A... Song for Arsenal!!

Ο Γιώργος Καραμάνος καταγράφει τα σενάρια για επιστροφή του Αλεξ Σονγκ στην Αρσεναλ, την οποία θεωρεί «περιττή» πολυτέλεια. Η είδηση ξεκίνησε από την καταλανική «Sport» και σε λίγες ώρες είχε εξαπλωθεί σε όλο τον αγγλικό Τύπο. «Η Αρσεναλ θέλει τον Σονγκ και ο Σονγκ την Αρσεναλ», ήταν μέσες άκρες η πληροφορία που δεν μπορεί κανείς να πει πως προκάλεσε κάποια έκπληξη. Λογικό αν σκεφτείς ότι από το καλοκαίρι του 2012 που έκανε την αντίθετη διαδρομή (Λονδίνο-Βαρκελώνη), ο Αλεξ Σονγκ δεν έχει καταφέρει να πείσει για το πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι-γίνει για τη Μπαρτσελόνα.
Τον Σέρχιο Μπουσκέτς δεν τον κουνάει από την 11άδα παρά μονάχα όταν πρέπει εκείνος να πάρει ανάσες, ενώ στο κέντρο της άμυνας, όπου επίσης θα μπορούσε να παίξει, ο Χαβιέρ Μασεράνο είναι ο ακλόνητος αντικαταστάτης του Κάρλες Πουγιόλ στο πλευρό του Ζεράρ Πικέ, με τον Μαρκ Μπαρτρά να ακολουθεί στην επετηρίδα. Αφού λοιπόν είδε κι απόειδε ο Καμερουνέζος αμυντικός χαφ, προφανώς αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν να επιστρέψει εκεί όπου ήταν «βασιλιάς», δηλαδή υπό τις οδηγίες του Αρσέν Βενγκέρ.

Και ο Αλσατός τεχνικός βέβαια δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει την ευκαιρία να τον πάρει ξανά κοντά του να περάσει αδιάφορα. Υπάρχει όμως ένα θεματάκι και αυτό είναι τα χρήματα που δεν θα είναι λίγα. Η Μπάρτσα τον αγόρασε με 19 εκατ. ευρώ και η λογική λέει ότι εάν και εφόσον αποφασίσει να πουλήσει, δεν θα το κάνει με λιγότερα από 13-15 εκατ. Ας υποθέσουμε όμως ότι η Αρσεναλ πληρώνει, το ερώτημα που γεννιέται είναι το εάν θα πρέπει να κινηθεί για την απόκτηση του, εάν τον χρειάζεται ή εάν δεν είναι αυτή η άμεση προτεραιότητα της στην προσπάθεια να κάνει το άλμα της επιστροφής στον θρόνο της Πρέμιερλιγκ.
Η διαπίστωση αναφορικά με το ξεκίνημα των Κανονιέρηδων στη σεζόν είναι πως πέραν των πολλών απουσιών από τραυματισμούς σε άμυνα και κυρίως εξτρέμ, το μεγάλο κενό εντοπίζεται στην επίθεση. Ο Ολιβιέ Ζιρού είναι ένας πάρα πολύ καλός και φιλότιμος σέντερ φορ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι Φαν Πέρσι ή αντίστοιχου ποδοσφαιρικού... εκτοπίσματος. Και πίσω από αυτόν υπάρχει μόνο ο «παλαίμαχος» Νίκλας Μπέντνερ. Πρωταθλητισμό σε όλες τις διοργανώσεις με αυτούς τους δύο δεν γίνεται να κάνεις. Οπότε η άμεση ανάγκη για την απόκτηση φορ παραμένει και εκεί θα πρέπει να δοθεί όλο το χρήμα.
Στη μεσαία γραμμή πάλι έχει συγκεντρωθεί πολύς λαός. Εάν υποθέσουμε ότι επιστρέφουν όλοι οι τραυματίες (Οξλεϊντ-Τσάμπερλαϊν, Καθόρλα, Γουόλκοτ, Ποντόλσκι), μαζί με τους Γκνάμπρι, οι πλευρές έχουν γεμίσει. Για τις τρεις θέσεις λοιπόν της μεσαίας γραμμής, όπου θα βρεθεί εάν επιστρέψει ο Σονγκ, υπάρχουν οι Φλαμινί, Αρτέτα, Ράμσεϊ, Γουίλσιρ, Ροζίτσκι, ακόμα και ο Οζίλ στην κορυφή της τριάδας πίσω από τον επιθετικό.
Αυτή τη στιγμή στα φαρέτρα του ο Βενγκέρ έχει παίκτες στο κέντρο για να στήσει την ομάδα όπως του αρέσει. Μπορεί να βάζει τους Φλαμινί-Αρτέτα όταν θέλει να κρατήσει αποτέλεσμα σε κάποια πολύ δύσκολη έξοδο σε Αγγλία ή Τσάμπιονς Λιγκ. Σε πιο ισορροπημένη-φυσιολογική κατάσταση ένας εκ των δύο με δύο πιο παραγωγικούς μπροστά του. Σε εύκολες αποστολές στο «Εμιρεϊτς» η τριάδα πάλι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο εκπληκτικός φέτος Ράμσεϊ, ο Γουίλσιρ και ο Οζίλ. Αν και προσωπικά βλέπω τον Γουίλσιρ να μην εξελίσσεται στον παίκτη που υποσχόταν ότι θα γίνει πριν από δύο χρόνια, ο προπονητής του τον λατρεύει και θα τον χρησιμοποιεί όσο δεν πάει.
Στο δια ταύτα σίγουρα ο Σονγκ είναι πολύ καλύτερος του Φλαμινί και ξεκάθαρα πιο πολύτιμος ανασταλτικά από ότι ο Αρτέτα. Η απόκτηση του λοιπόν θα μπορούσε να γίνει με βάση το: «κάθε καλύτερος αυτών που έχουμε είναι καλοδεχούμενος»! Ωστόσο, όταν κάνεις τον μεταγραφικό σχεδιασμό, δεν μπορείς να κινηθείς με το εν λόγω δόγμα. Πρώτα  κοιτάζεις να βελτιωθείς εκεί που πονάς πραγματικά και μετά πηγαίνεις στις -ν μέρει- περιττές πολυτέλειες. Εάν λοιπόν τα χρήματα περισσεύουν για δύο μεταγραφές, ο Σονγκ είναι μία πολύ καλή λύση, αλλά εάν από το -αναμφίβολα γεμάτο ταμείο- βγουν φράγκα μόνο για έναν, αυτός δεν πρέπει να είναι ο 26χρονος Καμερουνέζος, αλλά ένας φορ που να κάνει τη διαφορά.
Πηγή: gazzetta.gr