Με τα καλά και τα (πολλά) κακά του, όμως, ο ελληνικός Τύπος - πολύ περισσότερο ο αθλητικός, αυτή την τακτική ακολουθεί διαχρονικά. Τη μία στιγμή σε κάνει άγιο και την επόμενη αλήτη. Και, κυρίως, το ανάποδο. Με τον Ισπανό τεχνικό να το έχει βιώσει πολύ καλά, το διάστημα που βρίσκεται στην Ελλάδα. Και τι δεν άκουσε; Ή, μάλλον, καλύτερα: και τι τι δεν διάβασε το διάστημα που βρίσκεται στη χώρα μας για λογαριασμό του Ολυμπιακού; Ήρθε τον χειμώνα ως σταρ που κλέβει την παράσταση σε αγώνες και προπονήσεις, προς το τέλος του καλοκαιριού έγινε ακατάλληλος για τον Ολυμπιακό και με το που μπήκε το φθινόπωρο, δεν προλαβαίνει να μαζεύει για το αρχείο του αποθεωτικά δημοσιεύματα. Ακόμα και ότι τα έχει καταφέρει καλύτερα από τον Ερνέστο Βαλβέρδε, που έμεινε συνολικά τρία χρόνια στο Λιμάνι.
Ο Μίτσελ, όμως, ήταν πάντοτε ο ίδιος: ένας προπονητής στο επίπεδο του Βαλβέρδε ή του Μουνιόθ, με ένα πολύ σημαντικό συν για να διαχειριστεί καταστάσεις σε επίπεδο πρωταθλητισμού και αυξημένων ευρωπαϊκών απαιτήσεων που υπάρχουν φέτος στον Ολυμπιακό: τη μεγάλη του θητεία στη Ρεάλ Μαδρίτης και, φυσικά, την εθνική ομάδα της Ισπανίας. Ο Ισπανός είναι ποδοσφαιράνθρωπος, κουβαλάει συγκεκριμένη κουλτούρα γύρω από το ποδόσφαιρο και από τη στιγμή που του δόθηκε χρόνος, έκανε τους περισσότερους να καταπιούν τη γλώσσα τους με την περίπτωσή του.
Είναι γεγονός ότι δεν είναι ο σούπερ προπονητής - αν ήταν θα εργαζόταν ακόμα στην Ισπανία. Από αυτό, όμως, μέχρι την πλήρη απαξίωση που υπήρξε στις ικανότητές του το προηγούμενο διάστημα, η διαφορά είναι μεγάλη. Τόσο μεγάλη, όσο χωρίζει ένα δημοσίευμα για τον ακατάλληλο για τον Ολυμπιακό Μίτσελ, μέχρι τον Μίτσελ που ξεπέρασε τον Βαλβέρδε στις επιτυχίες και τις καρδιές των οπαδών.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου