Τσέλσι εναντίον Αρσεναλ λοιπόν κι’ εγώ από το Λονδίνο γράφω προσπαθώντας να αντιληφθώ όχι την σπουδαιότητα της αναμέτρησης, η οποία παρεμπιπτόντως μπορεί να κρίνει σε μεγάλο βαθμό το φετινό συναρπαστικό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά την σπουδαιότητα της στιγμής για μία τεράστια ποδοσφαιρική και όχι μόνο προσωπικότητα.
Μετά από σχεδόν 18 χρόνια ο Αρσεν Βενγκέρ θα κοουτσάρει για χιλιοστή φορά την Αρσεναλ σε μια πορεία γεμάτη από μοναδικές στιγμές, μεγάλες επιτυχίες, αλλά και αμφισβήτηση η οποία ήταν εκεί από την πρώτη κιόλας μέρα. Τότε που τον Οκτώβριο του 1996 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του από την Αρσεναλ.
«Arsene… who»… Με αυτόν τον πρωτοσέλιδο τίτλο («Ποιος Αρσέν;») υποδέχτηκε την απόφαση της διοίκησης της Αρσεναλ να προσλάβει τον Αρσέν Βενγκέρ ως μάνατζερ της ομάδας η βρετανική εφημερίδα «Daily Mail».
Η ίδια απορία διαπερνούσε το… κορμί όλου του συλλόγου. Οι τότε ποδοσφαιριστές της ομάδας, θρύλοι του συλλόγου ακόμη και μέλη της τότε διοίκησης δεν μπορούσαν να χωνέψουν αυτήν την επιλογή. Εδώ καλά καλά δεν μπορούσε να την χωνέψει ο ίδιος. «Θα πρέπει να είναι λίγο τρελοί για να επέλεξαν εμένα…» είχε πει στέλνοντας τα πρώτα σημάδια από το υπέροχο χιούμορ του στους Βρετανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι επίσης δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν με ποια κριτήρια η διοίκηση της Αρσεναλ επέλεξε ανάμεσα στον Γιόχαν Κρόιφ, τον Τέρι Βέναμπλς και τον Αρσέν Βενγκέρ, τον Αλσατό τεχνικό.
Ο ίδιος πάντως ήταν… συνειδητοποιημένος. «Πέντε χρόνια ακόμη στην προπονητική και την Αρσεναλ και μετά θα αποσυρθώ και θα περνάμε όλη την ημέρα μαζί με την κόρη μας» είχε πει στην γυναίκα του Ανι, γνωστή παίκτρια του μπάσκετ και Ολυμπιονίκη.
Οταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει μαζί του... Ο Βενγκέρ είναι ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία της Αρσεναλ βαδίζοντας τον 18ο χρόνο της καριέρας του στον πάγκο της, είναι φυσικά ο πιο επιτυχημένος βάση τίτλων και όχι μόνο. Είναι πλέον έτοιμος να υπογράψει το νέο τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, έχοντας πατήσει ήδη τα 65 του.
Πώς συνέβη όμως όλο αυτό και ο Αλσατός τεχνικός που πήγε στην Αρσεναλ από την ιαπωνική Γκράμπους Ειτ όντας φαβορί για να μην βγάλει δεύτερη χρονιά στην ομάδα; Η εξήγηση είναι μάλλον απλή. Ηταν τέτοιο το σοκ, τέτοια η αλλαγή στη δομή και τη φιλοσοφία της Αρσεναλ που όλοι είχαν την περιέργεια να δουν που θα καταλήξει…
Ο Ντίξον (παλιός παίκτης της Αρσεναλ) είχε πει κάποτε. «Όταν πρωτοεμφανίστηκε αυτός ο ψηλόλιγνος τύπος με την γελοία αγγλική προφορά και το γυαλί δασκάλου είχα πει μέσα μου ότι δεν θα αντέξει παρά μερικές μέρες μαζί μας. Όταν δε άρχισε να μας μιλάει σχεδόν από την πρώτη μέρα για την διατροφή μας και να απαγορεύει να τρώμε και να πίνουμε ότι μας άρεσε, είχα την πεποίθηση ότι εκτός από σύντομα θα φύγει και με άσχημο τρόπο. Να σας πω την αλήθεια μετά από δύο τρεις προπονήσεις μαζί του, πίστευα ότι δεν υπάρχει περίπτωση με αυτόν να πάρουμε ούτε μία νίκη…».
Από τότε ο Βενγκέρ πανηγύρισε 579 νίκες σε 999 επίσημα ματς στον πάγκο της Αρσεναλ. Άλλες 223 φορές έφυγε με την ικανοποίηση ότι δεν έχασε και μόλις 192 φορές από τις 999 αποχώρησε από το γήπεδο ηττημένος.
Το να επιλέξεις τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του είναι μάλλον μάταιο. Ακόμη και ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει. Ναι, το αήττητο πρωτάθλημα του 2004 είναι ένα κατόρθωμα που μοιάζει από πολύ δύσκολο ως απίθανο να επαναληφθεί. Αλλά και τι δεν είναι πολύ δύσκολο από αυτά που έκανε στην καριέρα του ο Βενγκέρ να επαναληφθεί;
Να μείνει προπονητής σε ομάδα top επιπέδου στο μέλλον τόσα χρόνια;
Να υπάρξει προπονητής που θα βάλει μπρος ο ίδιος για να χτίσει νέο γήπεδο η ομάδα;
Οπου και να σταθείς είναι δύσκολο να βρεις όμοια, ανάλογη έστω, περίπτωση. Μοναδική, σπάνια, ανεπανάληπτη, όπως και ο αστεροειδής που έχει πάρει το όνομά του. Ο Βρετανός επιστήμονας της ΝASA Ιαν Γκρίφιν, όταν τον ανακάλυψε είχε το δικαίωμα να του δώσει όποιο όνομα ήθελε και τον ονόμασε “Αρσέν Βενγκέρ” για να εκφράσει τον σεβασμό του στον Αλσατό τεχνικό και όσα είχε πετύχει.
Οι οπαδοί της Αρσεναλ έφτιαξαν σλόγκαν με βάση τα κατορθώματα του, σλόγκαν που έφτασαν κάποια στιγμή να θεωρούνται θέσφατα, όπως το “Arsene Knows” και το “In Arsene we trust”. Ο ίδιος ο Βενγκέρ όταν σπάνια, δέχεται να μιλήσει, για όσα έχει πετύχει γυρίζει πίσω, πολλά χρόνια πίσω…
Τότε που ως πιτσιρικάς σέρβιρε στην παμπ που είχαν ο μπαμπάς και η μαμά σε ένα χωριό στην Αλσατία, κοντά στο Στρασβούργο. «Δεν υπάρχει καλύτερη εκπαίδευση για ένα παιδί έξι επτά ετών από αυτήν που μπορεί να αποκτήσει ζώντας σε καθημερινή βάση ανάμεσα σε μεγάλους ανθρώπους. Η… ψυχολογική εκπαίδευση για ένα παιδί που ζει και συναναστρέφεται με σκληρούς ανθρώπους που είναι έτοιμοι να… κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον και σε ωριμάζει και σε κάνει πολύ δυνατό χαρακτήρα. Αφήστε που και το ποδόσφαιρο εκεί το έμαθα. Εκεί άκουσα πρώτη φορά για τα συστήματα, τις τακτικές, τις αλλαγές…».
Κι’ αν η πρώτη… εκπαίδευση ήταν μέσα σε μία παμπ, η συνέχεια ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακή. Ο Βενγκέρ σπούδασε οικονομικά, ήταν αριστούχος, πήρε μάστερ, έμαθε να μιλάει άπταιστα έξι διαφορετικές γλώσσες. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν σε εντυπωσιάζουν. Ούτε καν το υπέροχο ποδόσφαιρο που έπαιξε σε πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, αυτών των σχεδόν 18 ετών που κάθεται στον πάγκο της, η Αρσεναλ.
Αυτό που πραγματικά σε εντυπωσιάζει είναι η λογική του, η φιλοσοφία του, ο τρόπος με τον οποίο πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια ο Αρσεν Βενγκέρ. Στην εποχή που το ποδόσφαιρο «τρελάθηκε» και μετατράπηκε σε ένα νέο Hollywood με τις τιμές των παικτών να εκτοξεύονται και τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών να ξεπερνούν ακόμη και την πλέον καλπάζουσα φαντασία, ο Βενγκέρ παρέμεινε σταθερός στις αξίες του και στην φιλοσοφία του.
«Είναι πολύ βαρετό και καθόλου δημιουργικό να φτιάχνεις ομάδες μόνο με τα λεφτά. Δεν έχει ουσία, δεν έχει νόημα και σίγουρα κάποια στιγμή θα οδηγήσει σε αδιέξοδο» είχε πει πριν μερικά χρόνια.
Ηταν η επεξήγηση, το follow up, στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου «Ποια είναι η κεντρική φιλοσοφία της Αρσεναλ στις μεταγραφές;». Ο Βενγκέρ είχε χαμογελάσει και του είχε πει την πλέον σημαντική του φράση και συνάμα προσφορά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το περίφημο…
«Εμείς στην Αρσεναλ δεν αγοράζουμε σούπερ σταρ. Τους φτιάχνουμε…»
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου