Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Συνεχίζουμε, αλλά που πάμε ωρέ παλικάρια;

Γράφει ο Δημήτρης Μανούσης



Χωρίς πάθος, χωρίς δύναμη, χωρίς στρατηγική, χωρίς πλάνο και έμπνευση κυρίως για ένα ημίχρονο, φυσιολογικά ήρθε η νέα απώλεια βαθμών για των ΠΑΟΚ και μάλιστα στην Τούμπα…

Ο δικέφαλος που για άλλη μια φορά ξόδεψε ένα ημίχρονο κάνοντας «δοκιμές» στον σχηματισμό της ενδεκάδας του, έμεινε στο μηδέν σε ένα κρίσιμο παιχνίδι…

Η ορθολογική του παράταξη στην επανάληψη είναι αλήθεια ότι άλλαξε την εικόνα του χωρίς όμως να του δώσει την νίκη…

Το πεντακάθαρο πέναλτι στον Σάλπι που δεν έδωσε ο Τριτσώνης που ήταν στα δυο μέτρα, η δεύτερη κίτρινη στον Γκοϊάν που δόθηκε ποτέ και η αποβολή του Κάτσε, έπαιξε σίγουρα τον ρόλο τους…

Δεν αποτελούν όμως δικαιολογία για την γενικότερη εικόνα του ΠΑΟΚ που εδώ και καιρό εξακολουθεί να παραπαίει αγωνιστικά…

Η εμμονή να χρησιμοποιείται ο Κλάους σαν αριστερό χαφ εξτρέμ ενώ υπάρχουν επιλογές κι οι όποιοι άλλοι πειραματισμοί, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα…

Ξέχωρα από όλα αυτά όμως εύκολα διακρίνει κανείς ότι στον ΠΑΟΚ πλέον λείπει η «σπιρτάδα» και το πάθος που είχε στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος…

Ομάδα κορεσμένη, ομάδα «σκασμένη» είναι αυτή που βλέπει ο κόσμος και εξακολουθεί να διερωτάται γιατί; Τι φταίει κι ο δικέφαλος πήρε την κατιούσα που τον βάζει σε γενικότερες περιπέτειες ακόμη και για τα πλευ οφ…

Δυστυχώς ο ΠΑΟΚ δείχνει ακόμη και σήμερα ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του, δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει και να κλείσει αυτή την άσχημη παρένθεση στην φετινή χρονιά…

Η δικαιολογία του τεχνικού τιμ ότι η ομάδα «χτίζεται» εν μέσω αγωνιστικής περιόδου κι όταν μάλιστα είχαν μπει μεγάλοι στόχοι, δεν μπορεί να σταθεί…

Οι μεταγραφές του Γενάρη μπορεί να μην ήταν οι μεγάλες, δεν ήταν όμως και οι χειρότερες με δεδομένη και εξαιρετική παρουσία του Νομπόα, τι φταίει λοιπόν;…

 Η συνεχιζόμενη ελεύθερη πτώση του ΠΑΟΚ τον φέρνει σε δύσκολη θέση όσον αφορά την κατάταξη στα παιχνίδια των πλευ οφ αφού όποια άλλη σκέψη για καλύτερα είναι πλέον απαγορευτική…

 Δυστυχώς η ομάδα του δικεφάλου με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα παιχνίδια ξοδεύει περισσότερα «λόγια» και «ευχές» παρά έργα και πράξεις…

  Στην συνεχιζόμενη κατρακύλα και στο τέλος κάθε παιχνιδιού η ατάκα είναι πάντα η ίδια… «συνεχίζουμε» ναι, αλλά για πού; 

*Πηγή: metrosport.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: