Όσο το 2-1 επί του ΠΑΟΚ δεν αντανακλούσε την ευκολία με την οποία ο Παναθηναϊκός ισοπέδωσε τον αντίπαλό του, έτσι και το "οπτικά" άνετο σαν σκορ 0-2, δεν αντανακλά την δυσκολία της έδρας αλλά και του αντιπάλου που ξεπέρασε ο Παναθηναϊκός με τον Πανθρακικό.
Ξέρω ότι αυτό δεν είναι ότι κολακευτικότερο για τον... ΠΑΟΚ, αλλά νομίζω πως οι Θεσσαλονικείς έχουν πολύ περισσότερες σκοτούρες σήμερα, από το αν θα τους πω εγώ λιγότερο ανταγωνιστικούς και επικίνδυνους από τον Πανθρακικό.
Δύσκολη έδρα λοιπόν ο Πανθρακικός και δύσκολη και η νίκη για τον Παναθηναϊκό, που παρά το ότι μπήκε στο γήπεδο κερδίζοντας τις εντυπώσεις με το δοκάρι του Καρέλλη, στην συνέχεια είδε για κανα δεκαπεντάλεπτο τον Πανθρακικό να δημιουργεί ευκαιρίες, ορισμένες από τις οποίες μάλιστα εντελώς "ελεύθερες" μέσα στην περιοχή του.
Εκείνο όμως που έκρινε το παιχνίδι και επί της ουσίας το γύρισε νωρίς υπέρ του, ήταν το ότι εξακολούθησε να κρατάει σε ψηλό βαθμό την αποτελεσματικότητά του σε σχέση με τις ευκαιρίες που δημιουργεί. Γεγονός που για μια ακόμα φορά αποδεικνύει, ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει το βασικό του πρόβλημα στο εύκολο γκολ, αλλά στην δημιουργία του και ορισμένες φορές στην αμυντική του λειτουργία.
Κι επειδή είμαι σίγουρος πως οι... εύκολοι τίτλοι και συμπεράσματα, θα ήταν ήδη έτοιμα αν στράβωνε το παιχνίδι, θα πω με μια δόση... ψιλοκακιούλας, ότι... Νο Μπεργκ αλλά...Yes πάρτι παιδιά και δεν είναι όλα στο ποδόσφαιρο μια ευθεία γραμμή και τελειώσαμε.
Είναι πολύ απλό σαν άθλημα και γι' αυτό ακριβώς είναι και πολύ δύσκολο σαν ανάλυση και θεώρηση.
Το πανέμορφο και με την μία γκολ του Καρέλη λοιπόν, έλυσε σχετικά γρήγορα το όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζε ο Παναθηναϊκός από τον πολύ καλό σαν ομάδα Πανθρακικό. Και μετά, όντως η ομάδα του Αναστασίου διαχειρίσθηκε με πολύ καλό τρόπο και το προβάδισμα στο σκορ, αλλά και τον αέρα με τον οποίο πήγε στην Κομοτηνή σαν ομάδα μετά την εντυπωσιακή νίκη επί του ΠΑΟΚ.
Κι αν μάλιστα υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για την τελική έκβαση του παιχνιδιού, ή έστω για το αν θα μπορέσει να αντιδράσει ο Πανθρακικός, ήρθε το δώρο του Σέρεμετ και ο Ατζαγκούν κάνοντας -πάλι νωρίς χρονικά- το 0-2, επί της ουσίας τελείωσε και το παιχνίδι.
Από κει και πέρα δάφνες ποιότητας και θεάματος δεν διεκδίκησε σήμερα ο Παναθηναϊκός, που δικαιούται όμως να λέει ότι έχει κατοχυρώσει πια το δικαίωμα να περνάει από τέτοια παιχνίδια, ακόμα και χωρίς να χρειάζεται πλέον να... δώσουν τα ρέστα και τα αποθέματα ψυχής τους οι παίκτες μέσα στο γήπεδο.
Αν κάτι δεν πήγε τόσο καλά όσο στο προηγούμενο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, το οποίο έχει γίνει πια... σημείο αναφοράς σαν απόδοση για τον Παναθηναϊκό φέτος, ήταν ένα γενικότερο μπέρδεμα που υπήρχε στο κέντρο. Εκεί όπου ο Ζέκα χάνοντας λόγω θέσης τον ρόλο που είχε στα προηγούμενα παιχνίδια, δεν ήταν τόσο καλός, ενώ συχνά-πυκνά "ξεχνιόταν" και προσπαθούσε να κάνει την ίδια δουλειά μέσα στο γήπεδο με τον Ατζαγκούν, αλλά και τον Πράνιτς.
Το χρονικό σημείο όμως που πέτυχε ο Παναθηναϊκός τα δύο γκολ, δεν άφησαν να φανεί ιδιαίτερα αυτό το κενό αλλά ούτε και να δημιουργήσει αισθητό πρόβλημα από πλευράς ανάπτυξης και ρυθμού.
Πέρασε λοιπόν και από την Κομοτηνή ο Παναθηναϊκός.
Φυσικά εδώ -ακριβώς λόγω σεβασμού στο όνομα και το ΜΕΓΕΘΟΣ του Παναθηναϊκού- δεν πρόκειται να δείτε πανηγυρικές αναφορές και συμπεράσματα του στιλ... πέρασε στη βαθμολογία τον Αστέρα Τρίπολης και πλησίασε τον Ατρόμητο.
Αλλά από κει και πέρα δεν παύει η συγκομιδή βαθμών και οι νίκες να λειτουργούν καταλυτικά και κυρίως ενισχυτικά στην προσπάθεια που κάνουν ο Αναστασίου και οι παίκτες του να στήσουν μια ομάδα με συγκεκριμένα γνωρίσματα στο παιχνίδι της και όσο πιο ανταγωνιστική γίνεται με βάση τα δεδομένα της.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου