Αλλοτε
πηγαίναμε για το χρυσό, άλλοτε είχαμε το μετάλλιο στο τσεπάκι, άλλοτε
λέγαμε «έλα μωρέ, οι Σλοβένοι και οι Γάλλοι είναι πελάτες» κι εν τέλει
τα τελευταία χρόνια γυρίζαμε με κάτω το κεφάλι, προσπαθώντας να
καταλάβουμε αν φταίει η ΕΟΚ, ο προπονητής, οι απουσίες ή «άχρηστοι
παίκτες κάνουν κλίκες κι έκαναν την εθνική τσιφλίκι τους». Μέχρι να
καταλάβουμε πως σε μια αποτυχία η ευθύνη βαραίνει τους πάντες, φτάναμε
στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση και... φτου από την αρχή το γαϊτανάκι των
ευθυνών.
Φέτος λοιπόν δεν πάμε με ανάλογα όνειρα, ούτε κάναμε το περιβόητο «Ακρόπολις» για να το πανηγυρίσουμε και να επιβεβαιώσουμε τις προσδοκίες μας. Ξεκινήσαμε από τη βάση «πάμε να φτιάξουμε κάτι φρέσκο», κλάψαμε όσους κλάψαμε για τις αρνήσεις τους για καμιά βδομάδα και μέσα σε πιο υγιές περιβάλλον πλέον πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για να διεκδικήσουμε «ό,τι καλύτερο», χωρίς αυτή τη φορά να ανεβάζουμε τον πήχη στον Θεό.
Να πω την αλήθεια, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, αυτή τη φορά δεν έχω να δώσω απάντηση σ' όσους θέτουν το περιβόητο ερώτημα «αν η Εθνική μπορεί να διακριθεί». Μπορεί να φταίνε τα προηγούμενα παθήματα και η υπεραισιοδοξία, μπορεί τα δεδομένα να είναι διαφορετικά, μπορεί η εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος να έχει πολλά «πάνω - κάτω», αλλά όλα αυτά μαζί δεν μου επιτρέπουν να κάνουν «μια κι έξω πρόβλεψη» για τον στόχο στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ανεξάρτητα από τι θα καταφέρει τελικά, αυτό που εκφράζει φέτος η Εθνική ομάδα μου βγάζει κάτι πιο υγιές και φρέσκο απ' αυτό που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Εναν προπονητή που από την πρώτη ανακοίνωση είπε αλήθεια στον κόσμο και τους παίκτες, χωρίς να αμφισβητηθεί για τα λεγόμενά του όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα. Ενα προπονητικό τιμ της δικής του επιλογής (κι όχι της ΕΟΚ...) και παίκτες που επιλέχθηκαν με τα δικά του προπονητικά κριτήρια, άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μ' αυτά.
Ταυτόχρονα, η «νέα αρχή» περιελάμβανε και μ' ένα μίνι ξεκαθάρισμα που ήταν απαραίτητο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το αφήναμε για μετά, μπροστά στον στόχο των μεταλλίων. Φάνηκε ξεκάθαρα ποιοι είναι οι παίκτες που θέλουν να σταθούν δίπλα σ' αυτή την προσπάθεια, ποιοι δεν είχαν άλλες δικαιολογίες να ξεφουρνίσουν και είπαν επιτέλους την αλήθεια για τις απουσίες τα προηγούμενα καλοκαίρια. Παράλληλα δόθηκε ανάσα σε άλλους που έχουν δώσει και τη ψυχή τους στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κι έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση για να επιστρέψουν πιο φρέσκοι το επόμενο καλοκαίρι.
Με λίγα λόγια, το φετινό πείραμα μοιάζει να στήνεται σε πιο υγιείς βάσεις, σε αληθινές βάσεις αν θέλετε, δεδομένου ότι όλες οι πλευρές είπαν αλήθειες και ξεκαθάρισαν τη θέση τους. Με αθλητική λογική, «καθαρά» αποδυτήρια κι έναν προπονητή που είναι το άλφα και το ωμέγα, χωρίς παρεμβάσεις και συμβιβασμούς, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την ευθύνη. Ανεξάρτητα αν τελικά θα πετύχει, αυτός είναι και ο μόνος σωστός τρόπος για να «χτίσεις» μια νέα προσπάθεια.
Απόλυτα ρεαλιστικά το υλικό που διαθέτει η Εθνική, σε σύγκριση με τους αντιπάλους της, δεν είναι για μετάλλιο, αλλά είδαμε και τα αποτελέσματα, όταν το υλικό ήταν για χρυσό. Η Εθνική έχει συγκεκριμένες αδυναμίες και προσωπικά θα θεωρήσω επιτυχία, αν καταφέρει να μπει στην πρώτη εξάδα, δεδομένων των απουσιών που αντιμετωπίζει. Η λεπτή ισορροπία του «επιτυχία ή αποτυχία» θα κριθεί στο πρώτο «χιαστί» και θεωρώ πως αν το περάσουμε θα έχουμε κάνει σε πρώτη φάση το καθήκον μας, έχοντας μάλιστα παρουσιάσει καινούρια πρόσωπα που προσωπικά θεωρώ πως είναι το Νο1 ζητούμενο στη διοργάνωση.
Υ.Γ1.: Είναι η πρώτη φορά από το 1961 που η Εθνική ομάδα δεν θα έχει παίκτη του Παναθηναϊκού στην τελική 12άδα μιας μεγάλης διοργάνωσης (Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα). Ανεξάρτητα αν πρόκειται για οικειοθελείς αρνήσεις (Διαμαντίδης), τραυματισμούς (Μαυροκεφαλίδης) ή επιλογές του προπονητή (Φώτση) το γεγονός δεν αλλάζει και γι' αυτό είναι σωστή η γενικότερη προσέγγιση του Παναθηναϊκού να προσθέσει φρέσκο αίμα στο ρόστερ του.
Με μια διαφορά που την έχω επαναλάβει και σε προηγούμενα blog: Τα πιτσιρίκια για να γίνουν... άνδρες θέλουν πρωταθλητισμό - σε υψηλότατο επίπεδο - κι όχι αθλητισμό. Η συμμετοχή δεν αρκεί και η κατάκτηση τίτλων σε ανδρικό επίπεδο, όπως και οι αντίστοιχες αποτυχίες σε τελικούς και μεγάλα παιχνίδια, είναι μονόδρομος για να αποκτήσουν τη νοοτροπία πρωταθλητή που διέπει τόσα χρόνια τον Παναθηναϊκό.
Φέτος λοιπόν δεν πάμε με ανάλογα όνειρα, ούτε κάναμε το περιβόητο «Ακρόπολις» για να το πανηγυρίσουμε και να επιβεβαιώσουμε τις προσδοκίες μας. Ξεκινήσαμε από τη βάση «πάμε να φτιάξουμε κάτι φρέσκο», κλάψαμε όσους κλάψαμε για τις αρνήσεις τους για καμιά βδομάδα και μέσα σε πιο υγιές περιβάλλον πλέον πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για να διεκδικήσουμε «ό,τι καλύτερο», χωρίς αυτή τη φορά να ανεβάζουμε τον πήχη στον Θεό.
Να πω την αλήθεια, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, αυτή τη φορά δεν έχω να δώσω απάντηση σ' όσους θέτουν το περιβόητο ερώτημα «αν η Εθνική μπορεί να διακριθεί». Μπορεί να φταίνε τα προηγούμενα παθήματα και η υπεραισιοδοξία, μπορεί τα δεδομένα να είναι διαφορετικά, μπορεί η εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος να έχει πολλά «πάνω - κάτω», αλλά όλα αυτά μαζί δεν μου επιτρέπουν να κάνουν «μια κι έξω πρόβλεψη» για τον στόχο στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ανεξάρτητα από τι θα καταφέρει τελικά, αυτό που εκφράζει φέτος η Εθνική ομάδα μου βγάζει κάτι πιο υγιές και φρέσκο απ' αυτό που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Εναν προπονητή που από την πρώτη ανακοίνωση είπε αλήθεια στον κόσμο και τους παίκτες, χωρίς να αμφισβητηθεί για τα λεγόμενά του όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα. Ενα προπονητικό τιμ της δικής του επιλογής (κι όχι της ΕΟΚ...) και παίκτες που επιλέχθηκαν με τα δικά του προπονητικά κριτήρια, άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μ' αυτά.
Ταυτόχρονα, η «νέα αρχή» περιελάμβανε και μ' ένα μίνι ξεκαθάρισμα που ήταν απαραίτητο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το αφήναμε για μετά, μπροστά στον στόχο των μεταλλίων. Φάνηκε ξεκάθαρα ποιοι είναι οι παίκτες που θέλουν να σταθούν δίπλα σ' αυτή την προσπάθεια, ποιοι δεν είχαν άλλες δικαιολογίες να ξεφουρνίσουν και είπαν επιτέλους την αλήθεια για τις απουσίες τα προηγούμενα καλοκαίρια. Παράλληλα δόθηκε ανάσα σε άλλους που έχουν δώσει και τη ψυχή τους στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κι έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση για να επιστρέψουν πιο φρέσκοι το επόμενο καλοκαίρι.
Με λίγα λόγια, το φετινό πείραμα μοιάζει να στήνεται σε πιο υγιείς βάσεις, σε αληθινές βάσεις αν θέλετε, δεδομένου ότι όλες οι πλευρές είπαν αλήθειες και ξεκαθάρισαν τη θέση τους. Με αθλητική λογική, «καθαρά» αποδυτήρια κι έναν προπονητή που είναι το άλφα και το ωμέγα, χωρίς παρεμβάσεις και συμβιβασμούς, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την ευθύνη. Ανεξάρτητα αν τελικά θα πετύχει, αυτός είναι και ο μόνος σωστός τρόπος για να «χτίσεις» μια νέα προσπάθεια.
Απόλυτα ρεαλιστικά το υλικό που διαθέτει η Εθνική, σε σύγκριση με τους αντιπάλους της, δεν είναι για μετάλλιο, αλλά είδαμε και τα αποτελέσματα, όταν το υλικό ήταν για χρυσό. Η Εθνική έχει συγκεκριμένες αδυναμίες και προσωπικά θα θεωρήσω επιτυχία, αν καταφέρει να μπει στην πρώτη εξάδα, δεδομένων των απουσιών που αντιμετωπίζει. Η λεπτή ισορροπία του «επιτυχία ή αποτυχία» θα κριθεί στο πρώτο «χιαστί» και θεωρώ πως αν το περάσουμε θα έχουμε κάνει σε πρώτη φάση το καθήκον μας, έχοντας μάλιστα παρουσιάσει καινούρια πρόσωπα που προσωπικά θεωρώ πως είναι το Νο1 ζητούμενο στη διοργάνωση.
Υ.Γ1.: Είναι η πρώτη φορά από το 1961 που η Εθνική ομάδα δεν θα έχει παίκτη του Παναθηναϊκού στην τελική 12άδα μιας μεγάλης διοργάνωσης (Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα). Ανεξάρτητα αν πρόκειται για οικειοθελείς αρνήσεις (Διαμαντίδης), τραυματισμούς (Μαυροκεφαλίδης) ή επιλογές του προπονητή (Φώτση) το γεγονός δεν αλλάζει και γι' αυτό είναι σωστή η γενικότερη προσέγγιση του Παναθηναϊκού να προσθέσει φρέσκο αίμα στο ρόστερ του.
Με μια διαφορά που την έχω επαναλάβει και σε προηγούμενα blog: Τα πιτσιρίκια για να γίνουν... άνδρες θέλουν πρωταθλητισμό - σε υψηλότατο επίπεδο - κι όχι αθλητισμό. Η συμμετοχή δεν αρκεί και η κατάκτηση τίτλων σε ανδρικό επίπεδο, όπως και οι αντίστοιχες αποτυχίες σε τελικούς και μεγάλα παιχνίδια, είναι μονόδρομος για να αποκτήσουν τη νοοτροπία πρωταθλητή που διέπει τόσα χρόνια τον Παναθηναϊκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου