Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

«Αν δε γίνει ο “Φράγκι” προπονητής, ποιος θα γίνει;»

Ο Νίκος Οικονόμου μιλάει στο gazzetta.gr για το σπουδαίο μπασκετικό υπόβαθρο του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Τι τον συμβουλεύει και τι λέει για τη... συνεργασία με τον και τον “Ζοτς” που δεν έγινε ποτέ!
Ήρθαν στον Παναθηναϊκό με διαφορά ενός χρόνου και στα οκτώ συναπτά έτη που έπαιξαν μαζί (1991-99), ανδρώθηκαν μπασκετικά και κοινωνικά, έζησαν χαρές και λύπες, έβγαλαν χρήματα, κατέκτησαν τίτλους και καθιερώθηκαν στην Εθνική ομάδα! Κατά κύριο λόγο, όμως ταυτίστηκαν με το “τριφύλλι” και αποτέλεσαν τους αγαπημένους παίκτες της “πράσινης” κερκίδας! Όλα αυτά μέχρι τον Ιούνιο του 1999, όταν ο Νικαιώτης πάουερ-φόργουορντ αποχώρησε, υπογράφοντας στην Κίντερ Μπολόνια και ο Γλυφαδιώτης πρώην συμπαίκτης του, αναγορεύτηκε σε αρχηγό της ομάδας από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που συμφώνησε με τους πρωταθλητές Ελλάδας...
 
Έκτοτε, οι δρόμοι τους δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ, παρά μόνο σε μερικά παιχνίδια της Εθνικής ομάδας, ωστόσο, δεν είναι πολλοί αυτοί που ξέρουν τον “μπασκετάνθρωπο” Φραγκίσκο Αλβέρτη καλύτερα από το Νίκο Οικονόμου. Μπορεί να μην ήταν ποτέ κολλητοί, ούτε να ταίριαζαν ιδιαίτερα οι χαρακτήρες τους, ο 41χρονος προπονητής των Ικάρων Σερρών (Α2 Κατηγορία), όμως, είναι από τους πλέον κατάλληλους για να σκιαγραφήσουν το μπασκετικό προφίλ του νέου τεχνικού του “τριφυλλιού” και εκφράσει την άποψή του για τις δυνατότητες που έχει ο “Φραγκι” σαν προπονητής. Το gazzetta.gr τον εντόπισε στις Σέρρες όπου ζει και εργάζεται και ο πάλαι ποτέ αγαπημένος “Νικόλας” της “πράσινης” εξέδρας, μίλησε για την προσωπικότητα και τις γνώσεις του Αλβέρτη, το “πανεπιστήμιο” της 13τίας υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς και την διαφορετική, ίσως, εξέλιξη που θα είχε πάρει η καριέρα του, αν ήξερε νωρίτερα ότι ο “Ζοτς” θα υπέγραφε στον Παναθηναϊκό!
 

- Συνυπήρξες με τον Αλβέρτη στον Παναθηναϊκό για οκτώ χρόνια (1991-99)... Φανταζόσουν ποτέ ότι θα γίνεις προπονητής της ομάδας, έστω και ως υπηρεσιακός, σε μία πολύ κρίσιμη καμπή της σεζόν;
 
«Δεν μου έκανε καμία εντύπωση γιατί η προπονητική γεννιέται στην πορεία μέσα σου! Ο “Φράγκι” πέρασε απ' όλα τα επίπεδα του παίκτη με επιτυχία, είτε στην αρχή όταν ήταν ρολίστας, είτε στη συνέχεια που ήταν πρωταγωνιστής, είτε προς το τέλος που ήταν βοηθητικός και συνολικά έκανε τεράστια καριέρα. Έπαιξε για 13 χρόνια υπό τις οδηγίες ου κορυφαίου προπονητή στην Ευρώπη και όταν έχεις τόσο μεγάλη διαδρομή μέσα στο μπάσκετ, σιγά-σιγά, σου σφηνώνεται η ιδέα να εκμεταλλευθείς και να αξιοποιήσεις τις γνώσεις σου για να παραμείνεις στον χώρο. Για μένα είναι πολύ λογικό να γίνει ο Αλβέρτης προπονητής! Αν δε γίνει ένας τόσο μεγάλος παίκτης, τότε ποιος θα γίνει; Τώρα πως θα είναι η εξέλιξή του, δεν το ξέρουμε γιατί χρειάζεται και τύχη και είδαμε όλοι ότι η τύχη βοήθησε στο πρώτο του παιχνίδι... Αλλά οι γνώσεις υπάρχουν και με το παραπάνω!»
 
- Από 'κει και πέρα, το θέμα είναι πως τις διαχειρίζεται ο καθένας...
 
«Ακριβώς! Το μπάσκετ για όποιον το ξέρει, είναι απλό! Ο Φραγκίσκος δεν θα κάνει κάτι το τρομερά διαφορετικό όσον αφορά στην τακτική, γιατί κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει καλός ή κακός προπονητής από πλευράς γνώσεων! Για μένα, αυτός που κάνει την διαφορά είναι εκείνος που μένει στην ομάδα του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός που φεύγει, είναι άσχετος... Και αυτό γιατί αποκτά εμπειρίες, τον πιστεύει η ομάδα του και σιγά -σιγά εξελίσσεται...»
 
- Ο Αλβέρτης ίσως να έχει κι ένα ακόμη πλεονέκτημα... Ήταν πολλά χρόνια αρχηγός και είχε ηγετικό ρόλο μέσα στα αποδυτήρια, οπότε ίσως να ξέρει λίγο καλύτερα από κάποιον άλλον πρωτοεμφανιζόμενο προπονητή, πως να διαχειριστεί τις διαφορετικές προσωπικότητες...
 
«Κι αυτό παίζει ρόλο, όμως εξίσου σημαντικό είναι να μην διαγράψεις τελείως ότι ήσουν παίκτης! Θέλω να πω ότι κάποιοι μπασκετμπολίστες που γίνονται προπονητές, ξαφνικά, ξεχνάνε τι θέλανε οι ίδιοι από τους προπονητές τους! Γυρίζει διαφορετικά το κέρμα, με καταλαβαίνεις; Δηλαδή δεν πρέπει να ξεχνάς ότι ο παίκτης είναι μικρό παιδί και άλλες φορές θέλει να τον χαϊδέψεις, άλλες να του φωνάξεις και να είσαι αυστηρός, να τον επαινέσεις, να του κάνεις παρατήρηση, κάποιες άλλες φορές να κάνεις και τα στραβά μάτια... Αυτό το έχει ο Φραγκίσκος στο 100%, απλά πρέπει να “σκοτώσει” όσο πιο γρήγορα τον παίκτη μέσα του, χωρίς όμως να ξεχάσει τι έκανε όταν ο ίδιος έπαιζε...»
 
- Είναι δύσκολο;
 
«Όταν έχεις παίξει σε υψηλό επίπεδο, δεν είναι πάντα εύκολο! Εγώ, βέβαια, δεν έχω “κοουτσάρει” ομάδες και παίκτες τέτοιου επιπέδου, οπότε αρκετές φορές μου φαινόταν περίεργο που κάποιοι παίκτες δεν μπορούσαν να κάνουν κάποια πράγματα, τα οποία εμένα μου έβγαιναν με ευκολία, σχεδόν αυτόματα! Στην περίπτωση του “Φράγκι”, είναι πιο εύκολο γιατί οι παίκτες του ανήκουν στο top επίπεδο! Απλά, χρειάζεται μία ορθολογιστική καθοδήγηση και σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές...»
 
- Τώρα που έκανε την αρχή, βλέπεις τον Φραγκίσκο να παραμένει στον χώρο της προπονητικής;
 
«Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τύχει μεγάλης στήριξης, γιατί κάποια στιγμή θα πάρει και λάθος αποφάσεις και επειδή είναι νέος άνθρωπος και μεγάλη προσωπικότητα του μπάσκετ, μόνο καλό θα κάνει στο άθλημά, η παραμονή του στον χώρο και γιατί όχι η μονιμοποίησή του σ' αυτό το πόστο που βρίσκεται τώρα...»
 
- Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, την Πέμπτη (20/03, 21.45) θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον κορυφαίο Ευρωπαίο τεχνικό και πρώην προπονητή του, στην επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ... Θεωρείς ως παίκτης του και αργότερα ως συνεργάτης του, ο Αλβέρτης θα έχει πάρει πολλά πράγματα από τον “Ζοτς”;
 
«Το ρωτάς; Εμένα, αν μου έλεγε τώρα ο Ομπράντοβιτς να πάω δίπλα του, δεν θα πήγαινα απλά τζάμπα, αλλά θα πλήρωνα κιόλας! Φαντάσου, λοιπόν, να τον έχεις δίπλα σου 13 χρόνια! Το κορυφαίο πανεπιστήμιο! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι προσλαμβάνουσες του “Φράγκι” από τον “Ζοτς”, θα είναι πολυάριθμες, ωστόσο, πάντα για να πετύχει το “γλυκό”, χρειάζονται τα σωστά “εργαλεία” και η δική σου πινελιά! Τώρα, όσον αφορά στην “κόντρα” που ανέφερες, ο Αλβέρτης είναι τόσο συνεσταλμένο και χαμηλών τόνων παιδί, που όσο τον ξέρω, είμαι σίγουρος ότι δεν θα το χωράει το μυαλό του, ότι έστω κάποιοι θα μπουν στην διαδικασία να προσωποποιήσουν την μάχη! Ο Ζέλικο είναι ένας “φτασμένος” προπονητής και ο Φραγκίσκος μόλις ξεκίνησε... Νομίζω λοιπόν, ότι θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, ότι το ματς είναι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την Φενέρμπαχτσέ...»
 
- Μια και αναφερθήκαμε και στον Ομπράντοβιτς και τη δυναστεία του στον Παναθηναϊκό, εσύ έφυγες από την ομάδα, ουσιαστικά λίγες μέρες πριν συμφωνήσει να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του “τριφυλλιού”. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και με δεδομένο φυσικά, ότι όταν έφευγες εσύ, δεν ήξερες ότι θα ερχόταν εκείνος, έχεις μετανιώσει καθόλου που ήρθαν έτσι τα πράγματα; Θα ήθελες να είχες παίξει υπό τις οδηγίες του;
 
«Ούτε συζήτηση! Αν το ήξερα ότι θα αναλάβει την ομάδα, μπορεί και η πορεία των πραγμάτων να είχε εξελιχθεί διαφορετικά! Θα ήθελα πάρα πολύ να ζήσω όλο αυτό το ταξίδι με τον Ομπράντοβιτς, αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά και τα λέμε εκ των υστέρων! Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μετά την πρώτη μου χρονιά στην Κίντερ, θα μπορούσα να γυρίσω γιατί απ' ότι ξέρω ο coach με ήθελε, αλλά ο Παναθηναϊκός είχε διαφορετική άποψη! Ό,τι και να έχει γίνει γίνει, όμως, σέβομαι πάρα πολύ την οικογένεια Γιαννακόπουλου που μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω οκτώ υπέροχα χρόνια στην ομάδα, να καταξιωθώ σαν παίκτης και πάντα χαίρομαι και πανηγυρίζω τις επιτυχίες της ομάδας! Στην προκειμένη περίπτωση, η χαρά μου γι' αυτό που συνέβη με τον Φραγκίσκο είναι διπλή... Με τον “Φράγκι” περάσαμε πολλά στον Παναθηναϊκό και “το αίμα νερό δε γίνεται”!»
 
- Κλείνοντας, πως τον είδες τον Αλβέρτη στον πάγκο με την Εφές; Σου φάνηκε αγχωμένος;
 
«Γέλασα πολύ – επειδή τον ξέρω καλά – όταν τον είδα να πανηγυρίζει, γιατί πανηγυρίζει ακόμη σαν παίκτης, αν το πρόσεξες! Του βγήκαν παικτικές συνήθειες, τις οποίες προσπάθησε να συγκρατήσει! Είναι πολύ λογικό, όμως... Ο “Φράγκι” γενικά, είναι άνθρωπος που δεν έχει άγχος, αν και πιστεύω ότι στο ντεμπούτο σίγουρα θα ήταν ελαφρώς τρακαρισμένος και αυτό γιατί είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να κάθεσαι στον πάγκο χωρίς ευθύνη και άλλο να είσαι όρθιος και να κατευθύνεις την ομάδα... Ως παίκτης χρησιμοποιούσε το ταλέντο και εκτελούσε οδηγίες, τώρα, πρέπει να σκέφτεται και παράλληλα να καθοδηγεί κι αυτό δεν είναι εύκολο να το “βρεις” με την πρώτη! Όμως, έχει και το ταλέντο αλλά και εξαιρετικούς συνεργάτες που θα τον βοηθήσουν πάρα πολύ...»
Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: