Ο Ολυμπιακός πήρε την πρώτη μεγάλη φετινή του νίκη και ο Νίκος Ζέρβας γράφει για τα κέρδη που απεκόμισε στην Λομβαρδία, τα περιθώρια βελτίωσης και το «ξέσπασμα» του Γιώργου Αγγελόπουλου.
Γράφει από το Μιλάνο, ο Νίκος Ζέρβας
Κράτησαν την ταλαντούχα επιθετικά Αρμάνι στους 66 πόντους, αφού μετά την ανεμική περιφερειακή τους άμυνα στην πρώτη περίοδο, όπου δέχθηκαν 23, τα έδωσαν όλα στα μετόπισθεν. Οι ιταλοί σκόραραν στη συνέχεια 14, 17 και 12 πόντους ανά περίοδο και σούταραν υπό κακές προϋποθέσεις, διότι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου ήταν συγκεντρωμένοι στην άμυνα. Από την αποτελεσματικότητά της, προέκυψαν και αρκετοί αιφνιδιασμοί. Όλοι έδωσαν το κάτι παραπάνω και έβγαλαν ενέργεια σε κρίσιμα σημεία. Στην επίθεση, υπήρξε αισθητή βελτίωση, με καλές επιλογές, πιο ορθολογική λειτουργία και κυρίως, πιο σωστές αποστάσεις μεταξύ των παικτών. Η αναλογία στα δίποντα με τα τρίποντα που εκτελέστηκαν ήταν εξαιρετική, ο Ολυμπιακός πήρε πολλά από το χαμηλό ποστ (32 πόντους), με στόχο και «σημάδι» στις αδυναμίες της Αρμάνι.
Το 20/32 στα δίποντα είναι εξαιρετικό ποσοστό ευστοχίας και υπερκάλυψε τις λιγότερες ασίστ σε σχέση με τα λάθη (7 φορές βήματα!) και τις έξτρα κατοχές των παικτών του Ρέπεσα από τα επιθετικά ριμπάουντ. Γενικότερα, ήταν το πρώτο φετινό παιχνίδι με ισορροπία και στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ ακόμα και η αχίλλειος πτέρνα που είναι οι βολές, βρήκαν στόχο (16/20). Το Μιλάνο σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολος αντίπαλος, παρότι πολλές φορές γίνεται προβλέψιμο λόγω της εμμονής του –κατά τα άλλα εξαιρετικού- Τζεντίλε να τα κάνει όλα μόνος του στην επίθεση. Έχει αρκετά νέα πρόσωπα στο ρόστερ και όσο περνάει ο καιρός και βρίσκει «χημεία», δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος.
Αναμφίβολα, για τον Ολυμπιακό το μεγάλο κέρδος της βραδιάς ακούει στο όνομα Πάτρικ Γιάνγκ. Ο… οδοστρωτήρας, εκτός από το ότι ήταν άψογος στα επιθετικά του καθήκοντα, παίρνοντας… αμπάριζα Λαουάλ, Μάτσβαν, ΜακΛίν και Μπάρατς, βοήθησε στην άμυνα με δυναμικά χεντς άουτ, ήταν πιο προσεκτικός στις περιστροφές του, ενώ έδωσε και ένα πολύ κρίσιμο… σκαμπίλι στη μπάλα στο τέλος για το επιθετικό ριμπάουντ του Λοτζέσκι που «σφράγισε» τη νίκη. Γενικότερα, δείχνει πως βρίσκει όσο περνάει ο καιρός τα πατήματά του, μαθαίνει τους συμπαίκτες του και αφήνει υποσχέσεις για μεγάλα πράγματα. Μαζί με τον ουσιαστικό, καθοριστικό (τι καλαθάρα θεέ μου πάλι…) Σπανούλη, αλλά και τον ακούραστο Πρίντεζη, ήταν οι κορυφαίοι.
Στα θετικά της επίσκεψης στο Μιλάνο και ο Χάκετ. Στο πρώην… σπίτι του και αφού αποθεώθηκε από έντεκα χιλιάδες φίλους του, έκανε μεστό παιχνίδι, ήταν –επιτέλους- πιο ενεργός στην επίθεση και η παρουσία του ήταν πολύ βοηθητική, παρά τα 2-3 λαθάκια που έκανε. Το ίδιο καταλυτικές ήταν και οι άμυνες του Μάντζαρη, αλλά και η ενέργεια που έβγαλε στα μετόπισθεν ο Στρόμπερι. Στην επίθεση βέβαια ήταν εκτός κλίματος…
Συμπερασματικά, όπως έσφαλαν αυτοί που έφερναν την καταστροφή μετά τις ήττες στα ντέρμπι και στην Βιτόρια, το ίδιο θα κάνουν λάθος όσοι βιαστούν να πουν ότι το… νερό μπήκε στα αυλάκι. Θέλει ακόμα χρόνο και δουλειά, αλλά όσοι έχουν σπεύσει να βάλουν στον φετινό Ολυμπιακό την «ταμπέλα» του αποτυχημένου, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν.
Υ.Γ. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είπε αρκετά σημαντικά πράγματα στην κάμερα της ΕΡΤ. Έβγαλε… καημό, διότι μαζί με τον αδερφό του ξεπέρασαν το καλοκαίρι τους εαυτούς τους και την επιτυχημένη οικονομική φιλοσοφία που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια, για να κρατήσουν την ομοιογένεια της ομάδας αναλλοίωτη με τους Σλούκα και Ντάνστον. Βρήκαν μπροστά τους κάθε λογής… τοίχους, οι δύο παίκτες άλλαξαν ομάδα, αλλά σημασία έχει ότι έκαναν (και θα κάνουν) το καλύτερο δυνατό για φέτος. Αυτό είναι που μετράει περισσότερο, το μέλλον και η διάρκεια. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου