Όλα τα παραπάνω στην παρθενική του χρονιά ως πρώτος προπονητής. Όλα τα παραπάνω με το μικρότερο μπάτζετ στην σύγχρονη ιστορία του κλαμπ. Δεν είναι και λίγα, δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Για να μην τρελαθούμε. Διέψευσε ακόμη και τον πιο απαιτητικό φίλο του συλλόγου, σε μια σεζόν... όνειρο, με βάση τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες που υπήρχαν σην αρχή του καλοκαιριού.
Πάμε και στο φέτος. Χωρίς καμία φοβερή και τρομερή μεταγραφική ενίσχυση λόγω των γνωστών οικονομικών προβλημάτων και την απόφαση της διοίκησης να μην κάνει υπέρβαση, ο Παναθηναϊκός μπήκε στους ομίλους του Europa League(αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος του συλλόγου για τις εκτός συνόρων υποχρεώσεις) και αυτή την στιγμή βρίσκεται-έστω και με λίγες ελπίδες- στο κυνήγι της κορυφής. Το μέχρι στιγμής... ταμείο του νεαρού, άπειρου αλλά φιλόδοξου και με όρεξη για δουλειά, Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο του Παναθηναϊκού, είναι πέρα για πέρα θετικό. Εκτός και αν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει, ότι με αυτό το ρόστερ-που είναι καλό αλλά χρειάζεται μεγάλη ενίσχυση για το κάτι παραπάνω- και άλλον προπονητή στο ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, το «τριφύλλι» θα έπαιρνε... αέρα τον τίτλο και θα έμπαινε για πλάκα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ!
Οπότε και κρίνοντας από την μέχρι τώρα... ιστορία, είναι τουλάχιστον αστείο, κωμικό, άμπαλο και ανεξήγητο όλο αυτό που γίνεται στα social media, στα σχόλια των σάιτ και στα ραδιόφωνα για τον Έλληνα προπονητή. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες πάνω στους τεχνικούς. Λες και είναι μάγοι, λες και όλοι εμείς γνωρίζουμε περισσότερα ή θέλουμε πιο πολύ από εκείνους να πετύχουμε κάτι αξιόλογο. Αν ανοίξουμε την λίστα με προπονητές που... φαγώθηκαν χωρίς να φταίνε και ενώ είχαν προσφέρει, θα χρειαστεί και δεύτερο σάιτ για να «φιλοξενήσει» το θέμα. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την κριτική από την απόλυτη ισοπέδωση, λες και μιλάμε για έναν τύπο που είναι λίγο πιο... σοβαρός από τον Αλέφαντο και τον Φάμπρι μαζί!
Πάμε τώρα και στις ευθύνες του. Ο Παναθηναϊκός έχασε σημαντικό έδαφος χθες στην Νέα Σμύρνη. Όχι επειδή έπαιξε ο Μπαϊράμι. Ναι, ο Σουηδός δεν μπορεί να προσφέρει, ναι το πρόβλημα στην μέση τον έχει βγάλει... νοκ-άουτ και δεν θυμίζει τον παικταρά του παρελθόντος. Δεν φταίει αυτό, δεν είναι αυτό το πιο μεγάλο λάθος του «Ολλανδού», ο οποίος επιμένει στον διεθνή εξτρέμ. Προφανώς θα είχε κάποια λογική η χρησιμοποίηση του, όπως εκείνη του Ζέκα(να ανακόψει τον Κολοβό, να δημιουργήσει παιχνίδι) στα δεξιά της άμυνας. Το θέμα είναι πως για ακόμη μία φορά δεν του «βγήκε». Δεν τον δικαίωσε. Τον εξέθεσε.
Η μεγάλη ευθύνη του νεαρού προπονητή είναι πως δεν έχει καταφέρει να περάσει νοοτροπία... πολέμου στους παίκτες του. Πεταμένα πρώτα ημίχρονα, πεταμένες ευκαιρίες. Σε Τρίπολη, Ξάνθη, Γιάννενα και Νέα Σμύρνη ο Παναθηναϊκός αντί να... δαγκώνει μέσα στο γήπεδο, τον... πήρε από κάτω η πίεση του αποτελέσματος. Ναι σε αυτό έχει ευθύνη ο Αναστασίου και μάλιστα μεγάλη. Όπως ευθύνη-τουλάχιστον από όσα λίγα γνωρίζουμε- δική του είναι το γεγονός πως δεν απαιτεί, δεν «γκρινιάζει», δεν πιέζει για ποιοτική ενίσχυση στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο. Όπως του είχε πει και ο Νταμπίζας το περασμένο καλοκαίρι-σύμφωνα με δική του δήλωση σε πρόσφατη συνέντευξη- ''τι προπονητής είσαι εσύ και δεν ζητάς μεταγραφές'';
Για να μην το κουράζουμε. Αν ο Παναθηναϊκός κατάφερε να γίνει άμεσα ξανά... Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο και να μεγαλώσει τις απαιτήσεις εκεί που αρμόζει στην ιστορία του, το οφείλει κατά έναν μεγάλο βαθμό στον Αναστασίου. Το αν ο 41χρονος κόουτς καταφέρει να γράψει ιστορία με ένα πρωτάθλημα τα επόμενα χρόνια, αυτό δεν είναι αποκλειστικά στο δικό του χέρι. Είναι σε εκείνο της διοίκησης πρωτίστως και στις συνθήκες που επικρατούν και κυριαρχούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου