Ποιο
ήταν το μήνυμα του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, σε αγωνιστικό επίπεδο;
Πολύ απλά ότι χωρίς καλό πάγκο δεν μπορείς να φτάσεις στον πιο μακρινό
σου στόχο.
Η Ρεάλ, που έπαιζε χωρίς τον παίκτη κλειδί στη ραχοκοκαλιά της, τον Τσάμπι Αλόνσο, κέρδισε το τρόπαιο γιατί είχε τη δυνατότητα να ρίξει μέσα στη μάχη τον Ίσκο και τον Μαρτσέλο, δύο παίκτες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Και τη διαφορά στο ποδόσφαιρο την κάνουν οι επιθετικογενείς παίκτες. Ο Ίσκο είναι μεσοεπιθετικός (με 11 γκολ φέτος) κι ο Μαρτσέλο είναι ακραίος μπακ, όμως, πολύ επιθετικογενής (2 γκολ κι 8 ασίστ φέτος). Μπήκαν αυτοί οι δύο και άλλαξε το παιχνίδι της Ρεάλ.
Έβαλε κι η Ατλέτικο δύο αλλαγές,
επιθετικογενείς παίκτες. Τι έκαναν; Ο μεν Άντριαν σε 39 παιχνίδια σε
πρωτάθλημα, κύπελλο κι Ευρώπη έβαλε φέτος όλα κι όλα 3 γκολ….Ο δε Σόσα
έχει πάει στη Μαδρίτη από το Γενάρη και σε 23 συμμετοχές σε όλες τις
διοργανώσεις έχει μηδέν γκολ…
Κι αυτό μου θύμισε τον φετινό Ολυμπιακό. Στο πρώτο μισό της σεζόν είχε πολλούς καλούς μεσοεπιθετικούς παίκτες. Δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς. Μήτρογλου, Σαβιόλα, Τσόρι, Κάμπελ, Βάϊς, Φουστέρ, Ολαϊτάν. Ξεκινούσε με τέσσερις από αυτούς ο Μίτσελ και στη διάρκεια του αγώνα, όταν τα έβρισκε σκούρα, έβαζε τους άλλους τρεις κι έβρισκε λύσεις.
Αντίθετα, στο β΄μισό της σεζόν, με την αποχώρηση των δύο (Μήτρογλου, Βάϊς), το πρόβλημα με την καρδιά του Ολαϊτάν, τη σοβαρή θλάση του Σαβιόλα και με τις μεταγραφές των Βαλντέζ και Πέρεζ τελικά να μην αποδεικνύονται (ειδικά του πρώτου) κι ως οι καλύτερες επιλογές, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αποδυναμωμένος επιθετικά, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Που θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός πρέπει τη νέα σεζόν να έχει στο ρόστερ του όσο το δυνατόν περισσότερους καλούς επιθετικογενείς παίκτες. Από αυτούς που λέμε ότι κάνουν τη διαφορά. Ώστε, όταν κάποιος από αυτούς τραυματίζεται η, ντεφορμαρίζεται η, για τον άλφα η, βήτα λόγο δεν τραβάει, να υπάρχει άλλος που θα μπαίνει στη θέση του και θα βοηθάει καταλυτικά την ομάδα.
Και νομίζω προς αυτό το μήκος κύματος κατευθύνονται οι κινήσεις του συλλόγου. Εξ ου κι έχει υπογράψει ο Άλαν Πουλίδο και έχει κατατεθεί προσφορά για τον Φινμπόγκασον κι είναι να έρθει κι ο Άμραμπατ και γίνεται κίνηση και για άλλο ακραίο κυνηγό κλπ, κλπ.
Η Ρεάλ, που έπαιζε χωρίς τον παίκτη κλειδί στη ραχοκοκαλιά της, τον Τσάμπι Αλόνσο, κέρδισε το τρόπαιο γιατί είχε τη δυνατότητα να ρίξει μέσα στη μάχη τον Ίσκο και τον Μαρτσέλο, δύο παίκτες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Και τη διαφορά στο ποδόσφαιρο την κάνουν οι επιθετικογενείς παίκτες. Ο Ίσκο είναι μεσοεπιθετικός (με 11 γκολ φέτος) κι ο Μαρτσέλο είναι ακραίος μπακ, όμως, πολύ επιθετικογενής (2 γκολ κι 8 ασίστ φέτος). Μπήκαν αυτοί οι δύο και άλλαξε το παιχνίδι της Ρεάλ.
Κι αυτό μου θύμισε τον φετινό Ολυμπιακό. Στο πρώτο μισό της σεζόν είχε πολλούς καλούς μεσοεπιθετικούς παίκτες. Δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς. Μήτρογλου, Σαβιόλα, Τσόρι, Κάμπελ, Βάϊς, Φουστέρ, Ολαϊτάν. Ξεκινούσε με τέσσερις από αυτούς ο Μίτσελ και στη διάρκεια του αγώνα, όταν τα έβρισκε σκούρα, έβαζε τους άλλους τρεις κι έβρισκε λύσεις.
Αντίθετα, στο β΄μισό της σεζόν, με την αποχώρηση των δύο (Μήτρογλου, Βάϊς), το πρόβλημα με την καρδιά του Ολαϊτάν, τη σοβαρή θλάση του Σαβιόλα και με τις μεταγραφές των Βαλντέζ και Πέρεζ τελικά να μην αποδεικνύονται (ειδικά του πρώτου) κι ως οι καλύτερες επιλογές, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αποδυναμωμένος επιθετικά, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Που θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός πρέπει τη νέα σεζόν να έχει στο ρόστερ του όσο το δυνατόν περισσότερους καλούς επιθετικογενείς παίκτες. Από αυτούς που λέμε ότι κάνουν τη διαφορά. Ώστε, όταν κάποιος από αυτούς τραυματίζεται η, ντεφορμαρίζεται η, για τον άλφα η, βήτα λόγο δεν τραβάει, να υπάρχει άλλος που θα μπαίνει στη θέση του και θα βοηθάει καταλυτικά την ομάδα.
Και νομίζω προς αυτό το μήκος κύματος κατευθύνονται οι κινήσεις του συλλόγου. Εξ ου κι έχει υπογράψει ο Άλαν Πουλίδο και έχει κατατεθεί προσφορά για τον Φινμπόγκασον κι είναι να έρθει κι ο Άμραμπατ και γίνεται κίνηση και για άλλο ακραίο κυνηγό κλπ, κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου