Η
πρώτη αίσθηση που είχαμε όλοι στο φινάλε του αγώνα με τη Μάλμε, άρα και
στο τέλος της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ότι η πρόκριση
για τον Ολυμπιακό χάθηκε στη Σουηδία. Με την ήττα 0-2.
Κρίνοντας τα πράγματα με πιο ψύχραιμο μάτι, νομίζω ότι είναι λάθος. Η, η μισή αλήθεια. Όχι! Ένα κομμάτι της αλήθειας είναι, αλλά όχι το μεγαλύτερο! Η πρόκριση για τον πρωταθλητή Ελλάδας χάθηκε στο Τορίνο! Κι ας ήταν μέσα στο πρόγραμμα, να το πούμε έτσι, η ήττα από τη Γιουβέντους, ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα η ήττα από τη Μάλμε.
Ο Ολυμπιακός μέσα στην Ιταλία βρέθηκε να κερδίζει 2-1 τη Γιουβέντους στο 60ο λεπτό. Όταν θέλεις να περάσεις στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, εκεί δεν χάνεις το παιχνίδι. Το να ισοφαριστείς, ναι. Οκέϊ. Το να χάσεις, δεν πρέπει. Με μία ισοπαλία 2-2 εκεί, ο Ολυμπιακός θα ήταν τώρα μαθηματικά στους 16. Ό,τι κι αν γίνονταν στο Γιουβέντους-Ατλέτικο. Αρκεί να κέρδιζε εδώ τη Μάλμε, βέβαια. Είχε την γκίνια ο Ολυμπιακός να ισοφαριστεί γρήγορα σε 2-2 από τη Γιουβέντους με ένα γκολ που μπαίνει κάθε 10 χρόνια, αλλά έπρεπε έστω να κρατήσει το 2-2 εκείνη την βραδιά.
Όταν έχεις να κάνεις σε ένα όμιλο με δύο μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου η, έστω με δύο ομάδες με καλύτερη θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ από εσένα, πρέπει να φέρεις δύο καλά αποτελέσματα (μέσα-έξω δηλαδή) με έναν από τους δύο. Δεν αρκεί καν να κερδίσεις δύο φορές την πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Θυμηθείτε ότι πέρσι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε γιατί όχι μόνο κέρδισε δύο φορές την Άντερλεχτ, αλλά και γιατί είχε νίκη μέσα κι ισοπαλία έξω με την Μπενφίκα. Αν δεν είχε την ισοπαλία στην Πορτογαλία, πολύ απλά θα έμενε έξω…
Αλλά ας μην πάμε «μακριά». Φέτος, ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός κέρδιζε τη Μάλμε κι έξω. Θα έφτανε 12 βαθμούς. Εγώ λοιπόν σας λέω ότι δεν θα περνούσε ούτε με 12! Γιατί το Γιουβέντους-Ατλέτικο δεν θα έληγε 0-0! Θα έληγε 1-0, που θα βόλευε και τους δύο! Γιατί θα προκρίνονταν πάλι Ατλέτικο και Γιουβέντους, πάλι πρώτη η Ατλέτικο και πάλι δεύτερη η Γιουβέντους, σε τριπλή ισοβαθμία στους 12 πόντους με τον Ολυμπιακό! Μετράνε τα αποτελέσματα στα μεταξύ τους παιχνίδια: θα είχαν από έξι βαθμούς ο καθένας. Μετά μετράνε τα γκολ στα μεταξύ τους παιχνίδια. Η Ατλέτικο θα ήταν στο συν, η Γιουβέντους «μία η άλλη κι ο Ολυμπιακός στο πλην. Γειά σας…
Θα μου πείτε, αν είχε διπλό στη Μάλμε, ο Ολυμπιακός θα πήγαινε με άλλη ψυχολογία στη Μαδρίτη. Ναι. Αλλά για να ξέρετε, ο Ολυμπιακός θα περνούσε σε τριπλή ισοβαθμία μόνο αν έχανε 0-1 από την Ατλέτικο στην Ισπανία. Και με 0-2 έμενε έξω ως τρίτος. Πόσο εύκολο ήταν να χάσει 0-1 από αυτή την Ατλέτικο μέσα στη Μαδρίτη;…
Μην την ψάχνετε φίλοι μου. Ακόμη και με διπλό στο Μάλμε, πάλι ο Ολυμπιακός θα είχε λιγοστές πιθανότητες πρόκρισης. Εκτός φυσικά κι αν έφερνε Χ στη Μαδρίτη. Αλλά με Χ στη Μαδρίτη περνούσε και τώρα, που είχε χάσει στη Σουηδία!
Γι΄αυτό σας λέω: Αν δεν πάρεις αποτέλεσμα μέσα κι έξω με ένα από τους βασικούς σου αντιπάλους, δεν γίνεται να περάσεις. Τουλάχιστον αυτό εγώ έχω δει όλα τα χρόνια στον Ολυμπιακό.
Και το 2010 που πέρασε, είχε όχι μόνο τρεις νίκες στο Καραϊσκάκη, αλλά και 0-0 στην Ολλανδία με την Άλκμααρ.
Και το 2008 που πέρασε, είχε δύο νίκες επί της Βέρντερ, αλλά και νίκη+ισοπαλία με τη Λάτσιο.
Και το 1999 που πέρασε, είχε όχι μόνο τρεις νίκες στο ΟΑΚΑ, αλλά και ισοπαλία στην Πόρτο.
Κι αυτός πρέπει να είναι κι ο μπούσουλας του Ολυμπιακού: θέλει πρόκριση στους 16; Πρέπει πάση θυσία με τον κυριότερο αντίπαλό του να μη χάσει και στα δύο παιχνίδια! Με την όποια Μπενφίκα, την όποια Γιουβέντους, την όποια Βέρντερ, Άλκμααρ, Πόρτο. Χωρίς διπλή υπέρβαση στους ομίλους δεν μπορείς να πας στα νοκ άουτ.
Διαχρονικά αυτό έχει αποδειχθεί. Ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις προκρίσεις, όλες με 11 και 10 βαθμούς! Μόνο ο Ολυμπιακός, η Τσέλσι, η Λίβερπουλ, η Βαλένθια κι η Παρί Σεν Ζερμέν στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ είναι οι ομάδες που έχουν προκρίσεις με 10 βαθμούς και πάνω! Κι αυτό αποτελεί τιμή για τον Ολυμπιακό!
Κρίνοντας τα πράγματα με πιο ψύχραιμο μάτι, νομίζω ότι είναι λάθος. Η, η μισή αλήθεια. Όχι! Ένα κομμάτι της αλήθειας είναι, αλλά όχι το μεγαλύτερο! Η πρόκριση για τον πρωταθλητή Ελλάδας χάθηκε στο Τορίνο! Κι ας ήταν μέσα στο πρόγραμμα, να το πούμε έτσι, η ήττα από τη Γιουβέντους, ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα η ήττα από τη Μάλμε.
Ο Ολυμπιακός μέσα στην Ιταλία βρέθηκε να κερδίζει 2-1 τη Γιουβέντους στο 60ο λεπτό. Όταν θέλεις να περάσεις στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, εκεί δεν χάνεις το παιχνίδι. Το να ισοφαριστείς, ναι. Οκέϊ. Το να χάσεις, δεν πρέπει. Με μία ισοπαλία 2-2 εκεί, ο Ολυμπιακός θα ήταν τώρα μαθηματικά στους 16. Ό,τι κι αν γίνονταν στο Γιουβέντους-Ατλέτικο. Αρκεί να κέρδιζε εδώ τη Μάλμε, βέβαια. Είχε την γκίνια ο Ολυμπιακός να ισοφαριστεί γρήγορα σε 2-2 από τη Γιουβέντους με ένα γκολ που μπαίνει κάθε 10 χρόνια, αλλά έπρεπε έστω να κρατήσει το 2-2 εκείνη την βραδιά.
Όταν έχεις να κάνεις σε ένα όμιλο με δύο μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου η, έστω με δύο ομάδες με καλύτερη θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ από εσένα, πρέπει να φέρεις δύο καλά αποτελέσματα (μέσα-έξω δηλαδή) με έναν από τους δύο. Δεν αρκεί καν να κερδίσεις δύο φορές την πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Θυμηθείτε ότι πέρσι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε γιατί όχι μόνο κέρδισε δύο φορές την Άντερλεχτ, αλλά και γιατί είχε νίκη μέσα κι ισοπαλία έξω με την Μπενφίκα. Αν δεν είχε την ισοπαλία στην Πορτογαλία, πολύ απλά θα έμενε έξω…
Αλλά ας μην πάμε «μακριά». Φέτος, ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός κέρδιζε τη Μάλμε κι έξω. Θα έφτανε 12 βαθμούς. Εγώ λοιπόν σας λέω ότι δεν θα περνούσε ούτε με 12! Γιατί το Γιουβέντους-Ατλέτικο δεν θα έληγε 0-0! Θα έληγε 1-0, που θα βόλευε και τους δύο! Γιατί θα προκρίνονταν πάλι Ατλέτικο και Γιουβέντους, πάλι πρώτη η Ατλέτικο και πάλι δεύτερη η Γιουβέντους, σε τριπλή ισοβαθμία στους 12 πόντους με τον Ολυμπιακό! Μετράνε τα αποτελέσματα στα μεταξύ τους παιχνίδια: θα είχαν από έξι βαθμούς ο καθένας. Μετά μετράνε τα γκολ στα μεταξύ τους παιχνίδια. Η Ατλέτικο θα ήταν στο συν, η Γιουβέντους «μία η άλλη κι ο Ολυμπιακός στο πλην. Γειά σας…
Θα μου πείτε, αν είχε διπλό στη Μάλμε, ο Ολυμπιακός θα πήγαινε με άλλη ψυχολογία στη Μαδρίτη. Ναι. Αλλά για να ξέρετε, ο Ολυμπιακός θα περνούσε σε τριπλή ισοβαθμία μόνο αν έχανε 0-1 από την Ατλέτικο στην Ισπανία. Και με 0-2 έμενε έξω ως τρίτος. Πόσο εύκολο ήταν να χάσει 0-1 από αυτή την Ατλέτικο μέσα στη Μαδρίτη;…
Μην την ψάχνετε φίλοι μου. Ακόμη και με διπλό στο Μάλμε, πάλι ο Ολυμπιακός θα είχε λιγοστές πιθανότητες πρόκρισης. Εκτός φυσικά κι αν έφερνε Χ στη Μαδρίτη. Αλλά με Χ στη Μαδρίτη περνούσε και τώρα, που είχε χάσει στη Σουηδία!
Γι΄αυτό σας λέω: Αν δεν πάρεις αποτέλεσμα μέσα κι έξω με ένα από τους βασικούς σου αντιπάλους, δεν γίνεται να περάσεις. Τουλάχιστον αυτό εγώ έχω δει όλα τα χρόνια στον Ολυμπιακό.
Και το 2010 που πέρασε, είχε όχι μόνο τρεις νίκες στο Καραϊσκάκη, αλλά και 0-0 στην Ολλανδία με την Άλκμααρ.
Και το 2008 που πέρασε, είχε δύο νίκες επί της Βέρντερ, αλλά και νίκη+ισοπαλία με τη Λάτσιο.
Και το 1999 που πέρασε, είχε όχι μόνο τρεις νίκες στο ΟΑΚΑ, αλλά και ισοπαλία στην Πόρτο.
Κι αυτός πρέπει να είναι κι ο μπούσουλας του Ολυμπιακού: θέλει πρόκριση στους 16; Πρέπει πάση θυσία με τον κυριότερο αντίπαλό του να μη χάσει και στα δύο παιχνίδια! Με την όποια Μπενφίκα, την όποια Γιουβέντους, την όποια Βέρντερ, Άλκμααρ, Πόρτο. Χωρίς διπλή υπέρβαση στους ομίλους δεν μπορείς να πας στα νοκ άουτ.
Διαχρονικά αυτό έχει αποδειχθεί. Ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις προκρίσεις, όλες με 11 και 10 βαθμούς! Μόνο ο Ολυμπιακός, η Τσέλσι, η Λίβερπουλ, η Βαλένθια κι η Παρί Σεν Ζερμέν στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ είναι οι ομάδες που έχουν προκρίσεις με 10 βαθμούς και πάνω! Κι αυτό αποτελεί τιμή για τον Ολυμπιακό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου