Πώς μεταφράζεται με απλές πράξεις η δήλωση του Βενιζέλου...
Η επαναφορά στους μισθούς του 2004 θα φέρει και τους φόρους στα τότε
επίπεδα; Οι χθεσινές αναφορές του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι «γυρίζουμε στα
επίπεδα ζωής του 2004» και ότι «καλύτερα στο 2004, παρά στο 1960»
σήκωσαν μεγάλη συζήτηση.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά;
Πήραμε χαρτί και μολύβι και υπολογίσαμε τις διαφορές στο μισθό, αλλά και στους φόρους, για ένα μέσο φορολογούμενο. Στο παρακάτω παράδειγμα, επιλέξαμε έναν έγγαμο ιδιωτικό υπάλληλο με τρεις τριετίες (βάση της εθνικής συλλογικής σύμβασης), ως πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα σε σχέση με τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Δείτε, λοιπόν, τις διαφορές στις αποδοχές του, στους άμεσους φόρους, αλλά και στο κόστος βασικών προϊόντων, η τιμή των οποίων εξαρτάται άμεσα από τη φορολογία.
Από το συγκεκριμένο παράδειγμα, προκύπτει ότι οι φόροι και τα κόστη έχουν πολλαπλασιαστεί δυσανάλογα σε σχέση με την αύξηση του εισοδήματος για έναν εργαζόμενο, που έχει την ίδια προϋπηρεσία φέτος με έναν ομόλογό του επτά χρόνια πριν. Οι επιβαρύνσεις φέτος ξεπερνούν το ένα τρίτο των αποδοχών του (37%) σε σχέση με το ένα έκτο (16%) των ποσών, που εισέπραττε το 2004.
Μάλιστα, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, δεν έχουμε λάβει υπόψη ούτε τον κατά πολύ αυξημένο Φ.Π.Α. (από 8% και 18% το 2004 σε 13% και 23% φέτος), ούτε το γεγονός πως οι φοροαπαλλαγές όχι μόνο έχουν μειωθεί στο μισό, αλλά, επιπλέον, προσφέρουν όλες έκπτωση από το φόρο και όχι από το εισόδημα. Αν, δηλαδή, υπολογίσουμε και αυτά, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα επτά χρόνια πριν!
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι το εξής: η επιστροφή στα επίπεδα ζωής του 2004 σημαίνει και επιστροφή στους φόρους και στο κόστος ζωής της συγκεκριμένης χρονιάς; Γιατί, αν είναι έτσι, μάλλον μας συμφέρει!
Πηγή: 24h.gr
Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά;
Πήραμε χαρτί και μολύβι και υπολογίσαμε τις διαφορές στο μισθό, αλλά και στους φόρους, για ένα μέσο φορολογούμενο. Στο παρακάτω παράδειγμα, επιλέξαμε έναν έγγαμο ιδιωτικό υπάλληλο με τρεις τριετίες (βάση της εθνικής συλλογικής σύμβασης), ως πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα σε σχέση με τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Δείτε, λοιπόν, τις διαφορές στις αποδοχές του, στους άμεσους φόρους, αλλά και στο κόστος βασικών προϊόντων, η τιμή των οποίων εξαρτάται άμεσα από τη φορολογία.
Από το συγκεκριμένο παράδειγμα, προκύπτει ότι οι φόροι και τα κόστη έχουν πολλαπλασιαστεί δυσανάλογα σε σχέση με την αύξηση του εισοδήματος για έναν εργαζόμενο, που έχει την ίδια προϋπηρεσία φέτος με έναν ομόλογό του επτά χρόνια πριν. Οι επιβαρύνσεις φέτος ξεπερνούν το ένα τρίτο των αποδοχών του (37%) σε σχέση με το ένα έκτο (16%) των ποσών, που εισέπραττε το 2004.
Μάλιστα, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, δεν έχουμε λάβει υπόψη ούτε τον κατά πολύ αυξημένο Φ.Π.Α. (από 8% και 18% το 2004 σε 13% και 23% φέτος), ούτε το γεγονός πως οι φοροαπαλλαγές όχι μόνο έχουν μειωθεί στο μισό, αλλά, επιπλέον, προσφέρουν όλες έκπτωση από το φόρο και όχι από το εισόδημα. Αν, δηλαδή, υπολογίσουμε και αυτά, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα επτά χρόνια πριν!
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι το εξής: η επιστροφή στα επίπεδα ζωής του 2004 σημαίνει και επιστροφή στους φόρους και στο κόστος ζωής της συγκεκριμένης χρονιάς; Γιατί, αν είναι έτσι, μάλλον μας συμφέρει!
Πηγή: 24h.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου