Η
φετινή ευρωπαϊκή χρονιά του Παναθηναϊκού τελείωσε με τον χειρότερο
τρόπο, ενώ άρχισε στραβά από τις μεταγραφές του καλοκαιριού. Το πρώτο
παιχνίδι στην Λιέγη κόντρα στην Σταντάρ και το 0-0 τότε έδινε ελπίδες
για πρόκριση στα play off του τσάμπιονς λιγκ, αλλά που να φανταστεί
κανείς, ότι στη συνέχεια και στα άλλα εννέα παιχνίδια η ομάδα δεν θα
κράταγε ούτε σε ένα ματς το μηδέν. Συνολικά όταν έχεις δεχθεί 15 γκολ
σε 10 παιχνίδια είναι ένας μεγάλος αριθμός , για να πετύχεις κάτι
καλύτερο στην Ευρώπη ακόμα και σε επίπεδο Europa League. Αν και εγώ
πιστεύω , ότι εκτός όλων των άλλων Ντιναμό Μόσχας περισσότερο και
Αιντχόβεν λιγότερο είναι ομάδες, που θα μπορούσαν να παίξουν στο
τσάμπιονς λιγκ. Αυτό που ενοχλεί, εξοργίζει, θυμώνει αν θέλετε τον κόσμο
του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο το γεγονός, ότι η ομάδα δεν πέρασε από
αυτό τον όμιλο. Οσο το ότι δεν μπόρεσε να κάνει μία νίκη με την πιο
αδύναμη ομάδα του ομίλου την Εστορίλ. Το κακό ξεκίνησε από την
Πορτογαλία , όπου ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε στο γήπεδο και έχασε με
κάτω τα χέρια με 2-0 και ολοκληρώθηκε χθες, που η ομάδα εμφανίστηκε μετά
το 30 και κατάφερε με τρία δοκάρια και άλλες έξι καθαρές ευκαιρίες να
φέρει 1-1 με την Πορτογαλική ομάδα.
Φυσικά και είναι αποτυχημένη η χρονιά για τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη. Δεν νομίζω ότι με δύο βαθμούς στον όμιλο αμφισβητείται αυτό. Τώρα το ότι κάποια νέα παιδιά πήραν εμπειρίες είναι καλό, αλλά αυτό σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται. Θα θυμάται τους δύο βαθμούς και το ότι η ομάδα τερμάτισε χωρίς νίκη στον όμιλο. Κάτι που είχε γίνει και την περίοδο 2010-11 στον όμιλο του τσάμπιονς λιγκ με αντιπάλους την Μπαρτσελόνα, την Κοπεγχάγη και την Ρούμπιν Καζάν. Γενικά η ομάδα, που μέχρι το 2010(και την πρόκριση σε βάρος της Ρόμα) είχε από αξιοπρεπείς μέχρι εκπληκτικές παρουσίες στην Ευρώπη την τελευταία 4ετία είναι σε ελεύθερη πτώση και αυτό ενοχλεί τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που έχει μάθει αλλιώς. Και για να δείτε πόσο δύσκολο είναι αυτό, που είχε πετύχει ο Παναθηναϊκός τόσα χρόνια , έχουν περάσει χρόνια και καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν έχει παρουσία σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών και δύο ημιτελικούς του κυπέλλου πρωταθλητριών και του τσάμπιονς λγικ, αλλά και δύο προημιτελικούς τσάμπιονς λιγκ και ΟΥΕΦΑ. Ο Παναθηναϊκός παρά τις αποτυχίες των τελευταίων χρόνων παραμένει μοναδικός και αυτός είναι και ο λόγος , που ο κόσμος του όταν βλέπει την ομάδα του να παίζει στην Ευρώπη έχει απαιτήσεις. Και απολογισμός σαν τον φετινό , τον στενοχωρούν, τον απογοητεύουν, τον εξοργίζουν…
Η χρονιά άρχισε άσχημα με τον λανθασμένο μεταγραφικό σχεδιασμό του καλοκαιριού, την καθυστέρηση και την μη απόκτηση παικτών έτοιμων να δώσουν ώθηση στην ομάδα και αυτό φάνηκε πολύ στην Ευρώπη, όπου είναι ανεβασμένο το επίπεδο σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Ηρθε και ο τραυματισμός του Μπέργκ, που τον άφησε εκτός από όλα σχεδόν τα παιχνίδια που κρίθηκε η πρόκριση και …..έδεσε το γλυκό. Συνολικά αν δούμε όλα τα παιχνίδια στην Ευρώπη το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν στην άμυνα , η στην αμυντική λειτουργία. Ολοι του έβαλαν γκολ με κάθε τρόπο. Ειδικά , όταν παίζεις στην Ευρώπη με κακή άμυνα δεν πάς πουθενά, με πολύ καλή άμυνα και μέτρια επίθεση μπορείς να προχωρήσεις. Υπάρχει και ένα φετινό παράδειγμα, όπου η Μονακό με 4-1 γκολ πέρασε στους «16» του τσάμπιονς λιγκ. Η επιθετική της παραγωγή ήταν φτωχή, αλλά με το ένα γκολ που δέχθηκε πέρασε στην επόμενη φάση. Για αυτό επιμένω και λέω , ότι για να κάνεις κάτι στην Ευρώπη πρέπει να χτίζεις πρώτα την άμυνά σου και μετά την επίθεση.
Και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόουτς, διότι νομίζω ότι στο γήπεδο η ομάδα βγάζει την επιθετική φιλοσοφία, που έχει και ο Αναστασίου. Πολύ καλός και θεαματικός επιθετικά σε αρκετά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός , αλλά και με λιγότερη σκέψη στην άμυνα. Τι εννοώ; Δεν είναι κακό σε κάποια ματς που είναι μπροστά στο σκορ η ομάδα να παίξεις και με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, η να παίξεις με πέντε χαφ. Χθες το παιχνίδι του πήγε καλά με το 4-3-2-1, αλλά νομίζω, ότι ήταν λάθος η επιλογή στο 1-0 να βγει ο Ντίνας και να μπει ο Μπέργκ. Εχασε η ομάδα έναν παίκτη στην μεσαία γραμμή , που είχε τη δυνατότητα και να μπουκάρει και να πασσάρει(στο γκολ του Καρέλη) και αυτό στοίχισε στην ομάδα-κατά την ταπεινή μου άποψη- στην κυριαρχία και στην καλή κυκλοφορία της μπάλας(και φάνηκε αυτό και από το ότι σταμάτησε η ομάδα να κάνει ευκαιρίες με εξαίρεση μία καλή κεφαλιά του Μπέργκ). Μόνο και μόνο η αλλαγή δείχνει ότι στο μυαλό του Αναστασίου ήταν να βάλει η ομάδα ένα δεύτερο γκολ (με την είσοδο του Μπεργκ) και λιγότερο να μην δεχθεί. Και στο τέλος το δέχθηκε και αν δεν ήταν ο Στιλ και το δοκάρι μπορεί και να το έχανε το ματς ο Παναθηναϊκός. Και όσοι είδαν το παιχνίδι(πολλά μπράβο αξίζουν στους 3000 που πήγαν στο γήπεδο με αυτή την καταιγίδα και σε ένα ματς που δεν κρινόταν πρόκριση) δε μπορούν να πιστέψουν πως το 4-1, η 5-2 έγινε 1-1. Αυτοί που δεν το είδαν και δεν έχουν εικόνα κρατάνε το τελικό αποτέλεσμα, όπως και σε λίγο καιρό μόνο το ότι ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε σε δύο ματς την Εστορίλ θα θυμόμαστε. Και για χθες νομίζω ότι ανάλογη ευθύνη με την άμυνα έχει και η επίθεση με τις τόσες ευκαιρίες, που χάθηκαν
Από την αρχή της χρονιάς φωνάζω, ότι η ομάδα χρειάζεται στόπερ , που να «δαγκώνει» και να δώσει ύψος στην άμυνα . Ευτυχώς αυτός είναι ο πρώτος στόχος για τον Γενάρη . Αλλά η απόκτηση ενός ικανότατου στόπερ δεν θα βελτιώσει θεαματικά τα πράγματα , αν δεν καταλάβουν και Αναστασίου και παίκτες, ότι όσο σημαντικό είναι να βάζεις γκολ σε κάθε παιχνίδι, άλλο τόσο είναι να μην δέχεσαι γκολ στα περισσότερα παιχνίδια. Και ειδικά τώρα, που έχει μείνει το ελληνικό πρωτάθλημα και το κύπελλο το μηδέν στην άμυνα είναι απαραίτητο, προκειμένου η ομάδα να μείνει κοντά στην κορυφή και να διεκδικήσει ότι περισσότερο μπορεί μέχρι το τέλος.
ΥΓ1: Το rotation στα συνεχόμενα παιχνίδια το καταλαβαίνω. Το να αλλάζει συνέχεια το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, μόνο κακό κάνει . Θα πρέπει ο κόουτς να επιλέξει αυτούς, που ταιριάζουν καλύτερα σαν δίδυμο και να πορευτεί με αυτούς όσο είναι υγιείς, από εδώ και πέρα.
ΥΓ2: Η παρουσία του Χουχούμη χθες ήταν μία ελπίδα. Ισως τελικά ο συγκεκριμένος παίκτης να αποτελέσει μία αξιόπιστη λύση πίσω από τον Νάνο, αρκεί όποτε παίζει να δείχνει αυτό, που έδειξε χθες. Επίσης η παρουσία του Ντίνα ήταν θετική και δικαιούται περισσότερων ευκαιριών στη συνέχεια. Οσο για τον Στιλ, κάτω από τα δοκάρια είναι πραγματικά πολύ καλός και όσο περνούν τα παιχνίδια πείθει περισσότερο. Εφαγε ένα γκολ στην Τρίπολη, που νομίζω ότι ήταν η εξαίρεση στον κανόνα καλών επεμβάσεων που έχει στα τελευταία ματς.
Φυσικά και είναι αποτυχημένη η χρονιά για τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη. Δεν νομίζω ότι με δύο βαθμούς στον όμιλο αμφισβητείται αυτό. Τώρα το ότι κάποια νέα παιδιά πήραν εμπειρίες είναι καλό, αλλά αυτό σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται. Θα θυμάται τους δύο βαθμούς και το ότι η ομάδα τερμάτισε χωρίς νίκη στον όμιλο. Κάτι που είχε γίνει και την περίοδο 2010-11 στον όμιλο του τσάμπιονς λιγκ με αντιπάλους την Μπαρτσελόνα, την Κοπεγχάγη και την Ρούμπιν Καζάν. Γενικά η ομάδα, που μέχρι το 2010(και την πρόκριση σε βάρος της Ρόμα) είχε από αξιοπρεπείς μέχρι εκπληκτικές παρουσίες στην Ευρώπη την τελευταία 4ετία είναι σε ελεύθερη πτώση και αυτό ενοχλεί τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που έχει μάθει αλλιώς. Και για να δείτε πόσο δύσκολο είναι αυτό, που είχε πετύχει ο Παναθηναϊκός τόσα χρόνια , έχουν περάσει χρόνια και καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν έχει παρουσία σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών και δύο ημιτελικούς του κυπέλλου πρωταθλητριών και του τσάμπιονς λγικ, αλλά και δύο προημιτελικούς τσάμπιονς λιγκ και ΟΥΕΦΑ. Ο Παναθηναϊκός παρά τις αποτυχίες των τελευταίων χρόνων παραμένει μοναδικός και αυτός είναι και ο λόγος , που ο κόσμος του όταν βλέπει την ομάδα του να παίζει στην Ευρώπη έχει απαιτήσεις. Και απολογισμός σαν τον φετινό , τον στενοχωρούν, τον απογοητεύουν, τον εξοργίζουν…
Η χρονιά άρχισε άσχημα με τον λανθασμένο μεταγραφικό σχεδιασμό του καλοκαιριού, την καθυστέρηση και την μη απόκτηση παικτών έτοιμων να δώσουν ώθηση στην ομάδα και αυτό φάνηκε πολύ στην Ευρώπη, όπου είναι ανεβασμένο το επίπεδο σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Ηρθε και ο τραυματισμός του Μπέργκ, που τον άφησε εκτός από όλα σχεδόν τα παιχνίδια που κρίθηκε η πρόκριση και …..έδεσε το γλυκό. Συνολικά αν δούμε όλα τα παιχνίδια στην Ευρώπη το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν στην άμυνα , η στην αμυντική λειτουργία. Ολοι του έβαλαν γκολ με κάθε τρόπο. Ειδικά , όταν παίζεις στην Ευρώπη με κακή άμυνα δεν πάς πουθενά, με πολύ καλή άμυνα και μέτρια επίθεση μπορείς να προχωρήσεις. Υπάρχει και ένα φετινό παράδειγμα, όπου η Μονακό με 4-1 γκολ πέρασε στους «16» του τσάμπιονς λιγκ. Η επιθετική της παραγωγή ήταν φτωχή, αλλά με το ένα γκολ που δέχθηκε πέρασε στην επόμενη φάση. Για αυτό επιμένω και λέω , ότι για να κάνεις κάτι στην Ευρώπη πρέπει να χτίζεις πρώτα την άμυνά σου και μετά την επίθεση.
Και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόουτς, διότι νομίζω ότι στο γήπεδο η ομάδα βγάζει την επιθετική φιλοσοφία, που έχει και ο Αναστασίου. Πολύ καλός και θεαματικός επιθετικά σε αρκετά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός , αλλά και με λιγότερη σκέψη στην άμυνα. Τι εννοώ; Δεν είναι κακό σε κάποια ματς που είναι μπροστά στο σκορ η ομάδα να παίξεις και με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, η να παίξεις με πέντε χαφ. Χθες το παιχνίδι του πήγε καλά με το 4-3-2-1, αλλά νομίζω, ότι ήταν λάθος η επιλογή στο 1-0 να βγει ο Ντίνας και να μπει ο Μπέργκ. Εχασε η ομάδα έναν παίκτη στην μεσαία γραμμή , που είχε τη δυνατότητα και να μπουκάρει και να πασσάρει(στο γκολ του Καρέλη) και αυτό στοίχισε στην ομάδα-κατά την ταπεινή μου άποψη- στην κυριαρχία και στην καλή κυκλοφορία της μπάλας(και φάνηκε αυτό και από το ότι σταμάτησε η ομάδα να κάνει ευκαιρίες με εξαίρεση μία καλή κεφαλιά του Μπέργκ). Μόνο και μόνο η αλλαγή δείχνει ότι στο μυαλό του Αναστασίου ήταν να βάλει η ομάδα ένα δεύτερο γκολ (με την είσοδο του Μπεργκ) και λιγότερο να μην δεχθεί. Και στο τέλος το δέχθηκε και αν δεν ήταν ο Στιλ και το δοκάρι μπορεί και να το έχανε το ματς ο Παναθηναϊκός. Και όσοι είδαν το παιχνίδι(πολλά μπράβο αξίζουν στους 3000 που πήγαν στο γήπεδο με αυτή την καταιγίδα και σε ένα ματς που δεν κρινόταν πρόκριση) δε μπορούν να πιστέψουν πως το 4-1, η 5-2 έγινε 1-1. Αυτοί που δεν το είδαν και δεν έχουν εικόνα κρατάνε το τελικό αποτέλεσμα, όπως και σε λίγο καιρό μόνο το ότι ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε σε δύο ματς την Εστορίλ θα θυμόμαστε. Και για χθες νομίζω ότι ανάλογη ευθύνη με την άμυνα έχει και η επίθεση με τις τόσες ευκαιρίες, που χάθηκαν
Από την αρχή της χρονιάς φωνάζω, ότι η ομάδα χρειάζεται στόπερ , που να «δαγκώνει» και να δώσει ύψος στην άμυνα . Ευτυχώς αυτός είναι ο πρώτος στόχος για τον Γενάρη . Αλλά η απόκτηση ενός ικανότατου στόπερ δεν θα βελτιώσει θεαματικά τα πράγματα , αν δεν καταλάβουν και Αναστασίου και παίκτες, ότι όσο σημαντικό είναι να βάζεις γκολ σε κάθε παιχνίδι, άλλο τόσο είναι να μην δέχεσαι γκολ στα περισσότερα παιχνίδια. Και ειδικά τώρα, που έχει μείνει το ελληνικό πρωτάθλημα και το κύπελλο το μηδέν στην άμυνα είναι απαραίτητο, προκειμένου η ομάδα να μείνει κοντά στην κορυφή και να διεκδικήσει ότι περισσότερο μπορεί μέχρι το τέλος.
ΥΓ1: Το rotation στα συνεχόμενα παιχνίδια το καταλαβαίνω. Το να αλλάζει συνέχεια το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, μόνο κακό κάνει . Θα πρέπει ο κόουτς να επιλέξει αυτούς, που ταιριάζουν καλύτερα σαν δίδυμο και να πορευτεί με αυτούς όσο είναι υγιείς, από εδώ και πέρα.
ΥΓ2: Η παρουσία του Χουχούμη χθες ήταν μία ελπίδα. Ισως τελικά ο συγκεκριμένος παίκτης να αποτελέσει μία αξιόπιστη λύση πίσω από τον Νάνο, αρκεί όποτε παίζει να δείχνει αυτό, που έδειξε χθες. Επίσης η παρουσία του Ντίνα ήταν θετική και δικαιούται περισσότερων ευκαιριών στη συνέχεια. Οσο για τον Στιλ, κάτω από τα δοκάρια είναι πραγματικά πολύ καλός και όσο περνούν τα παιχνίδια πείθει περισσότερο. Εφαγε ένα γκολ στην Τρίπολη, που νομίζω ότι ήταν η εξαίρεση στον κανόνα καλών επεμβάσεων που έχει στα τελευταία ματς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου