Ο μεγαλύτερος ψεύτης στο ποδόσφαιρο!!

Καριέρες στημένες στο ψέμα, μεταγραφή από το πουθενά, «κολλητιλίκια» με σταρ όπως ο Ρομάριο και ο Μπεμπέτο. Η ιστορία του «Κάιζερ» Κάρλος Ενρίκε είναι σίγουρα φανταστική. Ή μήπως όχι; Γράφει ο Θάνος Σαρρής.  

Αρκετοί πιτσιρικάδες, όταν κλοτσούν τη μπάλα στην αλάνα ή την αυλή του σχολείου τους, ονειρεύονται ότι θα γίνουν ποδοσφαιριστές. Κλείνουν τα μάτια, ονειρεύονται ότι βρίσκονται σε ένα κατάμεστο γήπεδο, πατώντας ένα «πράσινο» χαλί και σηκώνοντας την κούπα που μόλις έχουν χαρίσει στην ομάδα τους. Ο Κάρλος Ενρίκε ήταν ένας από αυτούς. Βλέποντας κανείς τις ομάδες από τις οποίες πέρασε, η καριέρα του δεν δείχνει άσχημη. Κατάφερε μάλιστα και το πέρασμα στην Ευρώπη. Η πορεία του όμως είχε κάτι από Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο «Πιάσε με αν μπορείς».
Γεννημένος στη Βραζιλία, δεν γινόταν να μην λατρέψει την ασπρόμαυρη θεά. Το ότι στα 7 του είδε τη Σελεσάο να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο, τον έκανε να ερωτευτεί παράφορα το θέαμα των συμπατριωτών του. Οι ποδοσφαιρικές του παραστάσεις περιελάμβαναν τον Πελέ, τον Κάρλος Αλμπέρτο, τον Ζαϊρζίνιο, τον Τοστάο, τον Ριβελίνο και άλλους μεγάλους της γενιάς του. Η δόξα του έγινε εμμονή. Παρότι όμως ήταν αθλητικός, δεν είχε τα προσόντα για να κάνει το βήμα παραπάνω. Δοκιμάστηκε στη μεξικανική Πουέμπλα, σε ηλικία 16 ετών, αλλά έφυγε χωρίς να παίξει ούτε ματς. Αυτό, ωστόσο, δεν το αποθάρρυνε. Επέστρεψε στο Ρίο ντε Ζανέιρο και ξεκίνησε τις δημόσιες σχέσεις στα φανταχτερά βραδινά μαγαζιά. Εκεί γνώρισε τους παίκτες της γενιάς του. Τον Μπεμπέτο, τον Ρομάριο, τον Εντμούντο και άλλους. Ακολουθώντας τη δική τους νυχτερινή ζωή, έγινε φίλους τους και εκείνοι τον βοήθησαν να συνεχίσει την... υποτιθέμενη καριέρα του. Ήταν, άλλωστε, ένα παιδί από φτωχική οικογένεια και όλα αυτά του φαίνονταν ως η ζωή που ποτέ δεν θα μπορούσε να ζήσει.
Αρχικά, εξασφάλισε τρεις μήνες στη Μποταφόγκο, στην οποία πήγε μεν δοκιμαστικά, αλλά είχε την δυνατότητα να παίξει στο πρωτάθλημα. Έχοντας «χτίσει» φυσική κατάσταση κανονικού αθλητή, οι πρώτες εντυπώσεις ήταν θετικές. Για να αποφύγει το άγγιγμα με τη μπάλα, ζήτησε μερικές βδομάδες δουλειάς μόνο στη φυσική κατάσταση. Είπε στους ανθρώπους της ομάδας ότι είναι καθαρόαιμος επιθετικός, ο οποίος βασίζεται στην ταχύτητά του και έτσι κέρδισε επιπλέον χρόνο. Όταν ήρθε η ώρα να τεσταριστεί σε συνθήκες αγώνα, ζήτησε την πρώτη πάσα μερικά μέτρα μπροστά του.
Την κυνήγησε και έπεσε στο έδαφος πιάνοντας τον οπίσθιο μηριαίο του. Οι ιατρικές εξετάσεις για να εντοπίσουν το μέγεθος ενός μυϊκού τραυματισμού δεν υπήρχαν και έτσι όλοι πείστηκαν ότι όντως τραυματίστηκε. Το σχέδιό του έπιασε. Συνέχισε να θεωρείται παίκτης της Μποταφόγκο και να κάνει την φανταχτερή ζωή που ήθελε με τους συμπαίκτες του. Παράλληλα, συνέχισε την παράσταση.«Εκείνες τις μέρες οι παίκτες δεν μπορούσαν να φύγουν από το ξενοδοχείο. Νοίκιαζα μερικά δωμάτια και έφερνα γυναίκες», τονίζει στην O' Globo.
 Στο μεταξύ, μιλούσε, υποτίθεται, αγγλικά με ανθρώπους ευρωπαϊκών ομάδων από το τεράστιο, εκείνη την εποχή, κινητό του! Του βγήκε και το παρατσούκλι Κάιζερ. Σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή το στιλ του... θύμιζε τον Μπεκενμπάουερ. Τι; δεν έπαιζε στην άμυνα; Λεπτομέρειες...
Όλα αυτά, μέχρι που ο γιατρός της ομάδας, κατάλαβε την απάτη. Μιλώντας άπτεστα αγγλικά, κατάλαβε ότι ο... αυτοκράτορας κορόιδευε. Πλησίασε και κατάλαβε ότι το κινητό του ήταν ψεύτικο! Ο Ενρίκε κατάλαβε ότι η Μποταφόγκο είχε τελειώσει για αυτόν, ωστόσο χρησιμοποίησε ξανά τους φίλους του για να βρει συμβόλαιο αλλού.

Το θύμα αυτή τη φορά ήταν η Φλαμένγκο και η τεχνική η ίδια. Καλή σωματοδομή, περιθώριο για να χτίσει φυσική κατάσταση και τραυματισμός, προκειμένου να παραμείνει παίκτης στη Φλα. Το μοτίβο επαναλήφθηκε αρκετές φορές. Η Βάσκο, η Παμέιρας και ομάδες από το Μεξικό μπήκαν στο βιογραφικό του. Κάποια στιγμή, όταν ήταν στη Μπανγκού της πατρίδας του και... δούλευε στη φυσική κατάσταση, αντιμετώπισε μια μεγάλη έκπληξη.
Ο προπονητής τον πήρε στην αποστολή! «Ο κόουτς με διαβεβαίωσε ότι θα μείνω στον πάγκο. Αλλά η ομάδα έχανε και ξαφνικά μου είπε να αρχίσω ζέσταμα». Φυσικά, αν έμπαινε στο γήπεδο, όλα θα πήγαιναν στράφι. Έπρεπε να σκαρφιστεί κάτι άμεσα. Και το έκανε. «Παρατήρησα ότι οι οπαδοί φώναζαν συνθήματα κατά της ομάδας. Οπότε πήγα στα κάγκελα και ξεκίνησα να τους βρίζω». Ο Κάιζερ πήρε κόκκινη κάρτα και έκανε... έξαλλο τον πρόεδρο.  Η απάντηση, όμως, ήταν έτοιμη. «Πριν πείτε το οτιδήποτε, ακούστε. Ο Θεός μου έδωσε έναν πατέρα που έφυγε. Αλλά μετά μου έδωσε άλλον», τόνισε και... έδειξε τον πρόεδρο! «Ποτέ δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να πει κλέφτη τον πατέρα μου. Και οι οπαδοί έλεγαν ακριβώς αυτό». Και ως δια μαγείας, έμεινε για άλλους έξι μήνες, χωρίς, φυσικά, να παίξει ποτέ!
Οι υποκριτικές του ικανότητες είχαν φτάσει σε άλλο επίπεδο. Ήξερε, πλέον, πως να στήνει τέλεια τις απάτες του. Λίγα χρόνια μετά λοιπόν, βλέποντας ότι οι Βραζιλιάνοι έκαναν καριέρα εύκολα στην Ευρώπη, κατάφερε να πείσει την Αζαξιό να τον αποκτήσει! Μάλιστα, σύμφωνα με τον θρύλο, στην πρώτη του προπόνηση, συγκεντρώθηκε κόσμος για να δει τα... μαγικά του! Ο Ενρίκε ευαισθητοποιήθηκε, δεν ήθελε να κάνει πάλι το κόλπο με την τραυματισμό. Έτσι ξεκίνησε να κλωτσάει μπάλες στον κόσμο. Μέχρι που δεν υπήρχαν άλλες μπάλες! Κανείς δεν επέστρεφε το «κειμίλιο» και ο προπονητής, μην έχοντας άλλη επιλογή, αποφάσισε να κάνει ασκήσεις φυσικής κατάστασης, όπου το νέο... πουλέν του τα πήγε άριστα! Στην Αζαξιό κατάφερε να στεριώσει, κάνοντας μάλιστα και 20 εμφανίσεις ως αλλαγή στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας.

Επέστρεψε στη Βραζιλία, πέρασε από Βάσκο Ντα Γκάμα, χωρίς καμία συμμετοχή, πέρασε για λίγο από την Ιντεπεντιέντε, την Αμέρικα και πήγε στην Γκουαρανί ντε Καμακούα για να ολοκληρώσει την καριέρα του. Μια καριέρα γεμάτη εμπειρίες, ψέμματα, 30 συμμετοχές σε σχεδόν δύο δεκαετίες και... μηδέν γκολ! Το... ποίημα συνεχίστηκε και μετά. Έλεγε, για παράδειγμα, ότι ήταν μέλος της Ιντεπεντιέντε το 1984, κατακτώντας το Κόπα Λιμπερταδόρες, κάτι που η ομάδα της Αργεντινής έχει αρνηθεί.
Ο ίδιος δηλώνει πως «Αν ήμουν περισσότερο αφοσιωμένος, θα πήγαινε ψηλότερα».  Ο παλιός Βραζιλιάνος Ποδοσφαιριστής, Ρικάρντο Ρότσα, το έθεσε αλλιώς: «Ο Πινόκιο έχασε. Αυτός ο τύπος είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης στο ποδόσφαιρο».
 Κάποια στιγμή, επιβάλλεται να τον δούμε στο σινεμά...

*Πηγή: gazzetta.gr*