Δεν υπάρχει ο Ολυμπιακός μέχρι το τέλος της τρίτης περιόδου. Είναι κάτι σαν Ολυμπιακός, όπως λέμε κάτι σαν φιστίκι.
Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.
Παίζει επιπόλαια, αναιμική άμυνα. Δεν έχει καθόλου ενέργεια, λες και δεν πηγαίνει καθόλου... ρεύμα στη μηχανή.
Είναι και το κρύο γήπεδο που παίζει το ρόλο του, δεν έχει τον κόσμο στις εξέδρες για να πάρει τουλάχιστον από εκεί ενέργεια. Οι επιλογές είναι κακές, μυαλό δεν υπάρχει. Ολα αυτά μας κάνουν τον χειρότερο φετινό Ολυμπιακό μέχρι το τρίτο δεκάλεπτο.
Ο Ολυμπιακός ξυπνάει στο τέλος της τρίτης περιόδου, ψυλιάζομαι ότι το κάνει... "επίτηδες". Φαίνεται ότι υιοθετεί τα χούγια του μεγάλου σκακιστή, του Κασπάροφ... Αφού τους είχε νικήσει όλους, άρχισε να παίζει απέναντι σε κομπιούτερ και ανέβαζε κάθε φορά το βαθμό δυσκολίας. Ηθελε να κερδίζει με κάθε τρόπο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Ολυμπιακός ήθελε να δει τον τρόπο αντίδρασης με δύο τιμωρημένους, με τον Σίμονς ανέτοιμο, σε ματς κεκλεισμένων των θυρών και με τη διαφορά εναντίον του να φτάνει στους 15 πόντους.
Σου λέει, πρωταθλητής Ευρώπης είμαι, ας ανέβει κι άλλο ο βαθμός δυσκολίας, να δω τι μπορώ να καταφέρω.
Στο τέλος, λοιπόν, της τρίτης περιόδου ο Ολυμπιακός ξυπνάει και δείχνει χαρακτήρα. Παίζει άμυνα, κλείνει το πεδίο δράσης στον μοναδικό κίνδυνο από πλευράς Σιένα. Ο Γκριν έκανε ό,τι ήθελε, όχι όμως όταν οι ερυθρόλευκοι προσαρμόστηκαν και τον έπαιξαν άμυνα. Ο Αμερικανός θα πάρει το dvd του αγώνα στο ΣΕΦ και θα το κουβαλάει από εδώ και από εκεί για να βρει καλύτερο συμβόλαιο του χρόνου... Ομως στην πραγματικότητα είναι παίκτης για τα ανοιχτά γήπεδα, για ένας εναντίον όλων. Το μαρκάρισμά του ήταν από φιλικό μέχρι συγγενικό, αλλά όταν έγινε κανονικό, ούτε βολές μπορούσε να βάλει.
Η άμυνα συνολικά έσφιξε στην περιφέρεια, μπλοκ άουτ έγιναν, τα ριμπάουντ ήρθαν και συνολικά ο Ολυμπιακός σοβαρεύτηκε και είχε πλέον μυαλό στο παιχνίδι του.
Το τρίποντο που πετυχαίνει ο Σπανούλης μετά το τάιμ άουτ του Μπαρτζώκα (ο κόουτς σχεδιάζει και παίρνει το τέλειο μέσα σε 4'') είναι η φάπα του τίτλου, πιο μπροστά ο Στράτος Περπέρογλου έβαλε τη στράτα στο δρόμο της. Ε, εκεί η Σιένα συνειδητοποίησε ότι παίζει με τον πρωταθλητή Ευρώπης και καταρρέει.
Για να καταλήξουμε: Ο Ολυμπιακός δεν απαγορεύεται να χάσει, αλλά αν το κάνει, ας είναι από μία πολύ καλύτερη ομάδα. Ας κάνει το παιχνίδι του, ας είναι καλός κι ας ηττηθεί επειδή ο αντίπαλος ήταν σπουδαίος. Να μην χάσει επειδή βαριέται ή είναι χαλαρός, αλλά να χάσει με χαρακτήρα... Αν κατεβαίνει με τα χέρια κάτω, όσες δικαιολογίες κι αν έχει, δεν κάνει καλό στον εαυτό του. Ευτυχώς διόρθωσε την εικόνα του στο τέλος και νίκησε. Οπως έκανε και με τους Πολωνούς...
Πηγή:Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου