επί της ουσίας ασπάστηκε ο Βενγκέρ, επιτέλους είχε γίνει πράξη.

Η ψυχολογία όλων άλλαξε. Αυτό που έλειπε από την Αρσεναλ πριν γίνει ξανά μεγάλη ομάδα (έχει ακόμη δρόμο μπροστά της και προφανώς πολύ δύσκολα θα πάρει φέτος πρωτάθλημα ή πολύ περισσότερο Τσάμπιονς Λιγκ) ήταν να νιώσει ξανά μεγάλη ομάδα. Για να γίνεις μεγάλος, πρέπει πρώτα να το πιστέψεις ότι μπορείς να γίνεις. Οι παίκτες της Αρσεναλ αυτό το είχαν ξεχάσει χρόνια τώρα. Κάθε Μάιο όταν τέλειωνε η σεζόν και έφευγαν για διακοπές ήταν βέβαιοι ότι όταν επιστρέψουν ο καλύτερος ή οι καλύτεροι θα λείπουν.

Από φέτος το καλοκαίρι αισθάνθηκαν ότι οι καλύτεροι θα μένουν και ένας από τους καλύτερους στον κόσμο θα έρχεται. Προετοιμάστηκαν για αυτό, το καταλάβαινες όλο το καλοκαίρι από τις δηλώσεις του. Οταν η χρονιά ξεκίνησε και δεν είχε έρθει κανείς, παρά μία σειρά από “όχι” για διάφορους λόγους από τους Σουάρες, Ιγκουαϊν, αλλά και από κατώτερης ποιότητας στόχους, πίστεψαν ότι και φέτος τελικά δεν θα γίνει τίποτα.

Στις 31 Αυγούστου όμως όταν ανακοινώθηκε και τυπικά η μεταγραφή του Μεζούτ Οζίλ, η ιστορία της ομάδας άλλαξε. Την άλλαξε ο Γερμανός πριν καν κάνει την πρώτη ασίστ, πριν καν βάλει το πρώτο γκολ, πριν καν φορέσει τη φανέλα του συλλόγου γιατί εκείνες τις ημέρες έλειπε στη Γερμανία με την Εθνική ομάδα της χώρας του.

Ολα τα υπόλοιπα για τις ασίστ και τα γκολ αυτού του πολύ σπουδαίου ποδοσφαιριστή μπορούμε και να τα συζητήσουμε και να προσμετρήσουμε στην άνοδο της Αρσεναλ. Πολύ αργότερα όμως, όχι τώρα. Τώρα αυτό που οι Αγλλοι λένε “boost” ή “impact” δεν αφορά τα όσα έκανε και κάνει ο Οζίλ μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, αλλά όλα όσα έκανε με την απόφασή του να πάρει μεταγραφή στην Αρσεναλ.

Αλλωστε μην πάτε μακριά. Δείτε τι συμβαίνει την ίδια ώρα στην Ρεάλ, μάλλον στην ψυχολογία των παικτών και φίλων της Ρεάλ, με την απόφασή του Αντσελότι να πουλήσει τον Οζίλ...

Πηγή: gazzetta.gr