Τα πρωταθλήματα είναι σε πλήρη εξέλιξη, η Ευρωλίγκα το ίδιο, το
ΝΒΑ επίσης. Παντού υπάρχουν Έλληνες παίκτες, παντού υπάρχουν διεθνείς.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι παίκτες αυτοί έχουν εξασφαλίσει πολύ καλά συμβόλαια για τα επόμενα χρόνια στην καριέρα τους, είναι απολύτως καταξιωμένοι. Κερδίζουν τίτλους, διεκδικούν πρωταθλήματα, κύπελλα.
Οι περισσότεροι από αυτούς παραμένουν “ερεθισμένοι” (γιατί είμαστε και ευγενικοί) με την Εθνική ομάδα.
Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να γίνει με την wild card, ουδείς άλλωστε μπορεί να ισχυριστεί μετά βεβαιότητας αν το μπασκετικό… λόμπι μας θέλει στο Μουντομπάσκετ ή το αντίθετο.
Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να συμβεί αν η Εθνική πάει στην Ισπανία του χρόνου ή αν θα μπει σε διαδικασία προκριματικών για το επόμενο Ευρωμπάσκετ.
Θεωρώ πως ελάχιστη σημασία έχουν όλα αυτά.
Οι διεθνείς παίζουν στην Εθνική γιατί γουστάρουν. Αψηφούν όλη την κούραση που έχουν από μια “γεμάτη” χρονιά σε υψηλό επίπεδο και τραβιούνται κάθε καλοκαίρι για να προετοιμαστούν έναν μήνα, να παίξουν άλλον έναν και μετά να “σκοτωθούν” με τις ομάδες τους για να είναι έτοιμοι στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Το λιγότερο που θα πρέπει να κάνει η ομοσπονδία για να ανταμείψει αυτούς τους παίκτες είναι να τους παρέχει προπονητή ΚΑΝΟΝΙΚΟ. Και όπου κανονικός εννοείται ένας προπονητής μακράς διάρκειας, με συγκεκριμένο πλάνο, με συγκεκριμένο στόχο, με συγκεκριμένη φιλοσοφία. Όχι ένας προπονητής part time, όχι ένας προπονητής που θα ξέρει ότι θα είναι αναλώσιμος, που θα ξέρει - μη που πει κανείς ότι δεν θα το ξέρει αν κοιτάξει τι συνέβη με Κασλάουσκας, Ζούρο και Τρινκιέρι - ότι θα είναι η εύκολη δικαιολογία σε ενδεχόμενη αποτυχία.
Είναι άδικο για τους παίκτες της Εθνικής ομάδας κάθε καλοκαίρι να ακούν άλλα, να κάνουν άλλα, να παίζουν διαφορετικά. Δεν πρέπει να αδικούνται άλλο αυτοί οι παίκτες με αυτόν τον τρόπο!
Πηγή: Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου