Ομολογώ πως βλέποντας τη μικρή διαφορά του πρώτου ημιχρόνου, σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμών λαθών (13π.) του Παναθηναϊκού, ήμουν έτοιμος να βάλω και στοίχημα για το «διπλό», εκτιμώντας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επαναληφθεί παρόμοια εικόνα στην επανάληψη.
Και μπορεί πράγματι τα 13 λάθη να μειώθηκαν σε 8, αλλά και πάλι ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος για εκτός έδρας παιχνίδι και απέναντι σε μια ομάδα που βγάζει ενέργεια και... τσαντίλα στα όρια του φάουλ. Με τόσο μεγάλο αριθμό είναι κατόρθωμα για τον Παναθηναϊκό που το 'φτασε μέχρι τέλους, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως ο Ιβάνοβιτς πρέπει να είναι ικανοποιημένος από την συνολική εικόνα.
Στην ουσία, ο Παναθηναϊκός έβγαλε το παιχνίδι χωρίς κλασικό σέντερ, καθώς Μπατίστα, Μαυροκεφαλίδης και Ράιτ είχαν συνολικά 8 πόντους αγωνιζόμενοι και οι τρεις μαζί λιγότερο από 24 λεπτά! Δηλαδή, οι «πράσινοι» υποχρεώθηκαν να παίξουν χωρίς ψηλό για ένα ολόκληρο ημίχρονο, μετέφεραν τον Γκιστ στη θέση «5» και χωρίς καμία βοήθεια μέσα από τη ρακέτα αναγκάστηκαν να πάνε στη... ρουλέτα του τριπόντου.
Ετσι, έμεινε στη μέση η εκπληκτική δουλειά του Διαμαντίδη που πέτυχε ένα σπουδαίο double - double με 12 πόντους και 11 τελικές πάσες, οι οποίες παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστούμε πως δεν είχε την παραμικρή βοήθεια από τους τρεις ψηλούς. Οταν τελειώνεις το ματς με 11 ασίστ, με τις περισσότερες εξ αυτών να έχουν πάει στους κατά συνθήκη σέντερ, τότε αντιλαβάνεται κανείς πόσες παραπάνω θα μπορούσε να είχε μοιράσει, αν ο Μπατίστα ήταν σε καλή βραδιά.
Από 'κει και πέρα, ο Μπλουμς σε πρώτη φάση, ο Σλότερ σε δεύτερη ήταν αυτοί που κράτησαν ζωντανό τον Παναθηναϊκό στην επίθεση, με τον δεύτερο να αποδεικνύει πως υπάρχουν φορές που χρειάζεται «χαλινάρι» για να συγκρατηθεί ο ενθουσιασμός του.
Ο Αμερικανός είναι σε ανοικτή γραμμή με το καλάθι, αλλά υπάρχουν στιγμές που το παρακάνει, όπως για παράδειγμα στο -4 (60-56), όταν πήγε να «καθαρίσει» με τη φόρα του εκπληκτικού τριπόντου που είχε πετύχει μια φάση νωρίτερα. Από την άλλη βέβαια, όταν μια ομάδα δεν έχει την παραμικρή βοήθεια από τη φροντ λάιν, τότε χρειάζεται ακόμη και την υπερβολή για να παραμείνει στο παιχνίδι και σε πολλές περιπτώσεις απ' αυτή την υπερβολή του Σλότερ ο Παναθηναϊκός έμενε στο ματς.
Για την επόμενη φάση είναι πολύ πρόωρο να πούμε οτιδήποτε. Είναι δεδομένο ότι η Μακάμπι θα είναι στον όμιλο του Παναθηναϊκού, πιθανότατα θα είναι και η Μπαρτσελόνα, αλλά πρώτα θα πρέπει να δούμε ολοκληρωμένο το γκρουπ για να βγάλουμε το πρώτο συμπέρασμα. Το σίγουρο είναι πως η μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού τον βάζει στην αφετηρία της δεύτερης φάσης με διαφορετικά δεδομένα απ' ό,τι το ξεκίνημα της διοργάνωσης.
Υ.Γ.: Respect, respect και μόνο respect στον σπουδαίο Διαμαντίδη για τη δήλωσή του μετά το ματς στην κάμερα της Nova. Το κατηγορηματικό «όχι, όχι» στην ερώτηση για το αν υπήρξε αντιαθλητικό φάουλ και η γκριμάτσα τύπου «με τι ασχολούμαστε τώρα» στο φινάλε του παιχνιδιού, αποτελεί την απάντηση για το μυστικό της επιτυχίας του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε δικαιολογίες, ούτε μετατόπιση ευθυνών, ούτε γκρίνια για το παραμικρό. Θα κατάπιαν τη γλώσσα τους και οι οπαδοί με τις παρωπίδες που ήταν έτοιμοι να «φάνε» τους διαιτητές «που μάς έσφαξαν στο φινάλε».
Τι κι αν έχασε λοιπόν τις βολές σ' ένα παιχνίδι χωρίς βαθμολογική σημασία; Το «τρίποντο» που έβαλε με τη δήλωσή στο φινάλε είναι πολύ μεγαλύτερης αξίας και σημασίας. Ηταν το καλύτερο μήνυμα για το πώς πρέπει να σκέφτονται οι φίλαθλοι της ομάδας του.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου