Ο
Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να βαδίσει σε δρόμο αντίθετο από αυτόν που
χάραξε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Χθες, στη Βαρκελώνη, η Φενέρ διάλεξε
–οριστικά και αδιαπραγμάτευτα- τον Όμιλο της ΤΣΣΚΑ και του Ολυμπιακού
και έστειλε Παναθηναϊκό και Μπάρτσα στην αγκαλιά της Ρεάλ.
Η ομάδα του «Ζοτς» χρειαζόταν νίκη με +3 για να διεκδικήσει την πρώτη θέση, αλλά προτίμησε να σουτάρε δίποντο στην τελευταία της επίθεση στην παράταση. Και πανηγύρισε τη νίκη χωρίς δεύτερες σκέψεις. Η Μπάρτσα απομυθοποιήθηκε και ο Ιτούδης έμεινε μόνος αήττητος στην Ευρωλίγκα.
Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και με τα λογικά προγνωστικά, οι δύο Όμιλοι του Top-16 θα καταρτιστούν ως εξής:
ΟΜΙΛΟΣ E: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός, Μακάμπι, Ούνιξ, Ερ.Αστέρας, Νεπτούνας, Αλμπα.
OMIΛΟΣ F: Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Εφές, Φενέρμπαχτσε, Αρμάνι, Ζαλγκίρις, Λαμποράλ, Μάλαγα.
Μπορεί, βέβαια, να νικήσει η Εφές στη Μαδρίτη και να αλλοίωσει τα δεδομένα. Ωστόσο, ο Όμιλος F έχει πιο δύσκολες ομάδες (και έδρες) πίσω από την κορυφαία τετράδα του, ενώ τον Ε μοιράζονται άγρια θηρία, μαύρα άλογα, αλλά και αρνάκια.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Φενέρ έχει από τώρα το βλέμμα στο πλεονέκτημα έδρας εν όψει πλέι-οφ, ενώ ο Παναθηναϊκός κοιτάζει να σώσει πρώτα την παρτίδα (δηλαδή να μπει στα προημιτελικά) και μετά να την κερδίσει διπλή. Εάν μάλιστα ο «Ντούντα» πέρασει από τη Μαδρίτη, τότε θα γελάει ο «Ντούλε», όχι ο «Ζοτς»…
Για τον Παναθηναϊκό, το ταξίδι στο Μιλάνο δεν ήταν παρά μία άσκηση ετοιμότητας, αν όχι γερή προπόνηση. Απέδειξε, παρά την ήττα του, ότι βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά από την Αρμάνι, την ίδια πάντως που πέρυσι έβγαλε τα δόντια της τον Ιανουάριο.
Παρά τα 21 λάθη, τις απουσίες και τα προβλήματα που τον υποχρέωσαν να μοιράσει τη θέση του σέντερ σε τετραμελή επιτροπή, ο πρωταθλητής Ελλάδας άγγιξε το διπλό και άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Ακόμα κι αν η α’ φάση ολοκληρωθεί με 3 απανωτές ήττες, η πορεία μοιάζει με υπόσχεση διάκρισης και υπενθυμίζει ότι η ομάδα παραμένει ανταγωνιστική σε υψηλό επίπεδο.
Κανένας δεν θα θέλει τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη αντίπαλο στα πλέι-οφ. Αλλά ας φτάσουμε πρώτα εκεί…
Ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε το παιχνίδι αν δεν εγκατέλειπε –αδικαιολόγητα- την αγωνιστική του ταυτότητα στην τελευταία φάση. Ο Διαμαντίδης είναι μία μελωδική ορχήστρα, αλλά δεν έχει συνηθίσει να παίζει σόλο. Το παιχνίδι απομόνωσης δεν του ταιριάζει.
Επρεπε να κυκλοφορήσει η μπάλα, να γίνει μία συνεργασία, ένα από αυτά τα pick’n’roll που ο αρχηγός ξεδίπλωσε με τόση μαεστρία, μία πάσα στην αδύνατη πλευρά για σουτ νίκης, κάτι συντεταγμένο και βγαλμένο από το μπλοκάκι του προπονητή. Οχι μία σειρά από τσαλίμια χωρίς πρόγραμμα.
Ο Τσερέλα έπαιξε μία παθιασμένη, καθαρή και αποτελεσματική άμυνα ένας εναντίον ενός (σαν Διαμαντίδης λάιτ…), ο αρχηγός έμεινε αβοήθητος, η μπάλα κόλλησε στα χέρια του χωρίς να δοθεί έστω μία πάσα και ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία του. Φάσεις όπως αυτή, απόψε αυτοσχεδιάζουμε, είναι ίσως η μοναδική αδυναμία στο παιχνίδι του Διαμαντίδη.
Στις χαμένες βολές από το εκτός μπάλας φάουλ της τελευταίας στιγμής δεν χρειάζεται να δώσουμε σημασία. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Εάν το ματς ήταν κρίσιμο, ο Διαμαντίδης θα τις έβαζε και τις δύο.
Αυτός, άλλωστε, κουβάλησε το άλογο στην πλάτη του. Εντεκα ασίστ πάρε-βάλε, σε άκεφους μάλιστα συμπαίκτες. Εννέα κερδισμένα φάουλ. Τέσσερα ριμπάουντ, ανάμεσά τους και το πιο κρίσιμο (μετά την άστοχη βολή του Μέλι στα 24’’). Δώδεκα πόντοι με 4/6 σουτ. Ηγετική παρουσία όχι μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση. Και μία τάπα, σήμα κατατεθέν ενός αμυντικού κέρβερου που δεν έχει όμοιό του στην Ευρώπη.
Το ρολόι έδειχνε 1:40, η Αρμάνι είχε αέρα 3 πόντων και ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν απεγνωσμένα να κρατήσει το καλάθι του αλώβητο. Στα μετόπισθεν της ελληνικής άμυνας, ο Διαμαντίδης έπαιζε βάσει σχεδίου «λίμπερο», για να κρατήσει τους διαδρόμους κλειστούς. Οι Ιταλοί τροφοδότησαν τον Τσερέλα, ο οποίος περίμενε ανενόχλητος στη γωνία. Εύκολο, ανοιχτό τρίποντο από τη γωνία.
Και όμως, ο Διαμαντίδης, 34 ετών και φορτωμένος με 36 λεπτά συμμετοχής. διάβασε τη φάση μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου, κάλυψε εν ριπή οφθαλμού τα 6 μέτρα και πρόλαβε να αλλοιώσει με τα ακροδάχτυλα το σουτ του έκπληκτου Ιταλού.
Και δεν είναι να πεις ότι είναι Βράνκοβιτς ή Λάσμε, να κρύβει τον ουρανό με τα κουπιά του…
Η ομάδα του «Ζοτς» χρειαζόταν νίκη με +3 για να διεκδικήσει την πρώτη θέση, αλλά προτίμησε να σουτάρε δίποντο στην τελευταία της επίθεση στην παράταση. Και πανηγύρισε τη νίκη χωρίς δεύτερες σκέψεις. Η Μπάρτσα απομυθοποιήθηκε και ο Ιτούδης έμεινε μόνος αήττητος στην Ευρωλίγκα.
Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και με τα λογικά προγνωστικά, οι δύο Όμιλοι του Top-16 θα καταρτιστούν ως εξής:
ΟΜΙΛΟΣ E: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός, Μακάμπι, Ούνιξ, Ερ.Αστέρας, Νεπτούνας, Αλμπα.
OMIΛΟΣ F: Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Εφές, Φενέρμπαχτσε, Αρμάνι, Ζαλγκίρις, Λαμποράλ, Μάλαγα.
Μπορεί, βέβαια, να νικήσει η Εφές στη Μαδρίτη και να αλλοίωσει τα δεδομένα. Ωστόσο, ο Όμιλος F έχει πιο δύσκολες ομάδες (και έδρες) πίσω από την κορυφαία τετράδα του, ενώ τον Ε μοιράζονται άγρια θηρία, μαύρα άλογα, αλλά και αρνάκια.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Φενέρ έχει από τώρα το βλέμμα στο πλεονέκτημα έδρας εν όψει πλέι-οφ, ενώ ο Παναθηναϊκός κοιτάζει να σώσει πρώτα την παρτίδα (δηλαδή να μπει στα προημιτελικά) και μετά να την κερδίσει διπλή. Εάν μάλιστα ο «Ντούντα» πέρασει από τη Μαδρίτη, τότε θα γελάει ο «Ντούλε», όχι ο «Ζοτς»…
Για τον Παναθηναϊκό, το ταξίδι στο Μιλάνο δεν ήταν παρά μία άσκηση ετοιμότητας, αν όχι γερή προπόνηση. Απέδειξε, παρά την ήττα του, ότι βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά από την Αρμάνι, την ίδια πάντως που πέρυσι έβγαλε τα δόντια της τον Ιανουάριο.
Παρά τα 21 λάθη, τις απουσίες και τα προβλήματα που τον υποχρέωσαν να μοιράσει τη θέση του σέντερ σε τετραμελή επιτροπή, ο πρωταθλητής Ελλάδας άγγιξε το διπλό και άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Ακόμα κι αν η α’ φάση ολοκληρωθεί με 3 απανωτές ήττες, η πορεία μοιάζει με υπόσχεση διάκρισης και υπενθυμίζει ότι η ομάδα παραμένει ανταγωνιστική σε υψηλό επίπεδο.
Κανένας δεν θα θέλει τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη αντίπαλο στα πλέι-οφ. Αλλά ας φτάσουμε πρώτα εκεί…
Ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε το παιχνίδι αν δεν εγκατέλειπε –αδικαιολόγητα- την αγωνιστική του ταυτότητα στην τελευταία φάση. Ο Διαμαντίδης είναι μία μελωδική ορχήστρα, αλλά δεν έχει συνηθίσει να παίζει σόλο. Το παιχνίδι απομόνωσης δεν του ταιριάζει.
Επρεπε να κυκλοφορήσει η μπάλα, να γίνει μία συνεργασία, ένα από αυτά τα pick’n’roll που ο αρχηγός ξεδίπλωσε με τόση μαεστρία, μία πάσα στην αδύνατη πλευρά για σουτ νίκης, κάτι συντεταγμένο και βγαλμένο από το μπλοκάκι του προπονητή. Οχι μία σειρά από τσαλίμια χωρίς πρόγραμμα.
Ο Τσερέλα έπαιξε μία παθιασμένη, καθαρή και αποτελεσματική άμυνα ένας εναντίον ενός (σαν Διαμαντίδης λάιτ…), ο αρχηγός έμεινε αβοήθητος, η μπάλα κόλλησε στα χέρια του χωρίς να δοθεί έστω μία πάσα και ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία του. Φάσεις όπως αυτή, απόψε αυτοσχεδιάζουμε, είναι ίσως η μοναδική αδυναμία στο παιχνίδι του Διαμαντίδη.
Στις χαμένες βολές από το εκτός μπάλας φάουλ της τελευταίας στιγμής δεν χρειάζεται να δώσουμε σημασία. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Εάν το ματς ήταν κρίσιμο, ο Διαμαντίδης θα τις έβαζε και τις δύο.
Αυτός, άλλωστε, κουβάλησε το άλογο στην πλάτη του. Εντεκα ασίστ πάρε-βάλε, σε άκεφους μάλιστα συμπαίκτες. Εννέα κερδισμένα φάουλ. Τέσσερα ριμπάουντ, ανάμεσά τους και το πιο κρίσιμο (μετά την άστοχη βολή του Μέλι στα 24’’). Δώδεκα πόντοι με 4/6 σουτ. Ηγετική παρουσία όχι μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση. Και μία τάπα, σήμα κατατεθέν ενός αμυντικού κέρβερου που δεν έχει όμοιό του στην Ευρώπη.
Το ρολόι έδειχνε 1:40, η Αρμάνι είχε αέρα 3 πόντων και ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν απεγνωσμένα να κρατήσει το καλάθι του αλώβητο. Στα μετόπισθεν της ελληνικής άμυνας, ο Διαμαντίδης έπαιζε βάσει σχεδίου «λίμπερο», για να κρατήσει τους διαδρόμους κλειστούς. Οι Ιταλοί τροφοδότησαν τον Τσερέλα, ο οποίος περίμενε ανενόχλητος στη γωνία. Εύκολο, ανοιχτό τρίποντο από τη γωνία.
Και όμως, ο Διαμαντίδης, 34 ετών και φορτωμένος με 36 λεπτά συμμετοχής. διάβασε τη φάση μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου, κάλυψε εν ριπή οφθαλμού τα 6 μέτρα και πρόλαβε να αλλοιώσει με τα ακροδάχτυλα το σουτ του έκπληκτου Ιταλού.
Και δεν είναι να πεις ότι είναι Βράνκοβιτς ή Λάσμε, να κρύβει τον ουρανό με τα κουπιά του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου