Έβλεπες
τον Αντρέα Πίρλο, χρόνια πριν, όχι τώρα και αναρωτιόσουν πάντα πώς τα
καταφέρνει. Ταχύτητα; Ούτε να το συζητάς. Δύναμη; Νομίζεις ότι αν το
φυσήξεις θα πέσει. Κορμί; Μάλλον αναιμικό τον λες. Τσαμπουκάς; Δεν θα
είστε με τα καλά σας. Όχι κύριος, «κορίτσι» είναι ο άνθρωπος εντός
γηπέδου…
Τότε πώς; Πως αυτός ο παίκτης έκανε τέτοια καριέρα; Πώς έκανε καριέρα ως deep lying playmaker όταν δεν έχει έστω τάκλιν; Είναι απλό. Ο Αντρέα Πίρλο είναι ο τελευταίος μεγάλος παίκτης που έκανε καριέρα μετά το 2000 μόνο με το μυαλό και την τεχνική του. Τίποτα άλλο. Μυαλό και τεχνική.
Κανείς άλλος δεν τα κατάφερε σε τόσο υψηλό επίπεδο, χωρίς να είναι, ή έστω να εξελιχθεί και σε αθλητή. Χωρίς να μεγαλώσει την μυϊκή μάζα του, χωρίς να δέσει το κορμί του, χωρίς να βελτιώσει την έκρηξη (κυρίως) και έστω στο ελάχιστο την ταχύτητά του. Κανείς άλλος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη ποδόσφαιρο (ακόμη και ο Τσάβι ή ο Μέσι απέκτησαν τετρακέφαλους που σε τρομάζουν) τα τελευταία 15 χρόνια δεν υπήρξε τόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, χωρίς να είναι ή έστω να μοιάζει, με μέτριος αθλητής. Ένα πράγμα σαν το έξυπνο παιδί στο σχολείο. Όλοι οι μαθητές διάβαζαν στο σπίτι για να πάρουν το 20 στις εξετάσεις και σε αυτόν έφτανε απλώς να είναι συγκεντρωμένος την ώρα της παράδοσης του μαθήματος.
Ο μέντοράς του και οι «δάσκαλοι»…
Και η αλήθεια είναι ότι ο… μπαγάσας σε ένα πράγμα ήταν τυχερός. Όντως είχε το ταλέντο, όντως έπαιρνε εύκολα τα… ποδοσφαιρικά γράμματα, αλλά είχε και τους καλύτερους δασκάλους. Εντός και εκτός των γηπέδων. Από εκείνο τον «δανεισμό» του στην Μπρέσια όταν έπεσε πάνω στον συμπαίκτη Μπάτζιο που έστω και για έξι μήνες τον έπεισε να παίξει λίγο πιο πίσω για να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα, μέχρι τον Κάρλο Αντσελότι στη Μίλαν που τον έπεισε ότι η θέση του δεν είναι «ψευτοδεκάρι» πίσω από τον φορ, αλλά αμυντικό χαφ μπροστά από τους στόπερ. Και τι δεν άκουσε ο Αντσελότι για αυτή την επιλογή του. Πρώτον, την χαρακτήρισαν εμμονή και δεύτερον το θεώρησαν ένα ακόμη κουσούρι του προπονητή που σκέφτεται μόνο αμυντικά. Αφήστε τι του είχε σούρει ο… ειδήμονας του ποδοσφαίρου και πρόεδρος της Μίλαν Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος λίγο έλειψε να απολύσει τον Αντσελότι επειδή άλλαξε θέση στον Πίρλο.
Ο μόνος που δεν γκρίνιαζε ήταν ο ίδιος ο Πίρλο που κατάλαβε αμέσως τι θα ακολουθούσε. Και φυσικά ακολούθησε μία καριέρα γεμάτη από τίτλους. Πήρε τα πάντα με τη Μίλαν, τη Γιουβέντους, την Εθνική Ιταλίας. Και να σκεφτείτε ότι η Ιντερ τον έστειλε ως αποτυχημένο στη Μίλαν ζητώντας εκτός από μερικά εκατ. ευρώ ως αντάλλαγμα τον Κροάτη με βέλγικο διαβατήριο ποδοσφαιριστή (αποκλείεται έστω να τον θυμάστε ως όνομα…), Ντράζεν Μπρίντσιτς!!!
Και η… τύχη του Πίρλο δεν σταμάτησε μόνο στον Αντσελότι. Ναι ο Κάρλο ήταν ο άνθρωπός του, ο μέντοράς του, το μεγάλο του στήριγμα, ο καλύτερος φίλος του, ή όπως απλά τον έχει περιγράψει ο ίδιος ο Πίρλο στην αυτοβιογραφία του «ο Κάρλο για μένα ήταν πατέρας και καθηγητής ταυτόχρονα. Μάλλον πιο σωστά ήταν, ο άντρας φίλος μου, που ήξερε πάντα πώς να κάνει τα πράγματα να πηγαίνουν καλά».
Δεν ήταν όμως ο μόνος μεγάλος που τον βοήθησε. Ο Πίρλο συνεργάστηκε στην Εθνική Ιταλίας με τον Μαρσέλο Λίπι, αυτόν που όταν τον ρώτησαν κάποτε να πει μία φράση για τον Αντρέα Πίρλο είπε: «Ο Αντρέα είναι ο πιο σιωπηλός ηγέτης που γνώρισα ποτέ μου. Μιλάει μόνο με τα πόδια του…», αλλά και τον Αντόνιο Κόντε στην Γιουβέντους, τον άνθρωπο που αναγέννησε την καριέρα του.
Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό…
Τι σόι άνθρωπος είναι όμως ο Πίρλο. Μήπως στον χαρακτήρα του, κρύβεται όλο το μυστικό; «Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να γίνω προπονητής. Θα ζήσω μία πολύ ήσυχη ιδιωτική ζωή» έχει πει ο ίδιος εδώ και χρόνια και συνεχίζει να το πιστεύει τώρα που πλησιάζει το ποδοσφαιρικό τέλος.
Το πιθανότερο είναι ότι θα ασχοληθεί με το οινοποιείο που έχει φτιάξει, αφού η μεγάλη του αγάπη μετά το ποδόσφαιρο είναι τα κρασιά. Ηδη οι δουλειές πηγαίνουν εξαιρετικά και ο Πίρλο είναι περήφανος για αυτό που έχει φτιάξει. Οπως λένε και αυτοί που τον ξέρουν καλά και κυρίως αυτοί που έχουν δοκιμάσει το κρασί του, είναι ακριβώς όπως ο ίδιος ως ποδοσφαιριστής. Σπάνιο, μοναδικό που όσο παλιώνει γίνεται και καλύτερο...
Πριν αρκετούς μήνες κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του με έναν τίτλο που καλύτερος του νομίζω δεν μπορούσε να υπάρξει. «Σκέφτομαι, ως εκ τούτου μπορώ να παίξω» τιτλοφορείται και λέει όλη την αλήθεια για αυτό που είναι ο Πίρλο. Έ νας παίκτης που παίζει κυρίως, αν όχι μόνο, με το μυαλό του.
Η αυτοβιογραφία του
Σε αυτή την αυτοβιογραφία η πλέον συγκλονιστική αφήγησή του έχει να κάνει με τον χαμένο τελικό για τον ίδιο και τη Μίλαν στην Κωνσταντινούπολη από την Λίβερπουλ. «Σκεφτόμουν να σταματήσω επειδή, μετά την Κωνσταντινούπολη, τίποτα δεν είχε πια νόημα. Ο τελικός με έκανε να πεθαίνω από ασφυξία. Πώς έγινε δεν ξέρω αλλά γεγονός παραμένει πως όταν το απίθανο γίνεται πραγματικότητα κάποιος γαμιέται. Σε αυτή την περίπτωση, γαμήθηκε όλη η ομάδα.
Μία μαζική αυτοκτονία όπου όλοι πιαστήκαμε από το χέρι και πηδήξαμε από τη γέφυρα του Βοσπόρου. Μετά τον τελικό δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, δεν μπορούσαμε να κινηθούμε. Μας είχαν διαλύσει πνευματικά και η ζημιά γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη καθώς περνούσαν οι ώρες. Είχαμε εφεύρει μία νέα αρρώστια με πολλαπλά συμπτώματα: το σύνδρομο της Κωνσταντινούπολης. Δεν αισθανόμουν πια ότι ήμουν παίκτης και αυτό ήταν αρκετά καταστροφικό. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ένιωθα πια άνδρας. Ντρεπόμουν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Η μόνη πιθανή λύση που σκεφτόμουν ήταν να σταματήσω. Και τι ντροπιαστική απόσυρση θα ήταν αυτή. Δεν θα ξαναδώ ποτέ αυτό το ματς με τη Λίβερπουλ».
Δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος...
Ο Πίρλο πριν λίγες ώρες ανακοίνωσε ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας θα φορέσει για τελευταία φορά τη φανέλα της αγαπημένης του Εθνικής Ιταλίας. Ποδόσφαιρο θα συνεχίζει να παίζει στην Γιουβέντους με την οποία ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιό του, αλλά με την Ιταλία θα τελειώσει στη Βραζιλία. Μία ιστορία που ξεκίνησε όταν ήταν 15 ετών το 1994 με την Εθνική ομάδα της Ιταλίας κάτω των 15 και συνεχίστηκε με τις U16, U17, U18, U21 και φυσικά την Ανδρών. Συνολικά 186 συμμετοχές σε όλα τα κλιμάκια της Εθνικής με τις 109 από αυτές να είναι με την Ανδρών.
Το πόσο σημαντικός παίκτης για την Ιταλία ήταν ο Πίρλο φάνηκε από τα πρώτα χρόνια. Τότε που οδήγησε την Εθνική Ιταλίας κάτω των 21 στην κορυφή της Ευρώπης το 2000 όντας ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Αργότερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006 ο Πίρλο κερδίζει την παγκόσμια αναγνώριση και καταξίωση. Στην πρεμιέρα της Ιταλίας κόντρα στην Γκάνα πέτυχε το πρώτο γκολ και έφτιαξε το δεύτερο στη νίκη με 2-0 που έβαλε τους Ιταλούς σε τροχιά πρόκρισης.
Πρώτο παιχνίδι στο οποίο πήρε τον τίτλο του MVP. O ίδιος τίτλος για τον Πίρλο και στον ημιτελικό με την Γερμανία, ματς στο οποίο είχε την ασίστ στο γκολ που έκρινε την πρόκριση. Man of the match και στον τελικό κόντρα στους Γάλλους. Από δικό του κόρνερ ήρθε το γκολ της ισοφάρισης με δικό του πέναλτι στην ρώσικη ρουλέτα το τρόπαιο πέρασε σε ιταλικά χέρια.
Δύο χρόνια αργότερα στο Euro του 2008 o Πίρλο οδηγεί την Ιταλία στην πρόκριση από την φάση των ομίλων. Με δικό του γκολ αποκλείονται οι Γάλλοι αλλά σε εκείνο το ματς ο Πίρλο δέχεται κίτρινη κάρτα και απουσιάζει από το νοκ άουτ ματς με τους Ισπανούς ως τιμωρημένος. Οι Ισπανοί προκρίνονται και το σηκώνουν στη συνέχεια... Το 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής ο Πίρλο είναι τραυματίας. Κάνει το ταξίδι με την ομάδα, αλλά χάνει τα δύο πρώτα ματς και στο τρίτο κόντρα στη Σλοβακία μπορεί να παίξει μόνο ως αλλαγή. Η Ιταλία χωρίς αυτόν αποκλείεται από τη φάση των ομίλων!
Δύο χρόνια αργότερα ο Πίρλο είναι και πάλι υγιής. Η Ιταλία με αυτόν να αναδεικνύεται σε τρεις διαφορετικούς αγώνες man of the match φτάνει ως τον τελικό, αποκλείοντας στο δρόμο της μεγάλα φαβορί όπως η Αγγλία και η Γερμανία. Στον τελικό χάνει από την Ισπανία, αλλά ο Πίρλο αναδεικνύεται σε έναν από τους πολυτιμότερους παίκτες του τουρνούα και η Ιταλία ξαναβρίσκει την χαμένη αυτοπεποίθησή της.
Ναι, ο Πίρλο δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Πάντα ήταν μπροστά του ένας Ζιντάν, ένας Μέσι, ένας Κριστιάνο Ρονάλντο. Πείτε μου όμως, αλήθεια έναν πιο σημαντικό παίκτη για την ομάδα του από τον Αντρέα Πίρλο. Δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος, αλλά ήταν πάντα ο πιο σημαντικός. Ο Αντρέα Πίρλο στο τελευταίο μεγάλο τουρνουά της καριέρας σκοπεύει να το επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά. Ποιος αληθινός φίλος του ποδοσφαίρου δεν του το εύχεται..
Τότε πώς; Πως αυτός ο παίκτης έκανε τέτοια καριέρα; Πώς έκανε καριέρα ως deep lying playmaker όταν δεν έχει έστω τάκλιν; Είναι απλό. Ο Αντρέα Πίρλο είναι ο τελευταίος μεγάλος παίκτης που έκανε καριέρα μετά το 2000 μόνο με το μυαλό και την τεχνική του. Τίποτα άλλο. Μυαλό και τεχνική.
Κανείς άλλος δεν τα κατάφερε σε τόσο υψηλό επίπεδο, χωρίς να είναι, ή έστω να εξελιχθεί και σε αθλητή. Χωρίς να μεγαλώσει την μυϊκή μάζα του, χωρίς να δέσει το κορμί του, χωρίς να βελτιώσει την έκρηξη (κυρίως) και έστω στο ελάχιστο την ταχύτητά του. Κανείς άλλος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη ποδόσφαιρο (ακόμη και ο Τσάβι ή ο Μέσι απέκτησαν τετρακέφαλους που σε τρομάζουν) τα τελευταία 15 χρόνια δεν υπήρξε τόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, χωρίς να είναι ή έστω να μοιάζει, με μέτριος αθλητής. Ένα πράγμα σαν το έξυπνο παιδί στο σχολείο. Όλοι οι μαθητές διάβαζαν στο σπίτι για να πάρουν το 20 στις εξετάσεις και σε αυτόν έφτανε απλώς να είναι συγκεντρωμένος την ώρα της παράδοσης του μαθήματος.
Ο μέντοράς του και οι «δάσκαλοι»…
Και η αλήθεια είναι ότι ο… μπαγάσας σε ένα πράγμα ήταν τυχερός. Όντως είχε το ταλέντο, όντως έπαιρνε εύκολα τα… ποδοσφαιρικά γράμματα, αλλά είχε και τους καλύτερους δασκάλους. Εντός και εκτός των γηπέδων. Από εκείνο τον «δανεισμό» του στην Μπρέσια όταν έπεσε πάνω στον συμπαίκτη Μπάτζιο που έστω και για έξι μήνες τον έπεισε να παίξει λίγο πιο πίσω για να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα, μέχρι τον Κάρλο Αντσελότι στη Μίλαν που τον έπεισε ότι η θέση του δεν είναι «ψευτοδεκάρι» πίσω από τον φορ, αλλά αμυντικό χαφ μπροστά από τους στόπερ. Και τι δεν άκουσε ο Αντσελότι για αυτή την επιλογή του. Πρώτον, την χαρακτήρισαν εμμονή και δεύτερον το θεώρησαν ένα ακόμη κουσούρι του προπονητή που σκέφτεται μόνο αμυντικά. Αφήστε τι του είχε σούρει ο… ειδήμονας του ποδοσφαίρου και πρόεδρος της Μίλαν Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος λίγο έλειψε να απολύσει τον Αντσελότι επειδή άλλαξε θέση στον Πίρλο.
Ο μόνος που δεν γκρίνιαζε ήταν ο ίδιος ο Πίρλο που κατάλαβε αμέσως τι θα ακολουθούσε. Και φυσικά ακολούθησε μία καριέρα γεμάτη από τίτλους. Πήρε τα πάντα με τη Μίλαν, τη Γιουβέντους, την Εθνική Ιταλίας. Και να σκεφτείτε ότι η Ιντερ τον έστειλε ως αποτυχημένο στη Μίλαν ζητώντας εκτός από μερικά εκατ. ευρώ ως αντάλλαγμα τον Κροάτη με βέλγικο διαβατήριο ποδοσφαιριστή (αποκλείεται έστω να τον θυμάστε ως όνομα…), Ντράζεν Μπρίντσιτς!!!
Και η… τύχη του Πίρλο δεν σταμάτησε μόνο στον Αντσελότι. Ναι ο Κάρλο ήταν ο άνθρωπός του, ο μέντοράς του, το μεγάλο του στήριγμα, ο καλύτερος φίλος του, ή όπως απλά τον έχει περιγράψει ο ίδιος ο Πίρλο στην αυτοβιογραφία του «ο Κάρλο για μένα ήταν πατέρας και καθηγητής ταυτόχρονα. Μάλλον πιο σωστά ήταν, ο άντρας φίλος μου, που ήξερε πάντα πώς να κάνει τα πράγματα να πηγαίνουν καλά».
Δεν ήταν όμως ο μόνος μεγάλος που τον βοήθησε. Ο Πίρλο συνεργάστηκε στην Εθνική Ιταλίας με τον Μαρσέλο Λίπι, αυτόν που όταν τον ρώτησαν κάποτε να πει μία φράση για τον Αντρέα Πίρλο είπε: «Ο Αντρέα είναι ο πιο σιωπηλός ηγέτης που γνώρισα ποτέ μου. Μιλάει μόνο με τα πόδια του…», αλλά και τον Αντόνιο Κόντε στην Γιουβέντους, τον άνθρωπο που αναγέννησε την καριέρα του.
Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό…
Τι σόι άνθρωπος είναι όμως ο Πίρλο. Μήπως στον χαρακτήρα του, κρύβεται όλο το μυστικό; «Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να γίνω προπονητής. Θα ζήσω μία πολύ ήσυχη ιδιωτική ζωή» έχει πει ο ίδιος εδώ και χρόνια και συνεχίζει να το πιστεύει τώρα που πλησιάζει το ποδοσφαιρικό τέλος.
Το πιθανότερο είναι ότι θα ασχοληθεί με το οινοποιείο που έχει φτιάξει, αφού η μεγάλη του αγάπη μετά το ποδόσφαιρο είναι τα κρασιά. Ηδη οι δουλειές πηγαίνουν εξαιρετικά και ο Πίρλο είναι περήφανος για αυτό που έχει φτιάξει. Οπως λένε και αυτοί που τον ξέρουν καλά και κυρίως αυτοί που έχουν δοκιμάσει το κρασί του, είναι ακριβώς όπως ο ίδιος ως ποδοσφαιριστής. Σπάνιο, μοναδικό που όσο παλιώνει γίνεται και καλύτερο...
Πριν αρκετούς μήνες κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του με έναν τίτλο που καλύτερος του νομίζω δεν μπορούσε να υπάρξει. «Σκέφτομαι, ως εκ τούτου μπορώ να παίξω» τιτλοφορείται και λέει όλη την αλήθεια για αυτό που είναι ο Πίρλο. Έ νας παίκτης που παίζει κυρίως, αν όχι μόνο, με το μυαλό του.
Η αυτοβιογραφία του
Σε αυτή την αυτοβιογραφία η πλέον συγκλονιστική αφήγησή του έχει να κάνει με τον χαμένο τελικό για τον ίδιο και τη Μίλαν στην Κωνσταντινούπολη από την Λίβερπουλ. «Σκεφτόμουν να σταματήσω επειδή, μετά την Κωνσταντινούπολη, τίποτα δεν είχε πια νόημα. Ο τελικός με έκανε να πεθαίνω από ασφυξία. Πώς έγινε δεν ξέρω αλλά γεγονός παραμένει πως όταν το απίθανο γίνεται πραγματικότητα κάποιος γαμιέται. Σε αυτή την περίπτωση, γαμήθηκε όλη η ομάδα.
Μία μαζική αυτοκτονία όπου όλοι πιαστήκαμε από το χέρι και πηδήξαμε από τη γέφυρα του Βοσπόρου. Μετά τον τελικό δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, δεν μπορούσαμε να κινηθούμε. Μας είχαν διαλύσει πνευματικά και η ζημιά γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη καθώς περνούσαν οι ώρες. Είχαμε εφεύρει μία νέα αρρώστια με πολλαπλά συμπτώματα: το σύνδρομο της Κωνσταντινούπολης. Δεν αισθανόμουν πια ότι ήμουν παίκτης και αυτό ήταν αρκετά καταστροφικό. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ένιωθα πια άνδρας. Ντρεπόμουν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Η μόνη πιθανή λύση που σκεφτόμουν ήταν να σταματήσω. Και τι ντροπιαστική απόσυρση θα ήταν αυτή. Δεν θα ξαναδώ ποτέ αυτό το ματς με τη Λίβερπουλ».
Δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος...
Ο Πίρλο πριν λίγες ώρες ανακοίνωσε ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας θα φορέσει για τελευταία φορά τη φανέλα της αγαπημένης του Εθνικής Ιταλίας. Ποδόσφαιρο θα συνεχίζει να παίζει στην Γιουβέντους με την οποία ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιό του, αλλά με την Ιταλία θα τελειώσει στη Βραζιλία. Μία ιστορία που ξεκίνησε όταν ήταν 15 ετών το 1994 με την Εθνική ομάδα της Ιταλίας κάτω των 15 και συνεχίστηκε με τις U16, U17, U18, U21 και φυσικά την Ανδρών. Συνολικά 186 συμμετοχές σε όλα τα κλιμάκια της Εθνικής με τις 109 από αυτές να είναι με την Ανδρών.
Το πόσο σημαντικός παίκτης για την Ιταλία ήταν ο Πίρλο φάνηκε από τα πρώτα χρόνια. Τότε που οδήγησε την Εθνική Ιταλίας κάτω των 21 στην κορυφή της Ευρώπης το 2000 όντας ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Αργότερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006 ο Πίρλο κερδίζει την παγκόσμια αναγνώριση και καταξίωση. Στην πρεμιέρα της Ιταλίας κόντρα στην Γκάνα πέτυχε το πρώτο γκολ και έφτιαξε το δεύτερο στη νίκη με 2-0 που έβαλε τους Ιταλούς σε τροχιά πρόκρισης.
Πρώτο παιχνίδι στο οποίο πήρε τον τίτλο του MVP. O ίδιος τίτλος για τον Πίρλο και στον ημιτελικό με την Γερμανία, ματς στο οποίο είχε την ασίστ στο γκολ που έκρινε την πρόκριση. Man of the match και στον τελικό κόντρα στους Γάλλους. Από δικό του κόρνερ ήρθε το γκολ της ισοφάρισης με δικό του πέναλτι στην ρώσικη ρουλέτα το τρόπαιο πέρασε σε ιταλικά χέρια.
Δύο χρόνια αργότερα στο Euro του 2008 o Πίρλο οδηγεί την Ιταλία στην πρόκριση από την φάση των ομίλων. Με δικό του γκολ αποκλείονται οι Γάλλοι αλλά σε εκείνο το ματς ο Πίρλο δέχεται κίτρινη κάρτα και απουσιάζει από το νοκ άουτ ματς με τους Ισπανούς ως τιμωρημένος. Οι Ισπανοί προκρίνονται και το σηκώνουν στη συνέχεια... Το 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής ο Πίρλο είναι τραυματίας. Κάνει το ταξίδι με την ομάδα, αλλά χάνει τα δύο πρώτα ματς και στο τρίτο κόντρα στη Σλοβακία μπορεί να παίξει μόνο ως αλλαγή. Η Ιταλία χωρίς αυτόν αποκλείεται από τη φάση των ομίλων!
Δύο χρόνια αργότερα ο Πίρλο είναι και πάλι υγιής. Η Ιταλία με αυτόν να αναδεικνύεται σε τρεις διαφορετικούς αγώνες man of the match φτάνει ως τον τελικό, αποκλείοντας στο δρόμο της μεγάλα φαβορί όπως η Αγγλία και η Γερμανία. Στον τελικό χάνει από την Ισπανία, αλλά ο Πίρλο αναδεικνύεται σε έναν από τους πολυτιμότερους παίκτες του τουρνούα και η Ιταλία ξαναβρίσκει την χαμένη αυτοπεποίθησή της.
Ναι, ο Πίρλο δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Πάντα ήταν μπροστά του ένας Ζιντάν, ένας Μέσι, ένας Κριστιάνο Ρονάλντο. Πείτε μου όμως, αλήθεια έναν πιο σημαντικό παίκτη για την ομάδα του από τον Αντρέα Πίρλο. Δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος, αλλά ήταν πάντα ο πιο σημαντικός. Ο Αντρέα Πίρλο στο τελευταίο μεγάλο τουρνουά της καριέρας σκοπεύει να το επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά. Ποιος αληθινός φίλος του ποδοσφαίρου δεν του το εύχεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου