Η είδηση της βραδιάς από τη Βραζιλία δεν ήταν η νίκη του
Ολυμπιακού... Ούτε η διαφορά των 11 πόντων που του δίνει προβάδισμα για
την κατάκτηση του Διηπειρωτικού.
Η είδηση ήταν πως στο γήπεδο υπήρχαν κάποιες δεκάδες Ελληνες και κάπου εκεί στο μακρινό Σάο Πάολο τραγουδούσαν το "κάτι μαγικό" και αποθέωναν τον Βασίλη Σπανούλη όπως ακριβώς συμβαίνει στο ΣΕΦ. Με κάπως διαφορετική προφορά, με κάποιες μικρές παραλλαγές... Αλλά οι ομογενείς ήταν εκεί και ένιωσαν υπερήφανοι για την Ελλάδα. Δεν ήταν όλοι Ολυμπιακοί, ήταν όμως όλοι τους Ελληνες και κρατούσαν γαλανόλευκες σημαίες.
Το Διηπειρωτικό είναι ένα Κύπελλο, που θα μπει στην τροπαιοθήκη μιας ομάδας, θα αναφέρεται στα ιστορικά της γεγονότα, θα είναι ένα παράσημο, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει την αξία της Ευρωλίγκα, δεν είναι καν τόσο σημαντικό για τον Ολυμπιακό, όσο το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο. Αν, δηλαδή, ο Ολυμπιακός γίνει την Κυριακή "Παγκόσμιος Πρωταθλητής", δεν θα μετρήσει και πολύ στον συνολικό απολογισμό των προσεχή Ιούνη, αν δεν έχει συνδυαστεί με άλλον τίτλο στη σεζόν.
Μετράει για το γόητρο, μπαίνει σε βιογραφικά παικτών και προπονητών, είναι ένα μικρό παράσημο, που με το κατάλληλο πλασάρισμα αποκτά και μεγαλύτερη αξία. Γι αυτό και ο Ολυμπιακός πήγε στην Βραζιλία, παίρνει μέρος σε ένα σημαντικό γεγονός και κυρίως δίνει χαρά στους ομογενείς. Αλήθεια, πόσες φορές θα ταξιδέψει τμήμα του Ολυμπιακού στη Βραζιλία; Πόσες ελληνικές ομάδες θα αγωνιστούν εκεί; Σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο;
Ηταν ευχάριστο το παιχνίδι κι ας υπήρχε διαφορά δυναμικότητας. Το +11 ήρθε γιατί ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός, δεν υποτίμησε καθόλου το παιχνίδι, έπαιξε γιατί θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα νικητής. Ο Σπανούλης έκανε δεύτερο ημίχρονο που θύμισε τον τελικό στο Λονδίνο, ο Περπέρογλου ήταν εξαιρετικός, ο Μάντζαρης έδειξε πόσο έλειψε από τους ερυθρόλευκους (και την Εθνική) με το μυαλωμένο παιχνίδι του και την πίεση στην άμυνα. Το πιο σημαντικό απ' όλα βέβαια είναι ο πλουραλισμός που παρουσιάζουν φέτος οι ερυθρόλευκοι μέσα και έξω από τη ρακέτα.
Ο Μπαρτζώκας έχει και ποσότητα και ποιότητα στο ρόστερ του, έχει τη δυνατότητα να βρει λύσεις στον πάγκο, αν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ο Ντάνστον, ο Λοτζέσκι, ο Σίμονς, ο Μπέγκιτς δεν είναι "πρώτα" ονόματα, αλλά ο καθένας προσθέτει και κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι του Ολυμπιακού... Βέβαια ακόμα είναι νωρίς για συμπεράσματα. Η σεζόν είναι μεγάλη κι ακόμα δεν έχει αρχίσει. Ομως ήδη υπάρχει κάτι στον Ολυμπιακό που δεν το είχε πέρυσι. Βάθος στο ρόστερ.
Πηγή: gazzetta.gr
Η είδηση ήταν πως στο γήπεδο υπήρχαν κάποιες δεκάδες Ελληνες και κάπου εκεί στο μακρινό Σάο Πάολο τραγουδούσαν το "κάτι μαγικό" και αποθέωναν τον Βασίλη Σπανούλη όπως ακριβώς συμβαίνει στο ΣΕΦ. Με κάπως διαφορετική προφορά, με κάποιες μικρές παραλλαγές... Αλλά οι ομογενείς ήταν εκεί και ένιωσαν υπερήφανοι για την Ελλάδα. Δεν ήταν όλοι Ολυμπιακοί, ήταν όμως όλοι τους Ελληνες και κρατούσαν γαλανόλευκες σημαίες.
Το Διηπειρωτικό είναι ένα Κύπελλο, που θα μπει στην τροπαιοθήκη μιας ομάδας, θα αναφέρεται στα ιστορικά της γεγονότα, θα είναι ένα παράσημο, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει την αξία της Ευρωλίγκα, δεν είναι καν τόσο σημαντικό για τον Ολυμπιακό, όσο το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο. Αν, δηλαδή, ο Ολυμπιακός γίνει την Κυριακή "Παγκόσμιος Πρωταθλητής", δεν θα μετρήσει και πολύ στον συνολικό απολογισμό των προσεχή Ιούνη, αν δεν έχει συνδυαστεί με άλλον τίτλο στη σεζόν.
Μετράει για το γόητρο, μπαίνει σε βιογραφικά παικτών και προπονητών, είναι ένα μικρό παράσημο, που με το κατάλληλο πλασάρισμα αποκτά και μεγαλύτερη αξία. Γι αυτό και ο Ολυμπιακός πήγε στην Βραζιλία, παίρνει μέρος σε ένα σημαντικό γεγονός και κυρίως δίνει χαρά στους ομογενείς. Αλήθεια, πόσες φορές θα ταξιδέψει τμήμα του Ολυμπιακού στη Βραζιλία; Πόσες ελληνικές ομάδες θα αγωνιστούν εκεί; Σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο;
Ηταν ευχάριστο το παιχνίδι κι ας υπήρχε διαφορά δυναμικότητας. Το +11 ήρθε γιατί ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός, δεν υποτίμησε καθόλου το παιχνίδι, έπαιξε γιατί θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα νικητής. Ο Σπανούλης έκανε δεύτερο ημίχρονο που θύμισε τον τελικό στο Λονδίνο, ο Περπέρογλου ήταν εξαιρετικός, ο Μάντζαρης έδειξε πόσο έλειψε από τους ερυθρόλευκους (και την Εθνική) με το μυαλωμένο παιχνίδι του και την πίεση στην άμυνα. Το πιο σημαντικό απ' όλα βέβαια είναι ο πλουραλισμός που παρουσιάζουν φέτος οι ερυθρόλευκοι μέσα και έξω από τη ρακέτα.
Ο Μπαρτζώκας έχει και ποσότητα και ποιότητα στο ρόστερ του, έχει τη δυνατότητα να βρει λύσεις στον πάγκο, αν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ο Ντάνστον, ο Λοτζέσκι, ο Σίμονς, ο Μπέγκιτς δεν είναι "πρώτα" ονόματα, αλλά ο καθένας προσθέτει και κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι του Ολυμπιακού... Βέβαια ακόμα είναι νωρίς για συμπεράσματα. Η σεζόν είναι μεγάλη κι ακόμα δεν έχει αρχίσει. Ομως ήδη υπάρχει κάτι στον Ολυμπιακό που δεν το είχε πέρυσι. Βάθος στο ρόστερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου