Ο
Θρύλος έχει ανέβει επίπεδο στην Ευρώπη και όσοι δεν το βλέπουν, απλά δεν
θέλουν να το παραδεχθούν. Ο Ολυμπιακός πηγαίνει σε έδρες δύσκολες, εκεί
που λυγίζουν ομάδες και ομάδες και κοιτάζει τον αντίπαλο στα μάτια.
Μπορεί να χάσει, όπως συνέβη στο Τορίνο, αλλά οι φίλοι του είναι γεμάτοι
από την εμφάνιση και την προσπάθεια.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις στο τέλος, παίκτες παγκόσμιας κλάσης να κάνουν όλε στο πέταλο με τους οπαδούς τους, επειδή κατάφεραν να νικήσουν τον Ολυμπιακό. Και μιλάμε για τους παίκτες της πρωταθλήτριας Ιταλίας και όχι μιας ομάδας της σειράς. Παρόμοια εικόνα είχαμε ζήσει και στο Μπερναμπέου, όταν στη νίκη της Ρεάλ με 4-2 (με το τέταρτο γκολ να μπαίνει στα χασομέρια), οι Ισπανοί φώναζαν στο τέλος της αναμέτρησης, ρυθμικά το όνομα του Κασίγιας…
Οι Πειραιώτες με την μαγκιά τους και το σπαθί τους κατάφεραν να ανατρέψουν το εις βάρος τους 1-0, με την εκπληκτική εκτέλεση φάουλ του Πίρλο και με το που γύρισαν το ματς και προηγήθηκαν με 2-1, έδειχναν ότι μπορούσαν να γράψουν ιστορία.
Η μπάλα βέβαια, είχε διαφορετική άποψη. Αυτή η άτιμη, μετατράπηκε σε μπαλίτσα του μπιλιάρδου και άρχισε τις καραμπόλες. Η ισοφάριση των ιταλών σε 2-2 και σε σημείο που φαινόντουσαν να τα έχουν χαμένα, πραγματοποιήθηκε με ένα γκολ που θα μείνει για καιρό χαραγμένο στις μνήμες μας. Όχι για την ομορφιά του, αλλά για τον απίθανο τρόπο με τον οποίο κατέληξε στα δίχτυα του Ρομπέρτο.
Είναι αυτό που λέμε, ότι αν θέλει η ριμάδα να μπει γκολ, κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει. Και στο καπάκι, από μια άλλη σπόντα – σαφώς πιο μικρή – ο Πογκμπά επιχείρησε πάσα και από κόντρα του στρώθηκε η μπάλα για να διαμορφώσει το τελικό 3-2.
Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά κανείς φίλος της ομάδας δεν είναι απογοητευμένος. Είδε την ομάδα του να παλεύει, να κοντράρει την μεγάλη του αντίπαλο και να κάνει ότι μπορούσε για να πάρει αποτέλεσμα. Δεν τα κατάφερε, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται. Είτε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, είτε στο Γιουρόπα Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός είναι ΜΕΓΑΛΗ ευρωπαϊκή ομάδα και άπαντες περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο μεγάλο ματς. Με την Ατλέτικο στην Μαδρίτη και πραγματικά ο Μίτσελ αξίζει να πανηγυρίσει την πρόκριση στην πόλη του. Γιατί έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν καταλαβαίνει από έδρες και αντιπάλους. Και αυτή είναι η μεγάλη του επιτυχία…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις στο τέλος, παίκτες παγκόσμιας κλάσης να κάνουν όλε στο πέταλο με τους οπαδούς τους, επειδή κατάφεραν να νικήσουν τον Ολυμπιακό. Και μιλάμε για τους παίκτες της πρωταθλήτριας Ιταλίας και όχι μιας ομάδας της σειράς. Παρόμοια εικόνα είχαμε ζήσει και στο Μπερναμπέου, όταν στη νίκη της Ρεάλ με 4-2 (με το τέταρτο γκολ να μπαίνει στα χασομέρια), οι Ισπανοί φώναζαν στο τέλος της αναμέτρησης, ρυθμικά το όνομα του Κασίγιας…
Οι Πειραιώτες με την μαγκιά τους και το σπαθί τους κατάφεραν να ανατρέψουν το εις βάρος τους 1-0, με την εκπληκτική εκτέλεση φάουλ του Πίρλο και με το που γύρισαν το ματς και προηγήθηκαν με 2-1, έδειχναν ότι μπορούσαν να γράψουν ιστορία.
Η μπάλα βέβαια, είχε διαφορετική άποψη. Αυτή η άτιμη, μετατράπηκε σε μπαλίτσα του μπιλιάρδου και άρχισε τις καραμπόλες. Η ισοφάριση των ιταλών σε 2-2 και σε σημείο που φαινόντουσαν να τα έχουν χαμένα, πραγματοποιήθηκε με ένα γκολ που θα μείνει για καιρό χαραγμένο στις μνήμες μας. Όχι για την ομορφιά του, αλλά για τον απίθανο τρόπο με τον οποίο κατέληξε στα δίχτυα του Ρομπέρτο.
Είναι αυτό που λέμε, ότι αν θέλει η ριμάδα να μπει γκολ, κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει. Και στο καπάκι, από μια άλλη σπόντα – σαφώς πιο μικρή – ο Πογκμπά επιχείρησε πάσα και από κόντρα του στρώθηκε η μπάλα για να διαμορφώσει το τελικό 3-2.
Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά κανείς φίλος της ομάδας δεν είναι απογοητευμένος. Είδε την ομάδα του να παλεύει, να κοντράρει την μεγάλη του αντίπαλο και να κάνει ότι μπορούσε για να πάρει αποτέλεσμα. Δεν τα κατάφερε, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται. Είτε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, είτε στο Γιουρόπα Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός είναι ΜΕΓΑΛΗ ευρωπαϊκή ομάδα και άπαντες περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο μεγάλο ματς. Με την Ατλέτικο στην Μαδρίτη και πραγματικά ο Μίτσελ αξίζει να πανηγυρίσει την πρόκριση στην πόλη του. Γιατί έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν καταλαβαίνει από έδρες και αντιπάλους. Και αυτή είναι η μεγάλη του επιτυχία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου