ADVERTISEMENT
Επεισόδια από το 1896!
Η Νότιγχαμ Φόρεστ ιδρύθηκε το 1865 και η Ντέρμπι Κάουντι το 1884, με τις δύο πόλεις να απέχουν μεταξύ τους 25 χιλιόμετρα και να ενώνονται από μόλις ένα δρόμο, τον Α52, ο οποίος έχει πάρει το όνομα του Μπράιαν Κλαφ. Ήδη από τον 19ο αιώνα υπήρχε αντιπαλότητα
ανάμεσά τους, η οποία ξεπερνούσε το ποδόσφαιρο, ωστόσο άρχισε να κλιμακώνεται μετά την τελευταία δεκαετία του. Οι σύλλογοι συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1892 και από το 1896 υπάρχουν αναφορές για διακοπή αγώνα λόγω επεισοδίων από εισβολή φιλάθλων, με το ματς να συνεχίζεται έξι βδομάδες αργότερα και τη Ντέρμπι να κερδίζει 2-1. Δύο χρόνια αργότερα το 1898, η ήττα των «Κριαριών» από τους Ρεντς με 3-1 στον τελικό του FA Cup έδωσε νέα διάσταση στο μίσος!
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος καταλάγιασε το μίσος μόνο για λίγο, καθώς μετά το τέλος του η έχθρα συνεχίστηκε. Ένα δημοσίευμα από την Derby Evening Telegraph το 1921, το οποίο έκανε λόγο για... ανακούφιση λόγω του ότι ένα ματς των δύο ομάδων στο Baseball Ground τελείωσε κανονικά χωρίς επεισόδια, δείχνει το κλίμα! Τότε, άλλωστε, οι περισσότεροι παίκτες ήταν από τις περιοχές τους και η έννοια της φανέλας και του τοπικού αισθήματος έδινε άλλη αίσθηση στα ντέρμπι. Μαζί με το έμβλημα του συλλόγου, καλούνταν να δώσουν τη μάχη στο χορτάρι και για τον τόπο τους, γεγονός που τους έκανε να παθιάζονται περισσότερο και να «δένονται» με τη φανέλα, κάτι που φυσικά δεν υφίσταται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Για τα επόμενα χρόνια, οι δύο ομάδες δεν συναντιόνταν συχνά, καθώς έπαιζαν σε διαφορετικές κατηγορίες. Όταν όμως υπάρχει εγγύτητα, η αντιπαλότητα θέλει μια σπίθα για να ανάψει ξανά...
Περίοδος Μπράιαν Κλαφ
Στις δεκαετίες του 50' και του 60' το μίσος ανάμεσα στις δύο πλευρές είχε εξασθενήσει. Ωστόσο, τη δεκαετία του 70', η ανάδυση της προπονητικής ιδιοφυΐας του Μπράιαν Κλαφ έμελλε να του δώσει νέα διάσταση.
Η μοίρα επιφύλασσε στους δύο μεγάλους αντίπαλους να «σημαδευτούν» για πάντα από το ίδιο άτομο. Έναν από τους πιο χαρισματικούς προπονητές που έχει βγάλει το αγγλικό ποδόσφαιρο, με επιτεύγματα που σήμερα φαντάζουν απλησίαστα. Ένα ερώτημα που συχνά
προκαλεί αντιπαράθεση ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων, είναι το ποια βρισκόταν περισσότερο στην καρδιά του «Κλάφι». Ο Τζον ΜακΓκόβερν, αγαπημένο του παιδί όπου κι αν πήγε τόνιζε: «Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Ντέρμπι ήταν πιο κοντά στην καρδιά του επειδή έζησε στην πόλη τα περισσότερα χρόνια της εφηβικής ζωής του. Αλλά ήταν πιο επιτυχημένος στη Φόρεστ».
Από την πλευρά του, ο Κόλιν Τόντ, ο οποίος τον είχε προπονητή και στους δύο συλλόγους υποστήριξε: «Έχτισε κάτι το ιδιαίτερο και στις δύο. Η διαφορά είναι ότι ποτέ δεν τελείωσε αυτό που ξεκίνησε στη Ντέρμπι. Έφυγε όταν κανείς δεν το περίμενε. Αν έμενε, θα μπορούσε να δημιουργήσει κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε στη Φόρεστ». Φέτος, οι οπαδοί των δύο ομάδων θα αφήσουν για λίγο πίσω την αντιπαλότητά τους. Στο 10ο λεπτό του αγώνα, θα σηκωθούν όρθιοι και θα χειροκροτήσουν, αποτίοντας έτσι το δικό τους φόρο τιμής στον άνθρωπο που σημάδεψε την ιστορία τους, 10 χρόνια μετά το θάνατό του. «Όπου κι αν πας στο Ντέρμπι ή στο Νότιγχαμ, δεν ακούς κακή λέξη για τον Κλαφ», λέει ο Γκάρι Μπερτλς.
Φόρεστ, η λογική συνέχεια
Το 1972 η Ντέρμπι πήρε τον πρώτο τίτλο της ιστορίας με τον ανερχόμενο τεχνικό στον πάγκο και την ίδια περίοδο η γειτόνισσα βυθιζόταν στην αφάνεια. Παράλληλα, το μεγάλο χτύπημα ήρθε με την πρόθεση να της κλέψει το μεγάλο αστέρι των Ρεντς, τον Ίαν Στόρεϊ Μουρ. Ο επιθετικός από το Ίπσουιτς συμφώνησε με τα «Κριάρια», προκάλεσε... πανικό, ωστόσο η σύζυγός του τον έπεισε να πάει τελικά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφήνοντας τον Κλαφ με άδεια χέρια! Μεγάλο παράπονο του Κλαφ ήταν ότι δεν κατάφερε ποτέ να πάρει Ευρωπαϊκό τίτλο με την Ντέρμπι.
Το παιχνίδι για τα ημιτελικά με τη Γιουβέντους το 1973 ανακαλείται ακόμα συχνά από τους Rams, οι οποίοι ηττήθηκαν 3-1 και ο «Κλαφι» έγινε έξαλλος, θεωρώντας ότι οι Γιουβεντίνοι επηρέασαν τον διαιτητή, που εθεάθη στα αποδυτήρια με τον Χέλμουτ Χάλερ της «Κυρίας»! Το 0-0 του επαναληπτικού, όπου οι κάρτες στους Άρτσι Γκέμιλ και Ρόι ΜακΦάρλαντ τους στέρησαν τη συμμετοχή, έστειλε τους μπιανκονέρι στον τελικό.
Παραιτήθηκε από τη Ντέρμπι στις 15 Οκτωβρίου του 1973. Οι σχέσεις του με τη διοίκηση του Σαμ Λόνγκσον είχαν φτάσει στο απροχώρητο, ενώ αρνήθηκε να σταματήσει τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, όπως επανειλημμένα του είχαν ζητήσει. Η φυγή του, όπως και του δεξιού του χεριού, Πίτερ Τέιλορ, προκάλεσε... διαδηλώσεις. Ο ίδιος όμως θεωρούσε ότι αν έμενε, τότε τα «Κριάρια» θα ήταν η μεγάλη αγγλική δύναμη της δεκαετίας του '70 και όχι η Λίβερπουλ. Τόσο εντός, όσο και εκτός των συνόρων. Ουσιαστικά, μαζί με το... προπονητικό έτερο του ήμισυ, τον Τέιλορ, έβαλαν τα θεμέλια για τα όσα θα έκαναν στη συνέχεια στη Φόρεστ!
Στους Rams το δίδυμο ουσιαστικά έβαλε τα θεμέλια για όσα έκανε στη συνέχεια με τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Πήραν μια μικρή, επαρχιακή ομάδα και την οδήγησαν στο Πρωτάθλημα. Ανακάλυψαν παίκτες όπως ο Τζον ΜακΓκόβερν, αρχηγός στη συνέχεια της Φόρεστ όταν πήρε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, ο Τζον Ο'Χέιρ, ο Άρτσι Γκέμιλ. Ειδικότερα ο Τέιλορ ήταν αυθεντία στον εντοπισμό παικτών. Έκαναν τον Ντέιβ Μακέϊ, παλιά δόξα της Τότεναμ, ηγέτη, παρότι για πολλούς, μεταξύ των οποίων και η διοίκηση της Ντέρμπι, θεωρούταν τελειωμένος. Όταν ο Κλαφ μιλούσε για τη Ντέρμπι, έδινε την αίσθηση ότι έφυγε πρόωρα, σαν να ήθελε να καταφέρει περισσότερα στο Baseball Ground.
Η γρήγορη ανέλιξη της νέας ομάδας του συνέπιπτε με την πτώση της παλιάς, οι οπαδοί της οποίας έβλεπαν αποσβολωμένοι τον πρώην τεχνικό τους να οδηγεί τους γείτονες στην κορυφή και στην κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος και δύο Κυπέλλων Πρωταθλητριών Ευρώπης! «Η νέα Φόρεστ είναι ακριβώς σαν την παλιά Ντέρμπι», έγραφε δημοσίευμα της Daily Mail της εποχής. Όταν ο Κλαφ μιλούσε για τη Ντέρμπι, έδινε την αίσθηση ότι έφυγε πρόωρα, σαν να ήθελε να καταφέρει περισσότερα στο Baseball Ground.
Απέναντι από τον Τέιλορ
Η Ντέρμπι Κάουντι στάθηκε η αφορμή για να μην ξαναμιλήσει με το alter ego του, τον Πίτερ Τέιλορ. Συνεργάστηκαν για 17 χρόνια και ο Τέιλορ αποχώρησε με τον Κλαφ να πιστεύει ότι... βγαίνει στη σύνταξη. Εκείνος, όμως, ανέλαβε τους «Rams». Τα «κριάρια» που για πολλούς αποτελούσαν ένα απωθημένο για τον «Κλάφι». Παρότι είχε περάσει στην απέναντι πλευρά, θεωρούσε το Baseball Ground δικό του έδαφος.
Ο Τέιλορ ξαφνικά έγινε εχθρός, προδότης και «φίδι». O Μπράιαν δεν του συγχώρεσε ποτέ το ότι πήρε μαζί του και τον Τζον Ρόμπερτσον, σκόρερ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του '80, με αντίπαλο το Αμβούργο και από τους πιο ποιοτικούς παίκτες που έχουν
περάσει από το Νότιγχαμ. Μέχρι να πεθάνει ο Τέιλορ, οι σχέσεις των δύο ανδρών ήταν κάκιστες. «Αν οδηγούσα στον δρόμο που πηγαίνει από το Νότιγχαμ στο Ντέρμπι και έβλεπα τον Τέιλορ στο κράσπεδο, να καταρρέει και να ζητά μέσο μεταφοράς, δεν θα τον έπαιρνα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Κλαφ. Του άρεσε πάντα να προκαλεί. Μετά το θάνατό του, βέβαια, μετάνιωσε οικτρά για όλα αυτά. «Τι απώλεια, όλα αυτά τα χρόνια θα μπορούσαμε να καθόμαστε μαζί και να πίνουμε μπύρες. Όλα αυτά τα χρόνια χωρίς το γέλιο του. Κανείς δεν με έκανε να γελάσω όπως αυτός. Και το μόνο που καταφέραμε στο τέλος ήταν να τα βάλουμε ο ένας με τον άλλον. Γαμώτο!», τόνιζε μετανιωμένος. Ποτέ δεν σταμάτησε μέσα του να αισθάνεται ένα κενό από την απουσία το πρώην κολλητού του.
Η αντιπαλότητα όμως είχε περάσει σε άλλο επίπεδο και για τον κόσμο. Στο πρώτο ματς μετά την κηδεία του «Κλάφι» το 2004, η Ντέρμπι κέρδισε 3-0, στη μεγαλύτερη νίκη της τα τελευταία 25 χρόνια...
Derby προσώπων
Ο πρώην προπονητής της Ντέρμπι, Νάιτζελ Κλαφ, ήταν στον πάγκο δίπλα στον πατέρα του όταν η Φόρεστ κατακτούσε τα δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης. Στη συνέχεια έπαιξε 410 φορές με το tricky tree στο στήθος. Ως τεχνικός, δείχνει να ρίχνει μαύρη πέτρα στο παρελθόν.
Είναι σύνηθες φαινόμενο το ντέρμπι των Ανατολικών Μίντλαντς να περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένα πρόσωπα, με αυτό του Κλαφ φυσικά να ξεχωρίζει! Ο Νέιθαν Τάισον πριν από λίγα χρόνια σκόραρε και άρπαξε το σημαιάκι κουνώντας το προκλητικά προς τους οπαδούς της Ντέρμπι. Στη συνέχεια αλλαξοπίστησε και έγινε persona non grata για τους απέναντι. Το 2008 ο διαιτητής Στιούαρτ Άτγουελ ακύρωσε δύο γκολ της Ντέρμπι, έδειξε οκτώ κίτρινες και μία κόκκινη, με αποτέλεσμα να «καρατομηθεί» από τις λίστες των διαιτητών για την επόμενη βδομάδα και να προκαλέσει χαμό.
Το 2009, ο Μπίλι Ντέιβις άφηνε το Pride Park για το City Ground, παίρνοντας μαζί του και αρκετά πρώην «κριάρια», όπως ο Ντέξτερ Μπλάκστοκ, ο Λι Καμπ και ο Ρόμπερτ Έρνσο. Την ίδια χρονιά, η Ντέρμπι κέρδισε μέσα στο Σίτι Γκράουντ για πρώτη φορά από το 1979.
Επικράτησε με 2-3 και το γκολ της νίκης σημείωσε ο Κρις Κόμονς, ο οποίος ήταν στη Φόρεστ και μάλιστα δήλωνε οπαδός της!
Εχθροί και σε διαφορετικές κατηγορίες
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η προσέγγιση του Δρ. Άλαν Πρίνγκλ, καθηγητή στην ψυχική υγεία στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. Ο Πρινγκλ είχε μιλήσει στο «This is Nottingham» για την ιδιάζουσα σχέση των οπαδών των δύο ομάδων. «Με τη Φόρεστ και τη Ντέρμπι, ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι η αίσθηση της ηθικής ανωτερότητας που έχουν οι οπαδοί και των δύο συλλόγων σε σχέση με τον αντίπαλο. Όλες οι καλές αθλητικές αντιπαλότητες προκύπτουν από την ισότητα και η Φόρεστ με την Ντέρμπι δεν είχαν ποτέ σημαντικές ομοιότητες. Και οι δύο σύλλογοι έχουν δόξες του παρελθόντος, που οι οπαδοί τους ελπίζουν να επιστρέψουν. Ρεαλιστικά, η Φόρεστ και η Ντέρμπι δεν ήταν ισοδύναμες για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν αυτό συμβαίνει, όταν δεν έχεις την άμεση αντιπαλότητα, το πρώτο που κάνεις είναι να χτίσεις μια αντιπαλότητα με τους γείτονές σου στο δρόμο. Στις περισσότερες ήττες οι οπαδοί ψάχνουν για αποδιοπομπαίο τράγο».
Αίσθηση υπεροχής
Οι οπαδοί και των δύο ομάδων, λοιπόν, έχουν μία αίσθηση ανωτερότητας. Για αυτούς από το Νότιγχαμ, υπάρχει η πεποίθηση ότι κυριαρχούν όσον αφορά γενικότερα το αθλητικό κομμάτι, μιας και υπερηφανεύονται για πολλά «παιδιά» της πόλης τους. Αθλητές από το Νότιγχαμ έχουν κατακτήσει Ολυμπιακά Μετάλλια, όπως η Ρεμπέκα Άντλινγκτον στην κολύμβηση και ο Σαμ Όλνταμ στην ενόργανη. Έχουν βγάλει παγκόσμιο πρωταθλητή στο μποξ, με τον Καρλ Φροτς να είναι δηλωμένος οπαδός της Φόρεστ, ενώ διαθέτουν στην πόλη τους υψηλών προδιαγραφών γήπεδο κρίκετ, καθώς και το εθνικό αθλητικό κέντρο υδάτινων σπορ. Παράλληλα, το Νότιγχαμ έχει δυνατές ομάδες στο ράγκμπι και το χόκεϊ. Σαφώς μεγάλο ρόλο παίζουν και τα δύο αστέρια που υπάρχουν από το δέντρο στο σήμα της ποδοσφαιρικής φανέλας και συμβολίζουν τα δύο Κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης. Το Ντέρμπι, από την άλλη, είναι ολοκληρωτικά δοσμένο στην Κάουντι (Το Νότιγχαμ έχει και τη Νοτς Κάουντι), καμαρώνει για το υπερσύγχρονο νέο γήπεδό του, το Pride Park, έξω από το οποίο υπάρχει ένα επιβλητικό άγαλμα του Κλαφ και του Τέιλορ, όπως και με το ότι η Φόρεστ βρίσκεται για 15 χρόνια μακριά από την Πρέμιερ Λιγκ! Τα πέντε γκολ που έβαλε η Ντέρμπι στην περσινή αναμέτρηση, πρόσθεσε ένα ακόμα υπέρ της λιθαράκι στην κόντρα.
«Κατσικομπήχτες» εναντίον «Κόκκινων Σκυλιών»
Οι οπαδοί της Φόρεστ αποκαλούν τους αντίπαλους τους «κατσικομπήχτες», ενώ εκείνοι απαντούν φωνάζοντάς τους «Κόκκινα σκυλιά», προσωνύμιο που, πάντως, δεν τους «χαλάει» και τόσο! Το 2009, η Φόρεστ είχε κερδίσει το ματς για το πρωτάθλημα μέσα στο Pride Park και επέστρεφε στο Ντέρμπι για ένα παιχνίδι Κυπέλλου. Ωστόσο, δύο παράξενα περιστατικά ξεσήκωσαν την αστυνομία! Με διαφορά μισής ώρας, σε δύο παμπ της πόλης τα τζάμια έσπασαν με θόρυβο από ένα απροσδιόριστο αντικείμενο. Άπαντες γούρλωσαν τα μάτια όταν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν... κεφάλι από πρόβατο! Οι Αρχές διέταξαν έρευνα, προφανώς γνωρίζοντας ότι τα περιστατικά είχε γίνει από αντίπαλους οπαδούς. Τα επεισόδια ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι αρκετά, ενώ τη δεκαετία του 80', χούλιγκαν της Ντέρμπι είχαν συμμαχήσει με αυτούς της Λέστερ απέναντι στον κοινό εχθρό! Στις μέρες μας, η παρουσία της αστυνομίας είναι πολύ ισχυρή όποτε οι δυο τους συναντιόνται, καθώς τα κρούσματα βίας στις παμπ πριν και μετά τα ματς έχουν οδηγήσει στο κλείσιμο αρκετών μαγαζιών και στις δύο πόλεις. Ελικόπτερα, έλεγχος στα τρένα και κάμερες είναι μερικά από τα μέτρα.
Το Brian Clough Trophy
Τα τελευταία χρόνια, σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσει το μίσος, έχει θεσπιστεί το Brian Clough Trophy, προς τιμήν του μεγάλου manager. Απονέμεται μόνο όταν υπάρχει νέος νικητής. Αν δηλαδή το ματς έρθει ισόπαλο δεν γίνεται απονομή, το κρατάει ο προηγούμενος νικητής. Μέχρι και πρόπερσι την απονομή έκανε η σύζυγος του Μπράιαν Κλαφ, Μπάρμπαρα, η οποία όμως φέτος έφυγε από τη ζωή και έτσι αν φέτος το τρόπαιο αλλάξει χέρια, αναμένεται να το δώσει κάποιο από τα παιδιά του Μπράιαν. Όταν οι δύο ομάδες δεν παίζουν στην ίδια κατηγορία, γίνεται ένα φιλικό στην περίοδο της προετοιμασίας, το τρόπαιο διεκδικείται κανονικά και οι εισπράξεις πηγαίνουν σε φιλανθρωπικό σκοπό. Το πρώτο Trophy κρίθηκε σε φιλικό, καθώς η Ντέρμπι έπαιζε Πρέμιερ Λιγκ και η Φόρεστ League One, με την πρώτη να κερδίζει 2-0. Το τρόπαιο, προς το παρόν, βρίσκεται στο Ντέρμπι.
Oι φετινές ομάδες
O Στιούαρτ Πιρς επέστρεψε στο City Ground μετά από 17 χρόνια ως προπονητής και στο πρώτο του East Midlands Derby πηγαίνει ως πρώτος στη βαθμολογία. Η Φόρεστ ενισχύθηκε σημαντικά, με παίκτες που ξέρουν τις ιδιαιτερότητες και το χαρακτήρα της Τσάμπιονσιπ και δείχνουν ότι «κουμπώνουν» πολύ καλά. Η απόκτηση του ταλαντούχου φορ Ασομπαλόγκα, δεύτερου σκόρερ πέρσι της League One έναντι 5.5 εκατομμυρίων λιρών είναι χαρακτηριστική. Ο Αντόνιο με τον Μπερκ έδωσαν νέα στοιχεία στα «φτερά» και ο Μανσιέν από το Αμβούργο αποτελεί μία δυνατή λύση για το κέντρο της άμυνας, το οποίο έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Γενικώς το ρόστερ της Φόρεστ φέτος δείχνει ολοκληρωμένο, χωρίς... μουρμούρες στα αποδυτήρια, όπως πέρσι. Αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία των Ντάρλοου και Λασέλς να ανεβάσουν την ομάδα τους, αφού πωλήθηκαν στη Νιούκαστλ και έμειναν για φέτος δανεικοί.
Η Ντέρμπι ξεκίνησε επίσης καλά τη χρονιά. Πήρε δανεικό τον Ίμπε από τη Λίβερπουλ και ο προπονητής Στιβ Μακ Λάρεν θεωρεί ότι η ομάδα του μπορεί να δείξει πολλά ακόμα και να ανέβει ψηλότερα από την έβδομη θέση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Πέρσι, άλλωστε, έχασε στο... τσακ την άνοδο στον τελικό των πλέι οφ από την ΚΠΡ, την ώρα που η Φόρεστ δεν κατάφερε καν να μπει εξάδα. Η περσινή επιτυχημένη συνταγή των δανεικών από Πρέμιερ επαναλήφθηκε, ωστόσο μένει να δούμε αν οι παίκτες θα ανταποκριθούν το ίδιο καλά με τους προκάτοχούς τους. Ο Λι Χιουζ δείχνει έτοιμος για το βήμα παραπάνω και έχει μερικούς που δεδομένα μπορούν να αντέξουν την πίεση. Μέχρι στιγμής μετράει μία μόλις ήττα, από την Τσάρλτον στο Λονδίνο.
Αντί επιλόγου...
Με Πιρς ξεκινήσαμε, με Πιρς θα κλείσουμε. Η... διάσημη πλέον δήλωσή του για τους Rams δείχνει το μέγεθος της αντιπαλότητας: «Χωρίς καμία ασέβεια προς τη Ντέρμπι Κάουντι, αλλά πρέπει να πω ότι δεν θα δουλέψω ποτέ για το σύλλογο αυτό, υπό καμία συνθήκη. Και όταν λέω ποτέ, εννοώ ποτέ. Ο κόσμος ίσως πει ότι είμαι γελοίος, αλλά έτσι βλέπω τα πράγματα. Ακόμα κι αν ήμουν σε απόγνωση και ήταν το μόνο κλαμπ που υπήρχε, δεν θα το έκανα. Καλύτερα να μπω στο ταμείο ανεργίας». Αν βρείτε κάπου Sky Sports ή έχετε κάποιον άλλο τρόπο, αξίζει να παρακολουθήσετε το ματς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου