Για όσους αμφισβητούν το μεγαλείο του Ντιέγκο Μαραντόνα...!!

“Είναι δυνατόν να αποθεώνεται ένας ναρκομανής;” είναι η ερώτηση. Η απάντηση απλή: “Πως αλλιώς να ερμηνεύσει όσα έκανε μέσα στο γήπεδο...”. Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τον Θεό, Ντιέγκο Μαραντόνα!

Ο Ντιέγκο ήταν από εκείνους τους ελάχιστους που κατάλαβαν νωρίς τον... Θεό. Στην εποχή που ήταν μικρό παιδί, όλοι προσεύχονταν στον Θεό να τους φέρει ένα ποδήλατο. Ο Ντιέγκο κατάλαβε σύντομα ότι δεν δούλευε έτσι... Φρόντιζε λοιπόν να κλέβει ένα ποδήλατο και μετά ζητούσε συγχώρεση από το Θεό...

ADVERTISEMENT

Αυτός ήταν ο τρόπος που έζησε και ήταν ένας τρόπος που ενοχλούσε πολύ. Διότι κι' άλλοι ζούσαν έτσι, αλλά το έκρυβαν, ο Ντιέγκο όχι απλώς δεν το έκρυβε, αλλά το φώναζε κιόλας, όντας καβάλα μονίμως, πάνω στο κλεμμένο ποδήλατο...

Τι είναι “το χέρι του... Θεού” άλλωστε; Το κλεμμένο ποδήλατο των παιδικών χρόνων του Ντιέγκο... Το δικό του χέρι που έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα, στο θρυλικό ματς κόντρα στην Αγγλία. Εκείνο που ο Θεός του ποδοσφαίρου, αν υπάρχει τέτοιος, όχι απλώς το επέτρεψε να συμβεί, όχι απλώς το συγχώρεσε (μέτρησε κανονικά), αλλά το ευλόγησε κιόλας με εκείνο το δεύτερο γκολ του Ντιέγκο μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Τα δύο πιο διάσημα γκολ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου, ήταν δικά του και σημειώθηκαν στο ίδιο ματς, με διαφορά λίγων λεπτών.

Τα ποδοσφαιρικά κατορθώματά του πολλά (διαβάστε εδώ μερικά από αυτά) και σχεδόν κανείς δεν τα αμφισβητεί, αλλά και τα... παραπτώματα του εκτός γηπέδων, επίσης πολλά και σχεδόν όλοι τα λοιδορούν. Ολες αυτές τις ημέρες με αφορμή τα 55α γενέθλιά του έχετε διαβάσει ουκ' ολίγα και για τα ποδοσφαιρικά κατορθώματά του, που όμοιά τους δεν έχουν υπάρξει, αλλά και για τα... παραπτώματά του βίου του. Ναρκωτικά, αλκοόλ, άσωτη ζωή, ότι μη συμβατό με τον καθώς πρέπει τρόπο ζωής, αυτός το έχει κάνει.

Αυτό το τελευταίο είναι λέει που... τσαλάκωσε τον μύθο του. “Δεν είναι δυνατόν ένα πρότυπο για τα παιδιά παγκοσμίως να ζει έτσι...”, ήταν η βαριά κατηγορία που έπεσε επάνω του και υποτίθεται ότι διέλυσε τον μύθο του. Και ποιός είπε ότι ο Ντιέγκο έζησε ως πρότυπο για τα παιδιά; Ποιός είπε ότι ο Ντιέγκο θέλησε να γίνει πρέσβης καλής συμπεριφοράς και κοινωνικού προτύπου; Ποιός είπε ότι ο Μαραντόνα ήταν καλό παιδί;

Προσωπικά τον γνώρισα πριν αρκετά χρόνια, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα. Τον γνώρισα από κοντά. Δείπνησα μαζί του και έκανα μέχρι και πούρο Αβάνας παρέα του. Τον είδα στο χειρότερο σημείο του. Πολύ χοντρό και υπό την επήρεια, αλκοόλ, κόκας ή ότι άλλο είχε πάρει εκείνο το βράδυ. Στα μάτια μου έμοιαζε όχι απλώς σαν ραγισμένο είδωλο, αλλά αισθανόμουν ότι οι κόρες των ματιών μου έχουν θρυμματιστεί όπως ο καθρέπτης στο παραμύθι.

Μπήκα κι' εγώ, άθελα μου, εκείνο το βράδυ στον πειρασμό να τον κρίνω με βάση τον τρόπο που ζούσε. Το ξεπέρασα γρήγορα. Αν δεν ήταν αυτός που ήταν ως χαρακτήρας, δεν θα ήταν ποτέ αυτό που έγινε ως ποδοσφαιριστής. Ο Ντιέγκο στην εποχή του έζησε με το ερώτημα “αν ήταν καλύτερος ή όχι του Πελέ”. Στη σημερινή εποχή ο Μέσι ζει με το “αν είναι καλύτερος από τον Ντιέγκο” και στην αυριανή εποχή κάποιος άλλος θα ζει με ένα αντίστοιχο ερώτημα. Ο Ντιέγκο ήταν χοντρός, αλκοολικός, ναρκομανής, απροπόνητος και ότι άλλο θέλει ο καθένας συμπληρώνει, αλλά ήταν μοναδικός. Και η μοναδικότητά του τον θεοποίησε. Ορθώς, αλλά μόνο για όσα έκανε πάνω στο χόρτο. Το ποδόσφαιρο γνώρισε μία και μοναδική Θεότητα μέσα στις τέσσερις γραμμές του, τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Για αυτό και η απόπειρά να εξοντωθεί ποδοσφαιρικά ορθώς και έμεινε στην Ιστορία με τον τίτλο “Θεοκτονία”!

Κι' αν αμφιβάλλεις για το αν ο Μαραντόνα είναι ο Θεός του ποδοσφαίρου, κανένα πρόβλημα, άλλωστε κι' εγώ αμφιβάλλω ζωηρά, αν ο Θεός Ντιέγκο, έχει την ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν το μεγαλείο Του...

*Πηγή: gazzetta.gr*